O superi, motura Dahas ut clade Getasque, Securo me, Roma cadat. Ceu morte parentem Natorum orbatum, longum producere funus Ad tumulum iubet ipse dolor: iuvat ignibus atris Inseruisse manus, constructoque aggere busti Ipsum atras tenuisse faces: non ante revellar, Exanimem quam te complectar, Roma, tuumque Nomen, libertas, et inanem prosequar umbram. Sic eat: immites Romana piacula divi Plena ferant: nullo fraudemus sanguine bellum. O utinam coelique deis erebique liceret Hoc caput in cunctas damnatum exponere poenas! Devotum hostiles Decium pressere catervae: Me geminae figant acies, me barbara telis Rheni turba petat: cunctis ego pervius hastis Excipiam medius totius vulnera belli. Hic redimat sanguis populos: hac caede luatur, Quidquid Romani meruerunt pendere mores. Ad iuga cur faciles populi, cur saeva volentes Regna pati pereunt? Me solum invadite ferro, Me frustra leges et inania iura tuentem: Hic dabit, hic pacem iugulus, finemque laborum Gentibus Hesperiis: post me regnare volenti Non opus est bello. Quin publica signa ducemque Pompeium sequimur? Nec, si fortuna favebit, Hunc quoque totius sibi ius promittere mundi Non bene compertum est. Ideo me milite vincat, Ne sibi se vicisse putet. Sic fatur, et acres Irarum movit stimulos, iuvenisque calorem Excitat in nimios belli civilis amores.