et cum velut inter pugnae fugaeque consilium trepidante equitatu
 pedes quoque referret gradum, plenis repente portis effusi
 hostes inpulsa Romana acie studio instandi sequendique trahuntur
 ad locum insidiarum. inde subito exorti Romani transversam invadunt hostium aciem;
 addunt pavorem mota e castris signa eorum, qui in praesidio
 relicti fuerant; ita multiplici terrore perculsi
 Fidenates prius paene, quam Romulus quique cum eo erant
 circumagerent frenis equos, terga vertunt; multoque effusius, quippe vera fuga, qui simulantes paulo ante
 secuti erant, oppidum repetebant. non tamen eripuere se
 hosti; haerens in tergo Romanus, priusquam fores portarum obicerentur,
 velut agmine uno inrumpit. belli Fidenatis contagione inritati Veientium animi et
 consanguinitate — nam Fidenates quoque Etrusci fuerunt — , et
 quod ipsa propinquitas loci, si Romana arma omnibus infesta
 finitimis essent, stimulabat, in fines Romanos excucurrerunt
 populabundi magis quam iusti more belli.