“Ipse,” inquit, “me ali uetuit .” imitationem alienae culpae innocentiam uocas? ne eo
quidem aestimas, quanta ista crudelitas sit, quod si
quis fratrem non alit, ne a filio quidem alendus
est? Quid adoptionem iactas? tunc ad te ueni, cum
haberem diuitem patrem. Parcius, quaeso, pater:
praesentes habemus deos. Scis tuto te facere: etiamsi
abdicaueris, alam. Fatendum est crimen meum: tardius
 miseritus sum; itaque do poenas: egeo.
 Parentibus meis, cum in cetera odium sit, tantum in
meam notam conuenit. O felix spectaculum, si uos
in gratiam possum reducere, faciamque, hoc uultus
quoque uestri hortantur. surgite patres, adeste iudices:
alter mihi ex parentibus seruatus, alter seruandus
est. porrigite mutuas in gratiam manus;
me foederi medium pignus addite: inter
 
contendentes uos medius elidor. Ergo fame morientem uidebo
per cuius cineres iuraturus sum? Omnis instabilis
et incerta felicitas est. quis crederet iacentem supra
crepidinem Marium aut fuisse consulem aut futurum?
quid porro? tam longe exempla repetam, quom
adsit qui illum uidit? Quid non timendum
felicibus putas?
 quid desperandum infelicibus? IVNII
GALLIONIS. Ego indicabo, cur me abdices: tu
indica, cur adoptaueris. Quaedam accidunt noua. Equidem
 noua illud non miror, quod misericordia
obicitur: illud miror, quod hic obicit; sic enim me
gessi, ut hoc crimine duos patres obligarem.
uterque me amat, uterque ali miser desiderat, uterque
prohibet. nec secum nec cum fortuna bene conuenit.
Conponite aliquando bonos quidem, sed
contumaces uiros. uter discordiae causam praebuerit
nolite a me exigere: uterque patruus est, uterque
pater est. transiit ad istum fratris sui et fortuna
et animus. Misericors sum: non mutassem patrem,
si naturam mutare potuissem. P. Asprenatis.
 
Fortunae lex est praestare quae exegeris. Miserere:
mutabilis est casus; dederunt uictis terga uictores
et quos prouexerat fortuna destituit. Quid referam
Marium sexto consulatu Carthagini mendicantem,
septimo Romae imperantem? ne circa plura
 
instabilis fortunae exempla te mittam, uide quis alimenta
rogetur et quis roget. IVNI Othonis patris. Time
mutationem: et ille nihil prius ex bonis quam filium
 perdidit. ARELLI FVSCI patris.
 Ecquid aperis mi ,
penates tuos? non sum hospes grauis, unum senem
adduco. hoc tibi uitio, pater, placui. Venit
ignotus senex; uolo transire tacentem; per patrem
rogat. ergo aliquis peribit fame qui filium suum optat
superstitem? Quid hoc esse dicam quod me tam,
periculose abdicant? quod toties isti fortunam mutant,
quoties ego patrem? Redite in gratiam: inter
funestas acies armatae manus in foedus porriguntur.
perierat totus orbis, nisi iram finiret misericordia:
aut si tam pertinacia placent odia, mihi parcite.
iactatus inter duos patres, utriusque filius, semper
tamen felicioris abdicatus, positus inter duo
pericula, quid faciam? qui alunt abdicantur, mendicant
qui non alunt.