Caedi autem ita oportet, uti incidatur arboris crassitudo ad mediam medullam,
et relinquatur, uti per eam exsiccescat stillando sucus. ita
qui inest in his inutilis liquor effluens per torulum non patietur emori in eo saniem nec corrumpi materiae aequalitatem. tum autem, cum sicca et sine stillis erit arbor, deiciatur et ita erit optima in usu.
 Hoc autem ita esse licet animum advertere etiam de arbustis. ea enim cum
suo quoque tempore ad imum perforata castrantur, profundunt e medullis quem habent in se superantem et vitiosum per foramina liquorem, et ita siccescendo recipiunt
in se diuturnitatem. qui autem non habent ex arboribus
exitus umores, intra concrescentes putrescunt et efficiunt
inanes eas et vitiosas. ergo si stantes et vivae siccescendo non senescunt, sine dubio, cum eae ad materiam deiciuntur, cum ea ratione curatae fuerint, habere poterunt
magnas in aedificiis ad vetustatem utilitates.
 Hae autem inter se discrepantes et dissimiles habent virtutes, uti robur, ulmus, populus, cupressus, abies ceteraque,
quae maxime in aedificiis sunt idonea. namque non potest
id robur, quod abies, nec cupressus, quod ulmus, nec cetera easdem habent inter se natura rerum similitates, sed
singula genera principiorum proprietatibus comparata alios alii generis praestant in operibus effectus.