Quid actum sit in caelo ante diem III idus Octobris
 anno novo, initio saeculi felicissimi, volo memoriae tradere. Nihil nec offensae nec
 gratiae dabitur. Haec ita vera. Si quis quaesiverit unde sciam, primum, si noluero,
 non respondebo. Quis coacturus est? Ego scio me liberum factum, ex quo suum diem
 obiit ille, qui verum proverbium fecerat, aut regem aut fatuum nasci oportere. Si
 libuerit respondere, dicam quod mihi in buccam venerit. Quis unquam ab historico
 iuratores exegit? Tamen si necesse fuerit auctorem producere, quaerito ab eo qui
 Drusillam euntem in caelum vidit: idem Claudium vidisse se dicet iter facientem
 non passibus aequis. Velit nolit, necesse est illi omnia videre,
 quae in caelo aguntur: Appiae viae curator est, qua scis et divum Augustum et
 Tiberium Caesarem ad deos isse. Hunc si interrogaveris, soli narrabit: coram
 pluribus nunquam verbum faciet. Nam ex quo in senatu iuravit se Drusillam vidisse
 caelum ascendentem et illi pro tam bono nuntio nemo credidit, quod viderit, verbis
 conceptis affirmavit se non indicaturum, etiam si in medio foro hominem occisum vidisset. Ab hoc ego quae tum audivi, certa clara affero,
 ita illum salvum et felicem habeam.
 Iam Phoebus breviore via contraxerat ortum lucis, et obscuri crescebant tempora somni, iamque suum victrix augebat Cynthia regnum, et deformis hiemps gratos carpebat honores divitis autumni, iussoque senescere Baccho carpebat raras serus vindemitor uvas. Puto magis intellegi, si dixero: mensis erat October, dies III idus
 Octobris. Horam non possum certam tibi dicere, facilius inter philosophos quam inter
 horologia conveniet, tamen inter sextam et septimam erat. Nimis
 rustice inquies: cum omnes poetae, non contenti ortus et occasus describere,
 ut etiam medium diem inquietent, tu sic transibis horam tam bonam?" lam medium curru Phoebus diviserat orbem et propior nocti fessas quatiebat habenas obliquo flexam deducens tramite lucem: 
 Claudius animam agere coepit nec invenire exitum poterat.
 Tum Mercurius, qui semper ingenio eius delectatus esset, unam e tribus Parcis
 seducit et ait: "Quid, femina crudelissima, hominem miserum torqueri pateris? Nec
 unquam tam diu cruciatus cesset? So MSS: Buecheler 
 orbem unnecessarily. 
 Annus sexagesimus quartus est, ex quo cum anima luctatur. Quid huic
 et rei publicae invides? Patere mathematicos aliquando verum dicere, qui illum, ex
 quo princeps factus est, omnibus annis, omnibus mensibus efferunt. Et tamen non est
 mirum si errant et horam eius nemo novit; nemo enim unquam illum natum putavit. Fac
 quod faciendum est: Dede neci, melior vacua sine regnet in
 aula.'" Sed Clotho ego mehercules inquit pusillum temporis adicere illi
 volebam, dum hos pauculos, qui supersunt, civitate donaret (constituerat enim
 omnes Graecos, Gallos, Hispanos, Britannos togatos videre) sed quoniam placet
 aliquos peregrinos in semen relinqui et tu ita iubes fieri, fiat. Aperit
 tum capsulam et tres fusos profert: unus erat Augurini, alter Babae, tertius
 Claudii. Hos inquit tres uno anno exiguis intervallis temporum
 divisos mori iubebo, nec illum incomitatum dimittam. Non oportet enim eum, qui
 modo se tot milia hominum sequentia videbat, tot praecedentia, tot circumfusa,
 subito solum destitui. Contentus erit his interim convictoribus. Haec ait et turpi convolvens stamina fuso abrupit stolidae regalia tempora vitae. At Lachesis redimita comas, ornata capillos, Pieria crinem lauro frontemque coronans, candida de niveo subtemina vellere sumit felici moderanda manu, quae ducta colorem assumpsere novum. Mirantur pensa sorores: mutatur vilis pretioso lana metallo, aurea formoso descendunt saecula filo. Nec modus est illis, felicia vellera ducunt et gaudent implere manus, sunt dulcia pensa. Sponte sua festinat opus nulloque labore mollia contorto descendunt stamina fuso. Vincunt Tithoni, vincunt et Nestoris annos. Phoebus adest cantuque iuvat gaudetque futuris, et laetus nune plectra movet, nune pensa ministrat. Detinet intentas cantu fallitque laborem. Dumque nimis citharam fraternaque carmina laudant, plus solito nevere manus, humanaque fata laudatum transcendit opus. Ne demite, Parcae Phoebus ait "vincat mortalis tempora vitae ille, mihi similis vultu similisque decore nec cantu nec voce minor. Felicia lassis saecula praestabit legumque silentia rumpet. Qualis discutiens fugientia Lucifer astra aut qualis surgit redeuntibus Hesperus astris, qualis cum primum tenebris Aurora solutis induxit rubicunda diem, Sol aspicit orbem lucidus, et primos a carcere concitat axes: talis Caesar adest, talem iam Roma Neronem aspiciet. Flagrat nitidus fulgore remisso vultus, et adfuso cervix formosa capillo." haec Apollo. At Lachesis, quae et ipsa homini formosissimo faveret, fecit
 illud plena manu, et Neroni multos annos de suo donat. Claudium autem iubent
 omnes χαίροντας, εὐφημοῦντασ ἐκπέμπειν δόμων. A fragment from the Cresphontes of Euripides (Nauck, 452). Et ille quidem animam ebulliit, et ex eo desiit vivere videri. Exspiravit
 autem dum comoedos audit, ut scias me non sine causa illos timere. Ultima vox eius
 haec inter homines audita est, cum maiorem sonitum emisisset illa
 parte, qua facilius loquebatur: vae me, puto, concacavi me. Quod an
 fecerit, nescio: omnia certe concacavit. Quae in terris postea sint acta, supervacuum est
 referre. Scitis enim optime, nec periculum est ne excidant memoriae quae gaudium
 publicum impresserit: nemo felicitatis suae obliviscitur. In caelo quae acta sint,
 audite: fides penes auctorem erit. Nuntiatur Iovi venisse quendam bonae staturae,
 bene canum; nescio quid ilium minari, assidue enim caput movere; pedem dextrum
 trahere. Quaesisse se, cuius nationis esset: respondisse nescio quid perturbato sono
 et voce confusa; non intellegere se linguam eius, nec Graecum esse nec Romanum nec
 ullius gentis notae. Tum Iuppiter Herculem, qui totum orbem terrarum pererraverat et
 nosse videbatur omnes nationes, iubet ire et explorare, quorum hominum esset. Tum
 Hercules primo aspectu sane perturbatus est, ut qui etiam non omnia monstra
 timuerit. Ut vidit novi generis faciem, insolitum incessum, vocem nullius terrestris
 animalis sed qualis esse marinis beluis solet, raucam et implicatam, putavit sibi
 tertium decimum laborem venisse. Diligentius intuenti visus est quasi homo. Accessit
 itaque et quod facillimum fuit Graeculo, ait: τίσ πόθεν εί 
 Claudius gaudet esse illic philologos homines, sperat futurum
 aliquem historiis suis locum. Itaque et ipse Homerico versu Caesarem se esse
 significant ait: Erat autem sequens versus verior, aeque Homericus: ἔνθα δ Et imposuerat Herculi minime vafro,
 nisi fuisset
 illic Febris, quae fano suo relicto sola cum illo venerat: ceteros omnes deos Romae
 reliquerat. Iste inquit mera mendacia narrat. Ego tibi dico,
 quae cum illo tot annis vixi: Luguduni natus est, Marci municipem vides. Quod
 tibi narro, ad sextum decimum lapidem natus est a Vienna, Gallus germanus.
 Itaque quod Gallum facere oportebat, Romam cepit. Hunc ego tibi recipio Luguduni
 natum, ubi Licinus Buecheler Licinusfor
 Licinius. multis annis regnavit. Tu autem, qui plura loca calcasti quam
 ullus mulio perpetuarius, Lugudunenses scire debes, et Buecheler omits et with one MS. and
 brackets Lugudunenses. multa milia inter Xanthum et Rhodanum
 interesse. Excandescit hoc loco Claudius et quanto potest murmure
 irascitur. Quid diceret, nemo intellegebat, ille autem Febrim duci iubebat, illo
 gestu solutae manus et ad hoc unum satis firmae, quo decollare
 homines solebat, iusserat illi collum praecidi. Putares omnes illius esse libertos:
 adeo illum nemo curabat. tum Hercules audi me inquit tu
 desine fatuari. Venisti huc, ubi mures ferrum rodunt. Citiusmihi verum, ne tibi
 alogias excutiam. Et quo terribilior esset, tragicus fit et ait: exprome propere, sede qua genitus cluas, hoc ne peremptus stipite ad terram accidas; haec clava reges saepe mactavit feros. Quid nunc profatu vocis incerto sonas? Quae patria, quae gens mobile eduxit caput? Edissere. Equidem regna tergemini petens longinqua regis, unde ab Hesperio mari Inachiam ad urbem nobile advexi pecus, vidi duobus imminens fluviis iugum, quod Phoebus ortu semper obverso videt, ubi Rhodanus ingens amne praerapido fluit, Ararque dubitans, quo suos cursus agat, tacitus quietis adluit ripas vadis. Estne illa tellus spiritus altrix tui?" Haec satis animose et fortiter, nihilo minus mentis suae non est et
 timet μωροῦ πληγήν. Claudius ut vidit virum
 valentem, oblitus nugarum intellexit neminem Romae sibi parem fuisse, illic non
 habere se idem gratiae: gallum in suo sterquilino plurimum posse. Itaque quantum
 intellegi potuit, haec visus est dicere: Ego te, fortissime deorum Hercule,
 speravi mihi adfuturum apud alios, et si qui a me notorem petisset, te fui
 nominaturus, qui me optime nosti. Nam si memoria repetis, ego eram qui
 tibi So MSS. Buecheler reads Tiburi, quoting Suet. Aug. 72. ante templum tuum ius
 dicebam totis diebus mense Iulio et Augusto. Tu scis, quantum illic miseriarum
 tulerim, cum causidicos audirem diem et noctem, in quos si incidisses, valde
 fortis licet tibi videaris, maluisses cloacas Augeae purgare: multo plus ego
 stercoris exhausi. Sed quoniam volo