quanto melior tibi fortuna petitionis data est quam nuper
 homini novo, C. Coelio! ille cum duobus hominibus ita
 nobilissimis petebat ut tamen in iis omnia pluris essent quam ipsa nobilitas, summa ingenia,
 summus pudor, plurima beneficia, sum ma ratio ac diligentia petendi. ac tamen
 eorum alterum Coelius, cum multo inferior esset genere, superior nulla me
 paene, superavit. qua me tibi, si facies ea
 quae natura et studia quibus semper usus es, largiuntur, quae temporis tui ratio desiderat,
 quae potes, quae debes, non erit difficile certamen cum iis competitoribus, qui nequaquam
 sunt tam genere insignes quam vitiis nobiles. quis enim reperiri potest tam
 improbus civis qui velit uno suffragio duas in rem publicam sicas destringere? quoniam quae subsidia novitatis haberes et habere posses exposui, nunc de
 magnitudine petitionis dicendum videtur. consulatum petis, quo honore nemo est
 quin te dignum arbitretur, sed multi qui invideant; petis enim homo ex equestri loco summum
 locum civitatis atque ita summum ut forti homini, diserto, innocenti multo idem ille honos
 plus amplitudinis quam ceteris adferat. noli putare eos qui sunt eo honore usi
 non videre, tu cum idem sis adeptus, quid dignitatis habiturus sis. Eos vero
 qui consularibus familiis nati locum maiorum consecuti non sunt suspicor tibi, nisi si qui
 admodum te amant, invidere. etiam novos homines praetorios existimo, nisi qui tuo
 beneflcio vincti sunt, nolle abs te se honore superari. iam in populo quam multi invidi sint, quam consuetudine horum annorum ab
 hominibus novis alienati, venire tibi in mentem certo scio; esse etiam non nullos tibi
 iratos ex iis causis quas egisti necesse est. iam illud tute circumspicito,
 quod ad Cn. Pompei gloriam augendam tanto studio te dedisti, num quos tibi
 putes ob eam causam esse amicos. quam ob rem
 cum et summum locum civitatis petas et videas esse studia quae adversentur, adhibeas necesse
 est omnem rationem et curam et laborem et diligentiam.