primúmdum paréntes fabrí liberúm sunt: ei fúndamentúm substruont liberórum; extóllunt, paránt sedulo ín firmitátem et ut in usum boni et in speciem† popló sint sibíque, haud matériae repárcunt nec súmptus ibí sumptuí esse dúcunt; expóliunt: docént litterás, iura léges, sumptú suo et labore nitúntur, ut alií sibi esse illórum similis éxpetant. ád legionem cum íta paratos míttunt , adminiclum eís danunt tum iam, áliquem cognatúm suom. eátenus. abeunt á fabris. únum ubi emeritum est stipendium, igitúr tum specimen cérnitur, quo evéniat aedificátio. nám ego ad illúd frugi usque ét probus fui, ín fabrorúm potestáte dum fui. póstea quom ímmigravi íngenium in meum, pérdidi operám fabrorum ílico oppido. vénit ignávia, ea míhi tempestás fuit, mi ádventu suo grándinem imbremque attulit; haéc verecúndiam mi ét virtutís modum déturbavít detexítque a me ilico; póstilla optígere me néglegens fui. contínuo pro imbre amór advenit in cor meum , is úsque in pectus pérmanavit, pérmadefecit cór meum. núnc simul rés, fides, fáma, virtús, decus déseruerunt: égo sum in usu fáctus nimio néquior. atque édepol ita haec tigna úmide iam pútent: non videór mihi sarcíre posse aedés meas, quin tótae perpetuaé ruant, cum fúndamento périerint nec quísquam esse auxilió queat. cór dolet, cum scio ut núnc sum atque ut fui,