cum invídia summa. suárum opum nos vólunt esse indigéntes. nostrá copiá nil volúnt nos potésse suíque omniúm rerum nós indigére, út sibi simus súpplices. éas si ádeas, abitum quam aditum malis, ita nostro ordini palám blandiúntur, clam, si óccasio usquam est, aquám frigidám subdolé suffúndunt. virís cum suís praedicánt nos solére, suás paelicés esse aiúnt, eunt depréssum. quia nós libertinaé sumus, et ego ét tua mater, ámbae meretrices fuimus: illa te, ego hanc mihi educavi ex patribus conventiciis. neque ego hanc superbiai causa pepuli ad meretricium quaestum, nisi ut ne ésurirem. Sel. At satius fuerat eam viro dare nuptum potius. Lena. Heia, haec quidem ecastor cottidie viro núbit, nupsitque hodie, nubet mox noctu: numquam ego hanc viduam cubare sivi. nam si haec non nubat, lugubri fame familia pereat. Gymn. Necesse est, quo tu me modo voles esse, ita esse, mater. Lena. Ecastor haud me paenitet, si ut dicis ita futura es. nam si quidem ita eris ut volo, numquam senecta fies semperque istam quam nunc habes aetatulam optinebis, multisque damno et mihi lucro siné meo saepe eris sumptu. Gymn. Di faxint. Lena. Sine opera tua di horunc nil facere possunt. Gymn. Equidem hercle addam operam sedulo; sed tu aufer istaec verba. meus oculus, mea Selenium, numquam ego te tristiorem vidi esse. quid, cedo, te obsecro tam abhorret hilaritudo? neque munda adaeque es, ut soles (hoc sis vide, ut petivit suspiritum alte) et pallida es. eloquere utrumque nobis,