inter haec senex iuvenem amplexus, spolia Curiatiorum fixa eo
 loco, qui nunc pila Horatia appellatur, ostentans “huncine”
 aiebat, “quem modo decoratum ovantemque victoria incedentem
 vidistis, Quirites, eum sub furca vinctum inter verbera et
 cruciatus videre potestis? quod vix Albanorum oculi tam deforme
 spectaculum ferre possent. i, lictor, conliga manus, quae paulo ante armatae imperium populo
 Romano pepererunt. i, caput obnube liberatoris urbis huius;
 arbore infelici suspende; verbera vel intra pomerium, modo inter
 illa pila et spolia hostium, vel extra pomerium, modo inter
 sepulcra Curiatiorum. quo enim ducere hunc iuvenem potestis, ubi
 non sua decora eum a tanta foeditate supplicii vindicent?” non tulit populus nec patris lacrimas nec ipsius parem in omni
 periculo animum, absolveruntque admiratione magis virtutis quam iure causae. itaque, ut caedes manifesta
 aliquo tamen piaculo lueretur, imperatum patri, ut filium
 expiaret pecunia publica. is quibusdam piacularibus sacrificiis factis, quae deinde genti
 Horatiae tradita sunt, transmisso per viam tigillo capite
 adoperto velut sub iugum misit iuvenem. id hodie quoque publice
 semper refectum manet; sororium tigillum vocant. Horatiae sepulcrum, quo loco corruerat icta, conjLtructum constructum est saxo quadrato.