facturusne operae pretium sim, si a primordio urbis res populi
 Romani perscripserim, nec satis scio nec, si sciam, dicere ausim, quippe qui cum veterem tum vulgatam esse
 rem videam, dum novi semper scriptores aut in rebus certius
 aliquid allaturos se aut scribendi arte rudem vetustatem
 superaturos credunt. utcumque erit, iuvabit tamen rerum gestarum memoriae principis terrarum populi
 pro virili parte et ipsum consuluisse; et si in tanta scriptorum
 turba mea fama in obscuro sit, nobilitate ac magnitudine eorum
 me, qui nomini officient meo, consoler. res est praeterea et inmensi operis, ut quae supra
 septingentesimum annum repetatur et quae ab exiguis profecta
 initiis eo creverit, ut iam magnitudine laboret sua; et
 legentium plerisque haud dubito quin primae origines proximaque
 originibus minus praebitura voluptatis sint festinantibus ad
 haec nova, quibus iam pridem praevalentis populi vires se ipsae
 conficiunt; ego contra hoc quoque laboris praemium petam, ut me a conspectu
 malorum, quae nostra tot per annos vidit aetas, tantisper certe,
 dum prisca illa tota mente repeto, avertam, omnis
 expers curae, quae scribentis animum etsi non flectere a vero,
 sollicitum tamen efficere posset.