adeo id gratum plebi fuit, ut, ne victi beneficio viderentur, id
 modo sciscerent iuberentque, ut senatus decerneret,
 qui Romae regnaret. Inclita iustitia religioque ea tempestate Numae Pompili erat.
 Curibus Sabinis habitabat, consultissimus vir, ut in illa
 quisquam esse aetate poterat, omnis divini atque humani
 iuris. auctorem doctrinae eius, quia non extat alius, falso Samium
 Pythagoram edunt, quem Servio Tullio regnante Romae, centum
 amplius post annos, in ultima Italiae ora circa Metapontum
 Heracleamque et Crotona iuvenum aemulantium studia coetus
 habuisse constat. ex quibus locis, etsi eiusdem aetatis fuisset, quae fama in
 Sabinos? aut quo linguae commercio quemquam ad cupiditatem
 discendi excivisset? quove praesidio unus per tot gentes
 dissonas sermone moribusque pervenisset? suopte igitur ingenio temperatum animum virtutibus fuisse opinor
 magis instructumque non tam peregrinis artibus quam disciplina
 tetrica ac tristi veterum Sabinorum, quo genere nullum quondam
 incorruptius fuit.