quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam
							diu etiam furor iste tuus nos nos om. A et
									Iulius Victor ( Rhet. M. p. 439):
									 post diu hab. bs 
							 eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit audacia?
								 nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis
							vigiliae, nihil timor populi, nihil concursus bonorum omnium, nihil hic
							munitissimus habendi senatus locus, nihil horum ora voltusque moverunt?
								 patere tua consilia non sentis, constrictam iam horum
							omnium scientia teneri coniurationem tuam tuam om. CAV 
							 non vides? quid proxima, quid superiore nocte egeris,
							ubi fueris, quos convocaveris, quid consili ceperis quem nostrum
							ignorare arbitraris? O tempora, o
							mores! senatus haec intellegit, consul videt; hic tamen
							vivit. vivit ? immo vero etiam in senatum venit, fit publici
							consili particeps, notat et designat oculis ad caedem unum quemque
							nostrum. nos autem fortes viri satis facere rei publicae
							videmur, si istius furorem ac tela vitamus vitamus CAV : vitemus cett. 
							 . ad mortem te, Catilina, duci iussu consulis iam
							pridem oportebat, in te conferri pestem pestem α ( C pr. scr. ):
								pestem istam cett. ( C
									corr. m. 1) quam tu in nos nos om. A ( in lac. ) V 
							 omnis iam diu omnis om. 
								 αγ : omnis iam diu om. bs 
							 machinaris.