Et primum abies aeris habens plurimum et ignis minimumque umoris et 
terreni, levioribus rerum natura e potestatibus comparata
non est ponderosa. itaque rigore naturali contenta non
cito flectitur ab onere, sed directa permanet in contignatione. sed ea, quod habet in se plus caloris, procreat
et alit cariem ab eaque vitiatur, etiamque ideo celeriter
accenditur, quod quae inest in eo corpore aeris raritas,
ut est patens, accipit ignem et ita vehementem ex se mittit flammam.
 Ex ea autem, aut nequam est excisa, quae pars est proxima terrae, per radices recipiens ex proximitate umorem enodis et liquida efficitur; quae vero est superior, vehementia caloris eductis in aera per nodos
ramis, praecisa alte circiter pedes XX et perdolata propter
nodationis duritiem dicitur esse fusterna. ima autem, cum
excisa quadrifluviis disparatur, eiecto torulo ex eadem arbore ad intestina opera comparatur et ab infima fusterna sappinea vocatur.
 Contra vero quercus terrenis principiorum satietatibus abundans parumque habens umoris
et aeris et ignis, cum in terrenis operibus obruitur, infinitam habet aeternitatem. ex eo cum tangitur umore, non
habens foraminum raritates propter spissitatem non potest
in corpus recipere liquorem, sed fugiens ab umore resistit
et torquetur et efficit, in quibus est operibus, ea rimosa.