veste remissa substringe sinus uteroque tenus pateant artus. cui coniugio pectora velas, captive pudor? cingat tunicas palla solutas, vacet ad crebri verbera planctus furibunda manus— placet hic habitus, placet: agnosco Troada turbam. iterum luctus redeant veteres, solitum flendi vincite morem: Hectora flemus. Chor. Solvimus omnes lacerum multo funere crinem; coma demissa est libera nodo sparsitque cinis fervidus ora. cadit ex umeris vestis apertis imumque tegit suffulta latus; iam nuda vocant pectora dextras: nunc, nunc viles exprome, dolor. Rhoetea sonent litora planctus, habitantque cavis montibus Echo non, ut solita est, extrema brevis verba remittat, totos reddat Troiae gemitus: audiat omnis pontus et aether. saevite, manus, pulsu pectus tundite vasto, non sum solito contenta sono: Hectora flemus. HEC Tibi nostra ferit dextra lacertos