viso labantem Cerbero vidi diem pavidumque Solem; me quoque invasit tremor, et terna monstri colla devicti intuens timui imperasse. levia sed nimium queror; caelo timendum est, regna ne summa occupet qui vicit ima: sceptra praeripiet patri. nec in astra lenta veniet ut Bacchus via: iter ruina quaeret et vacuo volet regnare mundo, robore experto tumet, et posse caelum viribus vinci suis didicit ferendo; subdidit mundo caput nec flexit umeros molis immensae labor meliusque collo sedit Herculeo polus. immota cervix sidera et caelum tulit et me prementem: quaerit ad superos viam. Perge ira, perge et magna meditantem opprime, congredere, manibus ipsa dilacera tuis: quid tanta mandas odia? discedant ferae, ipse imperando fessus Eurystheus vacet. Titanas ausos rumpere imperium Iovis emitte, Siculi verticis laxa specum, tellus gigante Doris excusso tremens supposita monstri colla terrifici levet — sublimis alias Luna concipiat feras sed vicit ista. quaeris Alcidae parem? nemo est nisi ipse: bella iam secum gerat. adsint ab imo Tartari fundo excitae Eumenides, ignem flammeae spargant comae, viperea saevae verbera incutiant manus, i nunc, superbe, caelitum sedes pete,