quae ante conditam condendamve urbem poeticis magis decora
 fabulis quam incorruptis rerum gestarum monumentis traduntur, ea
 nec adfirmare nec refellere in animo est. datur haec venia antiquitati, ut miscendo humana divinis
 primordia urbium augustiora faciat; et si cui populo licere
 oportet consecrare origines suas et ad deos referre auctores: ea
 belli gloria est populo Romano, ut, cum suum conditorisque sui
 parentem Martem potissimum ferat, tam et hoc gentes humanae
 patiantur aequo animo, quam imperium patiuntur. sed haec et his similia, utcumque animadversa aut existimata
 erunt, haud in magno equidem ponam discrimine: ad illa mihi pro se quisque acriter intendat animum, quae vita,
 qui mores fuerint, per quos viros quibusque artibus domi
 militiaeque et partum et auctum imperium sit; labente deinde
 paulatim disciplina velut desidentis primo mores sequatur animo,
 deinde ut magis magisque lapsi sint, tum ire coeperint
 praecipites, donec ad haec tempora, quibus nec vitia nostra nec
 remedia pati possumus, perventum est. hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac
 frugiferum, omnis te exempli documenta in inlustri posita
 monumento intueri: inde tibi tuaequae rei publicae quod imitere
 capias, inde foedum inceptu, foedum exitu, quod vites.