hic siste patrem, dira ne sedes vacet, monstrum repone maius, hoc saxum insidens obscura nostrae verba fortunae loquar, quae nemo solvat: quisquis Assyrio loca possessa regi scindis et Cadmi nemus serpente notum, sacra quo Dirce latet, supplex adoras, quisquis Eurotan bibis Spartamque fratre nobilem gemino colis, quique Elin et Parnason et Boeotios colonus agros uberis tondes soli: , adverte mentem, saeva Thebarum lues luctifica caecis verba committens modis quid simile posuit? quid tam inextricabile? avi gener patrisque rivalis sui, frater suorum liberum et fratrum parens; uno avia partu liberos peperit viro, sibi et nepotes, monstra quis tanta explicat? ego ipse, victae spolia qui Sphingis tuli, haerebo fati tardus interpres mei. * 
 quid perdis ultra verba? quid pectus ferum mollire temptas precibus? hoc animo sedet effundere hanc cum morte luctantem diu animam et tenebras petere: nam sceleri haec meo parum alta nox est: Tartaro condi iuvat, et si quid ultra Tartarum est; tandem libet quod olim oportet, morte prohiberi haud queo. ferrum negabis? noxias lapsu vias eludes et artis colla laqueis inseri prohibebis? herbas quae ferunt letum auferes?