equus maximus Domitiani Imp. Quae superimposito moles geminata colosso stat Latium complexa forum? caelone peractum fluxit opus? Siculis an conformata caminis effigies lassum Steropem Brontemque reliquit? an te Palladiae talem, Germanice, nobis effinxere manus, qualem modo frena tenentem Rhenus et attoniti vidit domus ardua Daci? Nunc age Fama prior notum per saecula nomen Dardanii miretur equi, cui vertice sacro Dindymon et caesis decrevit frondibus Ide: hunc neque discissis cepissent Pergama muris nec grege permixto pueri innuptaeque puellae ipse nec Aeneas nec magnus duceret Hector! adde, quod ille nocens saevosque amplexus Achivos, hunc mitis commendat eques: iuvat ora tueri mixta notis belli placidamque gerentia pacem, nec veris maiora putes: par forma decorque, par honor, exhaustis Martem non altius armis Bistonius portat sonipes magnoque superbit pondere nec tardo raptus prope flumina cursu fumat et ingenti propellit Strymona flatu. tardo Mi tanto or -us Pol., tantum Phill.



 Par operi sedes, hinc obvia limina pandit, qui fessus bellis adscitae munere prolis primus iter nostris ostendit in aethera divis; discit et e vultu, quantum tu mitior armis, qui nec in externos facilis saevire furores das Cattis Dacisque iidem, te signa ferente et minor in leges gener et Cato Caesaris iret. at laterum passus hinc Iulia tecta tuentur, illinc belligeri sublimis regia Pauli, terga Pater, blandoque videt Concordia vultu. Ipse autem puro celsum caput aere saeptus templa superfulges et prospectare videris, an nova contemptis surgant Palatia flammis pulchrius, an tacita vigilet face Troicus ignis atque exploratas iam laudet Vesta ministras. dextra vetat pugnas, laevam Tritonia virgo non gravat et sectae praetendens colla Medusae: ceu stimulis accendit equum; nec dulcior usquam lecta deae sedes nec si, Pater, ipse teneres. pectora, quae mundi valeant evolvere curas, adscitae M: adsertae s .
 gener et Cato Caesaris iret Scriverius and Housman
(see Manilius, p. Levii): iret gener et Cato castris M.
 pugnas Pol.: pugnes M.

 et quis se totis Temese dedit hausta metallis; it tergo demissa chlamys: latus ense quieto securum, magnus quanto mucrone minatur noctibus hibernis et sidera terret Orion. at sonipes habitus animosque imitatus equestres aerius attollit vultus cursumque minatur; cui rigidis stant colla iubis vivusque per armos impetus et tantis calcaribus ilia late suffectura patent; vacuae pro caespite terrae aerea captivi crinem tegit ungula Rheni. hune et Adrasteus visum extimuisset Arion et pavet aspiciens Ledaeus ab aede propinqua Cyllarus. hic domini numquam mutabit habenas perpetuus frenis atque uni serviet astro! vix sola sufficiunt insessaque pondere tanto subter anhelat humus; nec ferro aut aere: laborant sub genio, teneat quamvis aeterna crepido, quae superingesti portaret culmina montis caeliferique attrita genu durasset Atlantis. Nec longae traxere morae, iuvat ipsa labores forma dei praesens operique intenta iuventus miratur plus posse manus, strepit ardua pulsu machina: continuus septem per culmina Martis it fragor et magnae vincit vaga murmura Romae. et quis s : et qui M. et cui s : it, cui Phill.
 tanto s : toto M Martis Gronovius: montis M (from 59).
 vincit Heinsius: fingit M, frangit conj. Phill.


 Ipse loci custos, cuius sacrata vorago famosique lacus nomen memorabile servant, innumeros aeris sonitus et verbere crudo ut sensit mugire forum, movet horrida sancto ora situ meritaque caput venerabile quercu. ac primum ingentes habitus lucemque coruscam expavit maioris equi terque ardua mersit colla lacu trepidans, laetus mox praeside viso: ‘salve, magnorum proles genitorque deorum, auditum longe numen mihi! nunc mea felix, nunc veneranda palus, cum te prope nosse tuumque immortale iubar vicina sede tueri concessum, semel auctor ego inventorque salutis Romuleae: tu bella Iovis, tu proelia Rheni, tu civile nefas, tu tardum in foedera montem longo Marte domas. quod si te nostra tulissent saecula, temptasses me non audente profundo ire lacu. sed Roma tuas tenuisset habenas.’ Cedat equus, Latiae qui contra templa Diones Caesarei stat sede fori—quem traderis ausus Pellaeo, Lysippe. duci, mox Caesaris ora mirata cervice tulit—vix lumine fesso explores, quam longus in hunc despectus ab illo. quis rudis usque adeo, qui non, ut viderit ambos, tantum dicat equos quantum distare regentes? Non hoc imbriferas hiemes opus aut Iovis ignem tergeminum, Aeolii non agmina carceris horret annorumve moras: stabit, dum terra polusque, dum Romana dies. huc et sub nocte silenti, cum superis terrena placent, tua turba relicto labetur caelo miscebitque oscula iuxta, ibit in amplexus natus fraterque paterque et soror: una locum cervix dabit omnibus astris. Utere perpetuum populi magnique senatus munere. Apelleae cuperent te scribere cerac optassetque novo similem te ponere templo Atticus Elei senior Iovis, et tua mitis ora Tarans, tua sidereas imitantia flammas lumina contempto mallet Rhodos aspera Phoebo, certus ames terras et quae tibi templa dicamus, ipse colas; nec te caeli iuvet aula, tuosque laetus huic dono videas dare tura nepotes.