Nos ad cetera praecepta illud adicimus, quod sapiens unus de septem in perpetuum posteritati pronuntiavit, adhibendum modum mensuramque rebus, idque ut non solum aliud acturis, sed et agrum paraturis dictum intellegatur, ne maiorem,

 finitissimis S.
 
 ne earbonẽ SA.
 
 pedamentum vel pedainenti vel pedamenti quicquam R plerique, edd. ante Lundström.
a The master-thief of Greek mythology, son of Hermes (Mercury) and maternal grandfather of Odysseus. Autolycus possessed the gift of making himself and his stolen property invisible or of changed appearance.
b A monster of Roman legend, who stole from Hercules the

 
 

quam ratio calculorum patitur, emere velint. Nam huc pertinet praeclara nostri poetae sententia:
laudato ingentia rura.
Exiguum colito. Quod vir eruditissimus, ut mea fert opinio, traditum vetus praeceptum numeris signavit, quippe acutissimam gentem Poenos dixisse convenit imbecilliorem agrum quam agricolam esse debere, quoniam, cum sit conluctandum cum eo, si fundus praevaleat, adlidi dominum.Nec dubium quin minus reddat laxus
ager non recte cultus quam angustus eximie. Ideoque post reges exactos Liciniana illa septena iugera, quae plebis tribunus viritim diviserat, maiores quaestus antiquis rettulere, quam nunc nobis praebent amplissima veterata. Tanta M'. quidem Curius Dentatus, quem paulo ante rettulimus, prospero ductu parta victoria ob eximiam virtutem deferente populo praemii nomine quinquaginta soli iugera supra consularem triumphalemque fortunam putavit esse, repudiatoque publico munere populari ac plebeia mensura contentus fuit.Mox etiam cum

 velint Pontedera, Schneider, Lundstrōm: velit SAR, et alii.
 
 plebi Schn.
 
 retulere SAR.
 
 tanta M'. Lundstrōm, praeeunte Madvigio:tanta vel tantam codd. plerique.
a Vergil, Georg. II. 412-413.
b Cf. Palladius I. 6. 8, Fecundior est culta exiguitas quam magnitudo neglecta.
c The first Roman agrarian law, made by Romulus, allotted to every citizen two iugera of land (Varro, R.R. I. 10. 12; cf. Pliny, N.H. XVIII. 7).For the seven iugera, cf. Varro,

 
 

agrorum vastitatem victoriae nostrae et interneciones hostium fecissent, criminosum tamen senatori fuit supra quinquaginta iugera possedisse, suaque lege C. Licinius damnatus est, quod agri modum, quem in magistratu rogatione tribunicia promulgaverat, immodica possidendi libidine transcendisset, nec magis quia superbum videbatur tantum loci detinere quam quia flagitiosius, quos hostis profugiendo desolasset agros, novo more civem Romanum supra vires
patrimonii possidendo deserere. Modus ergo, qui in omnibus rebus, etiam parandis agris habebitur. Tantum enim obtinendum est, quanto est opus, ut emisse videamur quo potiremur, non quo oneraremur ipsi atque aliis fruendum eriperemus more praepotentem, qui possident fines gentium, quos ne circumire quoque valent, sed proculcandos pecudibus et vastandos ac populandos feris derelinquunt aut occupatos nexu civium et ergastulis tenent. Modus autem erit sua cuique voluntas facultasque.