Hic tibi de Furiis scindet latus una flagello, Ut sceleris numeros confiteare tui : Altera Tartareis sectos dabit anguibus artus: Tertia fumantes incoquet igne genas . Noxia mille modis lacerabitur umbra , tuasque Aeacus in poenas ingeniosus erit . In te transcribet veterum tormenta reorum: Omnibus antiquis causa quietis eris . Sisyphe , cui tradas revolubile pondus , habebis : Versabunt celeres nunc nova membra rotae : Hic et erit , ramos frustra qui captet et undas : Hic inconsumpto viscere pascet aves . Nec mortis poenas mors altera finiet huius , Horaque erit tantis ultima nulla malis . Inde ego pauca canam , frondes ut siquis ab Ida Aut summam Libyco de mare carpat aquam . Nam neque quot flores Sicula nascantur in Hybla, Quotve ferat , dicam , terra Cilissa crocos , Nec cum tristis hiems Aquilonis inhorruit alis, Quam multa fiat grandine canus Athos; Nec mala voce mea poterunt tua cuncta referri, Ora licet tribuas multiplicata mihi. Tot tibi vae ! misero venient talesque ruinae , Ut cogi in lacrimas me quoque posse putem. Illae me lacrimae facient sine fine beatum : Dulcior hic risu tunc mihi fletus erit. Natus es infelix , — ita di voluere — nec ulla Commoda nascenti stella levisve fuit . Non Venus affulsit , non illa Iuppiter hora , Lunaque non apto solque fuere loco ,