earn eam rem minus aegre, quam dignum erat, tulisse Romulum
 ferunt, seu ob infidam societatem regni, seu quia haud iniuria
 caesum credebat. itaque bello quidem abstinuit; ut tamen
 expiarentur legatorum iniuriae regisque caedes, foedus inter
 Romam Laviniumque urbes renovatum est. et cum his quidem
 insperata pax erat; aliud multo propius atque in ipsis prope portis bellum ortum.
 Fidenates nimis vicinas prope se convalescere opes rati,
 priusquam tantum roboris esset, quantum futurum apparebat,
 occupant bellum facere. iuventute armata immissa vastatur agri
 quod inter urbem ac Fidenas est. inde ad laevam versi, quia dextra Tiberis arcebat, cum magna
 trepidatione agrestium populantur; tumultusque repens ex agris
 in urbem inlatus pro nuntio fuit. excitus Romulus — neque enim dilationem pati tam vicinum bellum
 poterat — exercitum educit, castra a Fidenis mille passuum
 locat. ibi modico praesidio relicto egressus omnibus copiis, partem
 militum locis circa densa obsita virgulta obscuris
 subsidere in insidiis iussit; cum parte maiore atque omni
 equitatu profectus, id quod quaerebat, tumultuoso et minaci
 genere pugnae, adequitando ipsis prope portis hostem excivit.
 fugae quoque, quae simulanda erat, eadem equestris pugna causam
 minus mirabilem dedit.