Quam multi indigni luce sunt ! Tamen dies oritur. Quam multi, quod nati sunt, queruntur !
 Tamen natura subolem novam gignit ipsosque, qui non fuisse mallent, esse patitur. Hoc et magni animi et boni proprium est, non fructum beneficiorum sequi, sed ipsa et post
 malos quoque bonum quaerere. Quid magnifici erat multis prodesse, si nemo deceperit ? Nunc
 est virtus dare beneficia non utique reditura, quorum a viro egregio statim fructus
 perceptus est. Adeo quidem ista res fugare nos et pigriores ad rem pulcherrimam facere non debet, ut, si
 spes mihi praecidatur gratum hominem reperiendi, malim non recipere beneficia quam non dare,
 quia, qui non dat, vitium ingrati antecedit. Dicam, quod sentio. Qui beneficium non reddit,
 magis peccat ; qui non dat, citius. Beneficia in volgus cum largiri institueris, perdenda sunt multa, ut semel ponas bene. In priore versu utrumque
 reprehendas ; nam nec in vulgum effundenda sunt, et nullius rei, minime beneficiorum,
 honesta largitio est ; quibus si detraxeris iudicium, desinunt esse
 beneficia, in aliud quodlibet incident nomen. Sequens sensus mirificus est, qui uno bene posito beneficio multorum amissorum damna
 solatur. Vide, oro te, ne hoc et verius sit et magnitudini bene facientis aptius, ut illum
 hortemur ad danda, etiam si nullum bene positurus est. Illud enim falsum est " perdenda sunt
 multa " ; nullum perit, quia, qui perdit, computaverat.