post impetratam studiis meis quietem, quae per viginti annos erudiendis
 iuvenibus impenderam, cum a me quidam familiariter postularent, ut
 aliquid de ratione dicendi componerem, diu sum equidem reluctatus, quod
 auctores utriusque linguae clarissimos non ignorabam multa, quae ad hoc
 opus pertinerent, diligentissime scripta posteris reliquisse. sed qua ego ex causa faciliorem mihi veniam meae deprecationis
 arbitrabar fore, hac accendebantur illi magis, quod inter diversas
 opiniones priorum et quasdam etiam inter se contrarias difficilis esset
 electio; ut mihi si non inveniendi nova at certe iudicandi de veteribus
 iniungere laborem non iniuste viderentur. quamvis autem non tam me vinceret praestandi, quod exigebatur, fiducia quam negandi verecundia,
 latius se tamen aperiente materia plus quam imponebatur oneris sponte
 suscepi, simul ut pleniore obsequio demererer amantissimos mei, simul ne
 vulgarem viam ingressus alienis demum vestigiis insisterem.