Dum descendunt per viam sacram, interrogat
 Mercurius, quid sibi velit ille concursus hominum, num Claudii funus esset. Et erat
 omnium formosissimum et impensa cura, plane ut scires deum efferri: tubicinum,
 cornicinum, omnis generis aenatorum tanta turba, tantus concentus, ut etiam Claudius
 audire posset. Omnes laeti, hilares: populus Romanus ambulabat tanquam liber. Agatho
 et pauci causidici plorabant, sed plane ex animo. Iurisconsulti e tenebris
 procedebant, pallidi, graciles, vix animam habentes, tanquam qui tum maxime
 reviviscerent. Ex his unus cum vidisset capita conferentes et
 fortunas suas deplorantes causidicos, accedit et ait: dicebam vobis: non
 semper Saturnalia erunt. Claudius ut vidit funus suum, intellexit se mortuum esse. Ingenti eum μεγάλῳ χορικῷ nenia cantabatur anapaestis: "Fundite fletus, edite planctus, resonet tristi clamore forum: cecidit pulchre cordatus homo, quo non alius fuit in toto fortior orbe. Ille citato vincere cursu poterat celeres, ille rebelles fundere Parthos levibusque sequi Persida telis, certaque manu tendere nervum, qui praecipites vulnere parvo figeret hostes, pictaque Medi terga fugacis. Ille Britannos ultra noti litora ponti et caeruleos scuta Brigantas dare Romuleis colla catenis iussit et ipsum nova Romanae iura securis tremere Oceanum. Deflete virum, quo non alius potuit citius discere causas, una tantum parte audita, saepe ne utra. Quis nunc iudex toto lites audiet anno? Tibi iam cedet sede relicta, qui dat populo iura silenti, Cretaea tenens oppida centum. Caedite maestis pectora palmis, o causidici, venale genus. Vosque poetae lugete novi, vosque in primis qui concusso magna parastis lucra fritillo." Delectabatur laudibus suis Claudius, et cupiebat
 diutius spectare. Inicit illi manum Talthybius deorum The
 MSS. add nuntius. et trahit capite obvoluto, ne quis eum possit
 agnoscere, per campum Martium, et inter Tiberim et viam tectam descendit ad inferos.
 Antecesserat iam compendiaria Narcissus libertus ad patronum excipiendum, et
 venienti nitidus, ut erat a balineo, occurrit et ait: Quid di ad homines? 
 celerius inquit Mercurius et venire nos nuntia. Dicto
 citius Narcissus evolat. Omnia proclivia sunt, facile descenditur. Itaque quamvis
 podagricus esset, momento temporis pervenit ad ianuam Ditis, ubi iacebat Cerberus
 vel ut ait Horatius belua centiceps. Pusillum
 perturbatur—subalbam canem in deliciis habere adsueverat—ut
 ilium vidit canem nigrum, villosum, sane non quem velis tibi in tenebris occurrere,
 et magna voce Claudius inquit veniet. Cum plausu
 procedunt cantantes: εὑρήκαμεν, συγχαίρωμεν. Buecheler alters the MS. reading to συγχαίρομεν, the actual word of the cry. Hic erat C. Silius consul designatus, Iuncus praetorius, Sex. Traulus, M.
 Hel vius, Trogus, Cotta, Vettius Valens, Fabius equites R. quos
 Narcissus duci iusserat. Medius erat in hac cantantium turba Mnester pantomimus,
 quem Claudius decoris causa minorem fecerat. Ad Messalinam—cito rumor
 percrebuit Claudium venisse—convolant: primi omnium liberti Polybius,
 Myron, Harpocras, Amphaeus, Pheronactus,quos Claudius omnes, necubi imparatus esset,
 praemiserat. Deinde praefecti duo Iustus Catonius et Rufrius Pollio. Deinde amici
 Saturninus Lusius et Pedo Pompeius et Lupus et Celer Asinius consulares. Novissime
 fratris filia, sororis filia, generi, soceri, socrus, omnes plane consanguinei. Et
 agmine facto Claudio occurrunt. Quos cum vidisset Claudius, exclamat: πάντα φίλων πγήρη 
 quomodo huc venistis vos? Tum Pedo Pompeius: Quid dicis, homo
 crudelissime? Quaeris, quomodo? Quis enim nos alius hue misit quam tu, omnium
 amicorum interfector? In ius eamus, ego tibi hic sellas ostendam.