Naturalis Historia, C. Plini Secundi naturalis historiae libri XXXVII (1.praef)

[*]Libros Naturalis Historiae, novicium Camenis Quiritium tuorum opus, natos[*] apud me proxima fetura licentiore epistula narrare constitui tibi, iucundissime Imperator ; sit enim haec tui praefatio, verissima, dum maxim i[*] consenescit in patre. namque tu solebas nugas[*] esse aliquid[*] meas[*] putare[*], ut obiter[*] emolliam[*] Catullum conterraneum meum (agnoscis et hoc castrense verbum): ille enim, ut scis, permutatis prioribus syllabis[*] duriusculum se fecit quam[*] volebat existimari a Veraniolis[*] suis[*] et Fabullis.[*] simul ut hac mea petulantia fiat quod proxime non fieri questus es in alia procaci epistula nostra, ut in[*] quaedam acta exeat[*] sciantque omnes quam ex aequo tecum vivat imperium. triumphalis et censorius tu sexiesque[*] consul ac tribuniciae potestatis particeps et, quod his nobilius fecisti, dum illud patri pariter et equestri ordini praestas, praefectus praetorii eius omniaque haec rei publicae [*] es[*]: nobis quidem qualis[*] in castrensi contubernio, nec[*] quicquam in te mutavit fortunae amplitude, nisi[*] ut prodesse[*] tantundem[*] posses[*]et[*] velles. itaque cum[*] ceteris in veneratione[*] tui pateant omnia alia[*], nobis ad colendum te familiarius audacia sola superest: hanc igitur tibi imputabis et in nostra culpa tibi ignosces. perfricui faciem nec tamen profeci, quoniam alia via occurris ingens et longius etiam summoves ingenii[*] fascibus. fulgurare[*] in nullo[*] umquam verius dicta vis[*] eloquentiae, tribunicia[*] potestas facundiae[*]. quanto tu ore patris laudes tonas! quanto fratris amas[*]! quantus in poetica es! o magna fecunditas animi! quem ad modum fratrem quoque imitareris excogitasti .

Sed haec quis possit[*] intrepidus aestimare subiturus ingenii tui iudicium, praesertim lacessitum? neque enim similis est condicio publicantium et nominatim tibi dicantium . tum possem dicere: 'Quid ista legis, Imperator? humili vulgo scripta sunt, agricolarum, opificum turbae, denique studiorum otiosis. quid te iudicem facis? cum[*] hanc[*] operam condicerem, non eras[*] in hoc albo[*]. Maiorem te sciebam, quam ut descensurum huc putarem.'[*] praeterea est quaedam publica etiam eruditorum reiectio. utitur illa et M. Tullius extra omnem ingenii aleam[*] positus et, quod miremur, per advocatum defenditur: nec doctissimis[*]. Manium[*] Persium haec legere nolo, Iunium Congium[*] volo. quod si hoc Lucilius, qui primus condidit stili nasum[*], dicendum sibi putavit, Cicero[*] mutuandum, praesertim cum de re publica scriberet[*], quanto nos causatius[*] ab aliquo iudice defendimur[*]? sed haec[*] ego mihi nunc patrocinia ademi nuncupatione, quoniam plurimum refert, sortiatur[*] aliquis iudicem an eligat, multumque apparatus interest 'apud invitatum hospitem et oblatum. cum apud Catonem, ilium[*] ambitus hostem et repulsis tamquam honoribus inemptis[*] gaudentem, flagrantibus comitiis pecunias deponerent[*] candidati, hoc se facere, quod tum[*] pro[*] innocentia ex[*] rebus humanis summum esset[*], profitebantur. inde illa nobilis M. Ciceronis suspiratio: O te felicem, M. Porci, a quo rem inprobam petere nemo audet[*]! cum tribunos appellaret L. Scipio Asiaticus, inter quos erat Gracchus, hoc adtestabatur vel[*] inimico iudici se probari[*] posse. adeo summum quisque causae suae iudicem facit quemcumque, cum[*] eligit[*].[*] unde[*] provocatio appellatur. te quidem in excelsissimo generis humani fastigio positum, summa eloquentia, summa eruditione praeditum, religiose adiri etiam a salutantibus scio, et ideo[*] curant[*], quae tibi dicantur[*] ut[*] digna sint. verum dis[*] lacte rustici multaeque gentes[*] et mola litant[*] salsa[*] qui[*] non habent tura[*], nec ulli fuit vitio deos colere quoquo modo posset.

[*]Meae quidem temeritati accessit hoc quoque, quod levioris operae hos tibi dedicavi libellos. nam nec[*] ingenii sunt capaces[*], quod alioqui in[*] nobis perquam mediocre erat, neque admittunt excessus aut orationes sermonesve aut[*] casus[*] mirabiles vel eventus varios, iucunda[*] dictu aut legentibus blanda sterili[*] materia: rerum natura, hoc est vita, narratur, et haec[*] sordidissima sui parte ac[*] plurimarum rerum aut[*] rusticis vocabulis aut externis, immo barbaris etiam[*], cum honoris praefatione ponendis. praeterea iter est[*] non trita auctoribus via nec qua[*] peregrinari animus expetat[*]. nemo apud nos qui idem[*] temptaverit, nemo apud Graecos qui unus omnia ea tractaverit. magna pars studiorum amoenitates quaerimus; quae vero tractata[*] ab aliis[*] dicuntur[*] inmensae subtilitatis, obscuris rerum[*] tenebris premuntur. Ante[*] omnia attingenda quae Graeci τῇ ἐγκυκλίου παιδείᾳ[*] vocant, et tamen ignota aut incerta ingeniis facta; alia vero ita multis[*] prodita, ut in fastidium sint[*] adducta[*]. res ardua vetustis novitatem dare, novis auctoritatem, obsoletis nitorem, obscuris lucem, fastiditis gratiam, dubiis fidem, onnibus vero naturam et naturae[*] sua[*] omnia[*]. itaque[*] etiam non assecutis[*] voluisse[*] abunde pulchrum atque magnificum est.

[*]Equidem ita sentio, peculiarem in studiis causam eorum esse, qui difficultatibus victis utilitatem iuvandi praetulerint[*] gratiae placendi, idque iam et in aliis operibus ipse feci et profiteor[*] mirari me T[*]. Livium, auctorem celeberrimum, in historiarum suarum, quas repetit ab origine urbis, quodam volumine sic orsum: iam sibi[*] satis gloriae quaesitum, et potuisse se[*] desidere[*], ni animus inquies[*] pasceretur opere. profecto enim populi gentium victoris et Romani nominis gloriae, non suae, composuisse illa decuit. mains meritum esset operis amore, non animi causa, perseverasse et hoc populo Romano praestitisse, non sibi.XX rerum dignarum cura —quoniam, ut ait Domitius Piso, thesauros oportet esse, non libros—lectione[*] voluminum circiter II, quorum pauca admodum studiosi attingunt propter secretum materiae, ex[*] exquisitis auctoribus centum inclusimus XXXVI voluminibus, adiectis rebus plurimis, quas aut ignoraverant priores aut postea invenerat vita. nec dubitamus multa esse quae et nos praeterierint. homines enim sumus et occupati officiis subsicivisque temporibus ista curamus, id est nocturnis, ne quis vestrum[*] putet his[*] cessatum horis. dies vobis inpendimus, cum somno valetudinem computamus, vel hoc solo praemio contenti, quod, dum ista, ut ait M. Varro, musinamur[*], pluribus horis vivimus. profecto enim vita vigilia est. quibus de causis atque difficultatibus nihil auso promittere hoc ipsum tu praestas, quod ad te scribimus. haec[*] fiducia operis, haec est[*] indicatura. multa valde pretiosa ideo videntur, quia sunt[*] templis dicata.

Vos[*] quidem omnes, patrem, te fratremque, diximus opere iusto, temporum nostrorum historiam orsi a fine Aufidii[*]. ubi sit ea, quaeres. iam pridem peracta[*] sancitur[*] et alioqui[*] statutum[*] erat heredi mandare[*], ne quid[*] ambitioni dedisse vita iudicaretur. proinde occupantibus locum faveo, ego vero et posteris, quos scio nobiscum decertaturos, sicut ipsi fecimus cum prioribus. argumentum huius stomachi mei habebis quod in his voluminibus auctorum nomina praetexui. est enim benignum, ut arbitror, et plenum ingenui pudoris fateri per quos profeceris[*], non ut plerique ex iis, quos attigi[*], fecerunt[*].[*] scito enim conferentem[*] auctores me deprehendisse a iuratissimis ex[*] proximis veteres transcriptos ad verbum neque nominatos[*], non illa Vergiliana virtute, ut certarent, non Tulliana[*] simplicitate, qui de re publica Platonis se comitem profitetur, in consolatione filiae Crantorem, inquit, sequor, item Panaetium de officiis, quae volumina ediscenda[*], non modo in manibus cotidie[*] habenda, nosti. obnoxii profecto animi et infelicis ingenii est deprehendi in furto malle quam mutuum reddere, cum praesertim sors fiat ex usura.

Inscriptionis apud Graecos mira felicitas:

[*]κηρίον inscripsere, quod volebant intellegi favum, alii κέρας ʼαμαλθείας, quod copiae cornu, ut[*] vel lactis gallinacei sperare[*] possis[*] in volumine haustum; iam[*]ἴα, μοῦσαι,[*]πανδέκται, ἐγχειρίδια,[*]λειμών, πίναξ, σχεδίων:[*]: inscriptiones [*], propter quas vadimonium deseri possit[*]; at cum intraveris, di deaeque, quam[*] nihil in medio invenies! nostri graviores[*] Antiquitatium[*], Exemplorum Artiumque [*], facetissimi Lucubrationum[*], puto[*] quia[*]Bibaculus[*] erat[*] et vocabatur[*] paulo minus[*] asserit[*] Varro in satiris[*] suis Sesculixe[*] et Flextabula[*] apud Graecos desiit[*] nugari Diodorus et βιβλιοθήκης[*] historiam suam inscripsit. Apion quidem[*] grammaticus -hic quem Tiberius Caesar cymbalum mundi vocabat, cum[*]propriae[*] famae tympanum potius videri posset[*]—immortalitate donari a se scripsit ad quos aliqua componebat. me non[*] paenitet nullum[*] festiviorem excogitasse titulum et, ne in totum videar Graecos insectari[*], ex illis mox[*] velim intellegi pingendifingendique[*] conditoribus, quos in libellis his invenies absoluta opera et illa quoque, quae mirando non satiamur, pendenti titulo inscripsisse, ut APELLES FACIEBAT aut POLYCLITUS, tamquam inchoata semper arte et inperfecta, ut contra iudiciorum varietates superesset artifici regressus ad veniam velut emendaturo quicquid desideraretur[*], si non esset interceptus. quare plenum verecundiae illud[*], quod[*] omnia opera tamquam novissima inscripsere et[*] tamquam singulis[*] fato[*] adempti[*]. tria non amplius, ut opinor, absolute [*] traduntur inscripta ILLE FECIT, quae suis locis reddam. quo apparuit summam artis securitatem auctori placuisse, et ob id magna invidia fuere omnia ea.

Ego plane meis adici posse multa confiteor, nec his solis, sed et[*] omnibus[*] quos[*] edidi, ut obiter[*] caveam istos Homeromastigas (ita enim verius dixerim), quoniam audio et Stoicos et dialecticos Epicureosque[*][*]—nam de grammaticis semper expectavi—parturire adversus libellos, quos de grammatica edidi, et subinde abortus facere iam decem annis, cum celerius etiam elephanti pariant. ceu vero[*] nesciam adversus Theophrastum, hominem in[*] eloquentia tantum, ut nomen divinum inde invenerit, scripsisse etiam feminam, et proverbium inde natum suspendio arborem eligendi[*].[*] non queo mihi temperare[*] quo minus[*] ad hoc pertinentia ipsa censorii[*] Catonis verba ponam, ut appareat etiam Catoni de militari disciplina commentanti[*], qui sub Africano, immo vero et sub Hannibale didicisset militare et ne Africanum quidem ferre potuisset, qui imperator triumphum reportasset, paratos fuisse istos, qui obtrectatione alienae[*] scientiae famam sibi aucupantur: Quid enim? ait in eo[*] volumine, scio ego, quae scripta sunt si palam proferantur, multos[*] fore qui vitilitigent [*], sed ii[*] potissimum, qui verae laudis expertes[*] sunt. eorum ego orationes[*] sivi[*] praeterfluere[*]. nec Plancus inlepide, cum diceretur Asinius Pollio orationes[*] in eum parare, quae ab ipso aut libertis[*] post mortem Planci ederentur, ne[*] respondere posset[*]: cum mortuis non nisi larvas luctari. quo dicto sic repercussit illas, ut apud eruditos nihil impudentius iudicetur. ergo securi etiam contra vitilitigatores[*], quos Cato eleganter ex vitiis et litigatoribus composuit—quid enim illi[*] aliud quam[*] litigant aut litem quaerunt?—, exequemur reliqua propositi. quia occupationibus tuis publico bono parcendum erat, quid singulis contineretur[*] libris, huic epistulae subiunxi summaque cura, ne legendos[*] eos haberes[*], operam dedi. tu per hoc et aliis praestabis ne perlegant, sed, ut quisque desiderabit[*] aliquid, id tantum quaerat et sciat quo loco inveniat. hoc ante me fecit in litteris nostris Valerius Soranus[*] in libris[*], quos ἐποπτίδων[*] inscripsit[*]