Nec satis utiliter positos tibi praebuit ignes Quem peperit magno lucida Maia Iovi. Te fera nec quicquam placidum spondentia Martis Sidera presserunt falciferique senis . Lux quoque natalis , ne quid nisi triste videres , Turpis et inductis nubibus atra fuit. Haec est , in fastis cui dat gravis Allia nomen , Quaeque dies Ibin , publica damna , tulit . Qui simul impurae matris prolapsus ab alvo Cinyphiam foedo corpore pressit humum, Sedit in adverso nocturnus culmine bubo, Funereoque graves edidit ore sonos . Protinus Eumenides lavere palustribus undis , Qua cava de Stygiis fluxerat unda vadis, Pectoraque unxerunt Erebeae felle colubrae, Terque cruentatas increpuere manus . Gutturaque imbuerant infantia lacte canino : Hic primus pueri venit in ora cibus: Perbibit inde suae rabiem nutricis alumnus, Latrat et in toto verba canina foro . Membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis, A male deserto quos rapuere rogo : Et ne non fultum nuda tellure iaceret, Molle super silices inposuere caput. Iamque recessurae viridi de stipite factas Admorunt oculos usque sub ora faces . Flebat , ut est infans fumis contactus amaris, De tribus est cum sic una locuta soror: ‘Tempus in inmensum lacrimas tibi movimus istas, Quae semper causa sufficiente cadent.’