Hannibalis quoque ut detestandum
Romano sanguini, ita certae praedictionis somnium, 
cuius non uigiliae tantum sed etiam ipsa quies
hostilis imperio nostro fuit: hausit enim proposito et 
uotis suis conuenientem imaginem existimauitque 
missum sibi ab Ioue mortali specie excelsiorem 
iuuenem inuadendae Italiae ducem. cuius monitu 
primo uestigia nullam in partem deflexis secutus
oculis, mox humani ingenii prona uoluntate uetita
scrutandi pone respiciens animaduertit inmensae
magnitudinis serpentem concitato impetu omne, quidquid 
obuium fuerat, proterentem postque eam magno 
cum caeli fragore erumpentes nimbos lucemque
caliginosis inuolutam tenebris. adtonitus deinde
quidnam id esset monstri et quid portenderet
interrogauit. hic dux 'Italiae uides' inquit 'uastitatem: 
proinde sile et cetera tacitis permitte fatis'.