nam ceteri fere, qui artem orandi litteris tradiderunt, ita
 sunt exorsi, quasi perfectis omni alio genere doctrinae summam in
 eloquentia manum imponerent, sive contemnentes tanquam parva, quae prius
 discimus, studia, sive non ad suum pertinere officium opinati, quando
 divisae professionum vices essent, seu, quod proximum vero, nullam
 ingenii sperantes gratiam circa res etiamsi necessarias procul tamen ab
 ostentatione positas; ut operum fastigia spectantur, latent fundamenta.
 ego , cum existimem nihil arti oratoriae alienum, sine quo
 fieri non posse oratorem fatendum est, nec ad ullius rei summam nisi
 praecedentibus initiis perveniri, ad minora illa, sed quae si negligas,
 non sit maioribus locus, demittere me non recusabo; nec aliter, quam si
 mihi tradatur educandus orator, studia eius formare ab infantia
 incipiam. Quod opus, Marcelle Victori, tibi dicamus;
 quem, cum amicissimum nobis tum eximio litterarum amore flagrantem, non
 propter haec modo (quamquam sint magna) dignissimum hoc mutuae inter nos
 caritatis pignore iudicabamus; sed quod erudiendo Getae tuo, cuius prima
 aetas manifestum iam ingenii lumen ostendit, non inutiles fore libri
 videbantur, quos ab ipsis dicendi velut incunabulis, per omnes, quae
 modo aliquid oratori futuro conferant, artis ad summam eius operis
 perducere destinabamus;