exilium acta, ne quid usquam honestum occurreret. dedimus profecto grande patientiae documentum; et sicut vetus 
aetas vidit quid ultimum in libertate esset, ita nos quid in 
servitute, adempto per inquisitiones etiam loquendi audiendique commercio.
 
memoriam quoque ipsam cum voce perdidissemus, si tam in nostra potestate esset oblivisci quam 
tacere.