armavit fratres, pugna est de paupere regno. dumque uter angustae squalentia iugera Dirces verteret aut Tyrii solio non altus ovaret exsulis ambigitur, periit ius fasque bonumque et vitae mortisque pudor, quo tenditis iras, a, miseri r quid si peteretur crimine tanto limes uterque poli, quem Sol emissus Eoo cardine, quem portu vergens prospectat Hibero, quasque procul terras obliquo sidere tangit avius aut
 borea gelidas madidive tepentes igne noti? non si Phrygiae Tyriaeque sub unum convertentur opes. loca dira arcesque nefandae suffecere odio, furiisque immanibus emptum Oedipodae sedisse loco. Iam sorte carebat dilatus Polynieis honos, quis tunc tibi, saeve, quis fuit ille dies, vacua cum solus in aula respiceres ius omne tuum cunctosque minores, et nusquam par stare caput? iam murmura serpunt plebis Echioniae, tacitumque a principe vulgus dissidet, et, qui mos populis, venturus amatur. atque aliquis, cui mens humili laesisse veneno summa nec impositos umquam cervice volenti ferre duces, hancne Ogygiis, ait, ‘aspera rebus fata tulere vicem, totiens mutare timendos alternoque iugo dubitantia subdere colla? partiti versant populorum fata manuque avius ω : aut notus P. carebat P ω : cadebat Bernartius. fortunam fecere levem, semperne vicissim exsulibus servire dabor? tibi. summe deorum terrarumque sator, sociis hanc addere mentem sedit? an inde vetus Thebis extenditur omen,