Quae bella? quicquid horridum tellus creat inimica, quicquid pontus aut aer tulit terribile dirum pestilens atrox ferum, fractum atque domitum est. superat et crescit malis iraque nostra fruitur; in laudes suas mea vertit odia: dum nimis saeva impero, patrem probavi, gloriae feci locum, qua Sol reducens quaque deponens diem binos propinqua tinguit Aethiopas face, indomita virtus colitur et toto deus narratur orbe. monstra iam desunt mihi minorque labor est Herculi iussa exequi, quam mihi iubere: laetus imperia excipit, quae fera tyranni iura violenta queant nocere iuveni? nempe pro telis gerit quae timuit et quae fudit: armatus venit leone et hydra, nec satis terrae patent: effregit ecce limen inferni Iovis et opima victi regis ad superos refert, parum est reverti, foedus umbrarum perit: vidi ipsa, vidi nocte discussa inferum et Dite domito spolia iactantem patri fraterna, cur non Tinctum et oppressum trahit ipsum catenis paria sortitum Iovi Ereboque capto potitur et retegit Styga? patefacta ab imis manibus retro via est et sacra dirae mortis in aperto iacent. at ille, rupto carcere umbrarum ferox, de me triumphat et superbifica manu atrum per urbes ducit Argolicas canem.