Graculus superbus et pavo. Ne gloriari libeat alienis bonis Suoque potius habitu vitam degere, Aesopus nobis hoc exemplum prodidit. Tumens inani graculus superbia, Pennas pavoni quae deciderant sustulit Seque exornavit. Deinde contemnens suos Se inmiscuit pavonum formoso gregi. Illi inpudenti pennas eripiunt avi Fugantque rostris. Male mulcatus graculus Redire maerens coepit ad proprium genus; A quo repulsus tristem sustinuit notam. Tum quidam ex illis, quos prius despexerat: Contentus nostris si fuisses sedibus Et quod natura dederat voluisses pati, Nec illam expertus esses contumeliam Nec hanc repulsam tua sentiret calamitas.