1. Εἰπέ μοι ἄνδρα, Μοῦσα, τὸν πλανηθέντα μετὰ τὸ πορθῆσαι τὴν
Τροίαν καὶ ἐκ τῆς τοιαύτης πλάνης ἰδόντα ἄστεα πολλὰ, καὶ νοῦν 
ἔχοντα ἐκ τοῦ ὁμιλῆσαι ἀλλοδαποῖς ἀνθρώποις. ἃ γὰρ εἶχον ἐκεῖνοι
πολιτευόμενοι, ταῦθʼ οὗτος τῇ πείρᾳ μαθὼν νοῦν γνῶναι λέγεται.
νοῦν γὰρ ἐνταῦθα τὴν πεῖραν νοητέον. ἔγνω οὖν νοῦν, ἀντὶ τοῦ ἐμπορι-
κὴν γνῶσιν εἶχεν. Ε. ἄνδρα μοι] ἔδει μὲν ἐν τῷ ἄνδρα δύο εἶναι ὀξείας, ὡς τὸ “ἄνδρά 
τε καὶ οἶκον,” ἀλλʼ ἐφυλάξατο ὁ Ἀρίσταρχος διὰ τὸ μὴ ἐν τῇ
εἰσβολῇ τῶν λέξεων κακοφωνίαν ποιῆσαι. M.S. ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα] γελοῖοι οἱ τὸ “ἄνδρα μοι” ἀνδρεῖον
ἀκούοντες. ἔσται γὰρ, ἀνδρεῖον καὶ πολύτροπον ἔννεπε. τὰ γὰρ ἐπί-
θετα πρὸς τὰ κύρια ἢ προσηγορικὰ τάττεται. τὸ οὖν ἄνδρα κυρίως 
παρʼ αὐτῷ τίθεται, τὸν ἀντιτιθέμενον τῇ γυναικὶ, ὥσπερ ὁ ἄρρην, ὥς
ποτε ἔφη “ἀνὴρ ἠὲ γυνή·” “ἥτʼ ἐπὶ τύμβῳ ἀνέρος ἑστήκει τεθνειῶτος
ἠὲ γυναικός” (Il. ρ, 434.) καὶ “ἆνερ, ἀπʼ αἰῶνος νέος ὤλο” (Il. ω,
725.), καὶ “ὅς γε μετʼ ἀνδρῶν ἵζει ἀριθμῷ” (Od. λ, 449.), καὶ
τὸ “ἄνδρα γέροντα” (Od. σ, 53.). ὡσεὶ ἔφη ἄρρενα γέροντα· καὶ 
“ῥεῖα λαθὼν φύλακας ἀνδρῶν δμῶάς τε γυναῖκαςʼ (Il ι, 477.), καὶ
συγκριτικῶς ὡς πρὸς τὰς γυναῖκας· αὐτὸς γὰρ ἔφη “ οὐ γάρ πω
τοῖον εἶδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν οὔτʼ ἄνδρα οὔτε γυναῖκα” (Od. ζ,
160.), καὶ ἀνδροτὴς δὲ ἡ τοῦ ἀνδρὸς δύναμις ἡ ποιοῦσα “ἀνδροτῆτα
 10—12. ἔδει—ποιῆσαι] Sic M. quoad sensum permista sunt: me-
In S. est ἔδει μὲν ἄνδρα μετὰ ὀξείας lius habet schol. sq. BUTTM.
εἶναι, τὸ “ἄνδρά τε οἰκον,ʼ ὰλλ’ ἐδέξατο 16. ἀντιτιθέμενον] ἀντιθέμενον Q.
ὁ Ἀρίσταρχος διὰ τὸ μὴ ἐν τῇ συμβολῇ 17. ἠὲ] εἴ, οὐ p. 9, 7. Est ἀνὴρ
τῶν λέξεων κακοηχίαν ποιῆσαι. Chœ- οὐδὲ γυνή ex Il. ω, 707.
roboscus p. 20, 10. ed. Gaisf. καὶ ἑστήκει] ἔστηκε R.
εὐλόγως εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς Ὀδυσσείας ὁ 18. νέος ὤλεο] νέος ὤχετο H. ὤχετο
Ἀρίσταρχος οὐκ ἠβουλήθη δοῦναι εἰς τὸ νέος ceteri. Correxi ex Homero.
“ἄνδρα μοι” δόο ὀξείας, ἀλλὰ μίαν εἰς 20. τὸ ἄνδρα Buttm. Libri τὸν
τὸ AN, φάσκων “ἐν ἀρχῇ ποιήσεως ἄνδρα.
παράλογον οὐ μὴ ποιήσω.ʼ 23. τοῖον εἶδον] Legitur nunc τοι-
15. ἢ addidi ex R. οῦτον ἴδον.
τάττεται] Hoc vult. Si ἄνδρα 24. ἀνδροτὴς—ἀνδροτῆτα enotatum
hic esset instar epitheti, aliud de- ex R. Scribebatur ἀνδρότης—ἀνδρό-
sideraretur substantivum. Cf. schol. τητα. Veram scripturam ἁδροτῆτα
sq. Quae hic sequuntur pessime esse hodie constat. 

 
καὶ ἥβην” (Il. χ, 363.). ἐπʼ ἄλλων γὰρ τῶν μὴ σωζόντων ἔξιν φησὶ
“κτενέει δέ με γυμνὸν ἐόντα αὔτως ὥστε γυναῖκα” (Il. χ, 124.).
οὐχ ὡς ἄνδρα καὶ ἄρρενα, ὥσπερ ἐν ἄλλοις, “Ἀχαΐδες, οὐκέτʼ Ἀχαιοί”
(Il. β, 235.) καὶ “μή σʼ ἀπογυμνωθέντα κακὸν καὶ ἀνήνορα θείη”
(Od. κ, 301.), μή σε θηλύνῃ. H.M.Q.R. ἀνὴρ σημαίνει τέτταρα, τὸν φύσει, ἤτοι τὸν ἀντιτιθέμενον γυναικὶ,
ὥς ποτε ἔφη “ἀνὴρ εἶ, οὐ γυνή” καὶ “μή σʼ ἀπογυμνωθέντα κακὸν καὶ
ἀνήνορα θείη.” οὐ γὰρ εὑρίσκεται δύο ἐπίθετα ἄνευ κυρίου ἢ προση-
γορικοῦ. δηλοῖ δὲ καὶ τὸν ἀνδρεῖον, ὡς τὸ “ἀνδρὸς ἀκοντίσαντος”
(Il. δ, 498.)· ἢ καὶ τὸν ἀνδρὸς ἡλικίαν ἔχοντα, ὡς τὸ, “ὅπου νῦν γε 
μετʼ ἀνδρῶν ἵζῃ ἀριθμῷ·” καὶ τὸν γήμαντα, ὡς τὸ, “ἄνδρα ᾧ ἔδοσάν
με πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ” ( Il. τ, 291.)· καὶ τὸν φύσει, ὡς τὸ
“ἄνδρες κίκλησκον καλλίζωνοί τε γυναῖκες” (Il. η, 139.). ἀνὴρ δὲ γέ-
γονε παρὰ τὸ ἀνύειν δύνασθαι, γυνὴ παρὰ τὸ γεννᾶν, ἄρσην παρὰ τὸ
ἀρόσαι. E.Q. Ἀπορία. πολύτροπον] οὐκ ἐπαινεῖν φησιν Ἀντισθένης Ὅμηρον τὸν
Ὀδυσσέα μᾶλλον ἢ ψέγειν, λέγοντα αὐτὸν πολύτροπον. οὐκ οὖν τὸν
Ἀχιλλέα καὶ τὸν Αἴαντα πολυτρόπους πεποιηκέναι, ἀλλʼ ἀπλοῦς καὶ
γεννάδας· οὐδὲ τὸν Νέστορα τὸν σοφὸν οὐ μὰ Δία δόλιον καὶ πα-
λίμβολον τὸ ἦθος, ἀλλʼ ἀπλῶς τε Ἀγαμέμνονι συνόντα καὶ τοῖς ἄλ- 
λοις ἅπασι, καὶ εἰς τὸ στρατόπεδον εἴ τι ἀγαθὸν εἶχε συμβουλεύ-
οντα καὶ οὐκ ἀποκρυπτόμενον τοσοῦτον ἀπεῖχε τοιοῦτον τρόπον ἀποδέ-
χεσθαι ὁ Ἀχιλλεὺς ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθαι ὁμοίως τῷ θανάτῳ ἐκεῖνον
“ὅς χʼ ἕτερον μὲν κεύθει ἐνὶ φρεσὶν, ἄλλο δὲ εἴπῃ” (Il. ι, 313.). Λύσις. λύων οὖν ὁ Ἀντισθένης φησὶ, Τί οὖν; ἆρά γε πονηρὸς ὁ 
Ὀδυσσεὺς ὅτι πολύτροπος ἐκλήθη; καὶ μὴν διότι σοφὸς οὕτως οὐ-
 4. κακὸν addidi ex H. tur excerpta sunt ea quæ leguntur
6. ἀντιτιθέμενον] ἀντιθέμενον E.Q. ad h. l. et ad ε, 211. η, 257. ι, 52
Correctum ex scholio superiore. BUTTM. De Antisthene, v. Ebert.
Pars hujus scholii, ἀνὴρ, νῦν τὸν φύ- Diss. Sicul. 1. p. 125 128.
σεῖ· οὐ γὰρ εὑρίσκεται— καλλίζωνοί τε 17. οὐκ οὖν] οὔκουν R.
γυναῖκες est etiam in V. 22. ἀποκρυπτόμενον] ἀποκρινόμενον Q.
7. εἰ, οὐ] Vid. ad p. 8, 17. τοιοῦτον] τοῦτον τοιοῦτον H.
16. Ἀντισθένης] Antisthenes in- 24. εἴπῃ] βάζει H.
ter multa quae Homerum spectan- 25. λύων] λέγων Q.
tia scripsit, aliquot etiam libellos 26. ἐκλήθη] ἐρρέθη H.
soli Odysseæ et Ulyssi atque ejus μὴν H. μὴ ceteri.
ingenio explicando destinaverat. αὐτὸν προσείρηκε] αὐτὸν προείρηκε R.
Vid. Diog. 6, 15—17. Ex his igi- πρὸς αὐτὸν εἴρηκε H. 

 
τὸν προσείρηκε. μήποτε οὖν ὁ τρόπος τὸ μέν τι σημαίνει τὸ ἦθος,
τὸ δέ τι σημαίνει τὴν τοῦ λόγου χρῆσιν; εὔτροπος γὰρ ἀνὴρ ὁ τὸ
ἦθος ἔχων εἰς τὸ εὖ τετραμμένον· τρόποι δὲ λόγων αἱ ποιαὶ πλάσεις.
κέχρηται τῷ τρόπῳ καὶ ἐπὶ φωνῆς καὶ ἐπὶ μελῶν ἐξαλλαγῆς, ὡς ἐπὶ
τῆς ἀηδόνος, “ἤτε θαμὰ τροπῶσα χέει πολυηχέα φωνήν” (Od. τ, 
521.). εἰ δὲ οἱ σοφοὶ δεινοί εἰσι διαλέγεσθαι, καὶ ἐπίστανται τὸ
αὐτὸ νόημα κατὰ πολλοὺς λέγειν τρόπους· ἐπιστάμενοι δὲ πολλοὺς
τρόπους λόγων περὶ τοῦ αὐτοῦ πολύτροποι ἂν εἶεν. εἰ δὲ οἱ σοφοὶ καὶ
ἀγαθοί εἰσι, διὰ τοῦτό φησι τὸν Ὀδυσσέα Ὅμηρος σοφὸν ὄντα πο-
λύτροπον εἶναι, ὅτι δὴ τοῖς ἀνθρώποις ἠπίστατο πολλοῖς τρόποις συν- 
εῖναι. οὕτω καὶ Πυθαγόρας λέγεται πρὸς παῖδας ἀξιωθεὶς ποιήσα-
σθαι λόγους διαθεῖναι πρὸς αὐτοὺς λόγους παιδικοὺς, καὶ πρὸς γυναῖ-
κας γυναιξὶν ἁρμοδίους, καὶ πρὸς ἄρχοντας ἀρχοντικοὺς, καὶ πρὸς
ἐφήβους ἐφηβικούς. τὸν γὰρ ἑκάστοις πρόσφορον τρόπον τῆς σο-
φίας ἐξευρίσκειν σοφίας ἐστίν· ἀμαθίας δὲ τὸ πρὸς τοὺς ἀνομοίως 
 2. τὴν τοῦ λόγου H. τὴν τοῦ om. scholii (inde ab verbis κέχρηται τῷ
ceteri.
τρόπῳ usque ad τὸ μονότροπον) præ-
ἀνὴρ addidi ex H. scripto Πορφυρίου nomine inter secho-
3. τρόποι δὲ λόγων H. τρόπου δὲ lia Iliadis libri decimi relata est in
codice Leidensi Vossiano apud
λόγου ceteri.
αἱ ποιαὶ Buttmannus. αἴτιοι αἱ li. Valcken. Anim. ad Ammon. P.
243. nonnulla cum scripturæ di-
4. τῷ τρόπῶ] τῷ τρωπῶ Porsonus, versitate, quam sigla “Leid.” no-
quod nec necessarium nec proba- tatam apponimus.
bile, quum verbum τρωπῶ in ante- ὡς Porsonus. καὶ ὡς Leid. καὶ
cedenibus non sit memoratum et ceteri.
verba κέχρηται τῷ τρόπῳ καῖ—ma- 5. τροπῶσα] τραπῶσα Leid.
nifesto referantur ad superiora πολυηχέα φωνήν] μελιηδέα γῆρυν
μήποτε οὖν ὁ τρόπος—. Gramma- ἀοιδήν Leid. quæ ex. μελιηδέα γῆρυν
ticus postquam duplicem voca. et μελίγηρυν ἀοιδήν memoriæ errore
buli τρόπος usum explicuit, ad ter- confusa esse vidit Porsonus.
tium transit, quem exemplo verbi 6. καὶ ἐπίστανται] ἐπίστανται καὶ
τροπῶ (nam sic grammatici sæpe Buttm.
scripserunt pro τρωπῶ) ab τρόπος 7. λέγειν τρόπους] τρόπους λέγειν H.
derivandi probat. Quod verbum Leid.
explicando adjectivo πολύτροπος alio 8. τοῦ αὐτοῦ H. Leid. τοῦ om.
modo adhibet Eustath. p. 1381, ceteri.
45. ὅτι δὲ τὸ πολύτροπον ἐπαινουμένην πολύτροποι] πολλοὶ τρόποι Leid.
τινὰ σημαίνει καὶ πολυειδῆ ἐνέργειαν εὶ δὲ οἱ σοφοὶ H. εἰ δὲ σοφοὶ R.
δηλοῖ καὶ τὸ περὶ ἀηδόνος ὑπὸ τοῦ ποιη- Leid. οἱ δὲ σοφοὶ ceteri.
τοῦ λεχθὲν, τὸ “τροπῶσα χέει πολυηχέα 13. ἄρχοντας] τοὺς ἄρχοντας Leid.
φωνήν.” ἐν γὰρ τῷ “ τροπῶσα πολυη- 14. σοφίας ἐστίν om. H. Leid., de
χέα φωνήν” πολύτροπον εἰς ᾠδῂν τὴν quo recte judicat Buttrmannus
ἀηδόνα φησίν. Ceterum pars hujus “ Omissa hic vides verba nostri 

 
ἔχοντας τῷ τοῦ λόγου χρῆσθαι μονοτρόπῳ. ἔχειν δὲ τοῦτον καὶ τὴν
ἰατρικὴν ἐν τῇ τῆς τέχνης κατορθώσει, ἠσκηκυίας τῆς θεραπείας τὸ
πολύπροπον διὰ τὴν τῶν θεραπευομένων ποικίλην σύστασιν. τρόπος
μὲν οὖν τὸ παλίμβολον, τὸ τοῦ ἤθους πολυμετάβολον. λόγου δὲ πο-
λυτροπία καὶ χρῆσις ποικίλη λόγου εἰς ποικίλας ἀκοὰς μονοτροπία 
γίνεται. ἓν γὰρ τὸ ἑκάστῳ οἰκεῖον. διὸ καὶ τὸ ἁρμόδιον ἑκάστῳ τὴν
ποικιλίαν τοῦ λόγου εἰς ἓν συναγείρει τὸ ἑκάστῳ πρόσφορον. τὸ δʼ αὖ
μονοειδὲς ἀνάρμοστον τὸν πρὸς ἀκοὰς διαφόρους πολύτροπον ποιεῖ τὸν
ὑπὸ πολλῶν ἀπόβλητον ὡς αὐτοῖς ἀπόβλητον λόγον. H.M.Q.R. πολύτροπον] πολλῶν τρόπων ἔμπειρον ἢ ἐπὶ πολλὰ τρέποντα τὴν 
διάνοιαν. P. 2. ἱερὸν πτολίεθρον] διὰ τὸ κτισθῆναι ὑπὸ θεῶν. ἢ διὰ τὴν πρὸς
Δία εὐσέβειαν. E.V. ἢ πᾶν τὸ τινὸς περιεκτικὸν καὶ φυλακτικὸν
ἱεροῦ τῶν θεῶν. E. ἔπερσε] διὰ τί Ὅμηρος οὐ τὸν Ἀχιλλέα ὀνομάζει, ἀλλὰ τὸν 
Ὀδυσσέα πτολίπορθον, καὶ ταῦτα πόλεις ἀπείρους τοῦ Ἀχιλλέως
πορθήσαντος; καὶ λέγομεν, ἐπεὶ ὁ Ἀχιλλεὺς πολίδριά τινα ἐπέσχεν,
ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς διὰ τῆς οἰκείας φρονήσεως τὴν περίφημον Τροίαν
ἐπόρθησε, διʼ ἣν οἱ Ἕλληνες πολλῆς κακοπαθείας μετέσχηκαν κατα-
 scholii, σοφίας ἐστίν, quæ tamen ab- illum Iliadis versum (qui non est
esse non possunt: nam quod apud 308. πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ, ut vide-
Valckenarium post τρόπον incisum batur Valckenario, sed 500. παρα-
est, ut ἐστί intelligatur ad τῆς σο- τρωπῶσʼ ἄνθρωποι, ut monuit Porso-
φίας, id mihi quidem non satisfa- nus) explicandum facere. Sed ho-
cit; quamvis idem hæream in re- mo ineptus qui subsistere poterat
petito illo σοφίας, pro quo priori in allato Odysseæ versu τ. 521.
loco aut τοῦ λίγου oportuit aut ni- multa etiam e proximis quasi som-
hil”
nolentus allevit donec experrectus
P. 10. l. 15. ἀμαθίας δὲ τὸ πρὸς tandem finem exscribendi itidem
τοὺς ἀνομοίως ἔχοντας τῷ τοῦ λόγου sine ratione fecit. BUTTM.
χρῆσθαι μονοτρόπῳ H. Legebatur ἀ- ἔχειν δὲ τοῦτον—] Hæc non inte-
μαθίας δὲ εἶναι τὸ πρὸς τοὺς ἀνομοίους gra esse animadvertit Buttm.
ἐντυγχάνοντα τοῦ λόγου τὸ μονότροπον 3. ποικίλην H. Legebatur ποικιλίας.
consentiente Leid., in qua scrip- 4. πολυμετάβολον] τὸ πολυμετάβο-
tura desideratur infinitivus quocum λον R.
construatur ἐντυγχάνοντα. 5. ποικίλη H. R. Legebatur ποι-
1. ἔχειν δὲ—ἀπόβλητονσλόγον] Hæc κίλου.
tam necessario cum praecedentibus 6. τὸ ἑκάστῳ R. Legebatur τῷ
cohærent, ut facile appareat illo- ἑκάστῳ.
rum ad Iliadem scholiorum com- 7. τὸ ἑκάστῳ correxi pro τὸν ἐκά-
pilatorem e scholio ad Od. α, 1. στου.
sumpsisse quæ sibi viderentur ad 12. κτισθῆναι E. τετειχίσθαι V. 

 
σχεῖν αὐτὴν θέλοντες, διὰ τοῦτο οὐ τὸν Ἀχιλλέα, ἀλλὰ τὸν Ὀδυσσέα
ὀνομάζει πτολίπορθον. E. 3. νόον ἔγνω] Ζηνόδοτος “νόμον ἔγνω” φησίν. ἄμεινον δὲ τὸ νόον
διʼ ὧν Ὀδυσσεὺς αὐτὸς εἰσάγεται λέγων (Od. ζ, 121.) “ἠὲ φιλό-
ξεινοι, καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής.” M. νόον ἔγνω] νοῦς τριχῶς λέγεται, θεωρητικὸς, φυσικὸς, πραγματι-
κός. θεωρητικὸς, ὡς ὅταν ὁ φιλόσοφος τὴν τῶν ὄντων γνῶσιν περι-
σκοπῇ· φυσικὸς, ὡς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐπίσης νοῦν ἔχομεν· πρακτικὸς,
ὡς ὅταν τις ἰδὼν πολλὰς πόλεις καὶ χώρας κἀκείνων γενόμενος ἔμ-
πειρος ἐξ ἐκείνων γνῶσιν συνάξῃ. ἐκ γὰρ τῆς ἐμπειρίας ἡ γνῶσις 
συνάγεται. E. 4. ὃν κατὰ θυμόν] ἐνταῦθα στικτέον εἰς τὸ ἄλγεα, εἶτα “ὃν κατὰ
θυμὸν ἀρνύμενος.” Q.S.V. τὸ ἐφʼ ἑαυτῷ περιποιῶν καὶ σώζων ἑαυ-
τὸν καὶ τοὺς ἑταίρους. ἢ ἀντικαταλλασσόμενος τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν
καὶ τὴν εἰς τὸν οἶκον τιμωρίαν ὑπὲρ τῶν ἑταίρων· οἷον αὐτὸς ἀπολέ- 
σθαι θέλων ἵνα σώσῃ τοὺς ἑταίρους. διαληπτέον δὲ ἐπὶ τὸ νόστον.
 ἀρνύμενος] ἀντικαταλλάσσων, ἀντιδιδοὺς τὰ ἄλγεα διὰ τὴν ἣν
ψυχὴν καὶ διὰ τὸν νόστον τῶν ἑταίρων. ἢ ἀντιδιδοὺς τὴν οἰκείαν ψυ-
χὴν διὰ τὸν νόστον, ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ τοῦ νόστου, τῶν ἑταίρων, οἷον αὐτὸς 
ἀπολέσθαι. B. ἀντιποιούμενος, ἀντικαταλλασσόμενος καὶ περιποι-
ούμενος. P. 8. οἳ κατὰ βοῦς] μυθικῶς μὲν λέγει ὅτι οἱ τοῦ Ὀδυσσέως ἑταῖροι
τὰς βοῦς τοῦ Ἠλίου ἔφαγον καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἐδυνήθησαν ὑποστρέψαι
εἰς τὰς οἰκίας αὐτῶν· ἀλληγορικῶς δὲ βοῦς Ἠλίου τὰς ἡμέρας νοεῖ, 
ἃς οἱ τοῦ Ὀδυσσέως φίλοι κακῶς διεβίβασαν, ὕστερον δὴ θελή-
σαντες ὑποστρέψαι πρὸς τὰς οἰκίας αὐτῶν. E. ἐμνήσθη τούτων, ἐπεὶ ἐκ προαιρέσεως ἀδικήσαντες ἀπώλοντο. V. Ὑπερίονος] ἐπιθετικῶς τοῦ ἡλίου, ἀπὸ τοῦ ὑπὲρ ἡμᾶς ἰέναι.
Ἡσίοδος δὲ Ὑπερίονος αὐτὸν ἐγενεαλόγησεν. V. Ἀπορία. διὰ τί μιᾶς ὑφʼ Ἡλίου νεὼς ἀπολωλυίας, ἕνδεκα δὲ παρὰ
Λαιστρυγόσιν, ὁ ποιητὴς ἔφη
 12. ἄλγεα om. Q. V. cios. BUTTM.
25. ἀλληγορικῷ.] Conf. schol. ad
εἶτα om. Q.
13. τὸ ἐφʼ ἐαυτῷ] H. e. quantum μ, 353-
quidem in ipso erat: ne videlicet 26. δὴ Buttm. pro δέ.
objiciatur, non servasse illum so- 30. Ἡσίοδος] Theog. 374. 

 
 οἲ κατὰ βοῦς ὑπερίονος Ἠελίοιο ἤσθιον, αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ, 
ὡς δὴ πάντων ὑφʼ Ἠλίου ἀπολωλότων. φαμὲν οὖν ὅτι ἑταῖροι ἧσαν
μὲν πάντες οἱ ἐπανιόντες ἐξ Ἰλίου μετὰ Ὀδυσσέως, ἰδίως δὲ οἱ συμ-
πλέοντες αὐτῷ ἐν τῇ αὐτῇ νηΐ καὶ ἡ μὲν σπουδὴ ὑπὲρ τῆς πάντων 
σωτηρίας, δυνατὴ δὲ μᾶλλον ἡ τῶν ἐν τῇ αὐτῇ νηὶ συμπλεόντων. καὶ
γὰρ κατὰ τὴν παροιμίαν “ κοινὴ ναῦς κοινὴ σωτηρία,” ἀλλʼ οὐκέτι
κοιναὶ νῆες καὶ κοιναὶ σωτηρίαι. τὸ γοῦν
 πολλλὰ δʼ ὄγʼ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμὸν, ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων, 
ἰδίως τῶν ἐν τῇ Ὀδυσσέως νηῒ δηλοῖ. ὧν καὶ μάλιστα ὡς ἂν σὺν
αὐτῷ ὄντων τῆς σωτηρίας φροντίζειν ἐδύνατο, ἐπεὶ τοῦ μόνον εἰς
οἶκον ἀνακομισθῆναι τὸν Ὀδυσσέα αἴτιος γέγονεν ὁ Ἥλιος, τοὺς
περιλειπομένους ἀποκτείνας. ὥσπερ οὖν εἴ τις λέγει τοῦ τοὺς Τρῶας
ἀπολέσθαι αἴτιον Ὀδυσσέα γενέσθαι τὰ περὶ τὸν ἵππον μηχανητ 
σάμενον, καίτοι τῶν πλείστων προαπολωλότων ὑπὸ Ἀχιλλέως, Νε-
οπτολέμου, Αἴαντος καὶ τῶν λοιπῶν ἀριστέων (ὁ γὰρ τὴν πρᾶξιν
τελεώσας ἐπώνυμος τοῦ παντὸς ἔργου γίνεται), οὕτως κἀνταῦθα αἰ-
τίου τοῦ μόνον ὑποστρέψαι τὸν Ὀδυσσέα γεγονότος Ἡλίου δικαίως
εἶπεν “αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ. . . . . ἔπειτα οὐ 
πάντων διʼ ἀβουλίας ἀπολωλότων, ἀλλὰ τῶν μὲν διὰ δυστυχίας,
ὥσπερ οἱ εἰς τοὺς Κίκονας ἐμπεσόντες, ἢ εἰς τὸν Κύκλωπα, ἢ εἰς
τοὺς Λαιστρυγόνας, ἢ εἰς τὴν Σκύλλαν, τῶν δὲ διʼ ἀβουλίαν, ὥσπερ
μόνοι εὑρίσκονται οἱ εἰς τὸν Ἥλιον ἀκουσίως ἀσεβεῖν ἑλόμενοι, τὸν
Ὀδυσσέα σαφῶς φάναι ὅτι ὑπὲρ τούτων μάλιστα ἐσπούδασεν, ὑπὲρ 
τῶν μὴ ἔξωθεν αἰτίας ἀπολεσθέντων, ἀλλὰ τῶν σωθέντων ἂν, εἰ μὴ
ἄφρονες ἧσαν καὶ παραίτιοι αὑτοῖς τοῦ θανάτου. ὡς γὰρ ἑαυτὸν σώ-
ζει ἐκ παντὸς τοῦ παρʼ ἑαυτὸν ῥυόμενος θανάτου, οὕτως καὶ τοὺς ἑταί-
ρους ἐκ τοῦ παρʼ ἑαυτὸν δύναται μόνος σοφὸς ῥύεσθαι θανάτου, εἰ τὸ
παρ’ ἑαυτοὺς αἴτιον μὴ πρόφασιν ἐνδοῦναι πείσειεν· ἀθανάτους δὲ οὕτε 
σοφία ποιῆσαι ἐπαγγέλλεται οὔθʼ ὁ σοφὸς σώσειεν ἂν ἐκ παντὸς θανά.
του, ἀλλʼ ἐκ μόνου ἄρα τοῦ παρὰ τὴν ἡμετέραν αἰτίαν ὑφισταμένου, εἰ
πεισθεῖεν αὐτῷ οἱ συνόντες· οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τοῦ πεῖσαι ἐκ παντὸς κύριος
 3. δὴ correxi pro διά. tot literarum capax quot in ante-
14. εἴ τις λέγει] Aptius ἄν τις λέ- cedente versu literam sunt verborum
κἀνταῦθα αἰτίου—Ἡλίου δικαίως.
20. Ante ἔπειτα lacuna est in H. 

 
ὁ σοφός. πολλὰ ὁ μὲν ἔπαθεν ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον
ἑταίρων ἐν τοῖς παρʼ ἑαυτῷ σωστικοῖς ἔργοις τῶν κινδύνων, ἀλλʼ οὐκ
ἐν τοῖς μὴ παρʼ ἡμᾶς ἀποβαινόντων. καὶ ὁμοίως ἐν τοῖς παρʼ ἡμᾶς
αὐτὸς μὲν ἔσωσεν ἀρετῇ πειθόμενος τοὺς δυνηθέντας ἂν μὴ διὰ τύχην
ἔξωθέν τινα καθʼ εἱμαρμένην ἀποθανεῖν, ἐκ δὲ τῆς παρʼ ἑαυτῶν αἰτίας, 
καίπερ πολλὰ προθυμηθεὶς, οὐκ ἔσωσεν· αὐτοὶ γὰρ σφετέρῃσιν . . . .
. . . . . ἤσαν εἰς τὸν Ἥλιον μόνοι ἀσεβήσαντες. ἔδειξεν οὖν ὅτι τῶν
συμβαινόντων τὰ μὲν παρὰ τύχην καὶ τὴν ἔξωθεν αἰτίαν, ὥν ὁ σοφὸς
οὐ κύριος, τὰ δὲ παρʼ ἡμᾶς καὶ τὴν ἡμετέραν ὁρμὴν, ὧν κρατεῖν οἷός
τε ὁ σπουδαῖος. καὶ θανάτου οὖν τοῦ μὲν ἔξωθεν καὶ παρὰ τὴν τύ- 
χην οὔτʼ ἐφʼ ἑαυτοῦ οὔτʼ ἐηʼ ἄλλου ὁ σπουδαῖος κύριος, τοῦ δὲ παρὰ
τὴν ἡμετέραν αἰτίαν ἐκ παντὸς προνοήσεται ὁ σπουδαῖος καὶ ἐφʼ
ἑαυτοῦ καὶ ἐπὶ τῶν αὐτῷ διαφερόντων· καὶ περιγενόμενος ἐφʼ ἑαυτοῦ
ἀποτακτήσει τὰ πολλὰ ἐπὶ ἄλλων, ὅταν μὴ τὴν αὐτὴν αὐτῷ τῆς φρο-
νήσεως ἔχωσιν ἕξιν. ἀκουστέον οὖν τὸ 
 πολλὰ δʼ ὅγʼ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμὸν, ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων 
ἐν τοῖς δυνατοῖς καὶ παρ’ ἡμᾶς τοῦ θανάτου αἰτίοις, ἀλλʼ οὐ μέντοι
τοῖς μὴ παρʼ ἡμᾶς αἰτίοις· τῶν γὰρ ἐφʼ ἡμῖν μόνων ὀρεκτικὸς ὁ σπου-
δαῖος, καὶ διὰ τοῦτο τῶν ἐξ ἡμῶν αἰτίων θανάτου φυλακτικὸς, ἅλ’ 
οὐ τῶν ἔξωθεν κατὰ τὴν εἱμαρμένην αἰτίαν ἀποβαινόντων. οὔτε γὰρ
πάντων ἀπαξαπλῶς τῶν ἔξωθεν αἴτια, οὔτε πάλιν τὸ ἐφʼ ἡμῶν πάντων
κύριον, ἀλλʼ ὧν μὲν τὸ ἐφʼ ἡμῖν, ὧν δὲ κρατεῖ τὰ ἔξωθεν. καὶ τῶν θα-
νάτων οἱ μὲν διʼ αἰτίας ἔξωθεν γίνονται, οἱ δὲ διʼ ἡμετέρας ἁμαρτίας,
καὶ ἐκ τῆς ἀνοίας τῆς ἡμετέρας ἤρτηνται, ὡς οἵ γε πλεῖστοι τῶν διὰ 
κακίας εἰς κόλασιν ὑπὸ τοῦ νόμου ἐπαγομένων ἠρτημένοι ἀπʼ αἰτίας
τῆς ἐκ τῶν ἑκουσίων ἁμαρτημάτων. H. 10. ἀμόθεν] παρὰ τοῖς Δωριεῦσιν ἔστιν ὄνομα ἀμός ἰσοδυναμοῦν
τῷ τίς. καὶ ἀπὸ τούτου γίνεται τὸ ἀμόθεν. δηλοῖ δὲ τὸ ἀπό τινος
μέρους τούτων. ἀπὸ δὲ τοῦ ἀμόθεν γίνεται καὶ τὸ οὐδαμόθεν. ἀπὸ δὲ 
τοῦ ἄμως ἐπιρρήματος γίνεται τὸ ἁμωσγέπως καὶ τὸ οὐδαμῶς. E.
ἔστι δὲ ἡ λέξις τῶν Ἀττικῶν ἀμόθεν ἀπὸ μέρους, ὡς καὶ τὸ ἐναντίον
οὐδαμόθεν. τὸ δὲ ἀμόν παρὰ τοῖς Ἴωσι τὸν ἕνα δηλοῖ καὶ οὐδαμὸν
τὸν οὐδαμινόν. M. τῶν ἀμόθεν γε] τῶν περὶ τὸν Ὀδυσσέα ὁπόθεν θέλεις πράξεων ἀπό 
τινος μέρους ἀρξαμένη διηγοῦ ἡμῖν. ἀμόθεν ποθέν. ἔστι λέξις τῶν
Ἀττικῶν. ἢ ἀπό τινος μέρους ὁπόθεν θέλεις. S. V. τῶν—εἰπὲ καὶ ἡμῖν] ὧν σὺ οἶδας, ἵνα καὶ ἡμεῖς γνῶμεν. V. 12. ἔσαν] ἐπορεύθησαν. H. 13. κεχρημένον] ἐπιδεόμενον, χρείαν ἔχοντα. H. ἠδὲ γυναικός] οἰκείως προσέθηκεν, ἵνα καταφρονήσῃ καὶ θεᾶς ἐρώ-
σης. H. V. 14. Καλυψὼ θυγάτηρ ἦν τοῦ Ἄτλαντος. ὄρος δὲ ἦν μέγα, ὅπερ καὶ
λέγουσι βαστάζειν κίονας κατέχοντας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. H. Q. 16. περιπλομένων ἐνιαυτῶν] συστρεφομένων, τελεουμένων τῶν χρό-
νων, εἰς ἑαυτοὺς ἀνακυκλουμένων. H. 17. ὑπερβατὸν, ἵνα συντάσσηται οἶκόνδε νέεσθαι καὶ ἐν τοῖς ἑαυ- 
τοῦ φίλοις. H. 18. ἔνθα] τότε. H. V. χρονικὸν ἐπίρρημα καὶ ἐν τόπῳ. V. 20. ἀσπερχὲς μενέαινεν] διόλου ὠργίζετο, ἐχολοῦτο. H. [21. ἀντιθέῳ Ὀδυσῆϊ] Ὀδυσσεὺς δὲ λέγεται παρὰ τὸ ὁδός καὶ τὸ
ὕω, τὸ βρέχω. λέγουσι γὰρ ὅτι ἐν τῇ ὁδῷ ἐγεννήθη. ἐγὼ δὲ καὶ 
Νικόλαος λέγει ὅτι Ὀδυσσεὺς λέγεται παρὰ τὸ ὀδυσσεύω, τὸ μισῶ.
οὕτω γὰρ ἐκλήθη διὰ τὸ συμβεβηκὸς, ὡς καὶ ἐκ τῶν ῥαψῳδιῶν ἔξεστι
μαθεῖν. Vind. 56.] 22. ἀλλʼ ὁ μὲν Αἰθίοπας] μυθικῶς μέν φασι τὸν Ποσειδῶνα εἰς
Ἄἰθίοπας κατὰ καιρὸν ὡρισμένον παραγινόμενον παρʼ ἐκείνων τιμᾶσθαι, 
ἀλληγορικῶς δὲ Ποσειδῶν λέγεται τὸ ὕδωρ. ἐπεὶ δὲ τὸ ὕδωρ, ἤτοι ὁ
ὠκεανός, τὴν πᾶσαν χθόνα κυκλοῖ, καὶ ὅτι ὁ Νεῖλος κατὰ καιρὸν
ὡρισμένον ἀρδεύει τὴν τῶν Αἰθιόπων γῆν καὶ αὔξει τὰ δένδρα, κατὰ
τοῦτο λέγουσι τὸν Ποσειδῶνα ἤτοι τὸ ὕδωρ τιμᾶσθαι παρʼ αὐτῶν ὡς
πολλῶν ἀγαθῶν ἐκείνοις παρεκτικόν. E. μετεκείαθε] ἡ μετά πρὸς τοὺς Αἰθίοπας. τὸ κει δίφθογγον διὰ τὸ
μέτρον. H. 23. διχθὰ δεδαίαται] ἀπὸ μεσημβρίας διερχόμενος ὁ Νεῖλος
 1. Addidi τῶν in lemmate et ὧν 15. ex H. adscripsit vide Præfat. p.
correxi pro ὡς.
4. προσέθηκεν] προστέθεικεν V. 14. 16. παρὰ τὸ scripsi pro παρὰ
ἵνα καταφρονήσῃ] Hoc est, ut ex- τῆς et παρὰ τοῦ. Etymologia inepta,
hibeat illum contemnentem—. No- quacum conf. schol. ad v. 75.
tandus tironibus hic usus dicendi 15. ἐγεννήθη scripsi pro ἐγενήθη.
cum particula ἵνα in hisce scholiis, 26. In P. est γράφεται δίφθογγον
e. g. schol. ι, 353. BUTTM. διὰ τὸ μέτρον.
7. De iis quæ Cramerus versui 28. ἀπὸ μεσημβρίας δ. ὁ Ν. διαμερί- 

 
διορίζει τοὺς Αἰθίοπας, ἐκ μὲν ἀνατολῆς ἔχων τοὺς Ἰνδοὺς, ἐκ δυσμῶν
δὲ νομάδας καὶ Βλέμυας. ἀρέσκει δὲ τῷ Ἀριστάρχῳ παρὰ τοῖς
ἀνατολικοῖς Αἰθίοψι διατρίβειν τὸν Ποσειδῶνα ἐκ τοῦ ἐκ Σολύμων
φάσκειν αὐτὸν ὁρᾶν τὸν Ὀδυσσέα. M. Αἰθίοπες ἀνατολικοὶ καὶ
δυσμικοί. κατοικοῦσι δὲ ἀμφότεροι πρὸς τῷ ὠκεανῷ. τούτου χάριν 
φησὶν “ἔσχατοι ἀνδρῶν.” E. νενέμηνται, μεμερισμένοι εἰσίν. οἱ
μὲν γὰρ αὐτῶν ἐπʼ ἀνατολάς εἰσιν, οἱ δὲ ἐπὶ δυσμάς. τινὲς δὲ πρὸς
τοῦ Νείλου σχίζεσθαι αὐτοὺς λέγουσιν. H.P.Q.V. 27. ἀθρόοι] δασυντέον τὸ α· καὶ πρὸ τέλους ἡ ὀξεῖα, ἐπειδὴ ση-
μαίνει ὁμοῦ. H. 28. τοῖσι δέ] ἐν τούτοις δὲ τοῖς θεοῖς. V. 29. ἀμύμονος Αἰγίσθοιο] ἢ τοῦ καλοῦ πρὸ τοῦ μοιχεῦσαι, ἢ τοῦ
κατὰ γένος ἀγαθοῦ. H.P.V. 30. τηλεκλυτός] οὗ πόρρω ἡ δόξα διέρχεται. P. V. ὀξυτονητέον τὸ τηλεκλυτός ὡς ἀγακλυτός. εἰ μὲν πτωτικὸν κατʼ 
ἀρχὴν συντεθείη, βαρύνεται, ὡς τοξόκλυτος· εἰ δὲ ἄλλο τι τῶν ὑπὲρ
μίαν συλλαβὴν, ὀξύνεται. διὸ σημειούμεθα τὸ ναυσικλυτός ὀξυνόμε-
νον· τὸ δὲ δουρικλυτός ἐν παραθέσει ἐστίν. H.Q. 31. ἔπεα πτερόεντα προσηύδα] γράφεται, ἔπεʼ ἀθανάτοισι μετηύδα.
H.P. 32. ὦ πόποι] ὦ παπαῖ. ἔστι δὲ ἐπίρρημα σχετλιασμοῦ δηλωτι-
κόν. H. V. πόποι οἱ θεοὶ κατὰ τὴν τῶν Δρυόπων φωνήν· καὶ ἐπίρ-
ρημα ἀντὶ τοῦ φεῦ. E. 33. ἐξ ἡμέων] ταῦτα οὐ συμφωνεῖ τῇ πάσῃ μυθοποιίᾳ καθʼ ἣν
εἰσάγει τοὺς θεοὺς πολλῶν αἰτίους συμφορῶν. δυνατὸν μὲν οὖν λύειν 
 ζεῖ (nam sic scriptum) τοὺς Αἰθίοπας Conf. schol. Il. κ, 109.
habet etiam S.
18. ἐν παραθέσει] Vocem ναυσι-
3. ἐκ Σολύμων] Vide ε, 283. et κλυτός non item ut alteram δουρικλυ-
compara Eustath. p. 1386, 36 τός dicit esse ἐν παραθέσει, quoniam,
9. δασυντέον] δασυνητέον H. si ita esset, Homeri sermo requi-
πρὸ τέλους ἡ ὁξεῖα]Cf.sct.ad β,185. reret νηυσὶ κλυτός. Vid. schol. 39.
ἐπειδὴ σημαίνει τὸ ὁμοῦ] Vide Pier- Sed ipsa grammaticorum de hac
sonum ad Mœrin p. 19. Sed hanc re qualiacunque praecepta neque
regulam parum constanter ser- ex hoc scholio neque ex illo extri-
vasse videntur antiqui; dixere enim care valeo. Conf. ad ζ, 22. et quæ
ἄλοχος et ἀδελφός cum leni. Alibi scripsi in Lexil. I. 24. 9. BUTTM.
taιmen (ad δ,405.) rem repetit scho- 21. παπαῖ] παπαί H. V.
liastes. PORS.
σχετλιασμοῦ δηλωτικόν] σχετλιαστι-
16. ὡς τοξόκλυτος addidi ex H. κόν H. 

 
τῷ προσώπῳ διὰ τὸ τότε μὲν τὸν ποιητὴν λέγειν, νῦν δὲ τὸν Δία.
μᾶλλον δʼ ἂν τῇ λέξει λύοιτο· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν·
ὡς καὶ τῶν θεῶν αἰτίων, οὐ μὴν ἀπάντων γε, καθάπερ οἱ ἄνθρωποι
νομίζουσι. Q. οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ] σημειοῦται Ἀρίσταρχος λέγων τὸν καί σύνδεσμον 
περιττεύειν. H.M.Q. οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν] τὸ ἑξῆς, οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
σφῇσιν ἀτασθαλίαις, ὅ ἐστι ταῖς ἑαυτῶν, ἐν ἴσῳ τῷ αὐτοὶ αἴτιοί
εἰσιν. οἱ δὲ περισσὸν τὸν καί σύνδεσμον· ἢ στικτέον, οἱ δέ. V. 34. ὑπὲρ μόρον] οὐ σύνθετον τὸ ὑπὲρ μόρον. μόρον δὲ τὴν μοῖραν. 
“ἦ ῥα καὶ σὺ κακὸν μόρον ἠγηλάζεις” (Od. λ, 618.). καὶ πῶς ἀλ-
λαχοῦ φησι “μοῖραν δʼ οὔτινά φημι” (Il. ζ, 488.); ῥητέον ὅτι τῆς
μοίρας τὸ μέν ἐστι μονότροπον, τὸ δὲ ἀμφίβολον, ὡς ἐν Ἰλιάδι ἀπε-
δείξαμεν· ὡς ἐν τῷ “μήτηρ γάρ τέ μέ φησι διχθαδίας κῆρας φερέ-
μεν” (Il. ι, 410.) M. Q. ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ τὸ πεπρωμένον. Q. 36. γῆμʼ ἄλοχον] γαμήλιος ὢν ὁ θεὸς ἀναγκαίως τῶν γάμων προ-
νοεῖται. ἢ τὸ πᾶν προκατεσκεύασται πρὸς τῷ μέλλοντι λεχθῆναι ὑπʼ
Ἀθηνᾶς. Q. 38. Ἑρμείαν πέμψαντες] ἔνιοι πέμψαντε γράφουσι δυικῶς, ἢ ἐπὶ
τοῦ Διὸς καὶ τῆς Ἥῥᾶς· γαμήλιοι γὰρ οὗτοι· ἢ ἐπὶ θεῶν καὶ θεαι- 
νῶν· ἢ ἐπὶ Διὸς καὶ τῶν ἄλλων θεῶν. οὕτως δὲ καὶ Ἀριστοφάνης
 9. σύνδεσμον om H.Q. qui huic καὶ πῶς ἀλλαχοῦ M. πῶς om. Q.
scholio adqungunt verba τὸ δὲ ὑπὲρ 13. ἐστι] οἶδε Q.
μόρον (ὑπέρμορον H.) οὐ σύνθετον. ἀπεδείξαμεν] ἀπέδειξεν Q.
περιττεύειν] Conf. ad λ, 453. 14. μήτηρ—φερέμεν] μοίρα—φέρε-
10. οὐ σύνθετον τὸ ὐ. μ. om. Q. σθαι M.
Habet S., addito μόρον δὲ τὴν μοῖραν, 19. ἔνιοι πέμψαντε γράφουσι δυικῶς
sed omissa reliqua acholii parte. M. nisi quod γράφουσι compendio
ὑπέρμορον probasse Aristarchum, ὑπὲρ γρ expressum hic ut alibi non raro
μόρον vero ὡς δύο μέρη λόγου ὄντα, He- γράφει et γράφουσι et γράφεται. ἐκ-
liodorum, qui interpretatus sit ὑπὲρ πέμψαντε (ἐιπέμψατε Q.) δυικῶς γάρ
τὸ καθῆκον, annotavit Apollon. Lex. H. Q.
s. v. ὑπὲρ μόρον. Conf. etiam schol. 20. ἢ ἐπὶ—ἄλλων θεῶν om. H.
Il. β, 155.
21. οὕτως—Ζηνόδοτος] πέμψαντε δμῖ-
μόρον δὲ] δὲ om. Q. κῶςἀριστοφάνηςκαὶ ζηνόδοτος H. “πέμ-
11. ἦ ῥὰ καὶ σὺ M. ῥα καὶ γὰρ Q. ψαντε qui scripserunt, ἡμεῖς inter-
In loco Homerico nunc est ᾖ τινα pretati sunt ἐγώ καὶ ἄλλοι θεοὶ, ut
καὶ σὺ, pro quo scholiasta legisse ψ, 443, scholia ἀποκηδήσαντε φερώ-
videri potest ἦ ἄρα καὶ σὺ, ut monet μεθᾳ explicant ἐγώ τε καὶ ὑμεῖς.”
Buttm.
κακὸν μόρον] μόρον κακὸν M.
DUENTZER. Zenodot. p. 68. 

 
φησὶ καὶ Ζηνόδοτος. H.M.Q. ἡ Μασσαλιωτικὴ γράφει, πέμψαν-
τες Μαίης ἐρικυδέος ἀγλαὸν υἱόν. H. M. Ἀργειφόντην] ἢ τὸν ἀργὸν καὶ καθαρὸν φόνου, ἢ τὸν φονεύσαντα
Ἄργον τὸν πολυόμματον, ὃς ἐφύλασσε τὴν Ἰὼ, ἢ τὸν φονέα τῆς ἀρ-
γίας, ἢ ὅστις τοὺς ἀργοὺς καὶ ἀπράκτους λογισμοὺς ἀναιρεῖ. S. 
ὁ Ἑρμῆς πεμφθεὶς πρὸς τὸν Αἴγισθον ἄντικρυς τοῦτο δηλοῖ τὴν
ἐκ θεῶν ἀνθρώποις λόγου τοῦ κατʼ ἀρετὴν δωρεὰν, φύσιν ἔχοντος ἀπο-
τρέπειν μὲν τῶν κακῶν, ἐπὶ δὲ τὰ ἀγαθὰ παρορμᾶν. μυθικῶς μὲν
Ἑρμῆς διάκτορος καὶ Ἀργειφόντης λέγεται ἐκ τοῦ διατορεῖν καὶ ἀγ-
γέλλειν τὰ τῶν θεῶν· καὶ Ἀργειφόντης ὅτι Ἄργον ἀνεῖλε τὸν παν- 
όπτην, ὃν ἡ Ἥρα φύλακα τῆς Ἰσῦς ἐπέστησε τῆς Ἰνάχου παιδός.
ἀλληγορικῶς δὲ ὁ προφορικὸς λόγος Ἑρμῆς λέγεται παρὰ τὸ ἑρμη-
νευτικὸς εἶναι, καὶ διάκτορος ὅτι διεξάγει τὰ τῆς ψυχῆς καὶ νοῦ
ἐνθυμήματα, Ἀργειφόντης δὲ ὡς ἀργὸς καὶ καθαρὸς φόνου. παιδεύει
γὰρ καὶ ῥυθμίζει καὶ πραΰνει τὸ θυμικὸν τῆς ψυχῆς. ἢ ὅτι τὸν Ἄρ- 
γον κύνα ἀναιρεῖ, τουτέστι τὰ λυσσώδη καὶ ἄτακτα ἐνθυμήματα.
καὶ παρὰ τὸ ἀργεννὰ ἤτοι καθαρὰ φαίνειν τὰ τῆς ψυχῆς ἐνθυμή-
ματα. E. 39. κτείνειν] γράφεται, κτεῖναι. H. 40. ἐντεῦθεν ἐκ τοῦ διηγηματικοῦ μετῆλθεν ἐπὶ τὸ μιμητικὸν, 
διὸ καὶ ἐπιφέρει “ὣς ἔφαθʼ Ἑρμείας.” τὸ δὲ Ἀτρείδαο οὐ κατὰ
τοῦ Ὀρέστου, ἀλλὰ κατὰ τοῦ Ἀγαμέμνονος τέτακται. H. Ἀτρείδαο] μετὰ τοῦτο ὑποστικτέον. ἢ τοῦ τοῦ Ἀτρείδου Ἀγα-
μέμνονος, τοῦ Ὀρέστου. P. V. 1. φησὶ addidi ex M. “Aristo- bo διακτορεῖν ficto vocem διάκτορος
phanem et Ζenodotum, quibus dua- repetere non potuit grammaticus.
lis forma diserte tribuitur, legisse Reponendum itaque διατορεῖν, cui
verbo a voce διάτορος, τρανὸς, σαφής
Ἑρμείαν πέμψαντε διάκτορον Ἀργει- significatio nuntiandi tribui potuit.
φονίην: Sic διακτορία apud Theophrastum
sic enim, nisi quod mendose ibi male scriptum esse pro διατορία de-
scriptum πέμψαντες, habet cod. monstravi in Lexil. 1. 54. not. alt.
Vind. 307.ʼʼ BUTTM. Derivatum autem nomen διακτόρου
πέμψαντες M. πέμψαντε H. a voce διάτορος ut alibi ita vide in-
2.Μαίηςἐρικυδέος] μαίας ἐρικυδέας H. fra ad ε, 43. BUTTM.
4. τὴν Ἰὼ] τὴν ἰνὼ S. Correxi ex 11. Ἰοῦς] ἰνοῦς E.
V. ubi scholion compendifactum 20. In S. ad v. 42. κατῆλθεν ἐπὶ
est τὸν ἀργὸν φόνου καὶ εἰρηνικὸν, ἢ τὸν τὸ μιμητικὸν, διὸ καὶ ἐπιφέρει “ὡς ἔφαθʼ
φ. Ἄ. τὸν πολυόμματον κύνα, ὃς ἐφύ- Ἑρμείας.”
λασσε τὴν Ἰώ.
23. τοῦ τοῦ (id est τοῦ υἱοῦ τοῦ)
9. διατορεῖν] διακτορεῖν E. A ver- Buttm. τούτου V. τοῦ P. 41. μέλλοντα ἀντὶ ἐνεστῶτος ἐπήγαγε ἀκαταλλήλως. H. S. 42. ἀλλ’ οὐ φρένας] κἀκ τούτου δῆλον ὅτι δύο περὶ ἕκαστόν εἰσιν
εἱμαρμέναι, αἱρεῖται δὲ ἕκαστος ἣν βούλεται. H. V. 44. γλαυκῶπις Ἀθήνη] . . . . . . ὅταν ἐπὶ τοῦ δράκοντος λέγῃ
“σμερδαλέον δὲ δέδορκε,” τὸ ἄγαν στίλβον τῶν ὀφθαλμῶν ἀκου- 
σόμεθα. καὶ γὰρ δράκων παρὰ τὸ δρακεῖν εἴρηται. “ σμερδαλέω
δὲ λέοντε” (Il. σ, 579.) ἐπὶ τῆς ἐκφοβούσης αὐτῶν ὁράσεως ἐκδε-
ξόμεθα· καὶ γὰρ ὁ λέων παρὰ τὸ λεύσσειν ὠνόμασται. αὐτὸς γὰρ
ἡρμήνευσε τί τὸ σμερδαλέον, ἐπʼ αὐτῶν εἰπὼν (Il. υ, 172.) “γλαυ-
κιόων·” καὶ ἡ ἀσπὶς δὲ τῆς Ἀθηνᾶς διὰ τὴν μαρμαρυγὴν “δεινή τε 
σμερδνή τε·” (Il. ε, 742.) δεινὸν γὰρ καὶ φοβερὸν τὸ ἄγαν λαμπρὸν
καὶ στίλβον. γλαυκιόωντες δὲ οἱ λέοντες καὶ ἡ Ἀθηνὰᾶ γλαυκῶπις
ἀπὸ τοῦ γάλακτος, ὅ ἐστιν ἄσκιον· καὶ διὰ τοῦτο τὸ λευκὸν ὑπʼ αὐ-
τοῦ εἴρηται· μέλαινα γὰρ ἡ σκιὰ, “σκιόωντο δὲ πᾶσαι ἀγυιαί·” (Od.
β, 388.) ὀξὺ δὲ τὸ λευκὸν, καὶ τὸ μέλαν ἀμβλύ. ἡ οὖν ὀξὺ ὁρῶσα 
φρόνησις γλαυκῶπις. ἀπὸ δὲ τοῦ γάλακτος καὶ τῆς στιλβηδόνος
γλαυκὴ καὶ ἡ θάλασσα εἴρηται, καὶ ἡ τοῦ ὀφθαλμοῦ κόρη γλήνη,
ὡς τὸ “ἔρρε κακὴ γλήνη.ʼ (Il. θ, 164.) καὶ τρίγληνα τὰ ἐλλόβια,
ἀπὸ τοῦ ἐν λευκότητι ἀποστίλβειν. καὶ “ὃς γλήνεα πολλὰ κε-
χάνδει,” (Il. ω, 192.) τὰ μὴ ῥερυπωμένα ἱμάτια, ἀλλὰ στιλπνὰ διὰ 
καθαρότητος. καὶ ζοφουμένη θάλασσα “ μελάνει δέ τε πόντος” (Il. η,
64.) λέγεται. ἀτάραχος γὰρ οὖσα καὶ διειδὴς “λευκὴ δʼ ἦν ἀμφὶ
“γαλήνη.” (Od. κ, 94.) καὶ γὰρ ἡ γαλήνη ἀπὸ τοῦ γάλακτος εἴ-
ρηται· καὶ ἐπεὶ τὸ μέλαν σκυθρωπὸν, τὸ δὲ λευκὸν ἀντίκειται τῷ
μέλανι, ἱλαρὸν ἂν εἴη, γέλως δὲ ἡ ἱλαρότης· “γέλασσε δὲ πᾶσα 
περὶ χθών (φησὶ) χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς” (Il. τ, 362.) τουτέστι
λαμπρυνθεῖσα φαιδρὰ ἐγένετο. οὕτω δεῖ νοεῖν καὶ τὸ “κόρυθες καὶ
θώρακες λαμπρὸν γανόωντες” (Il. ν, 265.) ἀπὸ τῆς αὐγῆς τῆς λαμ-
πούσης καὶ διὰ τῆς στιλβηδόνος φαιδρυνομένης. καὶ γαίων δὲ τῷ
κύδεϊ (Il. α, 405.) ὁ διαχεόμενος καὶ λαμπρυνόμενος διὰ τὴν δόξαν. 
ἐπεὶ δὲ φῶς ἐστιν ἐπὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς, ὅταν μὲν ἥμερον λάμπωσι,
 1. μέλλοντα] Spectat fortasse ad phyr. Quaest. Hom. c. 9. In reli-
ἐπιβήσεται a quibusdam pro ἱμείρε- qua quoque scholii parte plura apud
ται lectum.
Porphyrium paullo aliter scripta.
3. δύο—εἱμαρμέναι] Conf. schol. 14. σκιόωντο-ἀγυιαί] σκιόωνται—
ad v. 34. et Il. ι, 410. BUTTM. αἱ ἀγυιαί. H.
5. Indicavi lacunam, cui explen- 28. αὐγῆς ex Porphyrio pro γῆς.
dæ non sufficiunt verba ὅταν—σμ. 31. λάμπωσι] βλέπωσι Porphyr.
δὲ (Il. , 95.), qum addidi ex Por- 

 
φάεα αὐτὰ καλεῖ· “κύσσε δέ μιν κεφαλὴν καὶ ἄμφω φάεα καλά”
(Od. π, 15.) καὶ ἥμερον ζῶον ἄνθρωπος φὼς, ζωῆς δὲ ἔτι μετέχων,
ἀπὸ τοῦ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς φωτός· ὅταν γὰρ ἀποθάνῃ, “κατὰ δʼ ὅσσʼ
ἐρεβεννὴ νὺξ ἐκάλυψε·” (Il. ε, 659.) ὅταν δὲ ἐξαγριωθῶσιν ὑπʼ ὀργῆς
καὶ ἐκκαυθῶσιν, ἔτι μὲν ἀρχομένης τῆς ὀργῆς ʼπυρὶ λαμπετόωντι 
ἐΐκτην,” (Il. α, 104.) κρατησάσης δὲ “πῦρ ὀφθαλμοῖσι δέδορκε·”
καὶ γὰρ τὸ φῶς ἀπὸ πυρὸς, καὶ τὸ ὕφαιμον δὲ ὁρᾶν διὰ τὸ πυρὶ
ἐοικέναι τὸ αἷμα σμερδαλέον εἴρηται (Od. ζ, 137.)
 σμερδαλέος δʼ αὐτήσι φάνη κεκακωμένος ἅλμῃ 
τουτέστιν ὕφαιμον βλέπων διὰ τὸ πυρωποὺς ἔχειν τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκ 
τῆς ἁλός· καὶ ἐπὶ τοῦ πυρὸς δίκην βλεπομένου εἰπών (Il. ο, 605.)
 μαίνετο δʼ ὡς ὅτʼἌρης ἐγχέσπαλος, ἢ ὀλοὸν πῦρ οὔρεσι μαίνηται 
ἐπάγει “τὼ δέ οἱ ὄσσε λαμπέσθην·” λοιπὸν δὲ καὶ κατὰ μεταφορὰν
σμερδαλέα μὲν τὰ οἰκήματα τοῦ Ἅίδου ἔφη, ἀπὸ τοῦ ὕφαιμα εἶναι 
καὶ φόνων πλήρη, ἐπὶ τὴν ὄψιν ἀναφέρων· ἐπὶ φωνῆς δὲ λαμπρᾶς καὶ
διαφανοῦς (Il. β, 334.)
 σμερδαλέον κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπʼ Ἀχαιῶν. 
καὶ “σμερδνὸν βοόων.” (Il. ο, 687.) καὶ γὰρ ἐπʼ ὀρχήσεως συντόνου
μεταφέρων “ μαρμαρυγὴν” ἔφη “θηῆτο ποδῶν.” (Od. θ, 265.) τὰς ἐν 
τῇ κινήσει στιλβηδόνας, ἃς ποιεῖ καὶ τὸ πῦρ κινούμενον· καὶ οὐχ οἱ
φιλόσοφοι πρῶτοι τὸ λευκὸν ἀφωρίσαντο τὸ διακριτικὸν ὄψεως, ἀλλὰ
πρὸ αὐτῶν Ὅμηρος μαρμαίρειν λέγων τὸ λάμπειν, ὅ ἐστι μερί-
ζειν καὶ διαιρεῖν, ἀφʼ οὗ τὸ διακρίνειν· ὅθεν τὸ μὴ μερίζον, ἀλλὰ σκο-
τεινὸν, ἀμαυρόν. καὶ ὅτι ἀπὸ τοῦ μερίζειν καὶ διακρίνειν καὶ διαιρεῖν 
κέκληται τὸ σκοτεινὸν, μαρμαίρειν δὲ δηλοῖ τὸ φῶς δάος καλέσας
“δάος μετὰ χερσὶν ἔχουσα,” ἀφʼ οὗ αἱ δεκτικαὶ τοῦ φωτὸς δαίδες.
οὕτως ἐβουλόμην τὰς Ὁμηρικὰς λέξεις καὶ τοὺς ἐξηγητὰς σκοπεῖσθαι,
καὶ τοὺς τοῦτον τὸν τρόπον ἐξηγησαμένους ἀποδέχεσθαι. H. 46. ἐοικότι] πρέποντι, ὁμοίῳ. H. 47. ὣς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος] ἐμφαίνει τοὺς μνηστῆρας. H. V. ὣς ὄλλοιτο] γράφεται, ἀπόλοιτο. P. ῥέζοι] ἐπιτελοίη, παρὰ τὸ αἷμα πράττων. V. 1. κύσσε—μετέχων om. Porphyr. est alio in versu Il. ο, 648.
4. δὲ ex Porphyrio pro γάρ. 22. Inter ἀλλὰ et καὶ διαιρεῖν la-
6. κρατησάσης] κρατούσης Porph. cuna est in H. tot fere verborum
11. βλεπομένου] μαινομένου Porph. capax quot ego ex Porphyrio ad-
18. κονάβησαν] κονάβησε H., quod didi usque ad μκρίζειν. 48. δαΐφρονι] πολεμόφρονι. H. V. δαΐς γὰρ ἡ μάχη. ὅταν δὲ ἐπὶ
τῆς Πηνελόπης λέγῃ, δεδαηκυίᾳ κατὰ φρένας, τουτέστι μεμαθηκυίᾳ,
ἐξ οὗ τὴν συνετὴν καὶ σώφρονα βούλεται δηλοῦν. V.
δαίεται] διακόπτεται. τὸ γὰρ καίεται ἐπὶ ἐρώσης. V. 49. δηθὰ] πολλά. V. δυσμόρῳ] δύσμορόν φησι τὸν Ὀδυσσέα ὡς μεγάλα κακὰ παθόντα
τῇ πλάνῃ. H. φίλων ἄπο] ἀντὶ τοῦ ἄποθεν· διὸ ἐγκλίνεται, ὡς τὸ “ἄπο πλυνοί
εἰσι πόληος.” (Od. ζ, 40.) H. 50. ἀμφιρύτῃ] τῇ ἀμφοτέρωθεν περιρρεομένῃ. H. ὅθι τʼ ὀμφαλός ἐστι θαλάσσης] μέση τῆς περὶ αὐτὴν θαλάσσης.
ἢ τὸ βάθος. V. 52. Ἄτλαντος θυγάτηρ] Ἡσίοδος δὲ ἐν Θεογονίᾳ φησὶ τὴν Κα-
λυψὼ θυγατέρα Ὠκεανοῦ καὶ Τηθύος. V. ὀλοόφρονος] Κλεάνθης δασύνει, τοῦ περὶ τῶν ὅλων φρονοῦντος, 
ἴδιον οὕτως **. ἄμεινον δὲ ψιλοῦντας ἀκούειν τοῦ τὰ ὀλέθρια καὶ
δεινὰ φρονήσαντος· εἷς γὰρ τῶν Τιτάνων ὁ Ἄτλας ἱστορεῖται. H. ὀλοόφρονος] ὀλεθρίου· ἐπεὶ πολέμιος τοῖς θεοῖς· καὶ γὰρ τοῖς θεοῖς
ἐπολέμει. οἱ δὲ τὸ ἑξῆς, θαλάσσης ὀλοόφρονος. οἱ δὲ ἐδάσυναν, ἵνʼ ᾖ
περὶ τῶν ὅλων φρονοῦντος. αὐτὸς γὰρ ὁ Ἄτλας τὸν κόσμον βαστά. 
ζων παραδίδοται. ἢ ἐγέγραπτο κατὰ τὴν ἀρχαίαν γραφήν· εἶτά τις
μὴ νοήσας προσέθηκε τὸ ος. H.P.Q.V. 53. ἔχει δέ τε] νῦν, ἐπιμελεῖται, ὡς καὶ ἐκεῖ, “καί μοι κῆπον
ἔχει πολυδένδρεον” (Od. δ, 737.). ἢ κρατεῖ καὶ βαστάζει. P. V. 56. αἱμυλίοισι] παραλογιστικοῖς. ἢ εὐνοικοῖς καὶ οἷον συγγενι- 
κοῖς, ἢ τοῖς μετ’ ἐμπειρίας συνετοῖς καὶ προσηνέσιν. V. 58. ἱέμενος καπνὸν ἀποθρώσκοντα] τρόπον ἑρμηνείας ἀντίστροφον
ὁ Χαῖρίς φησιν εἶναι, ὅταν ἀναστρέφωσι τὸν σχηματισμὸν αἱ λέξεις·
 2. Πηνελόπης] Immo de Euryclea 21. ἐγέγραπτο] ἐγγέγραπτο Q. γέ-
conjuge Laertæ ο, 356. BUTTM. γραπτο H.P.V.
13. Θεογονία] 359. εἶτα—ος om. Q.
15. δασύνει] Conf. ad λ, 322. et 26. ἢ addidit Buttmann. Duas
Eustath. p. 1389, 55. proponit derivationes. priorem ab
16. Post οὕτως in H. est voc. ob. οἶμα, alteram ab αἵμων.
scutum, in quo literæ ῆσθ apparent. 28. ὁ Χαῖρις (nam sic codicis vi-
Fort. νοήσας.
tium ὁ χάρις correxit Cobetus) ha-
18. ὀλεθρίου] ὀλέθριος H. præfixo bet M., om. Q.
Ἄλλως.
καὶ γὰρ τοῖς θεοῖς ἐπολέμει om. V.
φησιν M. φασιν Q. 

 
ὡς τὸ, “χασσάμενος πελεμίχθη” (Il. δ, 535.) ἀντὶ τοῦ ἐχάσσατο.
καὶ “κονίσαλος ὤρνυτ’ ἀέλλης” (Il. γ, 13.) ἀντὶ τοῦ κονισάλου· καὶ,
“παρῴχηκεν δὲ πλέων νὺξ τῶν δύο μοιράων” (Il. κ, 252.), παρὸν
οὕτως φάναι, τὸ πλέον τῆς νυκτὸς, ὅ ἐστι δύο μοῖραι. τὸν αὐτὸν δὴ
τρόπον κἀνθάδε, Ὀδυσσεὺς δὲ καπνὸν ἀποθρώσκοντα ἱμειρόμενος ἰδεῖν 
ἧς γαίης θανέειν ἵεται. τινὲς δὲ λείπειν φασὶ τὸ τούτου τνχών.
M. Q. 59. ἧς γαίης] ἐνταῦθα στικτέον. τὸ γὰρ ὅλον, ὁ πρότερον ἐπιθυ-
μῶν καπνὸν τῆς πατρίδος ἰδεῖν νῦν εὔχεται διὰ τὰ κατέχοντα τελευ-
τῆσαι. V. 60. οὔ νύ τʼ Ὀδυσσεὺς Ἀργείων παρὰ νηυσὶ χαρίζετο ἱερὰ ῥέ-
ζων] ἐκεῖνος μὲν τὰ παρʼ αὐτοῦ ἐπιθύων, σὺ δὲ οὐ κεχαρισμένως
ἐλάμβανες. H. V. 62. τί νύ οἱ] μία μόνη ὀξεῖα. τὰ γὰρ παράλληλα ἐγκλιτικὰ, καὶ
μάλιστα ὅτε εἰς φωνῆεν λήγει, προφάσει τῶν δύο βραχειῶν οὐκ 
ἐγείρει τὸν τόνον. H. M. τί νύ οἱ] τί αὐτῷ τὸ τοσοῦτον ὠργίσθης, ὦ Ζεῦ; H. ὠδύσαο] ὠργίσθης ἢ προσέκρουσας. τῷ γὰρ ὀδύσασθαι ἐπὶ τοῦ
προσκροῦσαι ἐχρῶντο οἱ παλαιοί. E. 63. καλῶς τὸν Δία νεφεληγερέτην φησί. Ζεὺς γὰρ λέγεται ὁ 
ἀήρ· τῶν δὲ ἀναθυμιάσεων πυκνὸν μὲν ἐν τῷ ἀέρι ἐγείρονται αἱ νεφέ-
λαι. καὶ διὰ τοῦτο νεφεληγερέτην τὸν Δία φησί. E. 66. περὶ μὲν νόον] ὑπερθεῖ τὸν νοῦν τῶν ἀνθρώπων καὶ συνέσει καὶ
εὐσεβείᾳ. H. V. 67. οὐρανόν] οὐρανῷ τὴν κεφαλὴν ἀναλογεῖν λέγει. θεοὺς δέ φησι 
τὰς αἰσθήσεις. E. 68. γαιήοχος λέγεται ἢ ὁ ἔχων ἤτοι συνέχων τὴν γῆν, ἢ ὁ ὀχού-
μενος ἢ βασταζόμενος ὑπὸ τῆς γῆς. E. 1. ὡς τὸ] καὶ ὡς τὸ M. καὶ τὸ Q. 4. νυκτὸς, ἐστι δύο μοῖραι] νυκτὸς
χασσάμενος πελεμίχθη ἀντὶ τοῦ ἐχάσ- δύο μοίρας Q.
σατο] χασάμενος πολεμιχθεὶς ἐχάσσατο δὴ om. Q.
M. χωσάμενος πολεμιχθεὶς ἀντὶ τοῦ 6. ἵεται Buttmannus. Libri ἰμεί-
ἐχώσσατο Q. Post ἐχάσσατο adden- ρεται.
dum videtur πελεμιχθείς. τυχών om. Q.
2. καὶ om. Q.
14. μία μόνη ὀξεῖα M. μία ὀξεῖα τὸ
κονίσαλος ὤρνυτ’—κονισάλου Μ. κο- τίνυοι H.
νίσσαλος αἴνυπ’—κονισσάλου Q. 15. ὅτε—λήγει H. ὅτας—λήγη M.
3. δὲ om. Q. ἀσκελὲς σημαίνει τὸ ἄγαν σκληρόν. σκέλλειν γάρ ἐστι τὸ σκλη-
ροποιεῖν, καὶ ὁ σκελετὸς κατεσκληκὼς διὰ τὴν ἀσαρκίαν. καὶ Ἀσκλη-
πιὸς κατὰ στέρησιν μετὰ ἠπιότητος, καὶ διὰ τῆς ἰατρικῆς μὴ ἐῶν
σκέλεσθαι. ἐνίοτε δὲ ἀσκελὲς τὸ ἐπὶ πᾶσι σημαίνει. καὶ ὁ Σοφο-
κλῆς “σίδηρον ὀπτὸν ἐκ πυρὸς περισκελῆ θραυσθέντα καὶ ῥαγέντα ὁ 
πλεῖστʼ ἂν εἰσίδοις.” ὁ δὲ ἀπέδωκεν ἀσκελέως ἀδιαλείπτως κατὰ
μετάληψιν· τὸ γὰρ ἀσκελὲς ἄβατον, ἀπόρευτον. Πορφύριος. E. Q.
ἀσκελὲς, ἀμετακινήτως, κατὰ στέρησιν τῶν σκελῶν· ἢ ἀδιαλείπτως
καὶ ἄγαν σφοδρῶς. V. αἰὲν] ἀεὶ καὶ διὰ παντός. V. 69. ὃν ὀφθαλμοῦ ἀλάωσεν] ὃν τῆς θυγατρὸς ἐστέρησεν. μίαν θυ-
γατέρα εἶχεν ὡς ὀφθαλμόν. P. ἀλάωσεν] τοῦ λάειν, ὅ ἐστι τοῦ βλέπειν, ἐστέρησε. H. οὐκ ἦν
δὲ μονόφθαλμος ὁ Κύκλωψ καθʼ Ὅμηρον, ὡς καθʼ Ἡσίοδον. φησὶ
γοῦν (Od. ι, 389.) 
 πάντα δέ οἱ βλέφαρʼ ἀμφὶ καὶ ὀφρύας. 
οὐχ ὡς Θεόκριτος
 οὕνεκά μοι πλατεῖα μὲν ὀφρὺς ἐπὶ παντὶ μετώπῳ. 
μονόφθαλμος οὖν ἦν καθʼ Ὅμηρον, τοῦ ἑνὸς αὐτοῦ ὀφθαλμοῦ προ-
τυφλωθέντος. H. M. 70. ἀντίθεον] τοῖς θεοῖς ἑαυτὸν ὁμοιοῦντα, ἢ τὸν θεομάχον. H. ἀντίθεον Πολύφημον] ὁ αὐτὸς ἑαυτὸν διὰ τὴν ἄνοιαν ἐξισάζων
τοῖς θεοῖς. ἔστι γὰρ εἷς ἐκείνων περὶ ὧν λέγει, “οἵ ῥα καὶ ἀθανά-
τοισιν ἐρίζεσκον περὶ τόξων” (Od. θ, 225.). κοινῶς γὰρ περὶ αὐτῶν
λέγει ὁ Πολύφημος, “οὐ γὰρ Κύκλωπες Διὸς αἰγιόχοιο ἀλέγουσιν 
οὐδὲ θεῶν μακάρων” (ι, 275.). E.M. ἀντίθεον νῦν τὸν ἐναντιούμενον
θεοῖς, τὸν ἀσεβῆ. V. ὅου] παροξυτονητέον τὸ ὅου· τὸ γὰρ οὗ διήρηται, ὡς τὸ “ἔης τὸ
πρίν γʼ ἐράασθε.” (Il. π. 208.) καὶ καθόλου τὰ μὲν ἄρθρα διαι-
ροῦνται, αἱ δὲ ἀντωνυμίαι πλεονάζουσιν. καὶ τὰ μὲν βαρύνονται, αἱ δὲ 
 4."Σοφοκλῆς] Antig. 475. πλατεῖα, sed λασία.
5."ἐκ πυρὸς περισκελῆ] ἐκ τοῦ πυρὸς 19. μονόφθαλμος obliteratum in H.
περισκέλλειν E.Q.
24. περὶ αὐτῶν λέγει] λέγεται περὶ
13. οὐκ1—Κόκλωψ] τὸ δὲ ὁφθαλμ αὐτῶν E.
. . . . . . . . . κλωπῶν H. 28. παροξυτονητέον τὸ ὅου] παροξύνῃ-
14. Ἡσίοδον] Theog. 145. τέον τὸ οὖ H.
16. ὀφρύας] Adde εὖσεν ἀῦτμή. τὸ γὰρ οὗ om. H. Idem ἔης πέρι γʼ
17. Θεόκριτος] 11, 31. ubi non ἐραᾶσθαι. Et ἐράασθαι etiam M. 

 
ἐπὶ τέλους ἔχουσι τὸν τόνον, οἷον ὅου ἄρθρον, ἑοῦ ἀντωνυμία, ἕης ἄρ-
θρον, ἑῆς ἀντωνυμία. H. M. 70. ἔσκεν] ὑπῆρχεν. V. 71. Θόωσα] μήτηρ Πολυφήμου Κύκλωπος κυρίως οὕτως λεγο-
μένη. V. νύμφη] γράφεται, μήτηρ. P. 72. Φόρκυνος θυγάτηρ] ἐνάλιος γὰρ θεὸς ὁ Φόρκυν. V. μέδοντος] μέδοντος ἐν σπέσι, ἤτοι τοῦ Ποσειδῶνος· ἤτοι ὅντινα
ἔτεκεν ἐν σπέσι τοῦ μέδοντος τῆς ἁλὸς τῆς ἀτρυγέτου, ἤτοι τοῦ Πο-
σειδῶνος. Q. βασιλεύοντος. συνήθως γὰρ καὶ τοὺς ὑπάρχους βασι- 
λεῖς ἔλεγον. ἢ συναπτέον, μέδοντος ἐν σπέσσι, ὥστε καὶ ἐν σπηλαίοις
τοῦ Ποσειδῶνος γεννηθῆναι τὸν Κύκλωπα. P. V. 74. ἐκ τοῦ δή] ἐκ ταύτης δὴ τῆς αἰτίας. V. 75. πλάζει δʼ ἀπὸ πατρίδος αἴης] τούτου δʼ ἕνεκεν ἐνεποδίσθη μὴ
οἴκοι εἶναι μέχρι δεῦρο. οὐ γὰρ δὴ πέρα τούτου οὐδὲ ἐκεῖνός τι ἐβού- 
λευσε κατʼ αὐτοῦ, πλὴν τοῦ διατρίβειν μόνον ἐν τῇ πλάνῃ. Ε. Ὅμηρος μὲν ἐτυμολογῶν τὸν Ὀδυσσέα πεποίηκε τὸν Αὐτόλυκον
λέγοντα “πολλοῖσιν γὰρ ἐγὼ δὴ ὀδυσσάμενος τόδʼ ἱκάνω.” (Od. τ,
407.) Σιληνὸς δὲ ὁ Χῖος ἐν δευτέρῳ μυθικῶν ἱστοριῶν, (ἔστι δὲ
δύο βιβλία) Ἀντίκλειάν φησι τὴν Ὀδυσσέως μητέρα ἐγκύμονα ὁδεύ- 
ουσαν παρὰ τὸ Νήριτον, ὅπερ ἐστὶ τῆς Ἰθάκης ὄρος, ὕσαντος πολὺ τοῦ
Διὸς ὑπὸ ἀγωνίας καὶ φόβου καταπεσοῦσαν τὸν Ὀδυσσέα ἀποτεκεῖν,
καὶ διὰ τοῦτο ταύτης τῆς ὀνομασίας τυχεῖν, ἐπειδὴ κατὰ τὴν ὁδὸν
ὗσεν ὁ Ζεύς. E.M.T. 85. Ὠγυγίην] ἐν τῇ κατʼ Ἀντίμαχον Ὠγυλίην γράφεται διαφέ- 
 3. ἔσκεν] Legitur nunc ἐστί. gato ἔγωγε.
8. μέδοντος ἐν σπέσι] Hanc fuisse 19. Σιληνὸς ὁ Χῖος] Eodem auctore
Aristophanis rationem discas e et iisdem fere verbis haec narrat
schol. ν, 96. ubi improbatur illa, Tzetzes ad Lycophr. 786. De Ὀ-
quanquam oratione per corruptio- δυσέως nominis etymologia conf.
nem obscura. BUTTM. Vide quæ schol. ad v. 21. BUTTM. Σιληνὸς
ibi dicentur. δὲ—μυθικῶν Μ. Σιληνὸς ὁ Χῖος ἐν τῷ
10. ὑπάρχους] ὑπάρχοντας P. δευτέρῳ βιβλίῳ τῶν μυθικῶν Ε.
17. Ὅμηρος—ίκάνω om. Ε. ἔστι δὲ δύο βιβλία om. Ε.
τὸν Αὐτόλυκον scripsi pro πρὸς τὸν 22. τὸν Ὀδυσσέα—ἐπειδὴ] ἀποτε-
Αὐτόλυκον.
κεῖν τὸν ὀδυσσέα καὶ διὰ τοῦτο τούτου
18. πολλοῖσιν—ὸδυσσάμενος—τόδʼ] τοῦ ὀνόματος ἀποτυχεῖν Τ.
πολλοῖσι—ὸδυσάμενος—τῶδ· Μ. Cor. 25. κατʼ] κατὰ τὸν Μ.
rexi ex Homero, sed intactum re- γράφεται] γρ. Ρ. γράφει H. Q.
liqui ἐγὼ δὴ hic scriptum pro vul- 

 
ρουσι δὲ οἱ τόποι. τὴν μὲν γὰρ Ὠγυγίαν ἐντὸς εἶναι πρὸς ἑσπέραν,
τὴν δὲ Ὠγυλίαν κατὰ Κρήτην Ἡσίοδός φησι κεῖσθαι. λέγεται δὲ
ὀνοματικῶς ἡ Καλυψοῦς νῆσος. H.M.P.Q. τὰ παλσιὰ πάντα ὠγύγια καλοῦσιν ἀπό τινος ἀρχαίου Ὠδγύγου
βασιλεύσαντος Ἀθηνῶν. ἴσως δὲ καὶ οὕτως ἐκαλεῖτο ἡ νῆσος 
αὕτη. Ε. 87. ὤς κε νέηται] γράφεται, ὥς κεν ἵκηται. P. 88. Ἰθάκηνδʼ] γράφεται καὶ χωρὶς τοῦ δε, Ἰθάκην ἐσελεύσο-
μαι. H. 89. θείω] τινὲς γρ. θήσω. Η.Μ. 92. ἀδινά] ἤτοι λεπτὰ πρὸς σύγκρισιν τῶν βοῶν, ἢ ἀντὶ τοῦ
ἀδινῶς, ἵνα ᾖ πυκνῶς καὶ συνεχῶς. E.Q.V. εἰλίποδας λέγει βόας ὡς ποιοῦντας τὴν τῶν ποδῶν κίνησιν ὥσπερ
ἑλικοειδῆ· ἕλικας δὲ ὡς ἑλικοειδῆ κέρατα ἔχοντας. P. Q. ἤτοι ἑλικοειδῆ κέρατα ἔχοντας ἢ μέλανας· ἑλικὸν γὰρ κατὰ διά- 
λεκτον τὸ μέλαν. ὅθεν καὶ ἑλικώπιδα κούρην τὴν μελανόφθαλμον. Q. 93. πέμψω δʼ ἐς Σπάρτην] εἰς τὸν Μενέλαον, διὰ τὸ ὕστερον τῶν
ἄλλων τοῦτον ἐλθεῖν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. Ε. τινὲς “ πέμψω δʼ ἐς
Κρήτην τε.” καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἀλλαχοῦ (284.) “πρῶτα μὲν ἐς Πύλον
ἐλθὲ . . . . . . κεῖθεν δʼ ἐς Κρήτην παρʼ Ἰδομενῆα ἄνακτα· ὃ γὰρ 
δεύτατος ἦλθεν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων.” H.M.Q. 1. Ὠγυγίαν] ὼγυγίην H. 8. χωρὶς τοῦ δε] Similis dubitatio
2. Κρήτην] Quæ post Κρήτην se- de ἀγορήν et ἀγορήνδε est ρ, 52.
quuntur om. Q., a m. sec. habet 10. τινὲς γρ. M. τινὲς om. H.
H. De Ogylo Stephanus Byz. θήσω est etiam in P. adscriptum.
Ὤγυλος· νῆσος μεταξὺ Πελοποννήσου sed omisso τινὲς γρ., ut glossema
καὶ Κρήτης· τὸ ἐθνικὸν Ὠγύλιος. potius esse videatur quam varia
Ἡσίοδος] Hesiodea locum viden- lectio. Conf. ad β, 334.
tur habuisse in illa Γῆς περιόδῳ 14.ἕλικας] Conf. schol. ad δ, 320.
quam citat Strabo 7. p. 302; eo- 18. τινὲς—ἐλθὲ om. H. Q. habet
que, sive separatum hoc fuerit car- vero H. ad γ, 313. Conf. etiam
men sive alius pars (cf. Heyn. ad schol. ad β, 359. δ, 702.
Apollod. 1, 9, 21.), alia etiam for- 20. Post ἐλθὲ exciderunt verba
tasse geographica retuleris quæ καὶ εἴρεο Νέστορα δῖον.
sub Hesiodi nomine leguntur ap. δʼ ἐς Κρήτην] Immo δὲ Κρήτηνδε,
Strab. l. c. p. 300. 327. schol. A- ut corrigit Buttm. Vulgata lectio
pollon. 4, 892. Etymol. v. Bύβλος. v. 285. est κεῖθεν δὲ Σπάρτηνδε παρὰ
BUTTM.
ξανθόν Μενέλαον· ὃς γὰρ etc. Κρήτην
λέγεται—νῆσος Μ. τὸν δʼ ὤγυλον autem pro Σπάρτην et (v. 285.)
ἡδʼ ὠγύλη νήστην τὴν δὲ οἳ καυλοὺς Κρήτηνδε pro Σπάρτηνδε Ζenodot
καλοῦσιν H. τὸν δʼ ώγύλιον ἡδʼ ὠγύλη. lectiones sunt, de quibus v. schol.
νῆσον δὲ ταύτην οἱ καλοὺς καλοῦσιν P. ad γ, 313. ἄτοπος δοκεῖ εἶναι Τηλεμάχου ἡ ἀποδημία πρῶτον μὲν κίνδυνον
προξενοῦσα τῷ νέῳ, δεύτερον ἐπανάστασιν τῶν μνηστήρων ἀπειλοῦσα,
τρίτον οὐκ ὠφελοῦσα τὴν ζήτησιν τοῦ πατρός. ἀλλʼ ἔδει τὸν ἐν
γυναιξὶ τεθραμμένον, λύπαις τεταπεινωμένον, ῥητορειῶν οὐ πεπειρα-
μένον οὐδεπώποτε, πολύτροπον γενέσθαι παραπλησίως τῷ πατρὶ, καὶ 
τοῦτο κερδᾶναι τῇ πλάνῃ, καὶ κοινωνεῖν τῷ πατρὶ τῶν κατορθωμάτων
ἐν τῇ μνηστηροκτονίᾳ. ἀσφαλίζεται δὲ τὰ κατʼ οἶκον πρῶτον μὲν
ἐπαναστήσας τὸν δῆμον κατὰ τῶν μνηστήρων ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, δεύτε-
ρον ταῖς ὑποσχέσεσιν ἀνεξικακεῖν διδάξας τοὺς μνηστῆρας εἰπὼν,
“καὶ ἀνέρι μητέρα δώσω” (β, 223.). ἔτι μάλα καὶ τῆς 
τῶν μνηστήρων ὁ κίνδυνος ἠκόνησεν αὐτοῦ τὴν προθυμίαν. Ε.Μ. 95. ἔχῃσιν] ἐν τῇ κατὰ Ῥιανὸν γράφεται λάβῃσι. Η.Μ. 96. τὸ λέγειν τὴν Ἀθηνᾶν καλὰ πέδιλα φορεῖν οὐκ ἄλλο δηλοῖ ἢ
ὅτι τῆς φρονήσεως αἱ ἐνεργητικαὶ δυνάμεις στιβαραὶ καὶ ἄλκιμοί
εἰσι. τὸ δὲ ἐπέχειν ἔγχος ἐν ᾧτινι δαμάζει τοὺς ἥρωας τὸ πληκτι- 
κὸν ὑποσημαίνει τῆς φρονήσεως. ὁ γὰρ φρόνιμος διὰ τοῦ οἰκείου
λόγου πλήττει τὸν ἀτακτοῦντα. τὸ δὲ τὴν Ἀθηνᾶν ἐξ οὐρανοῦ κατελ-
θεῖν οὐκ ἄλλο αἰνίττεται ἢ ὅτι ἡ φρόνησις ἐκ τοῦ νοῦ κατέρχεται. Ε. 97. ἀμβρόσια, χρύσεια] προηθετοῦντο κατʼ ἔνια τῶν ἀντιγράφων
οἱ στίχοι, κατὰ δὲ τὴν Μασσαλιωτικὴν οὐδʼ ἤσαν. καὶ ταῖς ἀλη- 
θείαις μᾶλλον ἁρμόσει ἐπὶ Ἑρμοῦ· ἴδιον γὰρ αὐτοῦ τοιούτοις ὑπο-
 1. δοκεῖ εἶνσι] εἶναι δοκεῖ Ε. chum antecesserunt criticorum,
Τηλεμάχου] τηλεμάχηῳ Μ. Zenodoti et Aristophanis, ut no-
10. ἔτι μάλα—προθυμίαν om. Ε. tavit Pluygers. de schol. Hom.
12. κατὰ Ῥιανὸν Porsonus. κἆ p. 2. De usu verbi προαθετεῖν dice-
αριανὸν Μ. κατὰ ἄρινον Η. tur ad α, 185.
18. ἡ φρόνησις ἐκ τοῦ νοῦ] Conf. 20. οἱ στίχοι] Versus dicit 97
schol. ad v. 101.—101., quorum de tribus post-
19. προηθετοῦντο κατʼ ἔνια τῶν ἀν- remis conf. schol. ad v. 99. Bre-
τιγράφων] Verba κατʼ ἔνια τῶν ἀντι- vius ex hoc scholio excerptum est
γράφων, nisi ex alio scholio illata in S. προηθετοῦντο κατʼ ἔνια τῶν ἀντι-
sunt in quo dictum erat hos versus γράφων οἱ στίχοι. ἴδιον γὰρ ἀγγέλων
κατʼ ἔνια τῶν ἀντιγράφων οὐδʼ εἶναι τοιούτοις ὑποδήμασι χρῆσθαι, καὶ ἡ τοῦ
(quemadmodum in scholio ad v. δόρατος ἀνάληψις πρὸς οὐδὲν ἀνάκειται.
185. scriptum est προηθετοῦντο ὑπʼ Ad hanc ἀθέτησιν spectat scho-
Ἀριστοφάνους, κατʼ ἔνια δὲ τῶν ἀντι- liastæ annotatio ad ε, 43.
γράφων οὐδʼ ἐφέροντο), imperitiam 21. ἀρμόσει—ἀναγκαῖον] ἁρμόσειεν
produnt gramtmatici nescientis προ- καθʼ ἐρμοῦ. ἴδιον γὰρ ἀγγέλων τοιούτοις
ἀθετεῖν non esse τῶν ἀντιγράφων, ὑποδήμασι χρῆσθαι. καὶ ὴ τοῦ δόρατος
sed certarum quarundam ἐκδόσεων, . . λέξις πρὸς οὐδὲν ψιλῶς κεῖται Τ.
duorum potissimum qui Aristar- 

 
θήμασι κεχρῆσθαι. καὶ ἡ τοῦ δόρατος ἀνάληψις πρὸς οὐδὲν ἀναγ-
καῖον. Μ.Τ. τά μιν] ὑπὲρ, αὐτήν. τὸ μίν τριγενές ἐστιν, ἀρσενικὸν, “ καί μιν
φωνήσας” (Il. α, 201.), θηλυκὸν, ὡς ἐνθάδε, οὐδέτερον, “αὖτέ μιν
υἷες Ἀχαιῶν” (Il. α, 237.). P. 98. ἀπείρονα γαῖαν] τὴν πέρας μὴ ἔχουσαν διὰ τὸ εἶναι στρογ-
γυλοειδῆ. ἢ σφαιρικὴν καὶ κυκλικήν· ἢ καθʼ ὅσον πρὸς ἡμᾶς ἄπειρός
ἐστιν, εἰ καὶ τῇ φύσει πεπέρασται· τεταρτημόριον γὰρ μόνον τῆς γῆς
οἰκεῖται· ἢ ἀντὶ τοῦ περικαλλὴς, καθάπερ τοῖς διαγράφειν τὰ κατʼ
αὐτὴν βουλομένοις ἐστὶ πρόδηλον. λαμβάνεται γὰρ τὸ ἄπειρον καὶ 
ἐπὶ τοῦ κατὰ τὸ εἶδος διαφέροντος καὶ ἄγαν καλοῦ, ὡς παρʼ Ἡσιέδῳ
ἐν Γυναικῶν καταλόγῳ ἐπὶ τῆς Ἀγήνορος παιδὸς “Δημοδόκης, τὴν
πλεῖστοι ἐπιχθονίων ἀνδρῶν μνηστεύοντο, καὶ πόλλʼ ἀγλαὰ δῶρʼ ὀνό-
μηναν ἴφθιμοι βασιλῆες ἀπειρέσιον κατὰ εἶδος.” ἰστέον δὲ ὅτι ἄπει-
ρος ὁ κύκλος καὶ ἡ σφαῖρα λέγεται ἢ διὰ τὸ μὴ πέρασι διαφόροις 
ἀφορίζεσθαι κατὰ στέρησιν τοῦ α, ἢ διὰ τὸ πολλὰ πέρατα ἔχειν
κατʼ ἐπίτασιν τοῦ α. οὗ γὰρ ἂν ἔλθῃ τις, τοῦτο αὐτὸ πέρας ἴσως
ἔχον διὰ τὸ ἰσοπέρατον εἶναι διὰ τὴν ἐκ τοῦ μέσου πρὸς τὸ πέριξ
ἴσην ἀπόστασιν κατʼ ἰσότητα τοῦ α. οὕτως Ἀριστοφάνης Δανοΐσι
“δακτύλιον χαλκοῦν φέρειν ἀπείρονα,” ἔφη δηλῶν τὸν σφενδόνην μὴ 
ἔχοντα πέρας καὶ διὰ τοῦτο ὁμοιομερῆ ὄντα. ὁμοίως καὶ Αἰσχύλος
τὰς ἐν κύκλῳ ἑστώσας καὶ ἀπείρονι σχήματί φησιν ἵστασθαι· “ὑμεῖς
δὲ βωμὸν τόνδε καὶ πυρὸς σέλας κύκλῳ περίστητʼ ἐν λόχῳ τʼ ἀπεί-
ρονι εὔξασθε·” τουτέστιν ἐν τάξει κατὰ κύκλον. ὁ γὰρ λόγος ἐστὶ
τάξις, ἐπεὶ καὶ λοχαγὸς ὁ ταξίαρχος. Ε. ἅμα πνοιῆς ἀνέμοιο] ἅμα, ὁμοίως· ἀλλαχοῦ δὲ χρονικὸν ἐπίρρημα,
ὡς τὸ, ἅμα γίνεται τόδε καὶ ἄμα τόδε. Ε. 6. τὴν πέρας—] Conf. prolixius οὐ γὰρ ἂν ἔλθοι τις τοῦτο ἐπʼ αὐτὸ πέρας
appositum hoc Porphyrii scholium —ἰσοπέραστον. Ε.
in schol. Ven. ad Il. ξ, 200, in quo 19. Ἀριστοφάνης] Fragm. 247.
eadem quæ hic habemus veterum 20. φέρειν] φέρων schol. Il.
poetarum fragmenta partim emen- τὸν σφενδόνην Buttmann. τὴν σφεν-
datius partim mendosius leguntur. δόνην Ε. De δακτυλίῳ ἀπείρονι dixit
BUTTM.
Boeckh. Inscr. vol. 1. p. 235.
13. ἀνδρῶν] Recte ἀνθρώπων in 21. Αἰσχύλος] Fragm. 407.
schol. Il.
23. πυρὸς σέλας] πυρὸν γέρας Ε.
μνηστεύοντο] ἐμνήστετον schol. Il. Correxi ex schol. Il.
Scribendum μνήστευον cum Heynio. περίστητʼ Hermannus. Legeba-
πόλλ’]Scrib. πολλὰ καὶ ex schol. Il. tur παρίστατε.
17. οὗ γὰρ —ἰσοπέρατον schol. Il. 99. εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος] ἀθετοῦνται μετὰ ἀστερίσκων, ὅτι ἐν
τῇ έ τῆς Ἰλιάδος καλῶς. M.V. 101. ὀβριμοπάτρη λέγεται ἡ Ἀθηνᾶ διότι τῆς φρονήσεως πατὴρ ὁ
νοῦς ἐστι. πάντων δὲ κρεῖττον καὶ ἰσχυρότερον ὁ νοῦς. Ε. 103. δήμῳ] τόπῳ ἐν Ἰθάκῃ ὅπου ἦν τὸ Ὀδυσσέως βασίλειον. 105. Ταφίων] Τάφος ἡ νῆσος τῶν Ἐχινάδων, ἣν κατῴκουν Τηλε-
βόαι. V. 107. πεσσοῖσι] τοῖς κύβοις. ἀπὸ δὲ τοῦ παίζειν ἐσχημάτισται·
ἢ παρὰ τὸ πίπτειν [βολίοις τὸ πεσεῖν] πεσσοὶ δὲ αἱ ψῆφοι. V. 108. ῥινοῖσι] διὰ τούτου τὸ βίαιον ἐμφαίνει τῶν μνηστήρων, τοῦ
καὶ τὰς βύρσας ὑποστρωννύειν τοῖς θρόνοις. M.Q.S.V. 109. αὐτοῖσι] Νικίας δύο μέρη λόγου ποιεῖ, αὖ, καὶ, τοῖσι· Ἀρί-
σταρχος δὲ ἓν, ὃ καὶ ἄμεινον. E.M.Q. 110. οἱ μὲν, κήρυκες, οἱ δὲ, θεράποντες. οἱ μὲν, οἱ δὲ, σχῆμα 
γοργότης. Ms. Barnes. 112. προτίθεντο, ἰδὲ] ἄμεινόν φησιν Ἡρωδιανὸς ἀναγινώσκειν,
καὶ πρότιθεν, τοὶ δὲ—. καὶ γὰρ ὁ λόγος οὕτω μᾶλλον ἀκόλουθος· οἱ
μὲν οἶνον ἔμισγον, οἱ δὲ σπόγγοισι νίζον, οἱ δὲ κρέα ἐμέριζον. καὶ
 2. τῇ ε΄ τῆς M. τῇ τῆς V. Minus αἱ ψῆφοι] Legebatur οἱ ψῆφοι.
accurate scholiasta solum Iliadis 11. τοῦ M.S. τὰ Q. V.
librum quintum nominat, ubi v. 13. μέρη λόγου M. μέρη τοῦ λόγου
746. 747. iidem sunt qui hic 100. E.Q.
101. Verum v. 99. εἴλετο δʼ ἄλκι- 1 7. Ἡρωδιανὸς] Observandum est
μον ἵγχος ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ legi- grammaticos minus antiquos He-
tur Il. κ, 135. Nam ut ἀθέτησιν ad rodiano tribuere omnia quæ ex
duos tantum versus 100. 101. re- ejus libris excerpta sua aetate lege-
feramus, servato v. 99., dissuadet bant. Non dubito quin νίζον καὶ
scholiastæ annotatio ad v. 97. Ce- πρότιθεν, τοὶ δὲ — Aristarchi lectio
terum ad v. 100. 101. quod atti- sit aut felix conjectura. COBET.
net, comparanda scholiastæ anno- Aristarchi hanc scripturam fuisse
tatio ad Il. ε, 746. 747. ἡ διπλῆ ὅτι certo colligi potest ex. scholio ad
ἐντεῦθεν εἰς τὴν Ὀδόσσειαν μετάκεινται, γ, 10.
ex quo colligi potest quæ Ariatar- 18. καὶ πρότιθεν, τοὶ δὲ— Butt-
chi de iis sententia fuerit. mann. καὶ προτίθεντο E.M. In textu
5. τόπῳ—] Conspirat Stephanus M. habet προτίθεν : τ: ? adscripto
v. Δῆμος: sed recte utrulnque re- a m. rec. το.
prehendit Barnesius comparans καὶ γὰρ M. οὐ γὰρ Ε.
versum ν, 97. BUTTM. ὁ λόγος Cobetus. ὅλης M. ὅλως Ε.
10. Verba βολίοις τὸ πεσεῖν, quæ e οὕτω correxi pro τά
ms. inseruit Barnesius, ita viden. ἀκόλουθος M. ἀκόλοεθον E.
tur emendanda β΄ ἀορίστῳ πεσεῖν. 19. οἶνον] οὖν E.
BUTTM. 

 
ἄλλως τὸν παρατατικὸν τοῦ τίθημι ἐνεργητικῶς οἶδε λεγόμενον ὁ
ποιητὴς, οὐ παθητικῶς, “παρὰ δέ σφι τίθει” (Od. α, 142.). ἀκό-
λουθον πληθυντικὸν, νίζον καὶ πρότιθεν. E. M. προετίθεσαν. M. V. νίζον] ἀπένιπτον. V. ἔδε] ἀντὶ τοῦ καί. V. 113. καλῶς πρῶτος Τηλέμαχος Ἀθηνᾶν ὁρᾷ ὡς αὐτὸς μόνος ἀπὸ
τῶν ἄλλων φρονιμώτερος, τῶν μνηστήρων περὶ συμπόσια ἀσχολουμέ-
νων. E. 115. ὀσσόμενος] τοῖς ὀφθαλμοῖς ὑποβλέπων. 5. ἀνειδωλοποιού-
μενος καὶ φανταζόμενος, προσδοκῶν· ἢ τοῖς ὀφθαλμοῖς ὑποβλέ- 
πων. V. 117. δώμασιν] γρ. καὶ κτήμασιν ἐν ταῖς εἰκαιοτέραις, κτήμασιν
οἷσιν ἀνάσσοι. τὸ ὅλον δὲ ἐπὶ Ὀδυσσέως χρὴ ἐξακούειν, Ὀδυσσεὺς
ἔχοι. M. 119. βῆ δʼ ἰθύς] ἐπορεύθη ὡς ἐπὶ τὸ πρόθυρον οὐκ ἔνδον, ἀλλὰ 
πρὸ τοῦ οἴκου ἐν τῷ τυκτῷ καλουμένῳ δαπέδῳ (δ, 627.) Q. V. 120. ξεῖνον δηθὰ] καὶ τοῦτο διὰ τοὺς μνηστῆρας, ἵνα τὸ σκῆ-
πτρον ἰδόντες ὡς βασιλέα αὐτὸν ὑπονοήσωσι. S. 121. ἐδέξατο] ἐλάβετο μὲν τῆς δεξιᾶς σπενδόμενος ὡς φίλῳ.
ἐδέξατο δὲ τὸ ἔγχος ὑπονοῶν μὴ ἄρα τῶν ἐχθρῶν τις εἶη. E.S. 124. δείπνου] τοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν ἀρίστου. V. μυθήσεαι] γράφεται, μυθήσεο. P. ὅττεο σε χρὴ] περὶ ὅτου σε χρὴ, τοῦτο λέξεις. H. a m. sec.
καὶ ἄλλως. ἐν τῇ κατὰ Ῥιανὸν ἄμεινον ἐγέγραπτο ὅττευ σε χρὴ, ὡς
ἀλλαχοῦ (Od. ρ, 121.) “ὅττευ χρηΐζων.” H. (a m. sec.) M. 126. ὑψηλοῖο] γράφεται, ποιητοῖο. P. 127. πρὸς κίονα] νοητέον δὲ ἀπεξύσθαι τοὺς κίονας καὶ ἐνταῦθα
 1. τὸν παρατατικὸν—παθητικῶς] scriptum in M.
τῶν παρατατικῶν—καθητικὸν E. 15. ἐπορεύθη] ἐπʼ εὐθείας S.
2. ἀκόλουθον] Scribendum videtur 16. κρὸ τοῦ οἴκου ἐν τῷ] πρὸ τῆς ἐν
ῷ ἀκόλουθον, vel ἀκόλουθον οὖν. τῷ S.
3. πρότιθεν correxi pro προτίθεντο. 19. ὡς φίλῳ Buttm. τῷ φίλῳ E.
προετίθεσαν] Hoc quoque glos- φιλίαν 8.
sena, quod in M. textui super- 24. καὶ ἄλλως om. M.
scriptum, veteri aptum est lectioni κατὰ Ῥιανὸν Cramerus. κἄ ἀριατ
ννν H. M.
πρότιθεν.
12. δώμασιν] Sic M. in textu. ὅττευ σε] ὅτευ σε M.
γρ. καὶ κτήμασιν] δώμασιν super- 27. τοὺς κίονας] τὰ ξόλα E. 

 
ἀποτίθεσθαι τὰ δόρατα. E.V. οἰκονομικῶς δὲ εἶπεν, “ἔνθαπερ ἄλλα
ἔγχεα Ὀδυσσῆος,” ἵνα μὴ ἀπορήσῃ τις ἔμπροσθεν ὅτι, ποῦ εὑρέθησαν
τὰ δόρατα πρὸς φόνον τῶν μνηστήρων. E. 128. ἐυξόου] ἀπέξεον τὰς κίονας καὶ ἐν αὐταῖς ἐπετίθουν τὰ δό.
ρατα. E. 130. αὐτὴν δʼ ἐς θρόνον] ὑποφαίνει διὰ τοῦτο καὶ ἄλλο τι καθῆ-
κον, ὅτι τοῦ ἰδίου θρόνου παρεχώρησε τᾥ ξένῳ ὁ Τηλέμαχος. πάντα
οὖν ἐλέγχει τὸ σῶφρον τοῦ νέου, τὰ τοῦ λόγου καὶ τὰ τοῦ τόπου, τό
τε ἔγχος ἀναλαμβάνων καὶ τοῦ θρόνου παραχυρῶν. θρόνος δὲ ἀπὸ
τοῦ ἄνω θεωρεῖν, ἤτοι ὁ ἐπηρμένος. E.M.T. ὑπὸ λῖτα] προπερισπαστέον· ἐνικὸν γάρ ἐστι μεταπλασθὲν ἀπὸ
τοῦ λῖτον. P. Q. λεπτὸν περιβόλαιον ἢ λινοῦν ὕφος. P. 132. κλισμόν] δίφρον ἀνάκλιτον ἔχοντα, καθέδραν. V. ἔκτοθεν ἄλλων] τὸ γὰρ μεταβῆναι εἰς ἕτερον οἰκον ὑποψίαν ἂν πα- 
ρέσχε τοῖς μνηστῆρσιν ἐπιβουλῆς, ὁπότε καὶ ἑξῆς διὰ τὸ ἰδιολογεῖν
αὐτὸν πολυπραγμονεῖ τίς ὁ ξένος. E.Q. 135. ὀρυμαγδῷ] κυρίως μὲν τῷ ἐν ὄρει ψόφῳ. ἔστι γὰρ κατὰ τὸ
ἔτυμον ὀρομαγδῷ, νῦν δὲ ἀντὶ τοῦ θορύβῳ. V. 134. ἁδήσειεν] ψιλωτέον τὸ ἀδήσειεν. ὅταν γὰρ ἐν συναλοιφῇ τὸ 
ψιλούμενον ἐν ἀρχῇ φωνῆεν ἐπικρατήσῃ, καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐπι-
κρατεῖ, οἷον ω ἑταῖρε, ὁταῖρε. Q. ὑπερφιάλοισι] ὑπερσπόνδοις· οἷον οἱ Πριάμου παῖδες, ἳ ὤμοσαν
τοῖς Ἕλλησι μὴ καταλῦσαι τὴν ἀγάπην, ἐκεῖνοι δὲ παρέβησαν τὰ
ὅρκια. ώμοσαν δὲ μετὰ φιάλης ὅρκον εἰπόντες· ὥσπερ τὸ ὕδωρ χέεται 
ἐκ τῆς φιάλης, οὕτως ἡ ψυχὴ τοῦ ἀθετήσαντος τὸν ὅρκον. E. 2. ἔμπροσθεν] Non sibi constant et δ, 123. BUTTM.
haec scholia in usu huius vocis, 18. ἀρυγμαδῶ] Sic etiam H. in
quam hic quidem et ad 139. habes marg. ἀρυγμαδῷ κυρίως. Vid. Porson.
de inferiori poëmatis parte, sicut ad ι, 235.
ὄπισθεν ad γ, 366. δ, 456. de supe- 20. ἁδήσειεν] Spectat scholium
riori: sed ad β,107. γ, 442. ἔμπρο— ad derivationem formae ἀδῆσαι a
σθεν etiam de sperioribus. BUTT. pleniori ἀηδῆσαι, docetque spiritum
MANN. Dixit de hoc usu Bern- asperum vocis ἤδός absorptum esse
hard. ad Dionys. P. p. 839. a leni in syllaba ἀ. BUTTM. M.
66. ὑποφαίνει M. ἀποφαίνει E.T. in textu ἀηδήσειεν, litera η priori
8. λόγου καὶ τὰ τοῦ τόπου om. E. duobus punctis subnotata et ad.
in lacuna.
scripto in marg. γρ. καὶ ἁδήσειεν.
14. κλισμόν] Conf. schol. ad 145. 25. ὅρκια Buttrmann. pro ὅρη. 136. ἀμφίπολος] ἀπὸ τοῦ περὶ τὸν δεσπότην πολεῖσθαι. καὶ
ἔστιν ἐπὶ γυναικὸς, πρόσπολος δὲ ἐπὶ ἀνδρός. E. προχόῳ] ἀγγείῳ προχυτικῷ, ἀπὸ τοῦ χέειν τὸ ὕδωρ. τῷ καθʼ ἡμᾶς
ξέστῃ. V. λέβητος] τοῦ καθʼ ἡμᾶς χερνίβου. V. 138. νίψασθαι] πρὸ τῶν βρωμάτων ἐνίπτοντο, ἵνα εὐαγῶς ἐπὶ τὰς
σπονδὰς ἔλθωσι, μετὰ δὲ ἄριστον οὐκέτι· καὶ γὰρ οὐδὲ ποικίλοις
ἐχρῶντο βρώμασιν. ἄλλως τε ἄσεμνον ἀπονίπτεσθαι μετὰ σπονδήν.
E.H.M.Q. ἐτάνυσσεν] ἐπιμήκεις γὰρ αἱ ἀρχαῖαι τράπεζαι. ξεστὴν τὴν κα- 
λὥς ἐξεσμένην, ὅπερ ἐστὶ κατεσκευασμένην. H. 139. σῖτον δʼ αἰδοίη] σωφρόνως ἔφρασε κοσμίοις ὀνόμασιν· ἐπὶ δὲ
τῶν ἀσελγῶν ἔμπροσθεν (147), “ παρενήνεον ἐν κανέοισι.” E.H.M. 140. εἴδατα] καὶ γίνεται ἀπὸ τοῦ ἔδω τὸ ἐσθίω, ἔδας, τὸ ἑνικὸν,
καὶ πλεονασμῷ τοῦ ἰῶτα εἶδος, τὸ πληθυντικὸν τὰ εἴδατα. P. χαριζομένη παρʼ ἐόντων] ἐκ τῶν ὄντων ἀφθόνως παραβάλλουσα.
τινὲς δὲ, παρὰ μενόντων καὶ μὴ ταχέως σηπομένων, ἵνα ἐκ τούτου τὰ
ἐν τῷ ταμείῳ ἀπόθετα δηλώσῃ. E.M.Q. ἐκ τῶν παρεόντων ἐπιδι-
δοῦσα. V. 141. πίνακας] τὰς σανίδας. (Od. μ, 67.) “ἀλλά θʼ ὁμοῦ πίνακας 
νεῶν·” καὶ (Il. ζ, 169.) “γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ.” H. 142. κύπελλον ἐτυμολογεῖται παρὰ τοῦ ἐν αὐτῷ χεῖσθαι τὸν πηλὸν
ἢ τὸν οἶνον, χύπελλον καὶ κύπελλον. E.Q. 143. θάμʼ ἐπχετο] τὸ σπουδαῖον τοῦ κήρυκος καὶ τῆς ὑποδοχῆς
τοῦ ξένου δηλοῖ. E.Q. 145. κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε] κλισμοὶ μέν εἰσιν οἱ ἔχοντες
κλιντῆρα ἐξέχοντα πρὸς τὴν τῶν ὤμων ἀνάπαυσιν. ἐν αὐτοῖς γὰρ
ἐπερείδουσι τοὺς ὤμους οἱ καθήμενοι. οἱ δὲ μὴ ἔχοντες ταῦτα, θρό-
νοι. E.P.Q. 147. παρενήνεον] παρεσώρευον. ἐκ τούτου δὲ τὸ πλῆθος τῶν ἐδεσ- 
μάτων ἐκφαίνει. τὸ δὲ ὀνείατα δηλοῖ τὰ ὄνησιν ἐμποιοῦντα, τὰ ἐδέσ-
ματα. E.P.V. 7. οὐδὲ H. M. δὲ E.Q. defendit Eustathius.
13. ἀσελγῶν H. M. ἀσεβῶν E. 21. ἐν—πτυκτῶ] ἐπὶ—πυκτῶ. H.
18. ταμείῳ M. κελλαρίῳ E.Q. 27. κλιντῆρα Buttm. καὶ ἄπερ T.
20. Versus 141. 142. spurios es- καὶ ἅπερ εἰσὶν E.Q. Conf. schol. ad
se judicat Athenaeus 5. p. 193 E., 132. 149. ἲαλλον] ἐδίδοσαν, ἐξέτειναν. νώμησαν] ἐμέρισαν. (150.) αὐ-
τὰρ ἐπεί] ἐπειδὴ δέ. V. 150. ἐξ ἔρον ἕντο] τὸ ἐξ μετὰ τοῦ ἕντο συντακτέον, ὡς οὕτω λέ-
γεσθαι, ἐξέντο καὶ ἐξέβαλλον ἔρον τῶν βρωμάτων. H. 151. ἄλλα μεμήλει] πιθανῶς, ἵνα ὁ Τηλέμαχος καιρὸν σχῇ. V. 152. μολπή] ἡ μετʼ ώδῆς παιδιά. V. ἀναθήματα] πληρώματα, κοσμήματα. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν τοῖς
θεοῖς ἀνατιθεμένων. E.V. 154. ὅς ῥʼ ἤειδε παρὰ μνηστῆρσιν ἀνάγκῃ] προανεφώνησεν, ἵνα ὁ
Φήμιος σωθῇ ἐν τῇ μνηστηροφονίᾳ. V. σύνεσιν μαρτυρεῖ τοῦ ἀοι- 
δοῦ προαπαλλάσσων αὐτὸν δικαίως τῆς μνηστηροφονίας. E.P.Q. 155. φορμίζων] τὰς χορδὰς ῥυθμίζων. γίνεται δὲ ἐκ τοῦ φροί-
μιον καὶ φροιμίζω, φορμίζω, κατὰ μετάθεσιν τοῦ ρ καὶ ἐκβολὴν
τοῦ ι. E. 158. ξεῖνε φίλε] προκαταλαμβάνει τὴν κατηγορίαν, ἵνα μὴ νομι- 
σθῇ παρὰ τῷ ξένῳ τῆς ἀταξίας αἴτιος εἶναι. E.Q. 160. ῥεῖʼ ἐπεὶ ἀλλότριον] τὸ ἑξῆς, ἐπεὶ ῥεῖα. ἡρέμα παραδηλοῖ
ὅτι οὐκ ἀρέσκεται τοῖς δρωμένοις, κωλύειν δὲ ἀμήχανος. E.Q. 161. λεύκʼ ὀστέα] προληπτικῶς, ἵνα μὴ παραμυθούμενος αὐτὸν
ὁ ξένος πολλάκις ψεύσηται. “στέργει γὰρ οὐδεὶς ἄγγελον κακὣν 
ἐπῶν.ʼ E. 162. ἐπʼ ἠπείροιο] ἐπὶ τῆς γῆς. V. κυλίνδει] παρὰ τῷ ποιητῇ βαρύνεται ἀεί. δῆλον ἐκ τοῦ “προκυ-
λινδόμενοςʼ καὶ “ἤτε κυλινδομένη.” M. 163. Ἰθάκηνδε] κἂν τὴν Ἰθάκην, φησὶν, εἶδεν ὁ Ὀδυσσεὺς τῆς 
 1. νώμησαν] Haec glossa spectat seo. BUTTM.
ad versum a grammaticis reqectum, 7. πληρώματα, κοσμήματα] τῆς εὐ-
de quo vid. Barnesium. Qui ta- ωχίας τὸ κόσμημα V.
men, cum dicit appositam esse a 9. προανεφώνησεν] Vid. not a d β,
scholiorum compilatore hanc glos- 20. BUTTM.
sam “ ad v. 148.” non recte dicit, 10. σύνεσιν—ἀσιδοῦ P. ἀνάγκην—
ut apparet ex ordine quo eam ex τῷ ᾠδῷ E.Q.
ed. ant. posui. Nam in Schreve- 11. δικαίως om. E.Q. Iidem post
liana edit. glossa quamque ad nume- μνηστηροφονίας addunt καὶ προκατα.
rum sui versus revocata est, cum λαμβάνων τὴν κατηγορίαν etc. quae
in edd. ant. glossae singulae sampe iterum leguntur suo loco ad 158.
contra verum etiam versuum ordi. 20. στέργει—έπῶν] Sophoclis ver-
nem disqectae sint. Ceterum ver- sus Antig. 277. Legitur etiam in
sum Νώμησαν etc., si admittitur, M. praescripto γνωμικὸς στίχος.
recte poni post v. 147. et ego cen- 

 
πλάνης ἐπαναζεύξας, ηὔξαντο ἂν ἅπαντες οἱ μνηστἥρες ἐλαφροτέρους
κτήσασθαι πόδας πρὸς τὸ φυγεῖν αὐτοὺς τὴν τοῦ Ὀδυσσέως ὀργὴν,
παρὸ πλουσιώτεροι γενέσθαι. Q. 164. ἐλαφρότερος ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τοῦ ἔλαφος, ἐλαφηρός, καὶ
ἀφαιρέσει τοῦ η ἐλαφρός. Q. 165. ἢ ἀφνειότεροι] κοιμιστέον τὸ ἤ· διασαφητικὸς γάρ ἐστιν,
ἀντὶ τοὕ ἤπερ, οὐ διαζευκτικός. εὔξονται μᾶλλον ταχεἵς εἶναι ἤπερ
πλούσιοι. H. Q. 166. οὐδέ τις ἡμῖν] τοῦτο τὸ ῥητὸν οὕτως συντακτέον· οὐδέ τις
φῇσι καὶ εἴπῃ ἐπιχθονίων ἀνθρώπων τὸν Ὀδυσσέα ἐλεύσεσθαι πρὸς 
ἡμᾶς, εἴπερ, ἤτοι ἐπειδὴ, ὄλετο τοῦδε, καὶ τούτου, τὸ νόστιμον ἦμαρ,
ἤτοι ἡ ἡμέρα τῆς ἐκείνου ἐπιστροφῆς. M. Q. 167. θαλπωρή] χαρά. γράφεται ἐλπωρή κατʼ ἐνίους τῶν ἀξιο-
λόγων πάνυ, ἵνα λείπῃ ὁ καί· οὐδεμία ἡμῖν ἐλπίς ἐστιν ἐκείνου, εἰ
καί τις εἴποι αὐτὸν ἐλεύσεσθαι. E.M. 168. φῇσιν] τὸ φῇσιν σὺν τῷ ι, ὡς τὸ (Il. α, 129.) “δῷσι πόλιν
Τροίην.” προπερισπαστέον· ἐν παρολκῇ γάρ ἐστιν ἡ σιν. H.M.Q.
φαίη, εἴπῃ. V. 170. πόθεν εἶς] ἐγκλιτέον τὴν εις. ἀλλʼ οὐκ ἐγείρει τὴν θεν υλ-
λαβήν· πυρριχιακὴ γάρ ἐστι. M. 171. ὁπποίης δʼ ἐπὶ νηός] ξένης ἢ ἰδίας. M. Q.
Ἀρίσταρχος ὁπποίης τε. αλλως. οἰκειότερον ταῦτα ὑπὸ Εὐμαίου
ἂν λέγοιντο. διὸ ἔν τισιν οὐκ ἐφέροντο. H. M. 172. εὐχετόωντο] ἐκαυχῶντο. V. 173. οὐ μὲν γάρ τί σε] ἠθικὸν τοῦτο, ὡς τὸ “οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός 
 3. παρό hoc aevo valuit etiam 16. τὸ φζσι-ἡ σιν M. ἐν δὲ τῷ
μᾶλλον ἦ : vid. ad 321. Adde schol. φῇσιν. ἐν παρολκῇ ἐστιν ἤσιν· διὸ καὶ
8, 143. et λ, 58. ubi παρό est pro προπερισπαστέον· ὡς τὸ δώσει πόλιν
nudo ᾖ: eademque voce utuntur Τρωίην H. ἐν δὲ τῷ φησὶν ἐν παρολκῇ
glossograpii quoties particulam ἡ ἐστιν ἢ σι· διὸ καὶ προπερισπαστέον Q.
comparandi signiicatione distin- 20. πυρριχιακὴ scripsi pro πυρρι
guere volunt. Vid. infra schol. θ, χαῖκή.
491. et glossem. ad Aristopb. Tlut. 22. τε om. M.
173. 118ς. BUTTM. ταῦτα om. H. Versus scholiasta
10. φ5σι καὶ εἴπ5 ἐπιχθονίων M. dicit tres 171-173. qui leguntur
φησὶν ἂν εἴπῃ ἀπὸ τῶν ἐπιχθονίων Q. infra ξ, ιS8-190. ubi vid. schol.
13. γράφεται—λείπῃ] κατʼ ἐνίους δὲ ὑπὸ] ἀπὸ H.
τῶν πάνυ ἀξιολόγων ἐλπωρὴ, δχ λείπει E. 

 
ἐσσιι” (Od. τ, 163.). ὡς εἰ ἔλεγε πεζὸν μὲν γάρ σε ἀδύνατον ἐλη-
λυθέναι. E.M.Q. 174. εὖ εἰδῶ] τὸ εἰδῶ Τυραννίων μὲν βαρύνει, Ἀρίσταρχος δὲ
περισπᾷ, ῷ καὶ πειστέον. M. Q. 175. ὁ δεύτερος ῇ περισπᾶται· ἐρωτηματικὸς γάρ ἐστι. καὶ τὸς 
ἐσσι ἐγκλιτέον. E.M. μεθέπεις] γράφεται, μεθέπῃ. H. ἀντὶ τοῦ πρὸς ἡμἅς ἔρχῃ. τὸ
δὲ ἲσαν ἐγίνωσκον. M. 176. ἴσαν] γράφεται, ἔσαν, ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχον. H. 177. ἐπεὶ καὶ κεῖνος] ἐκ πλήρους ὁ καί· τῇ γὰρ ἐκεῖνος οὐ χρῆ- 
ται, εἰ μὴ ἀναγκασθῇ ὑπὸ μέτρου· οὕτως Ἀρίσταρχος. E.H.M.Q. ἐπίστροφος] τὸ ἐπίστροφος ἤγουν ἐπιστρεπτικὸς ἦν τῶν ἀνθρώπων.
εἰς ἑαυτὸν ἔστρεφε τοὺς ἀνθρώπους ὑπὸ τῆς ἰδίας ἀρετῆς καὶ φρονή-
σεως καὶ εὐγενείας. B. ἐπιμελής. ἔστι δὲ καὶ ἄνομα κύριον. ἢ οὗ
λόγον ἐποιοῦντο πάντες ἄνθρωποι. ἢ ἐπερχόμενος καὶ ἐπιδημῶν. ἄλ- 
λως. ἐπίστροφος ὁ φροντιστὴς, ὁ ἐπιστρεφόμενος τῶν ἀνθρώπων
φιλόξενος, ἤγουν ἐπιστροφὴν καὶ ἐπιμέλειαν ποιούμενος τῶν ἀνθρώ-
πων· ἢ οὗ λόγον ἐποιοῦντο πάντες ἄνθρωποι. ἢ παρὰ πολλοῖς ἀνθρώ-
ποις ξενιζόμενος. E. 182. νῦν δʼ δὲ] ἤτοι οὕτως ὡς ὁρᾶς, ὡς ἰδιώτης, οὐχ ὡς ἐπέ- 
βαλε βασιλεῖ. M. Q. τὸ δὲ ὧδς οὐδέποτε κεῖται παρὰ τῷ ποιητῇ
τοπικῶς, ἀλλʼ ἀντὶ τοῦ οὕτως. E.M.Q.V. τὸ δὲ ἀλλοθρόους ἀντὶ
τοῦ ἀλλογλώσσους. “ἐπεὶ οὔτʼ ἦν ὁμὸς θρόος οὔτʼ ἴα γἣρυς” Il. δ,
437.). Q. 183. ἐπʼ ἀλλοθρόους] γράφεται, ἐς ἀλλοθρόους. H. 184. ἐς Τεμέσην] πόλιν ἐν Οἰνώτροῖς ἡ νῦν Τέμψον καλουμένη, ἢ
 4. πειστέον] πιστέον M. νος Homerum non uti nisi metro
5. ὁ δεύτερος ῇ] In verbis ῆ καὶ πα- postulante.
τρώῖός ἐσσι.
τῆ γὰρ Cobetus. τῆ καὶ γὰρ M. τῷ
ἐρωτηματικὸς(έρωτηματικῶς E.) γάρ] καὶ γὰρ E.H.Q.
Herodiani praeceptum: v. Lehrs. 18. ἢ παρὰ-ξενιζόμενος om. E.
Quaest. Epicʼ p. 54. et conf. schol. 20. ἤτοι om. M.
ὡς ἰδιώτης] ὡς om. M.
8, 372. ο, 168.
9. ἔσαν Porsonus. ἴεσαν H. 21. τὸ δὲ ὧὸε-τοπικῶς M. οὐδέ-
10. πλήρους] πλήθους Q. (ἐκ πλήρους ποτε κεῖται τὸ ὧδε τοπικὸν παρὰ τῷ
estin schol. ad δ, 519. ε.104.) Hoc ποιητῃ E.Q.V., illatis in E.Q. post
dicit scholiasta, καί plene scribi, ὦδε verbis οὕτως ὡς ὁρᾷς.
non coalescere cum pronomine, 26. Οἰνωτροῖς correxi pro Οἰνό-
κἀκεῖνος: nam forma trisvllaba ἐκεῖ- ιροις. 

 
Βρεντησία. Q. Τεμέσῃ πόλις Κύπρου· κατὰ δέ τινας τῆς Ἰτα-
λίας, ὃ νῦν Βρενδέσιον καλοῦσι καὶ Τέμψαν. Vind. 56. αἴθωνα σίδηρον] ἢ μέλανα διὰ τὸ ἀνέργαστον, ἢ λαμπρὸν ἀπὸ τοῦ
πυρὸς τοῦ αἴθοντος. E.V. 185. νηῦς δέ μοι ἥδʼ] προφασίζεται νόσφιν εἰναι τὴν ναῦν, πρὸς 
τὸ μὴ καὶ τοὺς ἑταίρους ἐθέλειν ξενίσαι· τὸν δὲ πλοῦν μακρόν τε καὶ
ἀναγκαῖον εἶναι, πρὸς τὸ μὴ κατασχεθῆναι παρʼ αὐτοῦ. Πορφυρίου.
E.H.M.R. περισπαστέον δὲ τὸ ἧδε. ἔστι γὰρ ἀντωνυμία ἀναφο-
ρική. προηθετοῦντο δὲ ὑπὸ Ἀριστοφάνους· κατʼ ἔνια δὲ τῶν ἀντί-
 1. 2. Βρεντησία et Βρενδίσιον formae tali observatione: nam quod hic
suht vitiosae pro Βρεντέσιον, sed for- quidem subqicitur, in quibusdam
tasse relinquendae his scholiastis. exehplis versus hos non esse po-
Βρεντέσιον Eustath. p. 1409, 2. sitos, id aut factum erat auctori-
Τεμέση —Τέμψαν] Huius scholii tate Aristophanis aut jam ante il-
fragmenta sunt in E. τὸ νῦν Βροντή- lum. Altero autem loco, ad γ,
σιον καλούμενον κατὰ δέ τινας Ἰταλούς, 199. ubi schol. Q. ita: παρὰ Ἀρι-
in V. Τεμέση πόλις Κύπρου, κατὰ δέ στοφάνει προηθετοῦντο, in schol. Harl.
τινας τῆς Ἰταλίας, ὃ νῦν Βρεντίσιον κα- simpliciter scriptum Ἀριστοφάνης
λοῦσι. De Τεμέσης nominis formis ἠθέτει: quanquam dici potest, Ari-
dixit L. Dindorius in Thesauro. starchum ibi, ut qui Aristophani
5. νόσφιν] νόσφι E. fortasse astipulatus sit, non memo-
6. καὶ τοὺς ἑταίρους] καὶ ἑτέρους E. rari: sed in loco ad δ, 276. ubi
7. Πορφυρίου habet E., om. M. verba προηθετεῖτο παρʼ ἐνίοις (nam sic
et, ni fallor, H.R. videtur scribendum) ad Aristopha-
8. ἀναφορικὴ] ητι superscr. in R., nem et Zenodotum referri possunt
quod signiicat ἀναφορητική. De ἧδε damnatio Aristarchi auctoritate tam
dixit etiam Eustath. p. 1409, 23. parum stabilita videtur, ut echo-
9. προηθετοῦντο] Versus dicit 18. liastes versum defendat potius con-
186. νηῦς —ὑλήεντι. Verbum προα- tra ἐνίους illos. Videtur itaque his
θετεῖν aliquoties etiam in Venetis locis verbum προηθετεῖτο spectare
Iliadis scholiis occurrit et diserte non ἀθέτησιν aliquam posteriorem,
quidem ubique de Aristophane vel sed omnino justam illam et con-
de Zenodoto. In omnibus autem tinuam poëmatum Homericorum
illis locis praecedit admonitio de recensionem, quae ab Aristarcho
ἀθετήσει quam communis opinio se- instituta est. Προηθέτουν itaque hos
quator, quaeque Aristarchi auctori- versus illi, antequam Aristarchus
tate nitatur. Vide locos a Wolfio de omnibus Homeri versibus ita
citatos in Prolog. p. 271. Ari- pronuntiasset, ut qudicium eque ab
starcho igitur, ut vere observrt eo tempore instar omnium esset.
idem, προηθέτουν illi. Atque sic in BUTTM. Accedit nunc Atheno-
nostris quoquo infra ad β, 322. cles Cyzicenus, qui ipse quoque
quanquam non nominato Aristar- antiquior Aristarcho grammaticus
cto: ἀθετεῖται ὡς περιττός. προηθέτει est: qui Odysseae versum ξ, 507.
δὲ καὶ Ἀριστοφάνης. Eo magis mi- προηθετηκέναι dicitur ab scholiasta
rum quod hic et ad γ, 199. δ, 276. codicis H.
verbum hoc legimus sine praevia ἔνια] ἐνίων Q. R. 

 
γράφων οὐδʼ ἐφέροντο. H.M.Q.R. τὸ ἥδε ἀναφορικῶς εἴρηκεν ἀντὶ
τοῦ δεικτικῶς. V. 186. Ῥείθρῳ] ὄνομα κύριον τοῦ ἐν θάκῃ λιμένος ἀπὸ τοῦ συμ-
βεβηκότος, ἐπειδὴ ἔκρουν ἔχει καταρρεόμενον ὑπὸ πολλῶν ὑδάτων,
ἢ ἀπὸ τοῦ συρρεῖν εἰς αὐτὸν ὑδάτων χειμάρρους πολλοὺς ἀπὸ 
τοῦ έηρίτου. Νήριτον γὰρ τὸ Νήιον τινὲς λέγουσιν· οἱ δέ φα-
σιν ἕτερον εἶναι τὸ Νήῖον τοῦ Νηρίτου. Ἀρίσταρχος δὲ Νήἵόν
φησι παρακεῖσθαι τῷ Ῥείθρῳ, ἀφʼ οὗ ἐξῆπτον τὰ πρυμνήσια.
H.M.T.V. ὑπὸ Νηΐῳ ὑλήεντι] διαφέρει Νήριτον καὶ Νήϊον. δύο δέ ἐστιν 
ὅρη τῆς Ἰθ άκης· “τοὕτο δὲ Νήριτόν ἐστιν ὄρος καταειμένον ὕλῃ”
(Od. ν, 351.). καὶ “ἡμεἵς δʼ ἐξ Ἰθάκης ὑπὸ Πηΐου εἰλήλουθμεν”
(Od. γ, 81.). ὅπερ κάθυγρον ὂν εἰς τὸν ὑποκείμενον λιμένα πλεῖστον
ῥεῦμα ἐνδίδωσι. ὅθεν ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος Ῥεῖθρον προσηγόρευσε
τὸν λιμένα. “νηῦς δέ μοι ἥδʼ έστηκεν ἐπʼ ἀγροῦ νόσφι πόληος ἐν 
λιμένι Ῥείθρῳ ὑπὸ Νηίῳ ὑλήεντι.” τῷ γὰρ “λιμένι Ῥείθρῳ” δηλοῖ.
ἐν καλῷ λιμένι Ῥείθρῳ, ὡς εἴ τις ἔλεγεν ἐν καλῷ λιμένι τὸ ‘Ρεῖδοον.
τὸ δὲ Νήρικον πόλισμά ἐστι τἥς καταντικρὺ Ἠπείρου· “ὡς ὅτε
Νήρικον εἷλον ἐῦκτίμενον πτολίεθρον, ἀκτὴν Ἠπείροιο.” (Οδ. ω, 377.)
E.M.Q.T. τῷ πρὸς ὑποδοχὴν νεῶν εὐθέτῳ ὄρει Ἰθάκης. V. 188. εἶπερ τε γέροντʼ εἴρηαι] διχῶς αἱ Ἀριστάρχου, εἴπερ τε καὶ
 1. οὐδʼ ἐφέροντο] Non exstitisse ῥεῖν εἰς αὐτὸν χειμάρρους πόλους ἀπὸ τοῦ
in exemplari Σenodoti conicit ηίου ὅρους. In H. infra post εἰλή-
*Nauck. Aristop. p. 27. λουθμεν pergitur, καταντικρὺ (hoc
3. κύριον om. V., in quo prima male vel scriptum vel lectum pro
sunt acholii verba ὅνομα—ἕχει. οὕτω καλουμένη, quod est in T.)
λιμένος M. λιμένος τὸ ‘Ρεῖθρον V. Ῥείθρῳ. καταρρεόμενον ὑπὸ πολλῶν ὐδά-
4. ἔχει—πρυμνήσια] Sic haec των παρὰ τὸ πολλοὺς χειμάρρους ῥεῖν εἰς
scripta in M. In V. est ἔχει· ἢ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Πηρίτου. ἐήριτον γὰρ
ἀπὸ τοῦ συρρεῖν εἰς αὐτὸν χειμάρρους τὸ Nήῖτον τινὲς λέγουσιν· οἱ δέ φασιν—
πολλοῦς ἀπὸ τοῦ Νηΐου ὅρους, reliquis πρυμνήσια (ut M.) :—
omissis. In T. ad ὑπὸ Νηΐῳ scho- 7. τὸ νήον T. τὸ νήιον H. M.
lion hoc est, οὕτω καλουμένηῳ Ῥείθρῳ δὲ νήῖον φησὶ M. T. δέ φησιν νήῖον
παρὰ τὸ πολλοὺς χειμάρρους ῥεῖν εἰς οὐ– H.
τὸν ἀπὸ τοῦ Νηρίτου. Πήριτον γὰρ τὸ 10. Νήϊον] νήϊον H.
Nήβϊόν τινες λέγουσιν· οἱ δέ φασιν ἕτερον 12. Νηΐου] νηίτου H.
εἶναι τὸ Νήον τοῦ ηρίτου. Ἀρίσταρχος 15. ἣδʼ om. E.Q.
δὲ Σήιον φησι παρὰ τὸ κεῖσθαι τ ‘Ρεί- πόληος] πόλιος E.Q.
θοῳ. ἔστι δὲ ὄνομα τοῦ ἐν Ἰθάκῃ λιμέ- 18. et 19. Νήρικον Buttm. correxit
τος ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος, ἀπὸ τοῦ συρ- pro Νήριτον. 

 
εἴπερ τι. M. εἰς ἀξιόχρεων δὲ μάρτυρα τὴν πίστιν ἀναφέρει. δευ-
τέραν πίστιν τῆς καθαρᾶς φιλίας ποιεῖται τὴν ἀκριβολογίαν τῆς
κακοδουλείας. M. Q. 192. παρτιθεῖ] ἐνεστὼς χρόνος, ἀπὸ τοῦ τιθῶ, διὸ περισπᾶ-
ται. P. 193. ἀνὰ γουνὸν ἀλωῆς] ἀλωὴν καὶ τὴν πολύδενδρον γῆν φησιν·
ἔνθα δέ οἱ πολύκαρπος ἀλωή” (Od. η, 122.). καὶ τὴν ἀμπελόφυτον
“σταφυλῇσι μέγα βρίθουσαν ἀλωήνʼ (Il. σ, 561.)· ὁμοίως καὶ τὴν
σιτοφόρον γῆν. Q. ἀλωὴ λέγεται καὶ ἡ πολύδενδρος γῆ, καὶ ἡ
ἀμπελόφυτος, καὶ ἡ σιτοφόρος, καὶ ἡ δασεῖα. B.E. ἑρπύζοντ-οἰνοπέδοιο] μετὰ ὀδύνης καὶ ἀνίας ἡρέμα βαδίζοντα
διὰ τὸ γῆρας. M. βαδίζοντα εἰς τὸν γονιμώτατον τόπον τῆς γῆς
οἰνοφόρου. ἐσήμανε τὸν ὑπὸ τοῦ γήρως μετὰ ὀδύνης καὶ ἀνίας ἡρέμα
καὶ βαρέως βαδίζοντα. Q. 194. νῦν δʼ χλθον] διὰ τούτων εὔελπιν ποιεῖ τὸν νέον. τὸ δὲ 
ἑξῆς, ἔφαντο γὰρ δὴ αὐτὸν τὸν σὸν πατέρα ἐπιδήμιον εἶναι. λείπει
δὲ τὸ ὅστε. M. P. 195. ἀλλʼ ἔτι που] διὰ τοῦτο εὔελπιν ποιεῖ τὸν νέον. διὰ δὲ τοῦ
εἰπεῖν “νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ” δυσχερὲς αὐτῷ τὸ ἐκφυγεῖν ὑπεσήμανεν
ὡς ἐν νήσῳ ὄντι· οἱ γὰρ ἐν γῇ εὐχερῶς δραπετεύουσιν. E.Q. 196. οὐ γάρ πω τέθνηκεν] οἶδα, φησὶν, ὅτι οὐ τέθνηκεν· ᾠόμην δὲ
αὐτὸν καὶ ἐπανεληλυθέναι. P.M.Q. 198. χαλεποὶ δέ μιν] χαλεποὶ ἄνδρες, ἤγουν ὁ Κύκλωψ καὶ οἱ
μετʼ αὐτοῦ. ἁρπάσας Ὀδυσσεὺς τὴν θυγατέρα τοῦ Κύκλωπος, ὁ
Κύκλωψ μετὰ πολλῆς ἰσχύος νῆας ποιήσας κατὰ τοῦ Ὀδυσσέως 
ἐφέρετο, καὶ οὕτως οὐκ εἴα αὐτὸν πρὸς τὴν οἰκείαν ἐπιστρέψαι. P. 202. οὐκέτι] οὐδαμῶς. V. οῦτʼ οἰωνῶν σάφα εἰδώς] ἠρέμα παρεδήλωσεν ἡ Ἀθηνα ἥτις ἦν.
 1. δὲ om. Q.
16. ἐπιδήμιον] ὥστε ἐπιδήμιον M.
3. κακοδουλείας] Tam absona haec Delevi ὥστε ex proximis verbis il.
vox ut fere suspicer scriptum olim latum.
fuisse ἀποδημίας, respicique versus 18. εὔελπιν ποιεῖ] δύσελπιν ποιεῖται
259 sqq. ubi cf. schol. BUTTM. E.Q. Correxi ex scholio præce-
15. διὰ τούτων M. διὰ γὰρ τῶτο dente.
P., qui prima tantum huqus acholii 26. ἐπιστρέψαι Butttm. ἐπιστρέ-
verba habet διὰ—γὰρ δὴ αὐτόν. ψαντες P.
ποιῖ P. ποιεῖται M. 

 
οἱ γὰρ ἄνθρωποι καὶ μαντείας καὶ τῶν οἰωνῶν δεόμενοι, τὸ δὲ θεῖον ἐξ
αὑτοῦ προγινώσκει τὸ μέλλον. E.Q. 204. δέσματαἈττικῶς ὡς γράμματα, ἀλλ’ εἴπερ τε σιδήρεαδέσματʼ
ἔχῃσι, φράσσεται ὥς κε νέηται. καὶ ἔχει ἔμφασιν ἡ γραφή. H. M. δέσματα] ἐκτέταται, ὡς τὸ ὀνείρατα, προσώπατα. Ἀττικὸν δέ 
ἐστι τὸ τοῖς οὐδετέροις χρῆσθαι ἀντὶ ἀρσενικῶν. γίνεται δὲ ἀπὸ
τοῦ δέω δέσματα, ὥσπερ ἀπὸ τοῦ ξέω ξέσματα. E.H.M. 207. εἰ δὴ ἐξ αὐτοῖο] πειραστικῶς πυνθάνεται πῶς Ὀδυσσέως
ὢν οὐκ ἀνδρίζεται. λείπει δὲ εἰς τὸ τόσος τὸ ν, ἵνʼ ᾖ τηλικοῦτος ὤν.
E.Q. πονῶ πονήσω ἐν ψυχῇ· πονῶ πονέσω ἐπὶ σώματος. E. 208. αἰνῶς γὰρ κεφαλήν τε] Ἀριστοφάνης καὶ Ἀρίσταρχος
“αἰνῶς μέν.” καὶ ἔχει τι εἶδος ἡ γραφὴ αὕτη. H.M.Q.R. τὸ δὲ.
τοῖον ἐμισγόμεθα, ἀντὶ τοῦ τοίως, ὡς νῦν καὶ ἡμεῖς, ἐγὼ καὶ σύ.
H.M.Q. 209. ἐπεὶ θαμὰ τοῖον ἐμισγόμεθα] οὕτως ὡς ἡμεῖς ἐμίχθημεν
σήμερον, καὶ μετὰ τοῦ σοῦ πατρὸς ἐμισγόμεθα. Q. 212. ἔκτοτε] ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου. V. 1. μαντείας correxi pro) μάντεις, δέσματα ὡς γράμματα. ἀλλʼ εἴπερ us-
quod Buttm. in μάντεων mutari vo- que ad ἡ γραφή. Ego scholion al-
terum, ἐκτέταται—ξέσματα exhi-
lebat.
3. δέσματα—γράμματα] Haec bui ut scriptum est in M., nisi quod
manifeste corrupta. Nam nec ὥσπερ ἀπὸ τοῦ ξέω ex H. scripsi pro
δέσματα opera: pretium erat cum ὡς τὸ ξέω, quod est in M. In E. legi-
γράμματα comparari et desideratur tur δέσματα· ἀντὶ τοῦ δεσμεῖα ἀττικῶς·
nomen grammatici qui ἀλλʼ εἴπερ τὰ γὰρ ἀρσενικὰ οὐδετέρως λέγουσιν· ἀπὸ
pro οὐδʼ εἴπερ legit. Fortasse igitnr τοῦ δέω δέσμα καὶ ἀπὸ τοῦ ξέω ξέσματα.
haec sic sunt in ordinem redigenda ἐκτέταται δὲ ὡς τὸ ὀνείρατα, προσώ-
ut post lermma οὐδʼ εἴπερ τε σιδήρεα ποτα. Brevius excerptum est in V.
δέσματα pergatur Ἀρίσταρχος γρά- δέσματα δεσμοί. ἔθος δὲ Ἀττικοῖς τὰ
φει,-. Nomen Aristarchi ante ἀρσενικὰ οὐδετέρως λέγειν. ἀπὸ τοῦ δέω
ἀλλʼ εἴπερ excidisse etiam Cobetus δέσματα καὶ ἀπὸ τοῦ ξέω ξέσματα. Si.
coniecit. Ceterum illud ἀττικῶς militet Eustath. p. 1411, 23.
abest ab H. in quo duo ad hunc 11. πονῶ—σώματος] Haec quo-
versum scholia leguntur, alterum modo huc venerint non exputo.
manus prima δέσματα ὡς γράμματα BUTTM.
ἐκτέταται ὡς τὸ ὀνείρατα, προσώπατα. 13. μὲν (μὴν Nauck. Aristoph.
Λττικὸν δέ ἐστι τὸ τοῖς οὐδετέροις ἀντὶ p. 84.)] Legebatur μὲν ἔχει.
ἀρσενικῶν κεχρῆσθαι, alterum manus εἴδος] εἰκὸς Buttm.
recentioris, γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ δέω 14. τοῦ om. Q.
δέσματα, ὔσπερ ἀπὸ τοʼ ξέω ξέσματα. ἐγῶ] ἐγῷ τε Q. ἐμὲ κεῖνος] πλήρης ἡ ἐμέ ἀντωνυμία· πρὸς γὰρ ἀντιδιαστολὴν
παρείληπται. M. 214. τοιγὰρ ἐγώ τοι] τὸ πρῶτον τοί οὐκ ἔστιν ἀντωνυμία· οὐδέ.
ποτε γὰρ ἀρκτικὸν τὸ τοί· ἀλλʼ ἔστιν ἀντὶ τοῦ δή. B. M. ἀτρεκέως] ἀπὸ τοῦ α στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ τρέχω· ὁ μὴ 
παρατρέχων τὴν ἀλήθειαν. ἢ ἀπὸ τοῦ α καὶ τοῦ τρῶ τὸ φοβοῦμαι. ὁ
γὰρ τὴν ἀλήθειαν λέγων οὐ δέδιεν. γίνεται γοῦν ἀτρεής καὶ ἀτρε-
κής. E. καταλέξω] γράφεται, ἀγορεύσω. H. 215. μήτηρ μέν τέ μέ φησι] ἡ μὲν μέν ἀπόλυτος, ἡ δὲ ἐγώ ἀντ- 
διαστολὴν ἔχει πρὸς τὴν μητέρα. H. M. εἰ μηδεὶς τὥν γεννωμένων
δύναται γνῶναι τὸν πατέρα, πόθεν ἡ γνῶσις τοῖς παισὶ τοῦ πατρός
τὸ γὰρ μήτηρ μέν τέ μέ φησι τοῦ ἔμμεναι, αὐτὰρ ἔγωγε οὐκ
οἶδα ὅπως μὲν ἔχῃ,ʼ ἐπὶ τοῦ Τηλεμάχου· ὅτε γὰρ ἀπεδήμησε παῖς
ἦν μαζῷ, διὸ μόνου τοῦ ὀνόματος παρὰ τῆς μητρὸς γίνεται ἀκροατὴς 
ἀκούων ὅτι τοῦ Ὀδυσσέως ἐστὶ παῖς· εἰ δὲ καθόλου “οὐ γάρ πώ τις
ἑὸν γόνον ἀνέγνω,ʼ πόθεν ἡ γνῶσις; ἔδει γὰρ φάναι, ἐγὼ γὰρ οὐκ
εἶδον τὸν γεγεννηκότα, ἀλλὰ μὴ καθόλου ποιεῖσθαι τὴν ἀπόφασιν ὡς
μηδενὸς εἰδότος τὸν αὑτοῦ πατέρα. ὀρθῶς οὖν ὁ Σέλευκος εἴρηκεν ὅτι
δεῖ λαβεῖν τὸ, εἰ μὴ μήτηρ φαίη τοῦ ἔμμεναι. καὶ γὰρ εἰ καὶ 
ἐτεθνήκει ἄμα τῷ γενέσθαι τὸν παῖδα, ἡ μήτηρ διδάσκει τοῦ πατρὸς
τοὔνομα· κἂν περιῇ καὶ παρῇ ἡ μήτηρ, δείκνυσιν ὅτι τούτου ἐστὶ
παῖς· ὥστε τὸ “ οὐ γάρ πώ τις ἑὸν γόνον αὐτὸς ἀνέγνω” προσλαβόν-
τας δεῖ τὸ, εἰ μὴ μήτηρ φαίη τοῦ ἔμμεναι, δοκιμάζειν εἰ μὴ ὀρθῶς
εἴρηται. ἀλλὰ καὶ οὕτως ζητοῦσι τίς ὁ νοῦς τοῦ μὲν ξένου ἐρωτή- 
σαντος “ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, εἰ δὴ ἐξ
αὐτοῖο τόσος παῖς εἶς Ὀδυσῆος· αἰνῶς γὰρ κεφαλήν τε καὶ ὄμματα
καλὰ ἔοικας κείνῳ.” τοῦ δὲ ἀποκρινομένου “ τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε,
μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω· μήτηρ μέν τέ μέ φησι τοῦ ἔμμεναι, αὐτὰρ
ἔγωγε οὐκ οἶδα· οὐ γάρ πώ τις ἑὸν γόνον αὐτὸς ἀνέγνω.” τίς γὰρ ἡ 
διάνοια τοῦ λέγοντος, οὐδεὶς τὸν πατέρα ἀνεγνώρισε; οὐ γὰρ αὕτη ἡ
 4. ἀρκτικὸν Buttm. ἀρκτικὸς M. 20. λαβεῖν] προσλαβεῖν Buttm., ut
ἀρσενικὸν B. mox legitur προσλαβόντας.
14. ἀπεδήμησε] ἀπεδήμει H. 21. ἐτεθνήκει H. R. ἐτέθνηκεν Q.
18. ποιεῖσθαι H. ποιεῖται Q. et 23. προσλαβόντας Buttm. pro
fortasse R. προσλαβόντες. 

 
ἀκολουθία, ὅτι μὴ περὶ παρόντος ἐστὶν ὁ λόγος εἰ γνωρίζεις τοῦτον,
ἀλλὰ περὶ ἀπόντος, περὶ οὗ οὐκ, εἰ μὴ γνωρίζει, ἐχρῆν λέγειν, ἀλλʼ,
εἰ μὴ πεπίστευκεν. ὁ γὰρ λόγος, εἰπέ μοι εἰ τοῦ Ὀδυσσέως εἶ παῖς,
ὁ δʼ ἔφη, οὐκ οἶδα· παρὰ γὰρ τῆς μητρὸς ἀκήκοα Ὀδυσσέως εἶναι·
οὐ γὰρ αὐτὸς ἑώρακα. πρὸς δὲ τὸ, παρὰ μητρὸς ἤκουσα, οὐκ ἔχτε 
λόγον τὸ, οὐ γάρ τις διʼ ἑαυτοῦ τὸν πατέρα ἐγνώρισε. ἔσται οὖν τὸ
ἀνέγνω ὡς πρὸς τὴν ἀκοὴν ἐπίστευσε. κἂν οὕτω λαμβάνηται, ἔσται ὁ
λόγος, ἡ μήτηρ μὲν ἔφη ἐκείνου εἶναι, ἐγὰ δʼ οὐκ οἴδα· οὐ γάρ τις
διʼ ἑαυτοῦ περὶ τοῦ ἑαυτοῦ πατρὸς τὴν πίστιν ἔσχεν. ἐνθάδε δεῖ πά-
λιν ἀκοῦσαι, εἰ μὴ παρὰ πατρὸς πύθοιτο καὶ σεβαστικῶς ἐκδέξαιτο 
τὸν λόγον· οὐδεὶς γὰρ αὑτοῦ τὸν πατέρα ἀνεζήτησε καὶ ἀνηρεύνησεν,
εἰ ὄντως εἴη ὁ λεγόμενος, λεγούσῃ δὲ τῇ μητρὶ πᾶς πεπίστευκεν
ἄνευ ζητήσεως διὰ τὸ σέβας τὸ πρὸς τοὺς τεκόντας. H.Q.R. οὐ γάρ πώ τις ἑὸν γόνον] καὶ ἀλλαχοῦ “τόνδε τʼ ἐμὸν πατέρα
φάσʼ ἔμμεναιʼ (Od. δ, 387.). ὁμοίως Εὐριπίδης “μήτηρ φιλότεκνοε 
μᾶλλον πατρός· ἡ μὲν γὰρ αὐτῆς οἶδεν ὄνθ’, ὁ δʼ οἴεται.” καὶ Μέ-
νανδρος “αὑτὸν γὰρ οὐδεὶς οἶδε τοῦ ποτʼ ἐγένετο, ἀλλʼ ὑπονοοῦμεν
πάντες ἢ πιστεύομεν.” τινὲς δὲ ταῦτα τὸν ηλέμαχόν φασι λέγειν
ἐπεὶ μικρὸς καταλέλειπται. E. M. Πορφυρίου εἰς τὸ αὐτό. καὶ τὸ, οὐκ οἶδα, οὐκ ἀπιστοῦντός ἐστι, 
ἀλλʼ αὐτὸν τὸν Ὀδυσσέα φησὶν ἀγνοεῖν οὐχ ἑωρακώς. οὐδὲ γὰρ ἂν
δύναιτό τις τοὺς γονέας ἐξ αὑτοῦ γνῶναι. E. 217. ὄφελον] τὸ ὄφελον ἀντὶ τοῦ εἴθε, ὡς δὴ ἔγωγʼ ὄφελον. ηὐχό-
μην ἐγὼ εἶναί τινος υἱὸς μάκαρος ἀνδρὸς, ὃν ὁ θάνατος κατέλαβεν ἐν
τοῖς ἰδίοις κτήμασι καὶ μὴ ἐν πλάνῃ καὶ ξένοις τόποις. Q. 218. ἐπὶ γῆρας] οὐκ ἀναστρεπτέον τὴν ἐπί. ὑπὸ νεότητος δὲ εἰς
 1. περὶ om. Q. λόγον.
5. πρὸς δὲ τὸ H. πρὸς ὁ τὸ Q. 12. εὶ addidit Buttm. legiturque
6. ἔσται H. ἔστω Q. in H., ex quo enotatum εἰ εἴη.
7. οὕτω] οδτω δὲ H. 13. σέβας H. σέβειν Q.
9. παρὰ τοῦ ἑαυτοῦ πατρὸς] Scri- 14. τώδε τ’ M. τὸν δ· E.
bendum videtur περὶ τοῦ ε. π. et mox 15. Euripidis fragmentum ite-
παρὰ μητρὸς πύθοιτο. Sed nimis im- rum ad δ, 387. adscriptum in M.
pedita totius huqus loci argumenta- φιλότεκνος] φιλότεκνον M., sed φι-
tio ut pro certo quicquam pronun- λότεκνος loco altero.
tiem. BUTTM. περὶ τοῦ ἐ. πατρός 16. οἶδεν ὤθ'] οἶδ’ ἐόντας E.M. οἶ.
δεν αὐτῆς ὄντα M. loco altero. Cor-
est in H.
10. καὶ σ. ἐκδέξαιτο τὸν λόγον Butt- rexi ex Eustathio p. 14 12, 14.
mann. Legebatur κἃν σ. ἐκδέξῃ 17. τοῦ Eustathius. πῶς E.M. 

 
μειρακιώδη προνένευκεν ἀφέλειαν, εὐδαίμονα λέγων τὸν ἐν ἰδίοις οἴκοις
τελευτῶντα. B.E. 221. γλαυκῶπις] γίνεται μὲν καὶ ἀπʼ ἄλλων, γίνεται δὲ καὶ ἀπὸ
τοῦ γλαύσσω, τὸ βλέπω. B. 225. τίπτε δέ] τί σε ἀναγκαῖον ἔχει; εἰ γὰρ ἦν, φησὶν, ἔρανος, 
φειδωλῶς ἤσθιον ἂν ὡς ἴδια ἐσθίοντες. P. 226. εἰλαπίνη λέγεται ἡ πολλῶν ἀνδρῶν εὐωχία, ἐν ἡ κατὰ εἴλας
καὶ συστροφὰς εὐωχοῦνται. E.H.V. ἐπεὶ οὐκ ἔρανος] ὡς τοῦ ἐράνου κοσμιωτέρου καὶ εὐτελεστέρου
ὄντος· καὶ εἰκότως· ὁ μὲν γὰρ γάμος καὶ αἱ ἄλλαι εὐωχίαι φιλίᾳ 
τινι γίνονται, ὁ δὲ ἔρανος ὡς ἕκαστός τι κομίσειεν. ἔρανος οὖν λέγε-
ται τὸ ἀπὸ συμβολῆς δεῖπνον. E.V. εἰλαπίνη ἡ πολλῶν εὐωχία, ἐν ἧ κατὰ εἴλας πίνουσιν· ἔρανος ἡ ἐκ
κοινοῦ εὐωχία. Μσίοδος “ἐκ κοινοῦ πλείστη τε χάρις,ʼ τὸ κόσμιον
τῶν ἐράνων δηλῶν. εἰ γὰρ ἦν ἔρανος, φειδωλῶς ἤσθιον ὡς ἴδια ἐσθίον- 
τες. B.M.Q. 227. ὥς τέ μοι] τὸ ὡς ἀντὶ τοῦ ὅτι. τὸ δὲ ἑξῆς, ὅτι μοι δοκοῦσιν
ὑβρίζοντες ὑπερφιάλως. Q. 228. νεμεσσήσαιτο] τὸ συναθροισθῆναι τοὺς μνηστῆρας οὕτως ὡς
ἔτυχε καὶ εὐωχεῖσθαι εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Ὀδυσσέως μέμψαιτο ἄν τις 
ἀνὴρ συνετός. Q. 231. μεταλλᾷς] πολυπραγμονεῖς, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν μετάλ-
λων. B. ζητεῖς, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν μέταλλα ψηλαφώντων. P. 232. μέλλεν μέν ποτε] αὕτη ἡ λέξις οὐδέποτε κεῖται παρὰ τῷ
ποιητῇ ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ χρονικῶς, ἀλλʼ ἑκάστοτε ἀντὶ τοῦ ἐῷκει. 
E.H.Q.V. 234. νῦν δʼ ἑτέρως βούλοντο] ἀντὶ τοῦ ἐβουλεύσαντο. τινὲς δὲ
γράφουσι, ἐβάλοντο θεοί, ἀντὶ τοῦ μετέβαλον. ἔχει μέντοι λόγον καὶ
 5. τίπτε-] In praecedentibus ver- 19. ὡς addidit Buttm.
bis τίς δὲ ὅμιλος Aristarchus τίς δαί 24. αὕτη —] Idem scholion in
scripserat: v. Toll. ad Apollon. E. adscriptum ad δ, 274.
27. ἀντὶ τοῦ M. ἤτοι E.H.Q.
Lex. s. v. δαί p. 215.
7. ἀνδρῶν om. E.V. 28. ἐβάλοντο] Vera scriptura ἐβέ-
9. ὡς τοῦ ἐράνου] ὡς γάμου E. λοντο est, ad quam spectat Hesychii
14. Ἡσίοδος] Op. 721. glossa ἐβόλοντο: ἐβοόλοντο, ἐβουλεύ-
πλεἱστη τε χάρις] Lectio non peiorr σαντο. Quae forma verbi (βόλεται
quam vulgata (πλείστη δέ) qua dis. et βόλεσθε) etiam duobus aliis in
ungunturmembraversus.BUTTM. lois Homeri obliterata erat (Il. λ,
τε etiam Eustath. p. 1412, 62. 319. Od. π, 387.). Eam qui non 

 
τὸ ἐβούλοντο ἤτοι ἐβουλεύσαντο, ὡς τὸ, “Τρωσὶ δʼ ἐβούλετο νίκην,”
(Il. η. 21.) E.H.M.Q. ἐβούλοντο] Ἰωνικὴ συστολή. τινὲς ἀντὶ τοῦ, οἱ θεοὶ κακὰ ἔβα-
λον. P. ἠβούλοντο, ἤθελον. V. 236. ἐπεὶ οῦ κε θανόντι] ἐπεὶ ἐλν Ὀδυσσεὺς μετὰ τῶν ἰδίων φίλων 
ἐδαμάσθη ἤτοι ἀπέθανεν ἐν τῷ Τρωῖκῷ πολέμῳ, οὐκ ἂν ἀκαχοίμην,
ἤτοι ἐλυπούμην. Q. 238. ἠὲ φίλων] τοὺς ἑταίρους ἀπὸ τῶν φίλων διαιρεῖ ὁ ποιητής.
οἱ μὲν γὰρ ἑταῖροι οἱ προσοικειωθέντες κατὰ φιλίαν, οἱ δὲ φίλοι οἱ
οἰκεῖοι καὶ κατὰ γένος προσήκοντες ὥσπερ καὶ ὁ ἔτης καὶ ὁ γείτων. 
ἔται μὲν γὰρ οἱ συνέστιοι, γείτονες δὲ οἱ πλησίον μένοντες· “γεί-
τονες ἠδὲ ἔται Μενελάου κυδαλίμοιο (Od. δ, 16.). Καὶ ὅτι ἑταίρους
τοὺς συνδιαίτους καὶ ἠγαπημένους οἶδε, καί φησι, “ἐπεί οἱ ἑταῖρος
ἔην φίλος εἰλαπιναστής (Il. ρ, 577.)· καὶ ἐρίηρας ἑταίρους τοὺς διὰ
τὰς χρείας φίλους. καὶ Ἕκτορι δʼ ἦεν ἑταῖρος” (Il. σ, 251.) παρα- 
λιπὼν ἐνταῦθα τὸ εἶδος. ὁμοίως δʼ αὗ “σοὶ δʼ ὁδὸς οὐκέτι δηρὸν
ἀπέσσεται, ῆν σὺ μενοινᾷςʼ (Od. β, 285.)· καὶ “τοῖος γάρ τοι ἑταἵ.
 intellexissent hoc loco ἐβάλοντο θοήν. καὶ διακρίνων λέγει, ἢ μετὰ οἷς
scripsisse videntur. ἑτάροισι δάμη Τρώων ἐνὶ δήμῳ ἠὲ φίλων
1. ἤτοι (ἤγουν H.) ἐβουλεύσαντο ἐν χερσίν. οὐκ ἄν, φησὶν ἐλυπήθη εἰ ἐν
om. M.
τῇ Τροία ἀπέθανεν μετὰ τῶν ἑταίρων
δʼ ἐβούλετο] δὴ βοόλεται M. δὴ βού- αὐτοῦ πολεμῶν ἢ εἰ κατεργασάμενος τὸν
ληται H.
πόλεμον ἐν χερσὶ τῶν οἰκείων ἐτελεύτη-
νίκην om. H. M. σεν—Eodem loco scholion hoc ha-
3. Ἰωνικὴ συστολή] Hoc qui scri- bet T., sed plenius et tale fere
psit, aut veram in libro suo scriptu- quale hic in E.Q. legitur.
ram habuit ἐβόλοντο, aut ου diphthon- τοὺς ἑταίρους (ἑτέρους E.Q.)— οἱ
gum corripi credidit, hoc quidem μὲν] τοὺς ἔτας . . . οἱ μὲν T.
absurde. In M. qui ἐβούλοντο in 9. οἱ ante οἰκεῖοι addidi ex T.
textu a correctore habet, super- 10. ὥσπερ —συνέστιοι T. ὥσπερ ὁ
scriptum est ἰωνικόν. ἔτης. ἔται γὰρ καὶ οἱ συνέστιοι E.Q.
8. Magnam hujus acholii partem 12. Μενελάου κυδαλίμοιο om. T.
levi cum scripturae diversitate ha- Verba καὶ ὅτι ἑταίρους novum
bet M. non tamen huic versui ad. acholium ordiuntur pendentque a
scriptam, sed ad δ, 12. ἑταῖροι οἱ σημειοῦνται (vid. not. ad ζ, 8.).
προσοικειωθέντες κατὰ φιλίαν, φίλοι δὲ BUTTM.
οἱ οἰκεῖοι καὶ κατὰ γένος προσήκοντες. 13. τοὺς et καὶ ἠγαπημένους om. T.
ἔται μὲν γὰρ οἱ συνέστιοι, γείτονες δὲ οἱ καί φησι om. T.
πλησίον μένοντες. ἑταίρους δὲ λέγει καὶ 14. ἔην φίλος T. φίλος om. E.Q.
τοὺς συνδιαίτας (sic) καὶ ἐρίηρας ἐταί- 15. καὶ Ἕκτορι -μενοινζς] Haec
ῥοῦς τοὺς κατὰ χρείαν φίλους. καὶ συν- addidi ex T.
ενωχητὴς μὲν καθὸ λέγει, τοῖος γάρ τοι ἑταῖρος addidi ex M. T.
ἑταῖρος ἐγῷ πατρώῖος εἰμὶ ὅστις νῆα 17. καὶ τοῖος T. καὶ τὸ τοῖος E.Q. 

 
ρος ἐγῶ πατρώῖός εἰμι, ὅς τοι νῆα θοὴν στελέω καὶ ἅμʼ ἕψομαι αὐ-
τόςʼ (Od. β, 286.), καὶ “ἐγω δʼ ἀνὰ δῆμον ἑταίρους αἶψʼ ἐθελοντῆ-
ρας συλλέξομαι” (291.). καὶ μεταφέρων ἐκ τοῦ ἐῦκνήμιδας Ἀχαι-
οὺς λέγει “ἤδη μέν τοι ἐῦκνήμιδες ἑταῖροιʼ (Od. β, 402.) καὶ ἐκ
τοῦ καρηκομόωντας Ἀχαιούς “εὗρον ἔπειτʼ ἐπὶ θινὶ καρηκομόωντας 
ἑταίρους” (Od. β, 408.) φίλος δὲ υἱὸς, καὶ φίλη μήτηρ, καὶ φίλα
γυῖα, καὶ φίλαι χεῖρες. καὶ διακρίνων φησὶν “εἰ μετὰ οἷς ἑτάροισι
δάμη Τρώων ἐνὶ δήμῳ ἠὲ φίλων ἐν χερσὶν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσεν.”
(Od. α, 237.) οὐκ ἂν, φησὶν, ἐλυπήθην εἰ ἐν τῇ Τροίᾳ μετὰ τῶν
ἑταίρων αὐτοῦ ἀπώλετο πολεμῶν, ἢ εἰ κατεργασάμενος τὸν πόλεμον 
καὶ ἐπανελθὼν ἐν ταῖς χερσὶ τῶν οἰκείων ἐτελεύτησε. καταχρώμενος
δὲ καὶ τοῦ φόβου τὴν φύζαν ἑταίραν λέγει, “φύζα φόβου κρυόεντος
ἑταίρη (Il. ι, 2.)· καὶ ἄνεμον, “ἴκμενον οὖρον ἵει πλησίστιον ἐσθλὸν
ἑταῖρονʼ (Od. λ, 7.). καὶ πάλιν ὅλην τὴν οἰκειότητα δηλῶν φησιν
“ὄφρα ἴδῃ πρότερόν τε πόσιν, πηούς τε φίλους τέ’ (Il. γ, 163.), 
τὸν ἄνδρα, τοὺς συγγενεῖς, τοὺς οἰκείους· διὸ ἐπιζητεῖ ἡ Ἕλένη τοὺς
ἀδελφούς. E.Q.T. ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσε] κατειργάσατο, μεταφορικῶς. τολύπη γὰρ
εἶδος βοτάνης θανασίμου· καὶ τὴν τῶν ἐρίων ἤδη κατειργασμένην
εἴλησιν τολύπην λέγομεν. E.V. 239. τύμβον μὲν ἐποίησαν] διὸ ἂν αὐτῷ ἐποίησαν τύμβον διὰ τὸ
ἀποθανεῖν ἐν τῷ πολέμῳ. πρὸς τὸ πρῶτον δὲ ὑπήντησεν. B. 241. ἅρπυιαι] αἱ τῶν ἀνέμων συστροφαὶ, ἢ αἱ τιμωρητικαὶ θεαί.
B. νῦν τοὺς ἀνέμους τοὺς ἁρπακτικοὺς, ἢ τὰ ἁρπακτικὰ ὄρνεα. E.
δαίμονες, ἢ ἄνεμοι ἁρπακτικοί. V. ἀνηρείψαντο] ἥρπαξαν, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν τὰ ἱερεῖα κατεργαζομέ-
νων. P. 1. ὅς—στελέω T. ῶς—τελέυ E.Q. τὸν πόλεμον om. T.
2. καὶ ἐγὼ] καὶ om. T. 11. καὶἐπανελθν T. καὶ om. E.Q.
3. καὶ μεταφέρων — καρηκομόωντας 12. ἑταίραν λέγει T. ἐτέραᾳ λέξει
ἑταίρους addidi ex T.
6. φίλος δὲ υδὸς T. φίλος γὰρ υἱὸς φύζα φόβου T. φύζα λέγει φόβου
E.Q. Quo factum ut Buttmannus E.Q.
ante haec verba excidisse crederet 13. ἴκμενον addidi ex T.
14. ὅλην T. ὅλων E.Q.
φίλοι δὲ οἱ οἰκεῖοι.
16. διὸ -ἀδελφοός] Hec addidi
7. φησὶν om. T.
9. ἐλυπήθην] ἐλύπησεν T. ex
10. αὐτοῦ addidi ex T. 18. τολύπη—θανασίμου om. V.
πολεμῶν] πολεμίων T. 242. ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς τὸ “οἴχετʼ ἄϊστος” κατὰ ἀναφώνησιν. B. 244. ἄλλα θεοί] ἀναγκαῖον μὲν ἡ λύπη τοῦ πατρός· τἥς δὲ λύπης
τὸ δεινὸν ὁ τῆς ἀπωλείας τρόπος. E. 245. ὅσσοι γὰρ] διὰ τούτου ἀπολογίαν τοῦ μὴ ἐπιχειρεῖν ἐμφαί-
νει τὸ πλῆθος ἐξαριθμούμενος. διὰ δὲ τοῦ ἄριστοι δηλοἳ ὅτι οὐ πρὸς 
ἰδιώτας, ἀλλὰ πρὸς πόλεις ὅλας ἐστὶν αὐτῷ ὁ ἀγών. ὅπερ ἐπιση-
μαίνεται καὶ διὰ τοῦ “Ἰθάκην κατακοιρανέουσιν,” ὥστε εἰκότως κρα-
τεῖται. E. 246. Δουλιχίῳ] νήσῳ κατὰ τὴν Κεφαλληνίαν. Ζακύνθῳ, νήσῳ καὶ
αὐτῇ τῆς Κεφαλληνίας. Σάμῃ. τὴν Σάμον Σάμην εἶπε. ἔστι δὲ 
καὶ αὐτὴ κατὰ τὴν Κεφαλληνίαν. V. Σάμῃ τε] τὴν Σάμον Σάμην καλεῖ. τρεῖς δὲ Σάμοι, Ἰωνικὴ, Κε-
φαλληνικὴ, Θρακική. B. Σάμος αὕτη κατὰ τὴν Κεφαλληνίαν.
Vind. 56. 249. στυγερὸν γάμον] αὐτῇ στυγερὸν διὰ τὴν πρὸς τὸν Ὀδυσσέα 
πίστιν· ἢ Τηλεμάχῳ στυγερὸν, εἰ βούλοιτο ἰδεῖν ἄλλῳ συνοῦσαν τὴν
μητέρα. E. ἡ ἐμὴ, φησὶ, μήτηρ οὕτε ἀπαρνεῖται τὸν στυγερὸν τῶν μνηστήρων
γάμον τῶν βιαζόντων αὐτὴν, οὕτε τέλος αὐτῷ δίδωσι, τὸν ἱστὸν, ὃν ὡς
ἐγγυητὴν ἐκείνοις δέδωκε, παρʼ ὅλην μὲν ἡμέραν ὑφαίνουσα, παρὰ δὲ 
τὴν τῆς ἡμέρας τελευτὴν ἐκλύουσα καὶ ἀφανίζουσα, ὡς μὴ πέρας
λάβῃ τὸ ἔργον τὸ τοῖς μνηστῆρσιν αὐτοῖς καταθύμιον. Q. 251. τάχα] αὕτη ἡ λέξις οὐ τίθεται παρὰ τῷ ποιητῇ διστακτικῶς
ὡς ἐν τῇ συνηθείῳ, ἀλλʼ ἑκάστοτε ἀντὶ τοῦ ταχέως. V. 252. ἐπαλαστήσασα] τὸ ἐπαλαστήσασα δηλοῖ τὸ ἐπὶ τοῖς λεχ– 
θεῖσιν ὡς ἀλάστοις καὶ δεινοῖς οὖσι δεινοπαθήσασα. ἐὰν δὲ ᾖ χωρὶς
τοῦ ε, παλαστήσασα, ἔσται τῷ παλαιστῇ, ὅ ἐστι τῷ ἀγκῶνι τῆς
χειρὸς, νύξασα. E.R.V. ἀναστενάξασα, δεινοπαθήσασα. ἢ μετὰ τῶν
παλαμῶν τύψασα αὐτόν. P. Παλλὰς] ἐπιθετικῶς ἡ Ἀθηνᾶ, ἀπὸ τοῦ πάλλειν τὸ δόρυ· ἢ ὅτι 
Πάλλαντα ἀνεῖλεν, ἕνα τῶν γιγάντων. V. 254. δεύει] ἐν τῇ κατὰ Ἀριστοφάνην ἐγέγραπτο δεύῃ, ἵνʼ ᾖ πρὸς
 4. ἐπιχειρεῖν Buttm. pro ἐπιχαί- λήνην.
27. De verbis παλαιστής, παλα-
9. Κεφαλληνίαν scripsi pro Κεφα- στῆ et παλαστήσασα vid. Phrynich.
ληνίαν hic et infra. et Lobeck. p. 295. BUTTM.
13. Κεφαλληνίαν] Codex κεφαλ- ἀγκῶνι] ἀγνωιστῇ Q. 

 
τὸν Τηλέμαχον ὁ λόγος, ἀλλὰ μὴ πολλοῦ δεῖ, καὶ τὸ πολλὸν συν-
άπτηται τῷ δεύῃ. μήποτε δὲ ἄμεινον ᾖ διὰ τοῦ ει γράφειν. καὶ
ἔστιν οἷον τῆς ἀρχαίας γραμματικῆς ἔν τι καὶ τοῦτο τῶν ὑπολελειμ-
μένων. H.M.Q.R. ἦ πολλὸν δεύει] ἐπὶ πολὺ λείπει τούτους τιμωρίαν ὑποσχεῖν. 
δεύει, ἐνδεῖ, λείπει. V. 255. εἰ γὰρ νῦν ἐλθών] τὰ ἔπη ταῦτα ὅντινα ἔχει λόγον ζητοῦμεν
τὸ “εἰ γὰρ νῦν ἐλθὼν δόμου ἐν πρώτῃσι θύρῃσι σταίη ἔχων πήληκα
καὶ ἀσπίδα καὶ δύο δοῦρε τοῖος ἐὼν οἷόν μιν ἐγὼ τὰ πρῶτʼ ἐνόησα
οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ πίνοντά τε τερπόμενόν τε·” εἶτα μετʼ ὀλίγον “τοῖος 
ἐὼν μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεύς.” ἄτοπος ἡ εὐχὴ τῆς Ἀθηνᾶς
εὐχομένης, εἰ ἔλθῃ ὁ Ὀδυσσεύς καὶ στῇ ἐν τοῖς μνηστῆρσι τερπόμε-
νος, ἄπαντας ὠκυμόρους γενέσθαι. πῶς γὰρ ἦν φοβερὸς ὁ εἰς ποτὰ
καὶ τέρψιν δείπνων τρέψας τὴν διάνοιαν: πῶς δὲ οὐκ ἄτοπον τῷ
Μέντῃ μὲν ὡμοιωμένην τὴν Ἀθηνᾶν, τῷ Ἀγχιάλου παιδὶ, λεληθότως 
ἀσεβείας κατηγορεῖν τοῦ πατρός: εἰ γὰρ ὁ Ἴλος θεοὺς σεβόμενος τό
θανάσιμον φάρμακον οὐκ ἔδωκεν, ὁ δοὺς Ἀγχίαλος ὁμολογουμένως ἂν
εἴη ἀσεβής. τὸ μὲν πρῶτον ζήτημα οὕτως ἂν λυθείη. εὔχεται γὰρ
αὐτὸν ἰδεῖν ἐν τοῖς μνηστῆρσιν ἔχοντα πήληκα καὶ ἀσπίδα καὶ δύο
δοῦρε, τῇ ἡλικίᾳ καὶ τῇ τοῦ σώματος ῥώμῃ τοῖον ἐόντα, οἷον τὰ πρῶ- 
τα ἐνόησα παρὰ τῷ Ἀγχιάλῳ ξενιζόμενον. τὸ δὲ λέγειν, πίνοντά τε
τερπόμενόν τε, οὐ τῆς εὐχῆς ἐστι μέρος, τῆς δὲ πρὸς τὸν Ὀδυσσέα πα-
τρικῆς ξενίας ὑπόμνησις. ἐπεὶ γὰρ ώμοίωται Μέντῃ καὶ ἠρώτηται ὑπὸ
τοῦ Τηλεμάχου, “ἠὲ νέον μεθέπεις, ἢ καὶ πατρώῖός ἐσσι ξένος (175.).
καθόλου δὴ λέγει, “ξεῖνοι δʼ ἀλλήλοις πατρώῖοι εὐχόμεθʼ εἶναιʼ (187.). 
 1. πολλοῦ scripsi pro πολλούς. verba om.
συνάπτηται H. M. συναπτἶται R. 13. πῶς γὰρ ᾖν φ.]καίτοι πῶς ἦν φ. E.
πῶς γὰρ φ. M. πῶς γὰρ ἄν 5 φ. H. Q.
συνάπτῃ Q.
2. μήποτε Buttm. pro ποτέ. 14. πῶς δὲ οὐκ M. Aberat δέ.
3. τῆς ἀρχαίας γραμματικῆς] Nam 16. ἴλος M. ἴλλος E.Q.
ΔEΥEI et δεύει esse potest et δεύῃ. 17. οὐκ et ὁ δοὺς A. addidi ex M.
7. εἰ γὰρ] In M. superscriptum ὁμολογουμένως ἂν εἴη] ὄντως M.,
εἴθε, in margine γρ. καὶ εἰ γάρ, hoc omisso ἄν εἴη.
est, ut monet Cobetus, γρ. αἲ γάρ vel 18. πρῶτον H. Legebatur αὐτόν.
γρ. καὶ αἱ γάρ: quae vera lectio est. εὕχεται—ξενιζόμενον] εὔχεται αὐτὸν
τὰ ἔπη—] Excerpta quaedam ex μετὰ τῶν ὅπλων φανῆναι καὶ τοῖον τῇ
hoc scholio habet E. ὴλικία οἷον οἱδεν (corr. εἶδεν) αὐτὸν εἰς
ζητοῦμεν] ἐξαιτοῦμεν H. Q. τὴν αὐτοῦ σκίαν M.
11. ἄτοπος ἤ—έλθῃ ὁ Ὀδυσσεῦς ad. 25. ἀλλήλοις] ἀλλήλοι (sic) Q.
didi ex M. qui praecedentia scholii Recta scriptura ἀλλήλων est. 

 
κατὰ μέρος δὲ ἐξηγεῖται, ὅτι ἐν οἴκῳ ἡμετέρῳ πολλάκις αὐτὸν εἶδον
πίνοντά τε τερπόμενόν τε. τὸ οὖν “τοῖος ἐὼν οἷόν μιν τὰ πρῶτʼ ἐνόησα
οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ” οὐκ ἔχει ἀναφορὰν πρὸς τὸ “πίνοντά τε τερπόμενόν
τε,ʼ ἀλλὰ πρὸς τὸ τῆς ἡλικίας ῥωμαλέον, οἷος ὤφθη ἐλθὼν τότε. καὶ
ἔστι τὸ ἑξῆς, εἰ γὰρ νῦν ἐλθὼν δόμου ἐν πρώτῃσι θύρῃσι τοῖος 
μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεὺς, ἔχων πήληκα καὶ ἀσπίδα καὶ δύο
δοῦρε, πάντες τʼ ὥκύμοροι γενοίατο πικρόγαμοί τε. ἐνθάδε μὲν οὖν
τοιούτου ὀφθησομένου χρεία· ἐπὶ δὲ οἴκῳ τῷ ἡμετέρῳ ἐνόησα πίνοντά
τε τερπόμενόν τε. H.E.M.Q. ἐν πρώτῃσι θύρῃσι] ἐν αὐταῖς ταῖς πρώταις ταῖς αὐλείαις θύραις. 
προοικονομεῖ πόθεν ἔσται ἡ μνηστηροκτονία. S. 258. πίνοντά τε τερπόμενόν τε] τὸν τἀγαθὸν πᾶς δείκνυσι καιρὸς,
οἷος ἂν ῇ ἐν τοῖς ἔργοις. V. 259. ἐξ Ἐφύρης] Κορίνθου. ἔστι καὶ ἑτέρα πόλις Ἐφύρη ἡ λε-
γομένη Βαγνετία. B. πόλις Θεσπρωτίας. δύο δέ εἰσιν, ἥ τε Θεσ- 
πρωτικὴ ή νῦν καλουμένη Κόρινθος ἡ τῆς Ἠλιδος, καὶ ή κατὰ τὴν
Ἤπειρον. E. πόλεως Θεσπρωτίας. Ἐφύραι δὲ τρεῖς εἰσιν, ἥ τε
Θεσπρωτικὴ, ή νῦν Κόρινθος, καὶ ἡ τρίτη Ἠλιδος. V. Ἴλου] Ἰάσων ἄμα τῇ Μηδείᾳ ἐν Ἐφύρᾳ τῆς Θεσπρωτίας παρα-
γενόμενος ἴσχει τέρητα, οὗ ὁ Ἴλος, οἵτινες ἐβασίλευσαν Θεσπρω- 
τίας, ὡς ἱστορεῖ Ἀπολλόδωρος ὁ Ἀθηναῖος· διὸ φαρμάκων ἐστὶν ἔμ-
πειρος. H. T. Ἴλου] τινὲς Ἴρου γράφουσιν, ἐπεὶ καὶ Πρόξενος ἐν πειρωτικοῖς
Ἶρόν φησι Μερμέρου παῖδα. H. M. ἀνωτέρω μὲν γράψαντες λελύκαμεν τὸ τοῦ, σταίη πήληκα καὶ δύο 
δοῦρε, ὅπερ ἐστὶ τὸ πρῶτον ζήτημα. νῦν δὲ σκοπήσωμεν πῶς καὶ τὸ
δεύτερον τὸ τοῦ, παρʼ Ἴλου Μερμερίδαο. καί φαμεν οὑτωσὶ λύοντες
ὅτι ἀμφοτέρω εἶχον τὸ θανάσιμον φάρμακον, ὅ τʼ Ἷλος καὶ ὁ Ἀγχί-·
αλος· καὶ εἰ ἦν ἀσεβὲς τὸ διδόναι, ἀσεβὲς ἦν καὶ τὸ κεκτῆσθαι·
εἰ δὲ μὴ ἀσεβὲς τὸ κεκτῆσθαι, οὐδʼ ἀσεβὲς τὸ διδόναι. ἀλλʼ ὁ μὲν 
 5. ἔστι Buttm. pro ἐπί. 27. Hic quoque τὸ τοῦ scripsi
8. ἐπί] ἐγὼ H. pro simplici τοῦ.
18. Ἡλιδος] Legebatur Ἦλις. 28. ἀμφοτέρω Buttm. pro ἀμφοτέ-
23. Ἴρου] ἴροι H.
ἐπεὶ M. . . . παῖς H. 30. εἰ δὲ μὴ ἀσεβὲς τὸ κεκτῆσθαι
ἐν] ἐν (sic) M. addidit Buttm.
25. τὸ τοῦ Buttm. Aberat τό. 

 
Ἷλος οὐκ ἔδωκε, τοὺς θεοὺς φάμενος εὐλαβεῖσθαι, ὁ δὲ Ἀγχίαλος
ἔδωκεν, οὐδὲ εὐλαβήθη πρὸς τὴν δόσιν, ὅτι οὐδὲ τὴν κτῆσιν. οὕτʼ οὖν
αὐτὸς οὕτε ὁ Ἴλος τοὺς θεοὺς εὐλαβήθησαν, ἀλλʼ ὁ μὲν εἰς τὰς ἑαυ-
τοῦ ἀνάγκας οὐκ ὥετο εἰ ἐκέκτητο ἀσεβεῖν, τὸ δὲ ἄλλοις διδόναι
πλημμέλειαν ἔχειν· ὁ δʼ Ἀγχίαλος τὸ δοῦναι Ὀδυσσεῖ φίλῳ ὄντι, ὃν 
ἴσον ἑαυτῷ τιμᾶν τις ἐχρῆν, οὐκ ᾤετο πλημμελὲς εἶναι. ὧν γὰρ ἡ
κτῆσις οὐκ ἄδηλος οὐδὲ ἡ τούτων μετάδοσις πλημμελὴς, εἰ φίλοι
εἶεν οἱ λαμβάνοντες· καὶ ὧν ἡ κτῆσις εἰς τὰς ἀνάγκας οὐκ ἀσεβὴς,
τούτων ἡ μετάδοσις τοῖς ἄγαν φίλοις οὐ νεμεσητή. διὸ τῷ μὲν Ἴλῳ
οὐ μεταδόντι ἀπολογία, ὅτι μὴ ἄγαν αὐτὸν εἶχε φίλον, τῷ δὲ Ἀγχι- 
άλῳ μεταδιδόντι οὐδεμία ἀσέβεια· φιλέεσκε γὰρ τὸν Ὀδυσσέα αἰνῶς.
E.Q. 260. καὶ κεῖσε] ἐκ πλήρους ὁ καί σύνδεσμος. M. 261. φάρμακον διζήμενος] προκατεσκεύασεν, ἵνα μὴ ζητῶμεν πῶς
ἀπὸ μιᾶς πληγῆς ἀναιροῦνται οἱ μνηστῆρες. E.Q.V. ὄφρα οἱ εἴη] γρ. ἦν που ἐφεύροι. Ζηνόδοτος, ὄφρα δαείῃ. ἐλέγχε-
ται δὲ ἐκ τοῦ ἑπομένου “ἀλλὰ πατήρ οἱ δῶκεν.” οὐ γὰρ ἕπεται τὸ
διδάσκειν τῷ δοῦναι, ἀλλʼ ἡ χρῆσις τῇ δόσει παρέπεται. H. M. 262. ἰοὺς χρίεσθαι] ἐζήτηται πῶς ἐν τῇ Ἰλιάδι οὔτε τοὺς ἥρωάς
φασι χριστοῖς χρῆσθαι βέλεσι· τῶν γὰρ τοξευθέντων πολλοὶ σώζον- 
ται· οὕτε τὸν Ὀδυσσέα τόξῳ χρῆσθαί φασιν. ἀμέλει ἐν τῇ Δολω-
νείᾳ παρὰ Μηριόνου κίχραται τόξον (Il. κ, 260.), καὶ πάλιν “τὸ δʼ
οὔποτε δῖος Ὀδυσσεὺς ἐρχόμενος πόλεμονδε ήρεῖτο” (Od. φ, 38.). ἐν
δὲ τῷἢ Ὀδυσσείᾳ καὶ περὶ τῶν χριστῶν ἰῶν φησι, καὶ “αὐτίκα καμ-
πύλα τόξα καὶ αἰγανέας δολιχαύλους εἱλόμεθ’ ἐκ νηῶν” (ι, 156.)· 
καὶ “εὖ μὲν τόξον οἴδα ἐύξοον ἀμφαφάασθαιʼ (θ, 215.). δῆλον οὖν
ὅτι προκατασκευάσματα τῆς μνηστηροκτονίας εἰσὶ καὶ τοῦ λέγειν,
“ὄφρα μὲν αὐτῷ ἀμύνεσθαι ἔσαν ἰοὶ, τόφρʼ ὅγε μνηστήρων ἕνα γʼ
αἰεὶ ἐνὶ οἴκῳ βάλλε τιτυσκόμενος, τοὶ δʼ ἀγχιστῖνοι ἔπιπτονʼ
 5. τὸ δοῦναι Buttm. pro τῷ δοῦναι. 18. τῷ δοῦναι] τὸ δοῦναι M.
6. γὰρ addidit Buttm. 20. χριστοῖς addidi ex H.M.
8. καὶ ὧν Buttm. pro καθʼ ὧν. 21. Δολωνεία M. δολωνία E.Q. δο-
13. καὶ κεῖσε] κἀκεῖσε M. in textu λονίᾳ H.
contra mentem scholiastae, cujus 22. παρὰ M. Legebatur καὶ παρά.
cum observatione conf. schol. ad κίχραται] κιχρᾶται H. M. χρᾶται
16. Hujus scholii media tantum τόξον H. M. τέξυ E.Q.
verba Ζηνόδοτος —δῶκεν habet H. 24. χριστῶν H. M. χρισθέντων E.Q. 

 
(χ, 116.). ἦν γὰρ τὸ βέλος οὐ μόνον διὰ τοῦ σιδήρου, ἀλλὰ καὶ
διὰ τοῦ φαρμάκου ἀναιροῦν· ὅθεν οὐδὲ δέονται δευτέρας πληγῆς.
E.H.M.Q. Διὰ τί οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως χριστοῖς βέλεσιν εἶπε χρῆσθαι
τοὺς πολεμίους εἴτε τοὺς πολεμοῦντας, ἀλλʼ οἱ πολλοὶ τῶν τοξευομέ- 
νων διασώζονται καὶ τῶν Τρώων καὶ τῶν Ἑλλήνων, ὥσπερ Διομήδης
μὲν καὶ τὸν πόδα καὶ τὸν ὥμον βληθεὶς, Εὐρύπυλος δὲ τὸν μηρὸν,
λαῦκος δὲ τὴν χεῖρα, καὶ διὰ τί ἐν μὲν τῇ Ἰλιάδι οὐδὲ ὡς τόξῳ
χρώμενον ποιεῖ τὸν Ὀδυσσέα, ἀλλʼ ὅτε ἐπὶ τὴν κατασκοπὴν ἐξορμᾷ
σύν Διομήδῃ“Μηριόνης δʼ Ὀδυσιι δίδου βιὸν ἠδὲ φαρέτρην (κ, 260.), 
ὡς ἂν μηδὲ τόξον ἔχοντι οἰκεῖον, ἐν μέντοι τῇ Ὀδυσσείᾳ “φάρμακον
ἀνδροφόνον διζήμενονʼ ἀπελθεῖν πρὸ τοῦ ἀπόπλου τοῦ εἰς τὴν Ἴλιον
αὐτόν φησιν “ὄφρα οἱ εἴη ἰοὺς χρίεσθαιʼ καὶ τυχεῖν. . . παρὰ Ἀγ-
χιάλου, “ἀλλὰ πατήρ οἱ δῶκεν ἐμός” καὶ ὁμοίως αὐτὸν ἐν τῇ Ὀδυσ-
σείᾳ τόξῳ χρώμενον ποιεῖ ἐν τῷ ἀπόπλῳ· λέγει γὰρ “αὐτίκα καμ- 
πύλα τόξα καὶ αἰγαένας δολιχαύλους εἱλόμεθʼ ἐκ νηῶν” (ι, 156.).
αὐτός τε παρὰ τοῖς Φαίαξιν ὑπάρχων αὐχεῖ ἐφʼ ἑαυτοῦ λέγων “εἶ-
μὲν τόξον οἶδα ἐύξοον ἀμφαφάασθαι, πρῶτός κʼ ἄνδρα βάλοιμιʼ καὶ
τὰ ἑξῆς (θ, 215.). ῥητέον οὖν ὅτι ταῦτα πάντα πρὸς κατασκευὴν
τοῦ μεγίστου ἀγῶνος, τῆς μνηστηροφονίας, αὐτὸς μὲν γυμναζόμενος 
ἐν. . . ἵνα φανῇ τηρῆσαι τὴν ἰδίαν ἔξιν· αὐχεῖ δὲ πάντων προφερέ-
στατος εἶναι τῶν ἀνθρώπων (Od. θ, 221.), ἵνα μὴ ἐξαίφνης οἰηθῶμεν
τοξότην αὐτὸν ἄριστον ἐν τῇ μνηστηροφονίᾳ γενέσθαι. ἀπιθάνου δὲ
ὄντος πάντας τοὺς τιτρωσκομένους εἰς ὁτιδήποτε οὖν μέρος τοῦ σώ-
ματος παραχρῆμα διαφθείρεσθαι, πεφαρμακευμένους προκατασκευ- 
άζει τοὺς οἴκτους, ἵνα συμβαίνῃ λέγειν αὐτῷ “βάλλε τιτυσκόμενος,
τοὶ δʼ ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον (χ, 116.). ὅταν οὖν τὰ βέλη ἐν τῇ Ἰλιάδι
κοινοτέρως πικρὰ καὶ πευκεδανὰ λέγῃ καί ἐχεπευκῆ, πάντως διὰ τοῦ
φαρμάκον κεχρῖσθαι ἀκουστέον· οὐδαμοῦ γὰρ τοῦτο ἐν τῷ Ἰλιακῷ
πολέμῳ ἐπεσημήνατο, διὰ δὲ τὸ τὰς ἐξ αὐτῶν πληγὰς 
οὔσας, καθὰ καὶ τὸν πόλεμον πευκεδανὸν ἔφη καταχρηστικῶς, ἐπώ-
δυνον βουλόμενος ἐμφανίσαι “ἢέ ποθι πτολέμοιο μέγα στόμα πευ-
κεδανοῖο (Il. κ. 8.). T. 263. ἐπεί ῥα θεούς] φασὶ, καὶ πῶς αὐτὸς κέκτητο εὐσεβὴς ὡν;
 4. οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως] Iliadem 34. φασὶ Buttm. pro φησι. Conf.
dicit.
schol. ad ε, 47. 

 
ἀλλʼ ὁ μὲν Ἴλος εἰς τὰς ἰδίας ἀνάγκας οὐκ ῥετο τὴν κτῆσιν ἀσε-
θῆ. E. θεοὺς αἰὲν ἐόντας] δόξαι φέρονται περὶ τοῦ κόσμου, ὥν ἡ μὲν γενη-
τὸν καὶ φθαρτὸν τοῦτον ὑποτίθεται, ἡ δὲ γενητὸν μὲν, ἄφθαρτον δέ·
ἡ δὲ ἀγένητον μὲν, φθαρτὸν δέ· ἡ δὲ ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον, ἦς 
δόξης φαίνεται εἶναι καὶ Ὀμηρος· διὸ καὶ τοὺς θεοὺς, ἤτοι τὰ στοι-
χεῖα, αἰὲν ἐόντας λίγει. E. 264. φιλέεσκε γὰρ] καὶ οἶδεν ὅτι κατʼ ἐχθρῶν χρήσεται. V. 267. θεῶν ἐν γούνασι] ταῖς τῶν ἀστέρων κινήσεσιν, ἀπὸ μετα-
φορᾶς τῶν γονάτων. ἀπὸ γὰρ τῆς τῶν ἀστέρων κινήσεως γίνονται 
τοῖς ἀνθρώποις τὰ εἱμαρμένα. P. hic et ad v. 400. 268. ἢ κεν νοστήσας] καλῶς εἰς ἀμφιβολίαν κατέστησεν ἐπε-
γείρουσα τὸ μειράκιον. δῆλον δὲ ἐκ τῆς ἐπιφορᾶς, σὲ δὲ φράζεσθαι
ἄνωγα, δηλονότι μὴ περιμένοντα ἐκεῖνον. E.Q. 270. ὅππως καὶ μνηστῆρας ἀπώσεαι] τὸ τὴν Ἀθηνᾶν παροτρύνειν 
τὸν Τηλέμαχον εἰς ἀποσόβησιν τῶν μνηστήρων οὐκ ἄλλο αἰνίττεται
ἡ ὅτι Ἄθηνᾶ λέγεται ἡ φρόνησις, ὑπὸ δὲ τῆς οἰκείας φρονήσεως ὁ
Τηλέμαχος παρωτρύνθη τοὺς μνηστῆρας ἀποσοβῆσαι. E. 272. αὔριον] ψιλωτέον τὸ αὔριον· ἡ γὰρ αυ δίφθογγος πρὸ συμ-
φώνου ψιλοῦται, αὐλός, σὔρα· αὔω τὸ φλογίζω· αὔω δὲ, τὸ ξηραίνω, 
δασύνεται. E. εἰς ἀγορὴν] ἵνα ἔχῃ μαρτυροῦτὸ π λῆθος τῇ ἐκείνων δικαίᾳ κολά-
σει. M. Q. 275. μητέρα δʼ εῖ οῖ] τῇ ἀρχαίᾳ συνηθείᾳ ἐγέγραπτο METTEP
ἀντὶ τοῦ MITHP. τοῦτο ἀγνοήσας τις προσέθηκε τὸ α. ἢ δεῖ ὑπο- 
στίζειν εἰς τὸ μητέρα καὶ μιμεῖσθαι τὸν διασκεπτόμενον. E.H.M.
Q. V. τὸ μὲν ἀκόλουθον ἦν οὕτως· μητέρα δὲ, εἴ οἱ θυμὸς ἐφορμᾶται
γαμέεσθαι, ἀπόπεμψον εἰς μέγαρον πατρός· ἡ δὲ ἐσχημάτισε τὸν
λόγον, τὴν δὲ μητέρα εἰ αὐτῇ ἐφορμᾶται ὁ θυμὸς γαμεῖσθαι, αὐτὴ
ἀπίτω ἐς τὸ μέγαρον. οὐ γὰρ ἂν ἑτοίμως ἐδέξατο ὁ νεανίσκος ἐκδι- 
 8. χρήσεται Buttm. pro στήσεται. δεῖ ὑποστίζειν εἰς τὸ μητέρα δὲ καὶ μι-
22. τῇ ἐ. δικαiᾳ κολάσει M. τῶν μεῖσθαι τὸν διασκεπτόμενον.
ἐκείνων δικαίων κολάσεων Q 25. ἢ δεῖ-μιμεῖσθαι M. ἤ στικ-
24. Prima huqus acholii verba τῇ τέον μητέρα δέ, ὐποκρινόνενον E.Q. et
ἀρχαίᾳ—σκεπτόμενον habent etiam qui ὑποκριναμένου V.
Η.V. et H. duo in scholia divisa, 28. ἀπόπεμψον—γαμεὶσθααι addidi
alterum τῇ ἀρχαία—τὸ α. alterum ex M. 

 
ὥξαι τὴν μητέρα. E.M.Q. μήτηρ μὲν Πηνελόπης Ἀστεροδία, ἀδελ-
φοὶ δὲ Πολύμηλος, Δαμάσικλος καὶ Λαοδίκη ἡ ἀδελφὴ αὐτῆς.
H. M. 276. ἄψ] ὀπίσω· καὶ ἀποκοπῇ τοῦ ω ὄπις, καὶ συγκοπῇ τοῦ ι
ὄπς, καὶ τροπῇ τοῦ ο εἰς α, καὶ τοῦ π καὶ ς εἰς ψ, ἄψ. B. 
γημα συντακτικὸν καὶ καιροῦ παραστατικὸν, πάλιν. εἰς τοὐπίσω, καὶ
ἐκ δευτέρου. V. μέγα δυναμένοιο] ἐν τῷ γάμῳ τῆς θυγατρὸς, οἷον πολλὴν οὐσίαν
ἔχοντος καὶ μέγα ἰσχύοντος εἰς τὸ ἐκδοῦναι. ἕδνα δὲ λέγει τὰ ὑπὸ
νυμφίων διδόμενα παρὰ τὸ ἔδραν καὶ παραμονὴν προξενεῖν τῇ νύμφῃ. 
τὰ δὲ ὑπὸ πατέρων κειμήλια· ἕδνα τὰ διδόμενα δῶρα ὑπὸ τοῦ γα-
μοῦντος τῇ γυναικί· φερναὶ δὲ τὰ ὑπὸ τῆς γυναικὸς, παρὰ τὸ φέρειν
εἰς εὐνήν. E.Q. δασύνεται τὸ ἔεδνα ὡς τὸ ἕεργον. M. 277. οἱ δὲ γάμον] συνεκδοχικῶς οἱ περὶ τὸν πατέρα καὶ τὴν μη-
τέρα Ἀστεροδίαν. ἀδελφοὶ δὲ αὐτῆς Πολύμηλος, Ἀμάσικλος καὶ 
Λαοδίκη. E. ἔεδνα] ἀπὸ τοῦ ἤθω, τὸ εὐφραίνω, τὰ ἡδονὴν ἐμποιοῦντα. B. δῶρα
τὰ διδόμενα ὑπὸ τοῦ γαμοῦντος τῇ γαμουμένῃ. εἴρηται δὲ τὰ ἒεδνα
τὰ τὴν ἔδραν καὶ παραμονὴν προξενίζοντα τῇ νύμφῃ. V. 278. ἕπεσθαι] ἀκολουθεῖν. H. 279. σοὶ δʼ αὐτῷ] τὰ μὲν γὰρ πρῶτα περὶ τῆς κτήσεως ἦν καὶ
τῶν μνηστήρων καὶ τῆς μητρὸς, τὰ δὲ ἑξῆς πρὸς αὐτὸν μόνον, ὅσα
ἔμελλεν ὠφεληθήσεσθαι ἐκ τῆς ἀποδημίας συντυχὼν τοῖς πρεσβυτέ-
ροις ἀνδράσι. E.M.Q. οὕτος δὲ ὁ στίχος ἐν τῇ κατὰ ‘Pιανὸν οὐκ
ἦν. H.M. 1. Ἀστεροδία] Scribendum potius Sed κειμήλια repetitum etiam in
Ἀστερόδεια. Nympha quaedam 'A- schol. horum codd. ad β, 195. ubi
στερόδεια est apud Apollon. Rh. 3, in schol. vulg. est μείλια. BUTTM.
242. Eodem modo peccatum in 13. ὅεργον] Respicit ad Od. η, 88.
nomine Εὐρυοδείας, quod Εὐουοδίας ubi ψιλοῦται, πυκινὸν δόμον ἐντὸς ἔερ-
scriptum in schol. ad π, 118. γον.
2. Δαμάσικλος] Rarum nomen. 15. Ἀστεροδίαν—Λαοδίκη] Conf.
Ἐριμήδην τὴν Δαμασίκλου ex Phere— schol. adv. 275.
cyde memorat schol. Apoll. Rh. 1. 24. οὗτος—ἦν] Non videtur ormitti
102. ἀμάσικλος H., in quo hoc posse hic versus. Fortasse igitur
scholion adscriptum ad 329. Ce- loco mota est Rhiani mentio, per-
terum conf. schol. ad 277. et ad tinebatque ad v. 283. ἐκ Διὸς, ἥ τε
μάλιστα φέρει κλέος ἀνθρτώποισι. CO.
11. κειμήλια] Eustath. τὰ δὲ ἀπὸ BET. In H. hæc verba versui
τῶν πατέρων ἐπιμείλια (ex Il. ι, 147.) 279. superscripta sunt a manu se- 282. ὄσσαν] τὴν ἐκ θεῶν κληδόνα. V. 283. ἐκ Διὸς] τὰς γὰρ φήμας εἰς Δία ἀναφέρουσιν. ὅθεν καὶ
πανομφαίου Διὸς ἱερὸν, εἰς ὃν πᾶσα φήμη καὶ κληδὼν ἀναφέρεται·
ὅσσαν δὲ τὴν ἐκ θεῶν κληδόνα περὶ ἀγνοουμένων εἰώθασι καλεῖν.
E.T. κληδόνα καὶ φήμην περὶ ἀγνοουμένων. V. νῦν κληδόνα, του- 
τέστι κλέος καὶ δόξαν. H. V. 284. πρῶτα μὲν ἐς Πύλον] πέμπει αὐτὸν παιδευθησόμενον, καὶ
ἅμα ἔνδοξον ἐσόμενον, ἐπεὶ διὰ πατέρα ἀπεδήμητεν. V. πέμπει αὐτὸν παιδευθησόμενον παρὰ τὸν Νέστορα· οὗτος γὰρ είχε
τὴν ἀπὸ γήρως ἐμπειρίαν· εἶτα εἰς Σπάρτην πρὸς Μενέλαον· 
γὰρ ἀπὸ τῆς ὀκταετοῦς πλάνης ἐπανεληλύθει νεωστί· κοινῶς δὲ δοξα-
σθησόμενον διὰ τὴν ἀναζήτησιν τοῦ πατρός. E. τῆς Ὀδυσσείας οὐκ ἐχούσης ἐξ αὑτῆς ποικιλίαν ἱκανὴν, τὸν Τη-
λέμαχον ἐξελθεῖν εἰς Σπάρτην καὶ Πύλον ποιεῖ, ὅπως ἂν τῶν Ἰλιακῶν
ἐν παρεκβάσεσι πολλὰ λεχθείη διά τε τοῦ Μέστορος καὶ τοῦ 
λαου. E. παιδευθησόμενον αὐτὸν ὡς Νέστορα πέμπει. περὶ δὲ
τῆς ἀποδημίας Τηλεμάχου εἴπομεν εἰς τὸ “πέμψον δʼ ἐς Σπάρτην
τέ’ (93.), καὶ νῦν δὲ λεκτέον ὡς ὑπόθεσιν αὐτὴν πεποίηκεν ὁ ποιητὴς
ποικιλίας λόγων καὶ ἐξαλλαγῆς ἰδεῶν, ἵνα μὴ μονότροπος ᾖ τῆς
ποιήσεως ὁ τρόπος. H. Q. οὐκ ἀποδέχονται τινὲς τῆς Ἀθηνας τὴν ὑποθήκην ἐκπεμπούσης
Τηλέμαχον, ὅτε ἦν ἐν μεγίστοις κινδύνοις ἡ οἰκία, πρὸς τὴν ἄπρακτον
ζήτησιν τοῦ πατρὸς, τῶν μνηστήρων ἑτοίμων ὄντων καὶ βίαν προσ-
φέρειν τῇ Πηνελόπῃ διὰ τὴν πολυχρόνιον μνηστείαν, τῆς δὲ οἰκίας
οὐκ ἐχούσης τὸν προῖστάμενον ἄνδρα· καὶ ὅμως ὑπʼ αἰτίας οὔσης τῆς 
συμβουλῆς οὐκ ὀκνεῖ ἡ Ἀθηνᾶ λέγειν
 σοὶ δʼ αὐτῷ πυκινῶς ὑποθήσομαι, αἱ κε πίθηαι, 
ἐπαινοῦσα ὡς σοφὴν τὴν τοιαύτην παραίνεσιν. ἢ δεικτέον τὸ σοφὸν
τῆς εἰς ἀποδημίαν ἀποστολῆς, ἢ ἀλόγου οὔσης ὑποθήκης ἄτοπος ὁ
τοιαῦτα θεοῖς ἀνατιθεὶς νοήματα. φαίνεται τοίνυν Ὅμηρος ἀδύνατον 
νομίσαι ἄνδρα ὑπὸ γυναικὶ τεθραμμένον, εἰ καὶ σωφρονεστάτη εἴη,
καὶ ἐν οἴκῳ κατακεκλειμένον πλήρει ὑβριστῶν ἀνθρώπων, ἐν θεραπαι-
 cunda, ἐν τῇ κατὰ ἀριανὸν οὐκ ἦν πει- Διὸς, εἰς ὄν E.
θήσῃ (hoc glossema est verbi πί- 4. ὅσσαν —κληδόνα E. omisso εἰώ-
θηαι) ὁ στἱχος.
θασι καλεῖν. κληδὼν δὲ καὶ φήμη T.
κατὰ ‘Pιανὸν] κατʼ ἀριανὸν M. 9 —12. Ex Heraclti Alleg. c. 62.
2. ἔθεν—Διὸς ἱερὸν, εἰς ὃ T. ἔνθεν— 17. εἰς τὸ addidit Buttm. 

 
νίσι τε ἀσελγέσιν ἐναυξόμενον καὶ νήσῳ μικροπρεπεῖ καὶ ἀβασι-
λεύτῳ πολὺν χρόνον, κινδύνων τε ξενικῶν μὴ εἰληφότα πεῖραν, μηδὲ
μετασχόντα ἀνδρῶν καὶ ἀγωνιάσαντα, ἐν ὅσαις ἀδημονίαις γέγονε
Τηλέμαχος προσιέναι μέλλων Νέστορί τε καὶ Μενελάῳ καὶ Ἑλένῃ·
φαίνεται οὖν μήτοι ἂν δυνηθῆναι νομίσαι ἀρετῆς ἄλλως πως με- 
τασχεῖν· διὸ πρόφασιν μὲν ἔχει ἡ ἀποδημία περὶ ἐξετάσεως τοῦ
πατρὸς, σκοπὸς δέ ἐστι τῇ συμβουλευούσῃ Ἀθηνᾷ παίδευσις, ἀφʼ ἧς
ἤμελλεν ἔσεσθαι ὃ προὔθετο μάλιστα ἡ θεός· καὶ ἐρεῖ (93.)
 πέμψω δʼ ἐς Σπάρτην τε καὶ ἐς Πύλον ἠμαθόεντα, νόστον πευσόμενον πατρὸς φίλου, ἤν που ἀκούσε, ἡδʼ ῖνα μιν κλέος ἐσθλὸν ἐν ἀνθρώποισιν ἔχησιν. 
εἰ μὲν ἡ πρόφασις ἐξέτασιν εἶχε πατρὸς ἐπανόδου, σκοπὸς δʼ ἦν
ταύτης παίδευσις, ἀφʼ ἧς τὸ κλέος ἐν ἀνθρώποισι γίνεται. εἴη ἂν
θεία ἡ παραίνεσις καὶ τῇ Ἀθηνᾷ πρέπουσα, μένων δʼ ἐν θάκῃ ἀπαί-
δευτος ἢ τῶν μνηστήρων εἴχετο καὶ προῦδωκεν ν τὸν οἶκον, ἢ ἐπιτι- 
θέμενος αὐτὸς ἀπώλετο ἂν, μόλις τοῦ Ὀδυσσέως διʼ ὑπερβολὴν φρο-
νήσεως καὶ ἐμπειρίας δυνηθέντος αὐτοῖς δολίως ἐπιθέσθαι, ἄξιός τε
οὐκ ἂν τοῦ πατρὸς ἐγένετο μή τί γε παρὰ τῶν συστρατευσάντων
πυθόμενος περὶ τῶν ἐκείνου πράξεων· διὸ καὶ συνεῖναι αὐτῷ ἐλθόντι
κωλυόμενος πεπαίδευται ἤδη, καὶ οἶδε πῶς προσενεχθῇ τῷ πατρὶ ἀφʼ 
ὧν ἀκήκοε περὶ αὐτοῦ διηγημάτων. τόν τε περὶ τῆς μητρὸς φόβον
καὶ ὅλως τῶν περὶ τοῦ οἴκου τὸ μέν τι ἡ Πηνελόπη ἐξέλυσεν ἱκανὴ
οὖσα περιγενέσθαι τῷ φρονήματι τῆς τῶν μνηστήρων ἀνοίας, τὸ δέ τι
καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἠσφαλίσατο, τὸν δῆμον ἐπαναστῆναι συμβουλεύσασα
κατὰ τῶν μνηστήρων διὰ τῆς κατὰ τὴν ἐκκλησίαν ὧν δρῶσιν εἰς τὴν 
οἰκίαν μηνύσεως (β, 27.)
 ἐξ οὗ Ὀδυσσεῦς δῖος ἔβη κοίλς ἐνὶ νηυσὶν, οὐδέποθʼ ἡμετέρη ἀγορὴ γένετʼ οὐδὲ θόωκος. 
ὥστε πῶς ἔλαβε τὸ μέγεθος τῆς τῶν μνηστήρων ἀδικίας, καὶ δημηγορή-
σαντος Τηλεμάχου τοσαύτη ἐπιστροφὴ γίνεται ὥστε ἐπειπεῖνὡς οἶκτος 
 5. ἄλλως πως scripsi pro ἄλλως τέ scholion ad v. 283. 284. spectans,
νῦν κληδόνα, τουτέστι κλέος καὶ δόξαν.
9. τε καὶ] τε παρὰ ξανθὸν μενέλαον πρῶτα μὲν ἐς πύλον πέμπει αὐτὸν παι-
καὶ H.
δευθησόμενον, ἐπεὶ διὰ πατέρα ἀπεδή-
27. ἐξ οὖ] ἐξ οὖ ὁ γὰρ H. μησεν: — Tum scholia plura se-
29. ὅστε πῶς ἔλαβε] Verba non quuntur ad v. 272—275. (fol. 5b.
et 6a), post quæ infertur tanquam
integra.
30. Post οἴκτος in H. illatum lemma δʼ ἕλε λαὸν ἅπόντα. 

 
δʼ ἕλε λαὸν ἅπαντα. καὶ φοβηθέντας τοὺς μνηστῆρας λέγειν (β, 85.)
 Τηλέμαχʼ ὑψαγόρη, μένος ἄσχετε, ποῖον ἔειπας ἡμέας αἰσχύνων, ἐθέλεις δὲ καὶ μῶμον ἀνάψαι, 
καὶ ἄλλους δʼ ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας φάναι (β, 166.)
 πολλοῖσι δὲ καὶ ἄλλοισι κακὸν ἔσται, οἵ νεμόμεσθʼ Ἰθάκην εὐδείελον, ἀλλὰ πολὺ πρὶν φραζώμεσθʼ ὥς κεν καταπαύσομεν, ἠδὲ καὶ αὐτοὶ παυέσθων· καὶ γάρ σφιν ἄφαρ τόδε λψῖόν ἐστι· 
ἡ δὲ πρόφασις ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ῥηθεῖσα τῆς ἀποδημίας οὐδὲν καινοτο-
μεῖ· τί γάρ φησιν; (β, 210.) 
 ταῦτα μὲν οὐδʼ ὑμέας ἔτι λίσσομαι οὐδʼ ἀγορεύω· ἤδη γὰρ τάγʼ ἴσασι θεοὶ καὶ πάντες Ἀχαιοί. ἀλλʼ ἄγε μοι δότε νῆα θοήν. 
καὶ εἰπὼν τὴν αἰτίαν διʼ ῆν ἀποπλεῖν μέλλει ἐπάγει (218.)
 εἰ μέν κεν πατρὸς βίοτον καὶ νόστον ἀκούσω, ἡ τʼ ἂν τρυχόμενος περ ἔτι τλαίην ἐνιαυτόν 
καὶ τὰ ἑξῆς. οὕτως τοίνυν ἡ ὑπόθεσις ὡς καὶ αὐτῶν ἐπὶ συμφέροντι
γενομένης τῆς ἀποδημίας πεπεῖσθαι δοκούντων ὅτι τέθνηκε, καὶ
πρῶτα μὲν ὅτι οὐκ ἀποδημήσει ἐλπιζόντων, ἔπειτα δʼ εἰ καὶ ἐκτε-
λέσειε τὴν ὁδὸν, ὅτι πεισθήσεται ὅτι τέθνηκεν αὐτῷ ὁ πατὴρ, πει- 
σθεὶς δὲ τὴν μητέρα ἐκδώσει, μηδὲν ἐγχειρεῖν ἐποίει τῶν ἀτόπων εἰς
τὸν οἶκον· ἔπειτα δʼ οὐκ ἧν σκοπὸς βιάσασθαι τὸν γάμον· οἱ γὰρ
ἄλλοι ἠμύναντ’ ἂν τὸν βεβιασμένον· ἀλλ’ ἀποκριθῆναι ὑπὸ τῆς μνη-
στευομένης τῶν γονέων αὐτὸς ἕκαστος ἠξίου, ἵνʼ οὕτως οἱ λοιποὶ παύ-
σωνται τῆς μνηστείας. πολὺν δὲ χρόνον ἡ ἀποδημία λανθάνει τοὺς 
μνηστῆρας· αἰσθάνονται γὰρ ὁπηνίκα Νοήμων ὁ τὴν ναῦν χρήσας
Τηλεμάχῳ πάρεστιν ἐρωτῶν αὐτοὺς περὶ τῆς ἐκείνου ἀπουσίας, καὶ
φοβερὸς αὐτοῖς ἀποδημήσας γίνεται, ὡς βουλεύσασθαι περὶ τῶν καθʼ
ἑαυτοὺς μᾶλλον ἢ περὶ τοῦ γάμου. ὥστε καὶ περιέσπασε μᾶλλον
ἡ ἀποδημία εἰς ἄλλα ἀπὸ τῆς κατὰ Πηνελόπην βίας, ἐξεῖλε δὲ καὶ 
αὐτὸν ἀπὸ τῶν κινδύνων, σὣς πολλάκις ἂν ὑπέστη μετʼ αὐτῶν πάντα
χρόνον διατρίβων. ὡς γὰρ τὰ τελευταῖα, ὅτε ἐπανῄει τε καὶ ἐπανῆλ-
θεν, ἐπιβουλεύοντες διετέλουν, οὕτως ἂν παρόντι καθʼ ἡμέραν τὴν
πεῖραν προσλαβόντες ἔδρασαν ἄν τι τῶν ἀνηκέστων. διὰ πάντων οὖν
 7. φραζώμεθʼ ] φραζόμεθα H. Eustath. p. 1442. 30.
16. ἐνιαυτόν] εἰς ἐναυτόν H. 32. ἐπανῄει] ἐπανήγει H.
21. ἐκδώσει] ἐκδόσει H. Conf. 

 
φαίνεται ἡ ἀποδημία ἀναγκαία καὶ κρείττων καὶ πολλῷ ἀσφαλε-
στέρα τῆς ἐν Ἰθάκῃ ἐκδιηγήτου μετὰ τῆς τῶν μνηστήρων διατριβῆς·
τὸ γὰρ λέγειν ὅτι, ἵνα ἐντύχῃ τῷ πατρὶ κατὰ τοὺς ἀγροὺς, διὰ τοῦτο
αὐτὸν ἡ Ἀθηνᾶ ἀποδημῆσαι πεποίηκε, ψεῦδος. καὶ γὰρ καὶ μὴ ἀπο-
δημήσας ὑπερόριος, ἐν δὲ τοῖς ἀγροῖς γενόμενος, ἐνέτυχεν ἂν 
πατρί· καὶ οὐχ ἵνα ἐντύχῃ τῷ Ὀδυσσεῖ, ἀποδημῆσαι αὐτὸν πεποίη-
κεν ἡ Ἀθηνᾶ, ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ τῆς ἀποδημίας διὰ τοῦτο θᾶττον εἰς
τὴν πατρίδα ἐπανήγαγεν. H. a m. sec. 285. κεῖθεν δʼ ἐς Σπάρτην τε] πῶς εἰς Σπάρτην ἐλθὼν οὐ συν-
τυγχάνει Ἰκαρίῳ; ἢ ἐπεὶ καθʼ Ὀμηρον ἐν Ἰθάκῃ οἰκεῖ· ἢ ἀπέχθον- 
ται αὐτῷ αὐτός τε καὶ ἡ μήτηρ ὡς ἀναγκάζοντι αὐτὴν γαμηθῆναι, ὡς
αὐτήν φησι “μάλα δʼ ὀτρύνουσι τοκῆες γήμασθαι” (τ, 158.) E.
M. Q. 289. εἰ δέ κε τεθνειῶτος] ἐναντίον τοῖς προειρημένοις ὅπου μαν-
τεύεται τὴν παρουσίαν αὐτοῦ. ἀναγκαίως ποικίλας ἐκφέρει τὰς γνάώ- 
μας, ὑπὲρ τοῦ μὴ πάντα προσανέχειν αὐτὸν τῆ Ὀδυσσέως παρουσίᾳ.
C. Q. τεθνηῶτος διὰ τοῦ η. H. 291. χεῦσαι] γρ. χεῦσαι. H. γρ. δὲ οὕτως, χεῦσαι καὶ κτερεΐ-
ξαι, ἀπαρέμφατα δεχόμενα τὸ προαιρετικὸν ῥῆμα ἀπάξω, θέλησόν τι 
ποιῆσαι χεῦσαι, καὶ θέλησόν τι ποιῆσαι κτερείξαι, καὶ ἄλλως τὸ
ἀπαρέμφατον ἀντὶ τοῦ προστακτικοῦ. H. κτερείξαι] γρ. κτερέιξον. H. κτερέιξον] τὰ κάτω τῆς ἔρας νενομισμένα τοῖς νεκροῖς ἐπιτάφια,
ἢ τὰ ἐναγίσματα, ἢ καθάρματα. κυρίως δὲ τὰ ἐπὶ τοῖς κτεινομένοες 
ἐντάφια, ἀπὸ τοῦ ἱκετήριόν τι εἶναι. E. 294. φράζεσθαι] γενναίως χρῆται τῇ συμβουλῇ. οὐ γὰρ σπεί-
σασθαι τοῖς μνηστῆρσιν αὐτὸν ἀξιοῖ καὶ τέρπεσθαι τοῖς ἰδίοις ὅπως
οἱ πολλοὶ ὑπʼ ἀργίας συμβουλεύειν εἰώθασιν, ἀλλὰ τιμωρίαν παρὰ
τῶν ἀδικησάντων λαβεῖν. E.Q. 297. νηπιάας ὀχέειν] ἀφροσύνας φέρειν, ἐπεὶ οὐκέτι τοιοῦτος εἶ
 2. τῆς τῶν] τῆς om. H. ἐπανέχειν—τῆς—παρουσίας Q.
9. πῶς—] Conf. schol. ad δ, 1. 19. γρ. χεῦσαι] Quum hoc ipsum
10. οἰκεὶ M. Legebatur ὄντος. in textu legatur, corrigendum γρ.
11. ὡς addidi ex M. χεῦαι. et in altera annotatione γρ.
12. μάλα M. μάλιστα E.Q. καὶ οὕτως, χεῦαι καὶ κτερεΐξαι.
16. προσανέχειν— τῇ — παρουσίᾳ] 31. ἀφροσύνας—ὸχέειν, ἢ om. Q. V. 

 
εἰς τὸ νηπιάας ὀχέειν, ἢ τὰ νέων φρονεῖν καὶ φέρειν· ἢ ὀχεῖσθαι ὑπὸ
τῆς νεότητος, τουτέστιν ἄφρων εἶναι. Q.S.V. τηλίκος] τηλικοῦτος, μικρὸς, ἀνήλικος, πάνυ νέος. S. ἐσσί] τὸ ἐσσί γίνεται ἐκ τοῦ ἔω, ἐμί, ἔς. οὐδέποτε δὲ ῥῆμα μο-
νοσύλλαβον βραχυκαταληκτεῖ πλὴν τοῦ θές, δός, ἕς. γίνεται δὲ 
προσθήκῃ τοῦ ἑτέρου σ, ἐσσ. ἐπεὶ δὲ πάλιν λέξις Ἕλληνικὴ οὐδέποτε
καταλήγει εἰς δύο σύμφωνα τὰ αὐτὰ, προσθήκῃ τοῦ ι γίνεται ἐσσί. E. 298. ἢ οὐκ ἀίεις] ἐξ ὁμοίων ἡ προτροπή. καὶ οὗτοι γὰρ ὅσον ἐφʼ
ἑαυτοῖς καὶ Πηνελόπην ἐμοίχευσαν καὶ τὴν βασιλείαν ἀφείλοντο. γνη-
σίου δὲ νουθεσίας ἐστὶ σύμβολον ἡ μετὰ τὴν ἐπίπληξιν προτροπή. E.M. 300. Αἴγισθον] οὐκ οἶδεν ὁ ποιητὴς τὸν Κλυταιμνήστρας ὑπὸ τοῦ
παιδὸς μόρον. E.H.M.S. ὅς οἱ πατέρα] ἄνευ τοῦ σ Ἀρίσταρχος, ὅ οἱ πατέρα. M. ἔκτα] πολλοὶ συστέλλουσι τὸ α τοῦ ἔκτα, νομίζοντες ἀποκοπὴν
εἶναι τοῦ ἔκτανε· ὁ δὲ Ἀρίσταρχος ἐκτείνει. M. Q. 301. μάλα γὰρ σʼ ὁρόω καλόν τε μέγαν τε] αἰσχρὸν γὰρ τοῖς τῆς
τύχης δώροις μὴ συνυπουργεῖν. M.S. 302. ἄλκιμος ἔσσο] ταῦτα λοιπὸν εἰδυῖα τὸ φιλότιμον τῶν νέων
λέγει. M.S. 305. καὶ ἐμῶν ἐμπάζεο μύθων] διδασκαλικῶς ἐπιλέγει πάλιν περὶ 
τῶν αὐτῶν ἀντὶ τοῦ ἐπιστρέφου καὶ φρόντιζε. M.S. 307. ξεῖὐ, ἤτοι μὲν ταῦτα φίλα] μιμούμενος πατρικὸν ξένον ἐπι-
τιμήσει ἐχρήσατο. ὁ δὲ συνετῶς οὐκ ἐδυσχέρανεν, ἀλλὰ καὶ χάριν
ὁμολογεῖ. E.S. 312. κειμήλιον ἔσται ἐξ ἐμεῦ] ἀντὶ τοῦ δοθήσεται παρʼ ἐμοῦ· καὶ 
οἱ ξένοι παρεῖχον, ὡς Βελλεροφόντης Οἰνεῖ τὸ δέπας. H. 313. διδοῦσι] ἀπὸ τοῦ διδῶ. οἷδε δὲ αὐτοῦ τὴν κλίσιν ὁ ποιητής·
“δῶρα μὲν οὐκέτʼ ὀνοστὰ διδοῖςʼ (Il. ι, 164.)· οἶδε δὲ καὶ τὸ δί.
δωμι. E.Q. 316. δῶρον δʼ ὅ τοι καί μοι] γράφεται, ὅτι κεν μοι. P. 2. τῆς om. Q. V. 10. γνησίου—προτροπή addidi ex M.
ἄφρων] ἄφρονα Q. V. 11. ὑπὸ τοῦ παιδὸς μόρον] ὑπὸ παιδὸς
4. τὸ ἐσσί γίνεται ἐκ τοῦ ἔω, ἐμί, φόνον E. Conf. schol. ad γ, 303.
ἔς] Copiosior de his formis dispu- 28. οἱδε δὲ καὶ τὸ δίδωμι] οἰδε καὶ
tatio est Eustaathii p. 76. 22. τὴν δύναμιν Q.
8. προτροπή] τροπή E. 30. δʼ ὃ τοι καί μοι] Sic P. in textu,
9. ἀφείλοντο] ἀφείλαντο M. sed ab correctore. 317. αὕτις ἀνερχομένῳ] ὑποστρέφοντι ἐκ τῆς Ἰταλίας. V. 318. ἄξιον ἔσται ἀμοιβῆς] ἀξίως ἀμείψεται, ἢ τοὐναντίον παρʼ
ἐμοῦ καλὸν δῶρον λάβοις ἄν, ὥστε ἄξιον ἀμοιβῆς γενέσθαι. καὶ γὰρ
οἱ ξενισθέντες ἐδίδοσαν δῶρα· Βελλεροφόντης δὲ χρυσοῦν ποτήριον
(Il. ζ, 220.). Q. V. 320. ὄρνις δʼ ὡς ἀνόπαια] εἶδος ὄρνιθος, ἢ ἀπὸ τοῦ ἄνω πέτεσθαι,
ἢ ἀπὸ τοῦ ἄνω ἔχειν τοὺς ὥπας. B. ἢ διὰ τὸ ὡς ὄρνις ταχέως ὁρμῆ-
σαι. καὶ Ἀρίσταρχος δέ φησιν ὄνομα ὀρνέου ἡ ἀνόπαια, ὡς “φήνῃ
εἰδομένη” (γ, 372). ἔνιοι δὲ ἀνὰ τοὺς ὥπας, ὅ ἐστι τοὺς ὀφθαλμούς.
Ἄλλως. ὡς ὄρνις ὑψιπέτης ἡ τὰ ἄνω παίουσα, ἢ ἀνὰ τοὺς ὥπας ὁρ- 
μῶσα· ἢ πανόπαια, ἵνʼ ᾖ ἡ χελιδών. Κράτης δὲ τὴν τετρημένην κερα-
μίδα. M. ὁ μὲν Ἀρίσταρχος ἀνόπαια προπαροξυτόνως ἀναγινώσκει
ὄνομα ὄρνιθος λέγων, ὁ δὲ Πρωδιανὸς ἀνοπαῖα ἀντὶ τοῦ ἀοράτως, ἵνʼ
ᾖ οὐδέτερον πληθυντικὸν, ὡς τὸ “πυκνὰ μάλα στενάχων (Il. σ,
318.)· διὸ καὶ προπερισπαστέον φησίν. οἱ δὲ, ἀνὰ ὀπὴν, ἢ καὶ 
καπνοδόχος καλεῖται. κακῶς δὲ ὁ Ἡροκλείδης φησὶν ἐν ταῖς ὁμοιό-
τησι μὴ ἐπιφέρεσθαι τῷ ὄρνις τὸ κύριον· ἔλαθε γὰρ αὐτὸν τὸ
“ὄρνιθι λιγυρῇ ἐναλίγκιοςʼ (Il. ξ, 290.). E.H.Q.R. ἢ ἄρπῃ
εἰκυῖα. εἶδος ὀρνέου· ἢ διὰ τῆς ὀπῆς· ἢ ἀόρατος, διὰ τὸ ὡς ὄονις
ταχέως ὁρμῆσαι. καὶ Ἀρίσταρχος δέ φησιν ὄνομα ὀρνέου ἡ ἀνόπαια, 
ὡς “φήνῃ εἰδομένη.” ἔνιοι δὲ ἀνὰ τοὺς ὥπας, ὅ ἐστι τοὺς ὀφθαλ-
μούς. H. V. Ἄλλως. οἱ μὲν ἀντὶ τοῦ, ταχέως ἅρμησεν· ἔστι γὰρ
εἶδος ὀρνέου· οἱ δὲ προπαροξυτόνως ἀντὶ τοῦ ἀοράτως. οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ,
ἀπὸ τῆς καπνοδόχου, ἣν ὀπὴν λέγουσι Φωκεῖς. ἔνιοι δὲ ἀνὰ τοὺς
ὥπας ὅ ἐστι τοὺς ὀφθαλμούς. E.Q. 7. Addidi ταχέως ὁρμῆσαι e lin 20 15. ἀνὰ ὁπὴν-καλεῖται] ἀνὰ τὴν
eqectis duobus quæ in M. temere ὀπήν· οἱ γὰρ ἀρχαῖοι οἴκοι ἐν μέσῳ τῆς
post ὄρνις illata sunt scholiis, altero ὀροφῆς ὀπὴν εἶχον, ἧν καὶ καπνοδόχην ἐκά-
(ad v. 386.) περιρρεομένη —θαλάσσης, λοῦν. R.
altero (ad v. 390.) καί κεν—πάνυ 16. κακῶς Maius pro καλῶς.
κακόν, quae suis locis vide. 17. τῷ ὄρνις correxi pro τὸ ὄρνις.
11. πανόπαια, ἵνʼ ῇ -τετρημένην 18. ἢ ἄρπῃ] ἡ ἄρπη H. ἡ ἄρπῃ
scripsi pro πάνοπα ἴνα ἐστὶν—τε- εἰκυῖα om. V.
τριμμένην, collato Etym. M. p. 111, 21. δέ om. H. Conf. lin. 9.
ὀρνέου ἡ ἀνόπαια restitui ex scholio
κεραμίδα] Eustath. p. 1419, 28. ἢ superiore pro ὀρνέου· ἢ ἀνόπαια.
διὰ τῆς ἀπαίας φασὶ κεραμίδος. 24. ἀνὰ τοὺς pro ἀντὶ τοῦ cor-
14. οὐδέτερον] οὐδετέρως R. rectum ex scholio præcedenti. 321. θῆκε μένος] τὸ μένος ἐπὶ ψυχικῆς προθυμίας λαμβάνεται,
τὸ δὲ θάρσος ἐπὶ τῆς ἀνδρείας. διαφέρει δὲ θάρσος θράσους. τὸ μὲν
γὰρ θάρσος εὔλογόν ἐστι παράστημα τῆς ψυχῆς, τὸ δὲ θράσος τοὐ-
ναντίον. E. ἔθηκε δὲ εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ Τηλεμάχου μένος καὶ
προθυμίαν τῆς τοῦ πατρὸς ἀναψηλαφήσεως καὶ τοῦ φόνου τῶν μνη- 
στήρων νῦν παρὸ πρότερον. Q. 324. αὐτίκα] καλῶς τὸ αὐτίκα· οὐ γὰρ ἔδει ἐγχρονίζοντα παρέ-
χτιν αὐτοῖς ὑποψίαν τῆς συνουσίας τοῦ ξένου. E.H.P.S. 325. ἀοιδὸς] οὕτος ὁ ἀοιδὸς ἀδελφὸς ἦν λαριάδου τοῦ Κλυταιμνή-
στρας ᾠδοῦ, συνάρας ἀπὸ Λακεδαίμονος Πηνελόπῃ. E.H. 326. εἵατʼ ἀκούοντες] δασυντέον τὸ εἴατο· ἕατο γάρ ἐστι. τὸ
δὲ ἰῶτα προσελθὸν τηρεῖ τὸ αὐτὸ πνεῦμα, ἕως εἵως, ἕνεκα εἵνεκα. οὐδὲ
μάχεται τὸ εἵλως παρὰ τὸ ἕλος γεγονός. οὐ γὰρ δισσὸν τὸ τῆς χρήτ
σεως, οὐδὲ ἔστι τις ἔλως, ἀλλʼ αὐτόθεν παρὰ τοῦ ἕλος ἐσχηματίσθη
ποιητικῷ πλεονασμῷ. E.H.M.Q. 327. ἐπετείλατο] φησὶν ὅτι ἡ Ἀθηνᾶ προσέταξε τῷ Φημίῳ ἵνα
τὸν ἐκ τῆς προνοίας νόστον τῶν Ἀχαιῶν εἰς οἰκείαν ἀοιδὴν ἔχῃ. οὐκ
ἄλλο δὲ τοῦτο αἰνίττεται ἢ ὅτι Ἀθηνᾶ λέγεται ἡ φρόνησις, ὑπὸ δὲ
τῆς οἰκείας φρονήσεως συνῆκεν ὁ Φήμιος τὸ ἀείδειν τὸν νόστον τῶν
Ἀχαιῶν. ἀποροῦσι δέ τινες λέγοντες, διὰ τί ὁ Φήμιος τοῦτο ποιεῖ, 
καὶ ταῦτα τῆς Πηνελόπης ἐπὶ τῇ τοιαύτῃ ᾠδῇ δακνομένης. καὶ φᾶ-
 9. λαριάδου] χορίου E. Recta 13. εἵλως] εῖλω M.
scriptura, licet obscuris literarum παρὰ τὸ ἕλος H. M. ἀπὸ τοῦ ἔλως
ductibus, est in H., ex quo aertur E.Q.
οὖτος δὲ χαριάδου ἀδελφὸς ὴν τῆς κλυται- 14. Ex perversa huqus acholii
μνήστρας ᾠδοῦ etc. “Charium Clv- oratione hic qualiscunque sensus.
taemnestrae cantorem nominari cæ- est eliciendus. Oiphthongum εἰ
ptum in Posthomericis, cum Chari- asperum non admittere nisi ubi
demo ejusdem hominis nomine in poetica sit ectasis litterae ε, ut in
schol. ad γ, 267. conciliandum sic εῖατο, εἵως, εῖνεκα. Neque adver-.
puto, ut ibi pro λαρίδημον cum Eu- sari huic regulae vocem εἵλως:
stathio p. 1466, 54. scribatur λα- quamvis enim haec non ex alio
ριάδην, id quod compendio scriptum equsdem sensus vocabulo ἔλως pro-
in illud facile abiit. Nam χάριος et ductione facta sit, derivari tamen
λαριάδης nonnisi duplex forma est illam ab nomine urbis Ἕλος, ita ut
equsdem nominis ut Θέσπιος et Θε- ex hoc statim, pleonasmo illo alias
σπιάδης et similiter multa alia.” poetico, formatum sit appellativum
Heinrich. ap. BUTTM. εἵλως. Conf. Lex. de Spirit. Valck.
10. πηνελόπῃ H. ἰθάκῃ E. p. 240. BUTTM.
11. δασυντέον τὸ εῖατο] Nam alii παρὰ τοῦ ἕλος Buttm. pro παρὰ τοῦ
εἴατο scribebant. ἕλως. αὐτόθεν παρὰ τοῦ ἕλος om. H.
12. τὸ αὐτὸ M. αὐτοῦ τὸ E.H.Q. 17. ἔχη] ἐνθῆ Buttm. 

 
μὲν ὅτι οἰκονομικῶς ὁ Φήμιος τοῦτο ποιεῖ, ἵνα τῆς τοιαύτης ἀοιδῆς
τοῦ Φημίου ἡ Πηνελόπη ἀκροωμένη τοῦ οἰκείου ἀνδρὸς μνημονεύῃ
καὶ ἀποσοβῇ τοὺς μνηστῆρας. E. ἐπετείλατο] ἐπετέλεσεν. οὐκ ἄρα Πινδαρικὴ λέξις τὸ τέλλεται
δηλοῦν τὸ ἐπιτελεῖται, γίνεται, “φίλια δῶρα Κυπρίας ἄγʼ εἴ τι, 
Ποσείδαον, ἐς χάριν τέλλεται,” ἀλλʼ οἶδεν αὐτὴν καὶ ὁ ποιητής. Καὶ
ἄλλως. ἐπετείλατο ἀντὶ τοῦ ἐπετέλεσεν. ταῦτα δὲ ἦδε νουθετῶν
τοὺς μνηστῆρας ἐκ τῶν περὶ Κασάνδρας καὶ Αἴαντος μὴ ὀρέγεσθαι
ἀσεβῶν γάμων. H. 328. ὑπερωιόθεν] κωλύεται τὰ περὶ Ὀδυσσέως λέγειν ὁ δὸς, 
ἐπεὶ τάχα ἀκούσας ὁ Τηλέμαχος οὐκ ἂν ἀπεδήμησε, καὶ οἱ μνηστῆ-
ρες ἀπηλλάττοντο τῆς Πηνελόπης, οὕτω δὲ ἡ πᾶσα οἰκονομία τῆς
ὑποθέσεως διελύετο. H. tu. 329. Ἰηνελόπεια] ὥσπερ ἐν ἀρχῇ τῆς Ἰλιάδος τὸ περιμάχητον
πρόσωπον λένης ἐνεφάνισεν ἡμῖν ὁ ποιητὴς, οὕτω καὶ νῦν τὴν περι- 
μάχητον σωφροσύνην Πηνελόπης. καὶ λένη γὰρ ἐπιφοιτᾷ τῷ
ἀρίστῳ (Od. δ, 121.), καὶ Ἀρήτη τοὺς Φαίακας οὐ φεύγει (ῃ,
141.) E.H.Q. 330. κλίμακα δʼ ὑψηλὴν] καὶ πῶς ἥρχετο πρὸς ἐραστάς; ἀλλʼ
ἐνικᾶτο τῷ διὰ τῆς Ὀδυσσέως μνήμης πένθει, καὶ παύειν ἄλλως τὸν 
ᾠδὸν οὐκ ἐδύνατο. ἄλλως τε περὶ τὸν ἐχέφρονα πόσιν φιλόστοργον
ἦθος ἀποδείκνυσι, τῶν ἐραστῶν ἕκαστον ἐκπαιδεύουσα πρὸς σωφροσύ-
νην. οὐ γὰρ ἁπλῶς βιάσασθαι τὴν γυναῖκα τοῖς μνηστῆρσιν ὥριστο,
ἀλλὰ νόμῳ γαμεῖν τὸν ἀρεσκόμενον αὐτῇ. E.H.Q. 332. αἰτιᾶται ἐκ τῶν ἐπῶν τούτων Δικαίαρχος τὴν παρʼ θμήρῳ 
Πηνελόπην
 1. οἰκονομικῶς] H. e. Phemius, e παραβάτου εἰς τὸν παρόντα Ὀμηρικὸν
consilio Homeri ad economiam στίχον ἂξ uσόδας ἔχοντα, Vν οἱ τρεῖς εἰσι
Odysseæ: spectante, ita facit. BUT. δάκτυλοι, Κούρη Ἰκαρίοιο περίφρων Πη-
4. Ἰιδαρικὴ] Olymp. 1, 119. νελόπεια ἂξ ποσὶν—έξεφαάνθη. Idem
10. ῷδὸς H. ἀοιδὸς Q. amnigma, sed anonymum et lem-
11. ἀπεδήμησε Buttm. pro ἐπέθη. mate carens, dedit Huetius in
Huetianis p. 74. ab Isaaco Vossio
14. Versui 329. in M. et Vin– acceptum et recte explicavit. Ver-
dob. 5. adscriptum ἰξ ποσὶν έμβε- sum priorem sic laudavit Huetius,
βαυῖα τριδάκτυλος ἐξεφαάνθη. quocum καλὴ Πηνελόπεια, γυνὴ κλεινοῦὈδυσῆος.ʼ
conferenda Boissonadii annot. ad 20. πένθει] πάθει E.
Greg. Cor. p.407. “Ex eodem co- 21. ὠδὸν H. ἀοιδὸν E.Q.
dice (Parisino 1409.) liceat pro- 25. Δικαίαρχος] Haud dubie ἐν
mere aliud ænigma, Ἰουλιανοῦ τοῦ Ἑλλάδος βίῳ. Habet hoc acholium 

 
 ἡ δʼ ὄτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν, στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο ἄντα παρειάων 
καὶ τὰ ἑξῆς. οὐδαμῶς γὰρ εὔτακτον εἶναί φησι τὴν Πηνελόπην,
πρῶτα μὲν ὅτι πρὸς μεθύοντας αὕτη παραγίνεται νεανίσκους, ἔπειτα 
τῷ κρηδέμνῳ τὰ κάλλιστα μέρη τοῦ προσώπου καλύψασα τοὺς
ὀφθαλμοὺς μόνους ἀπολέλοιπε θεωρεῖσθαι. περίεργος γὰρ ἡ τοιαύτη
σχηματοποιῖα καὶ προσποίητος, ἥ τε παράστασις τῶν θεραπαινίδων
ἑκάτερθεν εἰς τὸ κατʼ ἐξοχὴν φαίνεσθαι καλὴν οὐκ ἀνεπιτήδευτον
δείκνυσι. φαμὲν οὖν ὅτι τὸ καθόλου ἔθος ἀγνοεῖν ἔοικεν ὁ Δικαίαρ- 
χος. σύνηθες γὰρ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις τὰς ἐλευθέρας γυναῖκας εἰς τὰ
τῶν ἀνδρῶν εἰσιέναι συμπόσια. μαρτυρία δὲ τούτων ἥ τε παρὰ τοῖς
Φαίαξιν Ἀρήτη συνευαχουμένη τοῖς τοσούτοις κεκλημένοις εἰς τὸν
γάμον δαιτυμόσι, καὶ Ἑλένη συνεστιωμένη νέοις ἐξελθοῦσι ξένοις
περὶ τὸν Τηλέμαχον σαφῶς ἐδήλωσεν ὅτι παρθένοις μόνον ἦν αἰ- 
σχρὸν, (Od. ζ. 287.)
 ὅτʼ ἀέκητι φίλων πατρὸς καὶ μητρὸς ἐόντων ἀνδράσι μίσγηται πρίν γʼ ἀμφάδιον γάμον ἐλθεῖν· 
ταῖς δὲ γαμηθείσαις μὴ εἶναι αἰσχρόν. ἔθους οὖν ὄντος ταῖς γεγα-
μημέναις ἀναμίγνυσθαι τοῖς ἀνδράσι καὶ φαίνεσθαι ἐν τοῖς συμπο- 
σίοις, οὐδὲν ἄτοπον ἐλθεῖν τὴν Πηνελόπην, ἵνα παύσῃ τὸν ὥδὸν,
“ὅς Ἀχαιῶν νόστον ἄειδε λυγρόν.ʼ τό τʼ αὐτουργεῖν ἐλευθέριον
μάλιστα εἶναι ἐδόκει τοῖς παλαιοῖς, ὡς καὶ ἐπὶ πλυνοὺς μὴ ὄνειδος
εἶναι τὰς τῶν βασιλέων ἀπιέναι θυγατέρας, καὶ εἰς ὑδροφορίαν καί
τινας τοιαύτας ἰσοδουλικὰς τὰς νῦν ἀποβεβλημένας διακονίας. τῇδε 
καὶ τὸ παῦσαι ἄλλως οὐκ ἐνῆν τὸν ὥδὸν μὴ αὐτῇ δεηθείσῃ καὶ μετὰ
δακρύων ἱκετευούσῃ, οὐ γὰρ ἔπεισεν ἂν διʼ ἀγγέλων τοῦτο κελεύουσα·
ὥστε ἡ μὲν παρουσία ἐκ τούτων οὐκ ἄτοπος, ἀλλὰ καὶ σωφροσύνην
ἐμφαίνουσα· ἀεὶ γὰρ ἐβούλετο ὑπόμνησιν ποιεῖν τοῖς μνηστῆρσιν ὡς
παρὰ γνώμην αὐτῆς ἡ μνηστεία καὶ ὁ γάμος ἀπεχθὴς, ἡ δὲ τοῦ ἀν- 
δρὸς μνήμη ἀνεξάλειπτος. τὰ γὰρ τῆς ἐπιβουλῆς οὐχ ἡ κλῖμαξ
ἄχρι τοῦ ὑπερῳου διεῖργεν, ἀλλʼ ἕκαστος τῶν μνηστήρων αὐτὸς κρι-
θήσεσθαι νυμφίος ὑπολαμβάνων ἐκώλυε τὸν πέλας βίαιόν τι δρᾶν,
ἵνα τῶν προκειμένων μὲν αὐτὸς μὴ σφαλῇ, ἐπιεικῆ δὲ πρὸς ἰκείνην
 et cod. Paris. 2403. CHAMER. 11. σύνηθες—] Conf. Eustatt. p.
Codicis Parisini ab H. dissensum 1420, 54-
notavimus in Traefatione. 

 
ἐπιδείκνυσιν, ἵνα προκριθῇ· ὁ γὰρ σκοπὸς ἦν οὐ τὴν Πηνελόπην ὑβρί-
σαι, ἀλλὰ νόμῳ λαβεῖν γυναῖκα, καὶ κύριον ἀπάντων γενέσθαι τῶν
ἐκείνης. πάντες οὖν πάντας διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν φυλάξειν ἔμελ-
λον· τὸ δὲ
 ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα 
οὐκ ἔτι τὸ αὐτὸ τῷ (Il. γ, 141.)
 αὐτίκα δʼ ἀργεννῇσι καλυψαμένη ὀθόνῃσι ὡρμᾶτο· 
τὸ δὲ κρήδεμνον οὐκ ἦν προσώπου περίβλημα, ἀλλὰ κεφαλῆς, ὥς που
φησὶ (Il. ξ, 184.) 
 κρηδέμνῳ δʼ ἐφύπερθε καλύψατο δῖα θεάων, καλῷ, νηγατέῳ· λευκὸν δʼ ᾖν ἠέλιος ὥς. 
ὡς οὖν τὴν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς καλύπτραν, ἣν κρήδεμνον ἔφη, ταῖς
χερσὶν ἐφελκυσαμένη τὰ δάκρυα ἀποκαλύπτειν ἐβούλετο καὶ ἀποψᾶν
τῷ κρηδέμνῳ τὰ δάκρυα. τὸ οὖν 
 ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα 
οὐ τὴν περιβάλλουσαν δηλοῖ τὴν κεφαλὴν καὶ τὰς παρειὰς, μόνους
τοὺς ὀφθαλμοὺς δεικνῦσαν, ἀλλὰ τὴν ἐφελκύσασαν ἀπὸ τῆς κεφα-
λῆς τὸ κρήδεμνον, καὶ γυμνώσασαν μὲν τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσω-
πον δείξασαν, κρατοῦσαν δὲ ἐν ταῖς χερσὶ πρὸ τῶν παρειῶν τὰ δά- 
κρυα, ὥσπερ καὶ Τηλέμαχος δακρύων τὴν χλαῖναν πρὸ τῶν ὀφθαλ-
μῶν ἀνίσχει· διόπερ ἡ μὲν σχομένη εἴρηται, ὅτι ἑλκύσασα πρὸ τῶν
ὀφθαλμῶν εἶχεν, ὁ δὲ ἀνασχεῖν, ὅτι κάτωθεν ἐπάρας πρὸ τῶν ὀφθαλ-
μῶν ἐποίησεν. εἰ δὲ καλύπτει τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπον, αἰδου-
μένη κλαίειν ἐπὶ τῶν παρόντων τοῦτο ποιεῖ, οὐχ ἑταιρίζουσα διὰ τῆς 
ἐπιτηδευτῆς. καὶ Ὀδυσσεὺς (Od. θ, 84.)
 πορφύρεον μέγα φᾶρος ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσι κακκεφαλῆς εἴρυσε, κάλυψε δὲ καλὰ πρόσωπα· αἴδετο γὰρ Φαίηκας ὑπʼ ὀφρύσι δάκρυα λείβων. 
παυσαμένου μὲν τοῦ δοῦ 
 δάκρυʼ ὀμορξάμενος κεφαλῆς ἀπὸ φᾶρος ἕλεσκεν· αὐτὰρ ὅτʼ ἀῖψ ἄρχοιτο καὶ ὀτρύνειαν ἀείδειν, ἄψ Ὀδυσεὺς κατὰ κρᾶτα καλυψάμενος γοάασκεν. 
ἔ’ δὲ Ὀδυσσεὺς ἀνὴρ ὢν ήδεῖτο κλαίων φαίνεσθαι ἐν συμποσίῳ καὶ
τὴν κεφαλὴν ἐκάλυπτε καὶ τὸ πρόσωπον, πῶς οὐκέτι μᾶλλον ἡ παρὰ 
αὐτῷ παίδευσις . . . . . . .αἰσχύνη ἐπὶ ἀνδρῶν οὐ
 36. παίδευσις] Nullum hic in H. finis acholii indicium, sed vacuum
spatium dimid. lin. CRAMER. 

 
σφόδρα καθεστηκότων. ἥ τε τῶν θεραπαινίδων κατάστασις ἦν μὲν ἐξ
ἔθους ταῖς παλαιαῖς, ἐξαιρεῖ δὲ τὴν Πηνελόπην τῆς βλασφημίας ἡ
προσθήκη· οὐ γὰρ ἐξ ἐκείνων ἕπονται τῶν μεγίστων “αἳ πᾶσαι ἀναι-
δείης ἐπέβησανʼ (Od. χ, 424.), ἀλλʼ ἀμφίπολος αὐτῇ κεδνὴ ἑκάτερθε
παρέστη, τουτέστι σώφρων. τῇ οὖν περὶ τὰς θεραπαινίδας κοσμιότητι 
τὸ τῆς Πηνελόπης εἶδος διασαφεῖται. H. 333. πύκα] πυκνῶς, ἐπιμελῶς, κατεσκευασμένως. S. 334. παρειάων σχομένη] ἀμφιβολία “ σχομένη,” ἀναπετάσασα ἢ
καλυψαμένη. S. ἄντα παρειάων] τὸ “ἄντα παρειάων σχομένη” οὐ πάρεργον, 
ἀλλὰ δηλαδὴ καθελοῦσα τῆς κεφαλῆς μετὰ χειρῶν εἷλε· καὶ ἄλλως
παρʼ Ὀδυσσέως ἔμαθε κρύπτειν ἐν συμποσίοις τὸ δάκρυον. ἀλλʼ οὐδὲ
τῆς στάσεως τῶν θεραπαινῶν ἡ κατάστασις· ὑποφαίνει γὰρ τῆς
δεσποίνης τὴν κατάστασιν. E. τὸ δὲ ἄντα παρειάων οὐ πάρεργον οὐδὲ ἑτερορρεπές· ἀλλὰ πρὸ τῶν 
παρειῶν παρασχοῦσα, τουτέστι προκαλυψαμένη τῷ καλύμματι τοῦ
προσώπου, φησὶν ὁ ποιητὴς, καὶ πρὸ τῶν λόγων σωφροσύνην αὐτῆς
ἐκφαίνων. E.Q. κρήδεμνα] κρήδεμνον τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς περιβόλαιον, καρήδεμνον
καὶ ἐν συλλήψει κρήδεμνον. S. 337. πολλὰ γὰρ] ἔθος Ὁμηρικὸν ἀπὸ τοῦ γάρ ἄρχεσθαι. M.S. οἶδας] τῷ οἶδας οὐκ ἐχρήσατο ὁ ποιητής. Ζηνίδοτος γράφει
ᾐόεις, Ἀρίσταρχος δὲ οὐ δυσχεραίνει τῇ γραφῇ. ἐν οὐδενὶ γὰρ τῶν
 13. ἡ κατάστασις] πάρεργος ex su- σαν τοιαύτην γραφὴν, ἐνταῦθα δὲ οὐκ
perioribus intelligendum esse mo- ἂν γένοιτο διὰ τὸ κακομέτρητον. Αἴλιος
net Buttm.
μέντοι Διονύσιος γράφει ὅτι καὶ τὸ οἶσθα
γὰρ addidit Buttm. καὶ τὸ οἶσθας ἄμφω Ἑλληνικὰ, καθὰ
15. τὸ δὲ-παρασχοῖσα om. E. καὶ ἡσθα καὶ ἤσθας. ἅπαξ δὲ, φασὶ,
19. καρήδεμνον] Conf. Etym. M. παρʼ Ὀμήρῳ τὸ σἶδας ἐν τῷ “πολλὰ
γὰρ ἄλλα βροτῶν θελκτήρια οἱδας.”
23. Ἀρίσταρχος δὲ] Sic M. (qui
22. τῷ] τὸ H.
23. ᾐόεις] ᾐόεις M. εἴδεις H. tan- hoc scholion a m. sec habet, quæ
quam ab εἴδῶ, quem accentum pro- etiam alia bonæ notæ scholia ad–
basse Tyrannionem ex scholio ad didi1). καὶ ἀρίσταρχος H., quod sig-
α, 174. novimus. ἤδης edidit Bek. nificaret Aristarchum οὐ δυσχεραί-
kerus. Eustathii annotatio haec νειν conjecturae Ζenodoti.
est (ad ο, 20. οἶσθα γὰρ οἷος θυμὸς—) ἐν οὐδενὶ γὰρ τῶν ποιήσεων] Hac ex
τὸ δὲ “οἴσθα γὰρ οἷος θυμός” ἐλέγχει alio scholio excerpta videntur, sic,
Ζηνόδοτον καὶ τοὺς κατʼ αὐτὸν κακῶς ut opinor, corrigendo, ἐν οὐδετέρᾳ
γράφοντας τὸ οἶσθας παρὰ τῷ ποιητῇ. τῶν ποιήσεων etc. Mox verba οἴδας,
ἐν τέλει μὲν γὰρ στίχου ἢ καὶ ἐπιφορ διὸ καὶ absunt ab M.
φωνήεντος εἴη ἄν γενέσθαι συγχωρηθεῖ- 

 
ποιήσεων ἐχρήσατο τῷ οἶδας· διὸ καὶ σημειωτέον τὸν στίχον.
H. M. 340. ταύτης δʼ ἀποπαύεʼ ἀοιδῆς] δέδιε γὰρ ἡ Πηνελόπη μὴ θάνα-
τον Ὀδυσσέως σας ἀναπτερώσῃ τοὺς μνηστῆρας. E.H.R. τῆς τῶν
Ἀχαιῶν ὑποστροφῆς καὶ τῆς τοῦ Ὀδυσσέως πλάνης. Ἀρίσταρχος 
μὲν . . . H. 344. καθʼ Ἑλλάδα] Ἑλλάδα τὴν Θεσσαλίαν φησί. Ἑλλὰς γὰρ
πόλις Θεσσαλίας· “φεῦγον ἔπειτʼ ἀπάνευθε διʼ ‘Eλλάδα” (Il. ι,
478.). E.M. 346. φθονέεις] τινὲς φρονέεις γράφουσιν ἀντὶ τοῦ φρονεῖς, δι- 
δάσκεις. M. λαμβάνεται ἐπὶ τοῦ κωλύειν καὶ μέμφεσθαι. γράφε-
ται δὲ καὶ φρονέεις ἀντὶ τοῦ συνετίζεις. E. ἐρίηρον ἀοιδὸν] τὸν ἄγαν ἁρμόζοντα τὴν φωνὴν αὐτοῦ πρὸς τὸ
μέλος τῆς κιθάρας. E. 349. ἀλφηστῇσιν] ἐπινοητικοῖς, ἐφευρετικοῖς, ἀπὸ τοῦ ἀλφῶ, τὸ 
εὑρίσκω, ἀφʼ οὗ καὶ τὸ ἄλφα. B.E. 352. νεωτάτη ἀμφιπέληται] περί τινων λέγεται συντελεσθῆναι. V. 353. ἐπιτολμάτω] ὑπομενέτω. διὰ τῆς τόλμης ὑποφαίνει τὸ τοῦ
πάθους μέγεθος. E. 354. οὐ γὰρ Ὀδυσσεὺς] ὡς πεπαιδευμένος ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς 
καὶ συμβουλεύει τῇ μητρὶ, οὐκ ἐξαίρετον λέγων δυστυχεῖν τὸν πα-
τέρα. τοιαῦτα δέ φησιν εἰς ῥαθυμίαν τοὺς μνηστῆρας προκαλούμενος,
ὥστε μένειν ἀπαραφυλάκτως τὸν Ὀδυσσέα. E.tQ. ἄτοπον δὲ καὶ
τὸν μὴ δυνάμενον τὰς πράξεις τῶν μνηστήρων κωλύειν ἀποτόμως τού-
τοις ἐπιτιμᾶν. ὑφʼ ἓν δέον ἀναγνωσθῆναι τὸν στίχον, οὐ γὰρ Ὀδυ- 
σεὺς οἰὸς ἀπώλεσε νόστιμον ἤμαρ. E.H. 355. ἐν Τροίῃ πολλοὶ] ἀδιαστόλως ἀναγνωστέον. ὁ γὰρ Ὀδυσσεὺς
οὐκ ἐν Τροίᾳ ἀπώλετο. Q. V. 3. δέδιε] ἐδεδὰ, H.R. in quibus 11. καλύειν] λύειν E. Correctum
hoc scholion adscriptum ad κλίμακα ex Eustathio.
δʼ ὑψηλὴν v. 330.
12. καὶ φρονέεις] καὶ φθονέεις E.
ἡ Πηνελόπη om. E. Correctum ex scholio praecedente.
5. Post Ἀρίσταρχος μὲν indicavi Scriptura ipsa absurde est excogi-
lacunam. Totum scholion H. habet lata.
supra versum a m. secunda. 16. εὑρίσκω] ψηλαφῶ B.
8. φεῦγον] φεύγων E. 24. ἀποτόμως Buttm. pro ἀτόπως.
διʼ (καθʼ E ) Ἑλλάδα] Hoc scho- 27. ἀδιαστόλως ego correxi. δια-
liasta memoriam errore posuit pro στολῶς Q. διαστολῇ V.
δ,· Eλάδος εὐρυχόροιο. Ceterum vide ὁ γὰρ Ὀδυσσεῦς οὐκ ἐν Q. οὐ γὰρ
schol. ad, δ 726. Ὀδυσσεῦς ἐν V. 356. ἀλλʼ εἰς οἶκον] ἀθετοῦνται ἐνταῦθα· ἐπὶ δὲ τοῦ Εκτορος κα-
λῶς ἐν τῇ ζ τῆς Ἰλιάδος. H. M. ἐπὶ τοῦ Εκτορος εὐπρεπῶς εἶχον
οἱ στίχοι πρὸς Ἀνδρομάχην II. ζ, 490.) καὶ ἐν τῇ τοξείᾳ τῶν μνη-
στήρων (Od. φ, 350.). τινὲς οὖν ἀθετοῦσιν. ἐν δὲ ταῖς χαριεστέ-
ραις γραφαῖς οὐδʼ ἦσαν. H.Q.R. ἀλλʼ εἰς οἶκον ἰοῦσα] ὅσοι μεταγράφουσιν, ἀλλὰ σύ γʼ εἰσελθοῦσα,
καὶ(360.) “ἡ μὲν θαμβήσασα πάλιν θάλαμόνδε βεβήκει, λέγοντες ώς
ληρῶδες οἴκοι τὴν Πηνελόπην οὖσαν προστάσσεσθαι οἴκαδε ἀπελθεῖν,
ἀγνοοῦσιν ὡς Ὀμηρος τὸν οἶκον ποτὲ μὲν καθολικῶς λαμβάνει, ἄλλοτε
δὲ μερικῶς ἐπὶ τοῦ ἀνδρῶνος ἢ τῆς γυναικωνίτιδος, ὡς ἐκεῖ “σιγῇ δʼ 
ἐξ οἴκοιο Φιλοίτιος ἄλτο θύραζε, κλήισσεν δʼ ἄρʼ ἔπειτα θύρας εὐερ-
κέος αὐλῆςʼ (Od. φ, 387.) Ἀρίσταρχος δὲ ἀθετεῖ, ἄμεινον λέγων
αὐτοὺς ἔχειν ἐν Ἰλιάδι καὶ ἐν τῇ τοξείᾳ τῶν μνηστήρων. E.H.M.
Q. R. 357. ἠλακάτην] οὕτως μὲν αὐτὸ τὸ ἐργαλεῖον, ἠλάκατα δὲ τὰ 
ἔργα. S. 360. οἶκόνδε βεβήκει] τὴν αἰφνίδιον σύνεσιν ἐκπλαγεῖσα τοῦ παι-
δός. τὸ δὲ “ἔνθετο θυμῷ” τὸ παιδευτικὸν ὅτι οὐ χρὴ εἴργειν τὴν τῶν
λόγων δύναμιν. H.Q.R. 361. μῦθον] γρ. λόγον. P.S. 364. βλεφάροις] βλέφαρον παρὰ τὸ αἴρεσθαι ἐν τῷ βλέπειν. S. 365. ὁμάδησαν] ἐθορύβησαν κοινολογούμενοι περὶ τῆς Πηνελόπης,
ὅτι συνετὴ γυνὴ, ὅτι εὔμορφος· ὅθεν Τηλέμαχος μὴ ἐνεγκὼν ἐξῆ-
 2. ἐν τῇ ζ τῆς Ἰλιάδος om. M. In σεσθαι ceteri.
H. hoc scholion textui superscrip- 9. ἀγνοοῦσιν M. ἀγνοοῦντες ceteri.
tum.
τὸν οἱκον post ποτὲ μὲν R.
4. τινὲς—ἤσαν om. Q. R. Scripsi μὲν om. H.
autem οὐδʼ ἤσαν pro οὐκ ἤσαν. Nam 12. Ἀρίσταρχος—ττμνηστήρων om. E.
sic loquuntur scholiastae, ubi ἀθετῇ. Conf. schol. Il. ζ, 490.
σεῖς aliorum librorum auctoritate 17. παιδὸς -λόγων δύναμιν] παιδὸς,
conirmant. Vid. ad schol. α, 97. ἤγουν διὰ τὴν τοῦ Τηλεμάχου φρόνησιν.
6. σύ γʼ εἰσελθοῦσα] σύ γε ἐλθοῦσα (et ad v. 362.) οὐκ ἀπέβταλε τὸ παι-
δευτικὸν, ὅτι οὐ χρὴ εἰς τὴν τῶν λόγων
7. καὶ ἡ μὲν θαμβήσασα πάλιν ego δύναμιν S.
correxi. καὶ πάλιν ἡ μὲν θαμβήσασα 18. εἴργειν Buttm. Libri εἰς.
πάλιν H. R. καὶ πάλιν θαμβήσασα 20. γρ. λόγον] Posui hoc, ut ap-
E. Q. Nihil praeter πάλιν est in M. pareat in hoc etiam codice inter-
λέγοντες ὡς ληρῶδες M. ἀγνοοῦντες dum glossas introdhuci cum sigla
ὡς ληρῶδες H. R. ἀγνοοῦντες ὡς σκλη- γρ. Vid. et ε, 267. et cf. not. ad β,
ρῶδες E.Q.
234. BUTTM.
8. προστάσσεσθαι H. R. προτάσ- 23. εὔμορφος] ὡραία S. 

 
λεγξε τὴν ὕβριν. E.Q.S. ἐθορύβησαν· ὅμαδος γὰρ ὁ θροῦς. γίνε-
ται δὲ ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ ἄδειν. B. διὰ τὴν Πηνελόπην ἐθορύβησαν οἱ
μνηστῆρες, ὅτι συνετὴ γυνὴ καὶ φρόνιμος. P. ἀνὰ μέγαρα σκιόεντα] τὰ μεγάλην ἀποτελοῦντα σκιὰν διὰ τὸ
ὕψος. ἢ τὰ σκιώδη, τὰ κωλυτικὰ καύσωνος καὶ χειμῶνος, πρὸς ἀντι- 
διαστολὴν τῶν ὑπαίθρων οἰκημάτων, οἷα τῶν ἀσκεπῶν ἡλιακῶν. E. 366. κλιθῆναι] ἤτοι μετὰ ταῦτα τοῦ κοιμηθῆναι ηὔξαντο, ἐπεὶ
ἐθαύμασαν αὐτὴν ἰδόντες. B. 370. καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ] μικρὸν ἀνῆκεν ὁ ἀοιδὸς καὶ
εὐθέως πᾶσα ἀκοσμία. ἄμεινον οὖν ἡγεῖται τοῦ ἀοιδοῦ ἀκούειν αὐτοὺς 
ἢ παρέχειν αὐτοῖς σχολήν. E.Q. 371. τοιοῦδʼ οἷος] τοῦτο κατὰ τὸν Πυθαγόρου λόγον. ἐκεῖνος γάρ
φησιν ὡς ἔξω γενόμενος τοῦ σώματος ἀκήκοα ἐμμελοῦς ἁρμονίας. E.
θεοῖς ἐναλίγκιος] ἢ ταῖς μούσαις, ἢ ταῖς τῶν ἀστέρων ἀπηχή-
σεσι. P. 373. ἀπηλεγέως] ἀποτόμως, ἀπαγορευτικῶς, ἀφροντίστως. ἀπὸ
τοῦ ἀπό καὶ τοῦ ἀλέγω τὸ φροντίζω. E. 374. ἐξιέναι μεγάρων] προλέγων πολλάκις ἀναπολόγητον αὐτοῖς
παρίστησι τὴν κατηγορίαν, ὡς καὶ τῷ Αἰγίσθῳ. E.Q. 375. ἀμειβόμενοι] ἐρχόμενοι κατὰ διαδοχὰς ἀλλήλων. H. ἐξ 
ἀναδοχῆς ἀλλήλους καὶ ἀμοιβῆς ὑποδεχόμενοι καὶ ἐσθίοντες. S. ἐκ
διαδοχῆς ἀλλήλους καὶ ἀμοιβῆς ἀποδεχόμενοι εἰς τοὺς οἰκείους οἴ.
κους, οὐκ εἰς τὸν ἐμόν. B. ἤγουν κατʼ ἀμοιβὴν ἀποδεχόμενοι καθʼ
ἑκάστην ταῖς ἰδίαις κατασκηνώσεσι. P. 378. κείρετʼ] ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἵππων τῶν ἰπελθόντων ἐν χωρα- 
φίῳ καὶ κατανεμομένων τὰ ἐν αὐτῷ. E. ἐπιβώσομαι] ἐπιβοήσομαι, κατὰ τροπὴν τοῦ ο καὶ η εἰς ω μέγα·
ἐπιμαρτύρομαι, ἐπικαλέσομαι. E. 379. αἴκε πόθι Ζεὺς] διχῶς, αἴκε καὶ εἴκε. αἱ δὲ χαριέστεραι
διὰ τοῦ α. M. 1. βριν] ὐβρισθεισαν S. 13. ἐμμελοῦς Maius pro ἐμμελῶς.
2.ἐθορύβησαν] ἐθορυβήθησαν P. Cor- 17. ἀλέγω Eustath. λέγω E
rectum ex scholio praecedente. 23. ἀποδεχόμενοι correctum ex
4. μεγάλην-χειμῶνος] μεγάλα τὰ schol. praecedente pro ἀπερχόμενοι.
- χιόνος E. Correctum ex Eustathio. 25. χωραφίη] χωράφιον, prædium,
5. ὕψος] πολὺ τοῦ ὕψους Eustath. ager cultus. Vid. Ducangium.
9. ἀοιδὸς] κιθαρρδὸς Q. BUTTM.
12. τὸν Buttm. pro τοῦ. 30. διὰ addidit Cobetus. δῶσι] ὡς “δῶσι πόλιν Τροίην” (Il. α,129.) M. διαμερίζεται δῶ·
τὸ δὲ σι κατʼ ἐπέκτασιν. B. παλίντιτα] παλίντροπα, παλιντιμώρητα, τὰ είς τιμωρίαν ἀντι-
στρόφως εἰσπραττόμενα. S. ὑπὲρ ὧν ἐξ ἑτέρου τιμωρία γίνεται. V. 380. νήποινοι] πολύπονοι· ἐκτὸς ἐκδικήσεως· ἤτοι ἀβοήθητοι, εἰρω- 
νικῶς. E. 381. ὀδὰξ] μετὰ τῶν ὀδόντων· ἀπὸ τοῦ θήκω, θήξω, δήξ καὶ δάξ,
καὶ πλεονασμῷ τοῦ ο, ὀδάξ, ἤτοι δακόντες τὰ χείλη. E. 383. Ἀντίνοος] πρῶτος τῶν μνηστήρων. B. 385. ὑψαγόρην] μεγαλορρήμονα, ἐν τῷ λέγειν ὑπερήφανον. S. ἀπὸ 
τοῦ ὑψηλῶς ἀγορεύειν. 386. ἀμφιάλῳ] περιρρεομένῃ πανταχόθεν ὑπὸ θαλάσσης. M. τῇ
ἀμφοτέρωθεν ῥεομένῃ ἐν θαλάσσῃ. B. 389. εἴπερ μοι καὶ ἀγάσσεαι] ἐν ἐνίοις γρ. νεμεσήσεαι. εἰ καὶ
μέλλεις θαυμάζειν. M. Ἀντίνοε] πῶς Ἀντινόου εἰπόντος “μή σέ γʼ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ
βασιλῆα Κρονίων ποιήσειεν, ὅ τοι γενεῇ πατρώϊόν ἐστιν,” ὁ Τηλέμα-
χος ὥσπερ τοὐναντίον ἀκούσας φησὶ “καί κεν τοῦτʼ ἐθέλοιμι Διός γε
διδόντος ἀρέσθαι ;ʼ εἰ μὲν γὰρ εἰρήκασι, βασιλῆά σε ποιήσειαν οἱ
θεοὶ, ἀκόλουθον ἦν φάναι, “καί κεν τοῦτʼ ἐθέλοιμι, ὡς καὶ αὐτοῦ 
ἐθέλοντος τὸν Δία δῆθεν πιστεῦσαι αὐτῷ τὴν βασιλείαν καὶ συνευ-
χομένου· τῷ φαμένῳ δὲ, μὴ ποιήσειέ σε μηδὲ δοίη σοι ὁ θεὸς τὴν
βασιλείαν, ∗ ∗ ∗ ∗ ἀλλʼ οὐ τοὐναντίον ὅτι βασιλεῦσαι εὔχεται,
ᾧπερ τί παραστῆσαι βούλεται ὁ Τηλέμαχος: ῥητέον οὖν ὅτι ἐστὶ
 1. Τροίην] τρωῖην M. textu habet εἴπερ μοι καὶ ἀγάσσεαι,
3. παλἱντιτα] Conf schol. ad 394. sed literis περ μοι καὶ ex correctione
5. ἐκδικήσεως] Sic corrigendum positis. In marg. ἐν ἐνίοις νεμέσσηαι,
erat quod in E. est διοικήσεως, non in alio scholio εἰ καί μοι νεμεσήσεαι,
οἰκήσεως, quod voluit Buttm. Quod quod εἰ καί μοι νεμεσήσεαι scriben-
vocabulum aftertur quidem ex dum, ut legitur apud Eustathium
Sirac. 47, 29. ἕως δίκησις ἔλθῃ ἐπʼ p. 1425, 17.
αὐτούς, sed hic quoque corruptum 18. Διός γε] θεοῦ E.
est ex ἐκδίκησις, quod legitur eodem 19. ἀρέσθαι] εὑρέσθαι H.
in libro 7, 17. et 12, 6. 23. Post βασιλείαν indicavi lacu-
12. περιρρεομένη—θαλάσσης] Hæc nam. Sensus verborum quæ ex-
in M. scholio ad v. 320. sunt in- ciderunt fuit ἀκόλουθον ἦν φάναι, οὐκ
serta.
ἂν τοῦτʼ ἐθέλοιμι.
14. νεμεσήσεαι] Eadem scripturæ 24. ὦπερ H. ὣσπερ E., quad in
diversitas annotata in H., qui in ὥστε mutari volebat Buttm. 

 
τὸ “τοῦτο” δεικτικὸν, καὶ οὐ κοινῶς ἐπὶ τὸ προειρημένον ὑπὸ τοῦ
ντινόου ἀναφέρεται, ἀλλʼ ὅτι ἡ περίοδος τοῦ λόγου ἀνέστραπται.
ἔστι γὰρ αὕτη “οὐ μὲν γάρ τι κακὸν βασιλευέμεν, αἶψά τέ οἱ δῶ
ἀφνειὸν πέλεται καὶ τιμηέστερος αὐτός· καί κεν τοῦτʼ ἐθέλοιμι Διός
γε διδόντος ἀρέσθαι·” ἢ σύ γε τοῦτο νενόμικας ἐν ἀνθρώποισι κάκι- 
στον τετύχθαι, οὐδὲν ἦν ἄτοπον. οὕτω καὶ νῦν τοῦτον ἐχόντων τὸν
τρόπον τῶν ἐπῶν, ἀνεστραμμένης τῆς περιόδου ἀκουστέον
 καί κεν τοῦτʼ ἐθέλοιμι Διός γε διδόντος ἀρέσθαι· ἢ φὴς τοῦτο κάκιστον ἐν ἀνθρώποισι τετύχθαι; 
ἐπεὶ γὰρ ὡς ἐν εὐχῇ προήγαγε τὸν λόγον Ἀντίνους 
 μὴ σέ γʼ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ βασιλῆα Κρονίων ποιήσειεν, 
ἀπευχόμενος διὰ τὸ μῖσος τὴν τεῦξιν τῆς ἀρχῆς, Τηλέμαχος οὐχ ὡς
ἐχθροῦ προσποιεῖται τὴν ἀπευχὴν τοῦ ἀγαθοῦ, ἀλλʼ ὡς φίλου ὄντος
ἀπευχὴν τινὸς κακοῦ, οὐκ ἐλέγχων ὅτι ἐξ ἀπεχθείας πεποίηται τὴν 
τοῦ ἀγαθοῦ ἀπευχὴν ὁ Ἀντίνους, προσποιούμενος δὲ ὡς ἀπὸ φίλου
γενέσθαι κακοῦ παραίτησιν διʼ εὐχῆς διορθοῦσθαι προσποιεῖται, ὅτι δὲ
μὴν τοῦτο θέλει Διός γε διδόντος ἀρέσθαι, τὸ βασιλεῦσαι δηλονότι, ὃ
σύ μοι ἀπηύξω κηδόμενος ἴσως ἐμοῦ· ἐπερωτᾷ δὲ,
 ἢ φὴς τοῦτο κάκιστον ἐν ἀνθρώποισι τετύχθαι; 
καὶ ἐπάγει, καὶ μὴν οὐκ ἔστι κακόν·
 οὐ μὲν γάρ τι κακὸν βασιλευέμεν. 
διὰ τί δέ; αἶψά τέ οἱ δῶ, καὶ τὰ ἑξῆς. εἶτα περὶ μὲν τῆς βασι-
λείας φησὶ μὴ ἀμφισβητεῖν, περὶ μέντοι τοῦ κρατεῖν τοῦ ἑαυτοῦ
οἴκου. ἀλλʼ ἤτοι βασιλῆες Ἀχαιῶν εἰσι καὶ ἄλλοι 
 πολλοὶ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ νέοι ἤδὲ παλαιοὶ, τῶν κέν τις τόδʼ ἔχησιν, ἐπεὶ θάνε δῖος Ὀδυσσεὺς 
 1. τὸ τοῦτο H. τοῦτο τὸ E. ἢ σύ γε in εἰ σύ γε mutetur, nec cum
οὐ κοινῶς om. H., ἐπὶ om. E. sequentibus: ut aliquid excidisse
2. τοῦ λόγου om. H. videatur.
ἀνέστραπται] ἀντέστραπται E. 8. τοῦτʼ ἐθέλοιμι-ἔσεσθαι] τοῦτο
3. μὲν] μὴν H. θέλοιμι—ἔσεσθαι H.
4. τιμηέστερος] τιμιέστερος H. 13. Delevi δὲ post Τηλέμαχρς lec-
5—22. ἢ σύ γε—βασιλευέμεν H. tum.
In E. nihil præter ἢ φῆς τοῦτο κάκι- 17. ὅτι δὲ μὴν] δὲ aut delendum
στον ἐν ἀνθρώποισι τετύχθαι; καὶ ἐπάγει, aut saltem in καὶ mutandum.
καὶ μὴν οὐκ ἔστι κακόν· οὐ μὲν γάρ τι 21. οὐκ ἔστι] οὐκέτι H.
23. δέ om. H.
κακὸν βασιλευέμεν.
6. οὐδὲν ἦν ἄτοπον] Haec verba nec 25. A. εἰσι] εἰσὶν ἀ. E.
cum antecedentibus cohaerent, nisi 26. πολλοὶ—Ὀδυσ.] καὶ τὰ ἐξῆς E. 

 
ὡς τῆς βασιλείας μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν βασιλέα ἐπὶ τῇ τύχῃ κει-
μένης, τῶν δὲ κτημάτων ὧν δέδωκεν ὁ βασιλεὺς ὀφείλοντα κύριον
εἶναι ᾧ δέδωκε. πᾶς οὖν ὁ λόγος ῥητορικὸς καὶ ἐνθυμηματικός. διὸ
καὶ τῆς περιόδου ἀνεστραμμένης προενήνεκται. E.H. Ἄλλως. ὁ μὲν ηὔχετο μὴ τυχεῖν αὐτὸν τιμῆς, ὁ δὲ σαρκάζων αὐ- 
τόν φησι, βούλομαι βασιλεύειν, καὶ εἰ διδόασιν οἱ θεοὶ, λάβοιμι ἄν·
ἀλλʼ ἐπειδή εἰσιν ἐπιτήδειοι εἰς βασιλείαν ἕτεροι, αὔταρκες ἐμοὶ τῶν
ἐμῶν ἄρχειν. ἡρέμα δέ πως παραδηλοῖ τῷ Ἀντινόῳ ὅτι, κἂν αὐτὸς
ἐκβληθῇ τῆς τιμῆς, οὐκ ἀπονητὶ κρατήσει ὁ Ἀντίνοος ἢ ἕτερός τις
τῶν μνηστήρων· εἶναι γὰρ καὶ ἄλλους ἐπιτηδείους εἰς τὸ ἄρχειν. 
E.H.Q. καί κεν τοῦτʼ ἐθέλοιμι] τὸ ἰδιωτεύειν Διὸς βουλομένου· οὐδὲ γάρ
ἐστι πάνυ κακόν. M. V. 394. ἀλλʼ ἤτοι βασιλῆες] ὃ λέγει τοιοῦτόν ἐστι· βασιλεῖς εἰσι
πολλοὶ ἐν τῇ ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ, ἤτοι ἐπιτήδειοι εἰς τὸ ἄρχειν· ἀφʼ ὧν 
τίς τὸ βασιλεύειν ἔχει ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ ἐμοῦ πατρὸς Ὀδυσσέως, διὰ
τὸ θανεῖν ἐκεῖνον; ἐὰν ἡμῖν ὁ Ζεὺς δώσει ἔργα παλίντροπα, ἤτοι
ἐναντία τῶν πράξεων τῶν μνηστήρων, καὶ βοηθήσῃ, ἐγὼ ἔσομαι ἄναξ
τοῦ ἐμοῦ οἴκου καὶ οὐχ ὑμεῖς. H. Q. 398. ληῖσατο] ἀπὸ λείας πολεμικῆς ἐκτήσατο. λεία γὰρ κυρίως 
ἡ τῶν πολεμικῶν λαφύρων συναγωγή. P. V. 403. μὴ γὰρ ὅδʼ ἔλθοι ἀνὴρ] οἱ μὲν λόγοι μέτριοι, τὰ δὲ ἔργα
μαχόμενα. S. βίηφι] γρ. βίηται. P. 404. ναιεταώσης] τὸ ἐνεργητικὸν ἀντὶ παθητικοῦ, ᾠκισμένης οὕ- 
σης, ἤτοι ἡμῶν ζώντων. B. 405. ἐρέσθαι] περὶ τοῦ ξένου, ἤτοι Ἀθηνᾶς τῆς μεταβληθείσης εἰς
τὸ εἶδος τοῦ Μέντου. Q. 2. ὧν] ἐξ ὧν H.
12. 13. Hoc scholion in M. legi
ὀφείλοντα] ὀφειλόντων H. ad v. 320. supra dixi.
3. ῷ Buttm. ὄν H. δ, E. 12. οὐδὲ] οὐδὲν M.
4. ἀνεστραμμένης H. ἀνηραμμένης 16. ἔχει] ἔξει Buttm.
17. δώσει] Aut δῷ scribere debe-
προενήνεκται Buttm. προσενήνεκται bat, aut, qua forna scholiastae in.
H. προσήνεκται E. terdum utuntur, δώσῃ, nisi Homeri-
5. τυχεῖν] κατέχειν H. cum δῷσι servare vellet, quod legi-
6. βούλομαι] ὅτι βουλόμενος H. tur v. 379. Ibidem non παλίντροπα
καὶ εἰ] καὶ om. H. est, sed παλίντιτα.
7. ἐπειδή] ἐπεί H. 18. βοηθήσῃ H. βοηθήσει Q. 406. εἶναι] ἀντὶ τοῦ ἰέναι, ὡς Ἡσίοδος “καὶ τῷ προσιόντι προσ-
εῖναιʼ ἐπείτοιγε δισσολογία εὑρίσκεται. Q.R.S. 408. πατρὸς φέρει ἐρχομένοιο] τινὲς γράφουσιν, οἰχομένοιο. ἄμει-
νον δὲ εὐφημίζεσθαι τὴν ἄφιξιν τὸν Εὐρύμαχον ὑποθωπεύοντα Τη-
λέμαχον πρὸς τὸ μαθεῖν περὶ τοῦ ξένου. E.Q.R.S. 409. τόδʼ ἱκάνει] τὸ τόδε ἀντὶ τοῦ τδε, ὅ ἐστιν ἐνταῦθα ἀντὶ τοῦ
αὐτόθι. H. S. 411. γνώμεναι] ὥστε γνωρισθῆναι παρ ἡμῶν. S. ἐώῷκει] οὐ γὰρ κατὰ τὴν πρόσοψιν ὅμοιος ἦν τῷ κακῷ. S. 413. ῦὐρύμαχ, ἤτοι] ἡ μὲν ἐρώτησις ἁπλῆ περὶ τοῦ ξένου ε τι 
ἀγγέλλει· ὁ δὲ ἐν κεφαλαίῳ δηλώσας τὸ κεχαρισμένον Εὐρυμάχρ
ταῦτα ἐπάγει, οἷον, ἐάν τις ἔλθῃ ἐφʼ ἡμᾶς ἀγγελία ἢ μαντεία· αὐ-
τὸς δὲ προσέχειν οὐδενί φησι. διόλου οὖν ἔργον ἐστὶ Τηλεμάχῳ ἐν
ῥαθυμίᾳ αὐτοὺς διαφυλάσσειν. E.H.Q.S. ἤτοι νόστος] ἡ μὲν οἴκαδε ἐπάνοδος καὶ ὑποστροφὴ τοῦ ἐμοῦ πα- 
τρός. S. ἐμοῖο] ἀγνοοῦντές τινες “ἐμεῖο” γράφουσιν· ὁμοίως ἐν Ἰλιάδι,
“μνῆσαι πατρὸς σεῖο” (ω, 486.), δέον κτητικῶς. H.M.S. 414. ἔτι πείθομαι] γρ. ἐπιπείθομαι. M. a m. rec. 415. ἐμπάζομαι] διὰ φροντίδος ἔχω, ἀντιποιοῦμαι. 8. 
ἥντινα μήτηρ] τινὲς ψιλοῦσι τὸ “ἥντινα μήτηρ,” ἵν’ ᾖ, εἴτινα.
ἄμεινον δέ ἐστι δασύνειν. ἐξεφαύλισεν ὡς γυναικεῖον ὸν ταῖς τοι-
αύταις μαντείαις πιστεύειν. E.Q.S. 416. ἐς μέγαρον] δεόντως περὶ τοῦ προσώπου τἀληθῆ λέγει εἰς
τὸ τὴν ὑποψίαν ἀνελεῖν τοῦ πεποίθεσθαι παρʼ αὐτοῖς περὶ Ὀδυσσέως. 
H. Q. 1. σίοδος] Op. 351. pro ἐλπῖς—άγγελοῦσα μαντείας, quod
3. τινὲς γράφουσιν οἰχρμένοιο] In H. est in E.H.Q.
est γρ. πβος οἰχομένοι (sic) φέρει. 13. διόλου-διαφυλάσσειν om. S.
6. τὸ τόδε-αὐτόθι] τόδε ἀντὶ τοῦ δέ, 17. τινες] Intelligendus Ζeno-
ἐστιν ἐνταῦθα· τὸ δὲ τόθι αάντὶ τοῦ dotus: v. Wolf. TProleg. p. 209. et
αὐτόθι. S.
Hevn. ad Il. ω, 486. vol. 8. p. 696.
11. ἀγγέλλει S. ἀγγείλοι E.Q. ἀγ- ἐν om. H.
γείλῃ H.
18. κτητικῶς] άτικῶς H. S.
12. ταῦτα Buttm. pro πάντα. 21. τινὲς—εἴτινα est etiam in H.
ταῦτα—μαντεία] πάντα ἐποίει. οὕ- τινὲς ψιλοῦσι post ἥντινα S.
τω μέν τις ἐλπὶς ἐφʼ ἡμᾶς ἀγγέλλουσα 22. ἐστι δασύνειν] εἰς τὴν S.
ὄν Struvius.pro ἐν, quod om. S.
μαντείας S.
ἐάν] ἄν H.
25. τοῦ πεποίθεσθαι παρʼ αὐτοῖς] An
ἕλθῃ— ἀγγελία ἢ μαντεία correxi τοῦ πεπύσθαι παρʼ αὐτῶν ? sc. τῶν μάν- καλέσασα θεοπρόπον] τοῦτο δὲ λέγει ἐπεὶ ἡ Πηνελόπη τοὺς μάν-
τεις καλοῦσα ἠρώτα περὶ τοῦ Ὀδυσσέως. B. θεοπρόπον] τὸ ἐκ θεοῦ λεγόμενον, ἐξ οὗ καὶ θεοπρόπος ὁ τὰ τοῦ
θεοῦ λέγων. S. 417. ἐκ Τάφου] πόλις μία τῶν Ἐχινάδων. S. Τάφος σημαίνει 
τέσσαρα· τὴν νῆσον, ὡς τὸ “Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσει·”
τάφος ἡ ἔκπληξις, ὡς τὸ “ταφων δʼ ἀνόρουσεν Ἀχιλλεύς” (Il.ι.193.)·
τάφος ὁ ἐπιτάφιος δεῖπνος, ὡς τὸ “δαίνυ τάφον Ἀργείοισιʼ (Od. γ,
309.)· τάφος καὶ τὸ μνημεῖον. E. 418. δαίφρονος] τοῦ πολεμικὸν φρόνημα ἔχοντος. S. 420. ἔγνω] ἔγνω καὶ ἐβουλεύσατο μὴ εἰπεῖν αὐτοῖς τὴν βουλὴν
ἣν συνέθετο αὐτῷ ὁ Μέντης. P. 421. ἱμερόεσσαν] τὰς πίστεις πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν λαμβάνουσιν·
ἐμφρόνων δὲ ἦν τὸ μὴ πιστεύειν ἐχθρᾷ. E.Q. 422. ἐπὶ ἕσπερον] οὕτως εἶπε τὴν ἑσπέραν. ἄκρως δὲ κατηγορεῖ 
τῆς τῶν ἀργῶν ἀπραξίας. ὑπὸ γὰρ ἀργίας προσδέχονται πότε νὺξ
ἐπιγένηται. E.Q.S. 423. ἕσπερος] μετέπλασε τὴν ἑσπέραν εἰς τὸ ἑσπερινὸν δεῖπνον. 424. δὴ τότε κακκείοντες] κατακοιμηθησόμενοι, ἔφεσιν ἔχοντες 
κοιμηθῆναι. E.Q. ἔνιοι “δὴ τότε κοιμήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἔλοντο.ʼ μεταποιηθῆ-
ναι δέ φασιν ὑπὸ Ἀριστοφάνους τὸν στίχον. ἐν δὲ τῇ Ἀργολικῇ
προστέθειται E.H.M.Q.R. 425. θάλαμος] ὁ κοιτῶν, ὁ ἐνδότατος οἶκος, παρὰ τὸ θάλλειν 
ἅμα. S. 426. περισκέπτῳ] ὑψηλῷ, ὅθεν ἔστι περισκέψασθαι, ἢ πανταχόθεν
ὁρωμένῳ, τῷ μεσαιτάτῳ. E. ἐν τῷ περισκέπτῳ τῆς αὐλῆς, ὅ ἐστιν
ἐν τῷ μεσαιτάτῳ καὶ πανταχόθεν ἐκ τῆς αὐλῆς σκοπουμένῳ. Q.S. τεων. An παρʼ αὐτοῦ sc. τοῦ Μέντου. 22—24. Hoc scholion est etiam
Nam videtur mihi hoc scholium in cod. Paris. 2404. CRAMER.
spectare potius ad v.417. BUTTM. 23. Ἀργοτικά] ἀργολογικῇ H. M. et
8. δαίνυ] δαίνυ E. Conf. schol. Paris. 2404.
ad γ, 309.
24. προστέθειται] Quid Videtur
15. οὕτως S. ὅπως E.Q. aliquid excidisse.
16. πότε νὺξ ἐπιγένηται] τότε νὺξ 27. περισκέπτῳ] Cf. sch. ad ξ, 5.
ἐπιγενέσθαι. ἕσπερον δὲ εἶπε τὴν ἐσπέ- 28. ἐστιν πανταχόθεν] ἐστι τῷ
ραν. S.
πανταχόθεν S. 427. μερμηρίζων] εἰς πολλὰ μέρη μερίζων τὴν ψυχὴν, καὶ ἐνθυ-
μούμενος περὶ τῆς ἐσομένης ἐκκλησίας. E.Q.8. διανοούμενος, με-
ριμνῶν, εἰς πολλὰ μέρη διαιρῶν τὴν ψυχήν. V. 428. δαΐδας] δαὶς ὀξυτόνως ἡ λαμπὰς, δάἵς δὲ βαρυτόνωςή μάχη. S.
κέδνʼ εἰδυῖα] προσφιλῆ, συνετὰ φρονοῦσα. S. 429. Εὐρύκλειʼ, δπος] ἀκριβῶς διέξεισι τὰ περὶ αὐτῆς, ἐπεὶ
πολλὰ μέλλει διʼ αὐτῆς γίνεσθαι. Q. Ὧπὸς προπερισπαστέον, διὰ
τὴν ἀντέκφρασιν πρὸς τὸν ὀφθαλμόν. V. πεπλασμένα εἰσὶ τὰ παρ-
όντα ὀνόματα. Εὐρύκλεια ἡ εὐρὺ καὶ μέγα κλέος ἔχουσα, ἡ θυγάτηρ
τοῦ Ὦπος, τοῦ περιβλέπτου, ἀπὸ τοῦ ὦψ ὁ ὀφθαλμὸς, τοῦ υἱοῦ τοῦ 
Πεισήνορος, ἤγουν τοῦ ἰσχυροῦ, τοῦ τοὺς ἄνδρας πείθοντος, ἢ τοὺς
ἀνδρείους, ἀπὸ τοῦ πείθειν τὴν ἠνορέην. P. 430. κτεάτεσσιν] ἐκ τῶν ἰδίων κτημάτων. S. 431. ἐεικοσάβοια] εἴκοσι νομίσματα ἐγκεχαραγμένους ἔχοντα
βοῦς· ἢ εἴκοσι βοῶν τιμήν. E. vel Q. 433. ἀλέεινε γυναικός] τοῦτο πρὸς τὸ δεῖξαι τὸ σῶφρον ἐκ γένους.
ἅμα δὲ στοχάζεται τῶν πολλῶν ὁ Ὀμηρος, τίνας ποτὲ ἔχουσιν ὑπο-
ψίας. E.Q. 436. πύκα] πυκνῶς, καλῶς κατεσκευασμένου. S. 438. γρηός] γρ. γραίης. πυκιμηδέος] τῆς συνετὰ βουλεύματα εἰδυίας. S. καὶ τοῦτο πε-
πλασμένον . . . τῆς, ἤγουν τῆς πυκνὰ καὶ συνετὰ μήδεα ἐχούσης. P. 440. τρητοῖσι] τορνευτοῖς, ἱμαντοδέτοις. Q. 441. ἐπέρυσσε κορώνῃ] ἐπεσπάσατο τῷ κόρακι λεγομένῳ. E.V. κορώνη τὸ ἄκρον τοῦ τόξου, εἰς ὃ ἡ νευρὰ τίθεται. λέγεται δὲ καὶ 
ὁ κρίκος τῆς θύρας· καὶ τὸ ζῷον· καὶ ὄρνεον ἄλλο θαλάσσιον, ὃ καλεῖ-
ται αἴθυια, λάρος· καὶ εἶδος στεφάνου τὸ ἐκ τῶν ἴων πεπλεγμένον·
καὶ ὁ κόραξ. τῷ κρικίῳ, ἐπισπώμεθα τὴν θύραν, ἤτοι τῷ λεγομένῳ
κόρακι, καὶ τῷ ἐπισπάστρῳ τῆς θύρας. Q. 1. εἰς] καὶ εἰς E.Q. MANN. Fort. συνετῆς.
μέρη μερίζων S. μερμηρίζων E.Q. 22. ἐχούσης] εἰδοόση P.
12. ἠνορέην Buttm. pro ὁρέην. 24. λορώνη] Conf. schol. ad η, 90.
16. τὸ σῶφρον] Telemachi sciti. 27. λάρος] Vid schol. ad ε, 66.
cet. BUTTM. BUTTM.
17. ἔχουσιν ὑποψίας] ὑπονοίας ἔχου- τὸ Buttm. pro ὁ.
σιν Q.
29. ἐπισπάστρῳ] ἐπισπάστῳ Q., in
21. Quae punctis notavi legere quo consentit V. Correxi ex Eu-
non potui: sed videtur esse ἐστὶν, stathio.
ut vox τῆς sit delenda. BUTT. 442. ἐτάνυσσεν ἱμάντι] τὸ λεγόμενον ὑφʼ ἡμῶν κλεῖθρον. δύο δὲ
εἶχεν ἱμάντας ἐξηρτημένους διά τινων τρήσεων, ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν, ὃν
δὲ ἐξ ἀριστερῶν, εἰς τὸ δύνασθαι καὶ ἀνοῖξαι καὶ κλεῖσαι. νῦν οὖν τὸ
κλεῖθρον παρέτεινε καὶ παρήγαγε τῷ ἱμάντι. κλεῖθρον δέ ἐστιν ἔξω-
θεν ἐφελκόμενον διὰ τοῦ ἱμάντος, ὃς συνέχει τὴν θύραν, ἀνοίγει δὲ 
μονοβάλανος κλεὶς καθιεμένη καὶ εἰς τὸ ἕτερον μέρος ἀποδιωθοῦσα τὸ
κλεῖθρον, ὅστε κλεισθὲν μηδένα ἔσωθεν ἀνοίγειν. E.H.M.Q.S.V. Ἄλλως. ὡς ἐνημμένου τινὸς ἱμάντος τῷ κλείθρῳ πρὸς τὸ παρολι-
σθεῖν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ἔξωθεν ἐπικλείοντος. E. ἐτάνυσσεν] ἤγουν ἐκρέμασεν τὴν κληῖδα τῷ χώρῳ. P. 443. οἰὸς ἀώτῳ] τῷ ἄνθει τῆς οἰὸς, ὅ ἐστι τῇ σισύρᾳ, ἤγουν τῷ
ἐξ ἀπαλῶν ἐρίων γεγονότι περιβολαίῳ. H. τῷ ἄνθει καὶ τῷ καλλί-
στῳ τοῦ προβάτου. λέγει δὲ τῶν ἐξ ἀπαλῶν ἐρίων γεγονότων περιβο-
λαίων. V. ἤγουν τοῖς πέπλοις τοῖς ἀπὸ τῶν ἀπανθισμάτων τῶν
μαλίων τῶν προβάτων κατεσκευασμένοις. P. 444. πέφραδʼ Ἀθήνη] ἐβουλεύσατο, εἶπεν, ἐσήμανεν αὐτῷ. S. Β.
ΥΠΟΘΕΣΙΣ Συναγαγὼν ἐκκλησίαν Τηλέμαχος παραγγέλλει τοῖς μνηστῆρσιν
ἐξιέναι τῆς οἰκίας τοῦ Ὀδυσσέως. καὶ λαβὼν παρὰ μὲν Εὐρυκλείας 
τὰ πρὸς τὴν ἀποδημίαν ἐπιτήδεια, παρὰ δὲ τῆς Ἀθηνᾶς ἑταίρους τε
καὶ ναῦν, εἰς πλοῦν ἀνάγεται ἡλίου δύναντος. E.H.M.P.Q.S.V. 1. ὑφ’ ἤμῶν H. ἐφʼ ἡμῶν V. ἐφʼ scholio ad v. 441.
ἡμῖν S. παρʼ ἡμῖν E.Q. 15. μαλίων] μαλίον, sic duplici
2. εἶχε] τόδε ἔχει S. λλ, scribenda videtur hæc vox ubi-
ἱμάντας S. τοὺς ἱμάντας ceteri. cunque vellus et floccos significat,
ὃν—ὃν] ἓν—ἓν Maii editio. ut infra ad δ, 135. ubi vel ex ac-
3. καὶ ἀνοῖξαι] καὶ om. S. centu patet pro μαλίον scribendum
τὸ κλεῖθρον] τῷ κλείθρῳ S. esse μαλλίον. Contra μάλιον uno λ
νῦν οὖν] νῦν μὲν E.Q. et proparoxytone nonnisi de ca-
4. κλεῖθρον δὲ—ἰμάντος solus ha. pillis in usu fuisse videtur: cf.
Schneid. et Ducangium. BUTTM.
bet S.
5. ὃς συνέχει-ἔσωθεν ἀνούγειν] Haec 18—22. Hoc argumentum apud
soli habent M.S. Post ἀνοίγειν per- Eustathium p. 1429.
git S. ἱμάντες, τοῖς ἱμαντοδέτοις δὲ ὧν 20 et 21. τοῦ et τῆς habent M.
ἐκτετρημένων ἢ τῶν ἱμάντων, δηλαδὴ et Eustathius, om. ceteri.
τῶν ἐνηλάτων, ἔκτασις γίνεται τῷ κρι- 20. καὶ λαβσν] λαβὸν δὲ S.
κίω, ᾧ ἐπισπώμεθα τὴν θύραν, τῷ λεγο- 21. ἑταίρους] ἑτέρους S.
μένηῳ κόρακι, τῷ ἐπισπάστῳ τῆς θύρας. 22. Post δόναντος H. add. περὶ
Quæ partim supra leguntur in τοῦ μὴ εἶναι εἱμαρμένην καὶ τύχην καὶ ΑΛΛΗ ΥΠΟΘΕΣΙΣ. Ἅμα ἕω Τηλέμαχος συναγαγὼν εἰς ἐκκλησίαν τοὺς Ἰθακησίους
κελεύει τοὺς μνηστῆρας ἀπαλλάττεσθαι τῆς οἰκίας, καὶ ναῦν αἰτή-
σας παρʼ αὐτῶν, ὅπως εἰς Πύλον καὶ Σπάρτην πορευθῇ, ἀποτυγχάνει.
παρὰ δὲ Nοήμονος λαβὼν καὶ ἐφόδια παρὰ Εὐρυκλείας τῆς τροφοῦ 
αὐτοῦ λάθρα τῆς μητρὸς ἀποπλεῖ. H.M.S. et MS. Barnes. 1. Τὸ ἦμος τροχαϊκόν ἐστι καὶ διὰ τοῦτο ψιλοῦται. ἀπὸ μέρους
καλὴ ἠριγένεια, ἢ ἡ τῷ ἦρι γεννωμένη, τουτέστι τῷ ὄρθρῳ, ἢ ἡ τὸ ἦρ
γεννῶσα, τουτέστι τὴν πρωΐαν. E. ἠριγένεια] ἦρ γεννῶσα, τουτέστι τὴν πρωΐαν, ἢ ἐν τῷ ἦρι γεννω- 
μένη, ὅπερ ἐστὶν ὄρθρος. Q. V. ῥοδοδάκτυλος δὲ ἀπὸ τῆς πρωϊνῆς
ἀνατολῆς καὶ τοῦ χρώματος τοῦ περὶ τὸ διάστημα τὸ πρωῖνὸν τὴν
ἡμέραν διʼ ἐπιθέτου κεκσμηκεν. V. ῥοδοδάκτυλος ἠὼς] ἤτοι ῥοδόχρους. ἀπὸ μέρους καλὴ, ἀπὸ τῆς
πρωινῆς ἀνατολῆς. S. ἠὼς διάφορα σημαίνει· τήν τε σωματοειδῆ 
θεὸν διὰ τοῦ φάναι τὸν ποιητὴν “ἠὼς δʼ ἐκ λεχέων παρʼ ἀγαυοῦ Τι-
θωνοῖο ὤρνυθ’, ἵν’ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσι” (Il. λ,1.) καὶ
τὸν ὄρθρον φερωνύμως κληθέντα ἀπὸ τοῦ ὀρθοῦσθαι ἡμᾶς ἀπὸ τῆς
κοίτης καὶ περὶ τὰ οἰκεῖα τρέπεσθαι ἔργα, ὡς ὅταν φησὶν “ἠὼς μὲν
κροκόπεπλος ἐκίδνατο πᾶσαν ἐπʼ αἶαν” (Il. θ, 1.)· καὶ τὸ ἀπὸ 
μέχρις ὥρας ἕκτης διάστημα, ὡς τὸ “ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο
ἱερὸν ἤμαρʼ (Il. θ, 66.)· καὶ τὴν ὅλην ἡμέραν, καθʼ ὃ σημαινόμενον
ἡμέρα νοεῖται ὁ ἀπὸ ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου δρόμος μέχρι δύσεως, ὁπότε
τὴν ὑπὲρ ἡμᾶς ποιεῖται φορὰν ὁ θεὸς οὗτος, τὸ παρʼ ἡμᾶς διεξιὼν
ἡμισφαίριον, ὡς τὸ “οἵ ῥʼ ἐξ Ἀσκανίης ἐριβώλακος ἤλθον ἀμοιβοὶ ἠοῖ 
 γένεσιν κατὰ τοὺς ἄφρονας Ελληνας. 3. τοὺς μ. ἀ. τῆς οἰκίας M.8. τῆς
καὶ αὐτὸς ὸ μέγιστος ποιητὴς αὐτῶν οἰκίας μ. ἀ. ceteri.
Ὅμηρος μάρτυς. πεποίηται γὰρ οὕτως ἐν 6. αὐτοῦ addidi ex M.S.
τοῖς ἔπεσιν αὐτοῦ ὁ Ζεὺς διαλεγόμενος ἀποπλεῖ M.S. ἐκπλεῖ ceteri.
πρὸς τοὺς ὁμοίους αὐτῷ δαίμονας περὶ τῆς 8—9. ριγένεια] ἐστὶν, ἡ ἦρ γεν-
Αἰγίσθου μοιχείας, καὶ τῆς ἐπὶ τῷδε νῶσα, τουτέστι τὴν πρωίαν, ἢ τὴν ἐν τῷ
ποινῆς “ὦ πόποι, οἷον δή νυ θεοὺς αἰτιό- ἦρι γεννῶσαν, ἤτοι τῷ ὄρθρῳ S.
ωνται, ἐξ ἡμέων γάρ φασι” καὶ τὰ 17. ὀρνυθ —βροτοῖσι addidi ex H.
ἐξῆς. ἕως τοῦ··ἄλγεʼ ἔχουσιν”—quæ M.
ad α, 32–35 spectant. CRAMER. 23. ὁπότε–ἠμισφαίριον habent M.
1. Ἄλλη ὑπόθεσις addidi ex H. In V., om ceteri.
M.S. est Ἅλλως. 25. ἀμοιβοὶ] ἀμοιβὴ H. P. 

 
τῇ προτέρῃ, τότε δὲ Ζεὺς ὥρσε μάχεσθαι. (Il. ν, 793.)· καὶ “ἤματι
τῷ προτέρῳ, ὅτʼ ἐμαίνετο φαίδιμος Ἕκτωρ” (Il. φ, 5.)· καὶ τὸ συν-
αμφότερον ἡμέραν τε καὶ νύκτα, καθ ὃ σημαινόμενον καὶ παρὰ τοῖς
μαθηματικοῖς νοεῖται, ὡς τὸ “ἠὼς δέ μοί ἐστιν ἥδε δυωδεκάτη ὅτʼ
ἐς Ἵλιον εἰλήλουθαʼ (Il. φ, 80.)· καὶ τὴν ἡλίου πάροδον, καὶ τὸν τό- 
πον ὅθεν ἀνατέλλει ὁ ἥλιος κατὰ Ἀρίσταρχον· “ὦ φίλοι, οὐ γὰρ ἴδ.
μὲν ὅπῃ ζόφος, οὐδʼ ὅπῃ ἠέλιος φαεσίμβροτος εἶσʼ ὑπὸ γαῖαν, οὐδʼ ὅπῃ
ἀννεῖται” (Od. κ, 190.)· νῦν γὰρ, καθά φησιν ὁ Κράτης, τῶν τεσσά-
ρων τοῦ κόσμου μέμνηται μερῶν, ἄρκτου, μεσημβρίας, ἀνατολῆς καὶ
δύσεως, ἄπερ ἀλλήλοις ἐξ ἀντιθέτου ἀντίκειται, ἡ μὲν ἄρκτος τῇ 
μεσημβρίᾳ, ἡ δὲ ἀνατολὴ τῇ δύσει. E.H.M.P.Q.V. εἴπωμεν δὲ καὶ τί τὸ διάφορον τῆς ῥοδοδακτύλου πρὸς τὴν κροκό-
πεπλον. διὰ μὲν τοῦ κρόκου τὸ πολὺ τῆς νυκτὸς, ὀλίγον δὲ τῆς ἡμέ-
ρας δηλοῖ, ἐν οἷς καὶ μετὰ τὸν ἑωσφόρον αὐτὴν ἀνατέλλειν φησὶν,
“ὅντε μέτα κροκόπεπλος (Il. ψ, 227.). διὰ δὲ τοῦ ῥόδου τὸ πολὺ 
τῆς ἡμέρας, ὀλίγον δὲ τῆς νυκτὸς δηλοῖ, ἐν οἷς τῷ ὄρθρῳ αὐτὴν ἐπά-
γει, “ἤμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος ἠώς·” καὶ τὸ ἤμος δʼ
ἑωσφόρος εἶσι φόως ἐρέων ἐπὶ γαῖαν, ὅντε μέτα κροκόπεπλος ὑπεὶρ
ἅλα κίδνατο ἠώςʼ (Il. ψ, 226.)· γεννήσας δὲ ἐκ τῆς κροκοπέπλου
τὸν ὄρθρον ἐπάγει τὴν ῥοδοδάκτυλον. ἐν δὲ τῷ “ἠὼς μὲν 
ἐκίδνατο πᾶσαν ἐπʼ α αν” τὸ ἐκίδνατο παράτασιν ἔχει, οὐ συντέλειαν.
ἐπεὶ γὰρ σφαιροειδοῦς ὄντος τοῦ κόσμου καὶ τῆς γῆς οὐχ ἅμα πᾶσι
κατὰ τὸ αὐτὸ ὁ ἥλιος ἀνατέλλει οὐδὲ κατὰ τὴν αὐτὴν ὥραν ἡμῖν ἐνί-
σταται, εἰκότως τὸ ἐκίδνατο ἔφη, τὴν ἐν παρατάσει ἄλλοτε πρὸς
ἄλλους ἐπιβολὴν παριστὰς τῆς πορείας. καὶ ὅτι σὺν τῷ 
 1. τότε—μάχεσθαι habent M. P., omittere, ex illis tarmen indiciis for-
om. ceteri.
tasse colligas lectum etiam olim
δεἱο] ὁ ζεὺς T. fuisse
ὐρσε M. ἤρχε T. ὦ φίλοι, οὐ γάρ πω ἴδμεν ζόφος οὐδʼ
3. παρὰ om. ed. Mediol. ὅπη ἠώς·
6. οὐ γάρ ποι ἴδμεν ὅπη ζόφος] Sic eo sensu formulæ οὔπω, qui est
E.P.Q., nisi quod P. habet οὐ γάρ πη. μ, 208. ὦ φίλοι, οὐ γάρ πώ τι κακῶν
Schol. vulg. integriori sermone οὐ ἀδαήμονές εἰμεν, et alibi. BUTTM.
γάρ πῃ ἴδμεν ζόφος, οὐδʼ ὅπη ἠὼς, οὐδʼ Scripsi οὐ γὰρ ἴδμεν ex M., qui πη
ὅπη ἠέλιος: quæ omnia fortasse non super γάρ scriptum habet. οὐ γάρ
negligenda sunt, ob digamma læ- πη ἴδμεν H.
sum in vulgata apud Homerum, οὐ 8. Κράτης] σωκράτης E.P.Q. σο-
γάρ τʼ ἴδμεν, ὅπη ζόφος, οὐδʼ ὅπη ἠὼς. κράτης H.
Quamvis enim facillimum sit τε 9. καὶ δύσεως] καὶ om. M. 

 
λέσματι καὶ τὸν κύριον τοῦ ἀποτελουμένου εἶναι βούλεται ἡ μὲν
γὰρ θεὸς κροκόπεπλος, ὡς ἂν οὖσα ἔννους τε καὶ ἔμψυχος καὶ ἐν σώ-
ματι· τὸ δὲ ἀπʼ αὐτῆς φῶς σκεδάννυτο περὶ τὴν γῆν. ὁ δὲ λαβὼν
τήν σωματοειδῆ θεὸν ἐν τῷ κροκόπεπλος συνήντησεν αὐτὴν τῷ σκε-
δαννυμένῳ ἀπʼ αὐτῆς φωτὶ, εἰπὼν αὐτήν, ἀλλʼ οὐχὶ τὸ ἀπʼ αὐτῆς φῶς 
σκεδάννυσθαι. ἔνθα δήπου ἡ σωματοειδὴς ἐπεπόρευτο, ἀλλʼ οὐ τὸ ἀπʼ
αὐτῆς φῶς ἡμερινόν. ἀλλʼ οἶδεν, ὅπου τὸ ἀποτέλεσμα, ἐκεῖ καὶ τὸ
ἀποτελοῦν. E.Q. 2. ὤρνυτ’ ἄρʼ] τὸ διὰ τῆς προτροπῆς τῆς θεοῦ πρόθυμον τοῦ νέουτα
διὰ τοῦ ώρνυτο ἐσήμανε. M. Q.S. ὤρνυτο, ὡς τὸ “ώχθησαν δʼ ἀνὰ 
δῶμαʼ (Il. α, 570.). σπανίως γὰρ ὁ ποιητὴς αὔξει τὴν ἄρχουσαν, εἰ
μή που διὰ τὸ μέτρον. M.S. 3. εἵματα ἑσσάμενος] λιτὴν τῆς προόδου τὴν ἀφήγησιν ἐκ τοῦ
κοιτῶνος πεποίηται, οἰκείως τῇ ὀρφανίᾳ καὶ τῷ πένθει τοῦ πατρός·
οὐχ οἷός ἐστιν Ἀγαμέμνων προὶὼν εἰς ἐκκλησίαν “μαλακὸν δʼ ἔν- 
δυνε χιτῶνα, περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶροςʼ (Il. β. 42.). B.H.M.Q.
περὶ δὲ ξίφος] σημαίνει ὅτι τὸ παλαιὸν ώμοις τὰ ξίφη περιεβάλ-
λοντο καὶ ὡς ἐν Ἰλιάδι φησὶν ὁ ποιητὴς τῇ ῥα δύο τελαμῶνε περὶ
στήθεσσι τετάσθην, ἤτοι ὁ μὲν σάκεος, ὁ δὲ φασγάνου ἀργυροήλου”
(Il. ξ, 404.). E. 4. λιπαροῖσιν] λιπαροῖς καὶ πλουσίοις, μεταφορικῶς. S. 5. βῆ δʼ ἴαεν] διὰ τοῦτο φοβερὸς μέν ἐστι τοῖς ἐχθροῖς, προσφι-
λὴς δὲ τοῖς πολίταις. H. 6. ἰψα] ταχέως. S. αἶψα δὲ] ὁ δέ ποτὲ μὲν παραπληρωματικὸς, ἔστι δʼ ὅτε καὶ ἀντὶ 
τοῦ γάρ αἰτιολογικῶς λαμβάνεται. M S. κηρύκεσσι] φύσει μακρὸν τὸ ρυ, κῆρυξ δὲ θέσει. S. λιγυφθόγγοις] ἡδυφώνοις. S. κέλευσε] παρεκελεύσατο. S. 1. ἡ μὲν Buttm. pro εἰ μὲν. ὁρφανίαα H. M. ὁρφανεία B. Q.
6. ἀλλʼ οὐ τὸ Buttm. pro ἀλλὰ τὸ. πένθει τοῦ πατρὸς M. πατρὸς πένθει
10. ὥρνυτο—ώχθησαν—που] ὄρνυτο ceteri.
—ὤχθισαν—πω M. 15. εἰς ἐκκλησίαν om. B. Q.
13. προόδου Buttm. pro προσόδου. μαλακὸν δʼ] μαλακὸν γάρ φησιν H.
ἐκ] Legebatur ὡς καὶ, nisi quod 25. 26. Hoc scholion in S. re-
καὶ om. M.
fertur ad ἀγορήνδε v. 7.
14. κοιτῶνος M. κοίτου ceteri. 26. αἰτιολογικῶς S. αἰτιολογικοῦ M. 7. κηρύσσειν] οὐδὲν μὲν ἀντιπράττουσιν οἱ στίχοι πρὸς τὴν
παροῦσαν ὑποθεσιν, οἰκειότεροι δὲ μᾶλλόν εἰσιν ἐν Ἴμιάδι (β, 51.).
M.Q.S. 8. οἱ μὲν ἐκήρυσσον] οὗτοι μὲν οἱ κήρυκες κηρύσσοντες ἐκάλουν,
οἱ Ἀχαιοὶ δὲ συνηθροίζοντο πάντες ταχέως. S. 9. αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἤγερθεν] οὐ γὰρ ἔδει προφθάνειν αὐτὸν τὴν
σύνοδον τῶν πολιτῶν, συνειλεγμένων δὲ αὐτῶν ἀπιέναι. E.M. μετὰ
ταῦτα ἀφʼ οὗ δὴ συνήχθησαν, ὁμοῦ δὲ κατὰ ταυτὸν ἐγένοντο. S. 10. βῆ ῥʼ ἴμεν] τὸ ἑξῆς βῆ ῥʼ ἴμεν εἰς ἀγορὴν οὐκ οἶὸς· τὰ δὲ
ἄλλα διὰ μέσου διορθωτέον. M.S. ὁρμήσας ἐπορεύθη εἰς δημηγο- 
ρίαν αὐτός. S. παλάμῃ δʼ ἔχε χάλκεον ἔγχος] ὡς κυνηγὸς πρόεισιν ὁ νέος οὐκ
ἄποθεν τῶν τοῦ πατρὸς ἐπιτηδευμάτων. καὶ γὰρ ἐκεῖνος περὶ τὸν
Ἄργὸν ἐσπουδακώς φαίνεται (Od. ρ, 291.), καὶ τὸ σύμβολον τοῦ
σώματος ἀπὸ κυνηγεσίων οὐλὴν ἔσχε καὶ ἐν τῇ χλανίδι αὐτοῦ “ἐν 
προτέροισι πόδεσσι κύων ἔχε ποικίλον ἑλλὸν ἀσπαίροντα λάων” (Od.
τ, 228.). οὕτω γὰρ οἱ εὐγενεῖς τῶν νέων ἐπαιδεύοντο. καὶ ὁ Μέναν-
δρος, “ἐλεύθερόν τι τολμήσει πονεῖν, θηρᾶν λέοντας, ὅπλα βαστά-
ζειν.” ἢ ἀντὶ τοῦ μὲν σκήπτρου τὸ δόρυ κατέχει ὡς οὐ συγχυρούμε-
νος εἶναι βασιλεὺς, κύνας δὲ ἔχει ἑπομένους, δηλονότι διὰ τὴν ἐπι- 
βουλὴν τῶν μνηστήρων, οὐδὲ ἀκολούθους ἔχει θεράποντας. E.H.M.
Q. R. 11. ἅμα τῷγε δύω κύνες] τοῦτό τινες σημειοῦνται πρὸς τὸν
ἄγροικον τῶν παλαιῶν βίον. ἢ ὡς φιλακόλουθον τὸ ζῷον ἕπεται οὐ
κατὰ προαίρεσιν αὐτοῦ. E.M.Q. ἢ ἔθος ἦν τοῖς ἀρχαίοις ἔνα κύνα 
 1. μὲν om. Q.
18. τι] τε M.
2. οἰκειότεροι] οἰκειότερον M. τολμήσει Buttm. pro τόλμης εἷ
εἰσὶν ἐν] εἰσὶ τῆ S.
7. σύνοδον—ἀπιέναι] σύνοδον, ἀλλὰ πονεῖν] ποιεῖν H. R. ποεῖν M.
συνειλεγμένων τῶν πολιτῶν ἀπιέναι E. θηρᾶν λέοντας Buttm. pro θήραν
12. κυνηγὸς] κυναγὸς H. λέγοντας.
13. ἄποθεν] ἄπωθεν R. 20. κύνας δὲ] δὲ in libris post
14. σύμβολον] συμβάλλον R. συγχωρούμενος lectum huc transpo-
15. οὐλὴν additum ex Eustath. suit Buttm. In V. breve ex hoc
P. 1430, 53. a quo ἡ ἀπὸ τοῦ κυνη- scholio excerptum est, Ἀντὶ σκήπτρου
γεσίου οὐλὴ dicitur σύμβολον σώματος τὸ δόρυ κατεῖχεν ὡς οὐ συγχωρούμενος
εἰς ἀναγνωρισμόν. εἷναι βασιλεύς.
καὶ om. E.Q. In H. est δὲ, in- 23. σημειοῦνται addidit Cobetus.
terpunctione ante ἔσχε posita. 24. τῶν παλαιῶν M. παλαιὸν E.Q. 

 
κομεῖν πρὸς φυλακὴν, ὡς καὶ Πσίοδος. ὁ δὲ Τηλέμαχος διὰ τὸ
ἀσφαλέστερον καὶ τὴν ἐπήρειαν τῶν ἐχθρῶν δύο ἐκέκτητο. M. 14. θώκῳ] τοῦτον οἱ Ἀττικοὶ θᾶκον καλοῦσιν. ἔστι δὲ καθέδρα.
H.M. γέροντες] γέροντας νῦν τοὺς πρεσβυτέρους ἀκουστέον, ὧν ἂν εἴη καὶ 
ὁ διαλεγόμενος νῦν. τοῦτο δὲ εἰς ἔλεγχον τῶν μνηστήρων. ἤτοι ὅν
ἐτίμων οἱ γέροντες διὰ τὸ γένος, τοῦτον ὕβριζον αὐτοὶ καὶ ἀπηξίουν
βασιλέα εἶναι ἑαυτῶν. E.H.M.Q. 15. τοῖσι δʼ ἔπειθ] εἰκότως δημηγορεῖ. δέδιε γὰρ ἄμφω τῶν παί-
δων, τοῦ μὲν τῇ ἀπουσίᾳ, τοῦ δὲ τῇ ἀταξίῳ. ἅμα δὲ τῷ γέροντι τοῦ 
δημηγορεῖν ὁ Τηλέμαχος ἤρξατο. καὶ οὐκ ἐπαίρεται τῇ τιμῇ τῶν
γερόντων ὁ νέος, ἀλλὰ μιμεῖται τὸ ἠθικὸν τοῦ πατρός. τοιοῦτος γὰρ
καὶ ὁ Ὀδυσσεὺς ἐν τῷ λέγειν, οὐ ταχέως ἀρχόμενος, ἀλλὰ “στάσκεν,
ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε κατὰ χθονὸς ὄμματα πήξας” (Il. γ, 217.) E.H.
M. Q. 16. καὶ μυρία ᾔδη] ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦ γήρως κυφοὶ γίνονται καὶ οἱ
τυχόντες, καὶ οὐ διὰ τὸ γῆρας δεῖ θρασύνεσθαι, πρόσκειται “καὶ
μυρία ἤδη.” E.S. 18. εὔπωλον] καλοῖς ἵπποις χρωμένην· ἢ ἐν ἧ καλῶς ἀναστρέ-
φεταί τις. P. Q. τὴν εὗ οἰκουμένην, τὴν καλοὺς ἵππους ἔχου- 
σαν. S. 20. ύματον] ἤτοι προφαγὼν ἄλλους ἐν πρώτοις ὕστατον ἔφαγεν
αὐτόν. B. ὅτι τάχα ἐτιμωρήθη ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ οὐκέτι ἄνθρωπον
ἔφαγεν. ἢ τὸν ἐν τάξει ἔσχατον. ἢ ἐπιφωνῶν τοῦτο εἴρηκεν. H.M.Q. 
ἤτοι τὸν ἐν τάξει ἔσχατον. ἢ ἐπιφωνῶν τοῦτο εἴρηκεν, ὄντως πύματον
καὶ ἔσχατον, διὰ τὸ τιμωρηθῆναι αὐτὸν ὑπὸ Ὀδυσσέως. ἢ πύματον
 1. σίοδος] Op. 602. 17. πρόσκειται Buttm. pro πρόκει-
3. καλοῦσιν] λέγουσιν H., qui hoc ται.
scholion supra versum habet a m. 25. ἐπιφωνῶν τοῦτο] ἐπιφανῶν τοῦ-
sec., omissis verbis ἔστι δὲ καθέδρα. τον Q.
5. γέροντας —διαλεγόμενος νῦν et δὲ 26. ἐπιφωνῶν] ἐπηφρωνέον V. In
post τοῦτο om. E.Q. MSS. ἐπιφρονέων, ἐπὶ φονέων; unde
6. τοῦτο δὲ—ἑαυτῶν om. H. Barnesius fecit έπιφωνέων; rectius
8. ἑαυτῶν M. αὐτόν ceteri. ἐπιφωνῶν hic et in scholio Q. Con-
10. ἀταξία H. M. ἀξίᾳ E.Q. fer ἀναφωνεῖν et προαναφωνεῖν in schol.
τοῦ δ.] τ δ. H.
α. 54. β, 127. 284. 367. BUTT–
11. ἐπαίρεται] ἐπήρτηται H. Fort. MANN.
ἐπῆρται. 

 
τῶν ἕξ· ἢ δόρπον πύματον· οὐκέτι γὰρ ὁ Κύκλωψ ἔφαγε, συναποβα-
λὼν τῷ φωτὶ καὶ τὸ ζῆν, ὡς λέγεται. V. δόρπον] τὸ καθʼ ἡμᾶς δεῖπνον. τρισὶ δὲ τροφαῖς ἐχρῶντο. καὶ τὴν
μὲν πρώτην ἐκάλουν ἄριστον, ἣν ἐλάμβανον πρωίας σχεδὸν ἔτι σκο-
τίας οὕσης· καὶ ὠνομάσθη ἄριστον ἢ παρὰ τὸ τοὺς λαμβάνοντας εἰς 
ἀριστείαν ἔρχεσθαι, ἢ ἀπὸ τοῦ προσφέρεσθαι ταύτην πρώτην τροφὴν,
παρὰ τὸ ἄειρε ὠνομασμένης τῆς λέξεως· “μή μοι οἶνον ἄειρε μελί-
φρονα, πότνια μῆτερ” (Il. ζ, 264.) τὴν δὲ δευτέραν δεῖπνον, τὸ καθʼ
ἡμᾶς λεγόμενον ἄριστον, καὶ ἔστι κατὰ τὸ ἔτυμον δείπονον, μεθʼ ὃ δεἵ
πονεῖν, ὅπερ ἐστὶν ἐνεργεῖν· λαμβάνοντες γὰρ ταύτην τὴν τροφὴν πάλιν 
περὶ τὰ πολεμικὰ ἔργα ἐπόνουν. τὴν δὲ τρίτην δόρπον, τὸ καθʼ ἡμᾶς
λεγόμενον δεῖπνον, καὶ ἔστι κατὰ τὸ ἔτυμον ἰαύερπον, ὅταν εἰς τὸ
ἰαύειν πορευώμεθα, ὅπερ ἐστὶ κοιμᾶσθαι. Αἰσχύλος δὲ καὶ τῆς
τάξεως τῶν ὀνομάτων μάρτυς ἐστὶ λέγων “ἄριστα, δεῖπνα, δόρπα
θʼ αίρεῖσθαι τρίτα.ʼ E.H.M.T.V. 22. δύο δʼ αἰὲν ἔχον] διχῶς Ἀρίσταρχος, “δύο δʼ λλοι ἔχον καὶ
δόρ δʼ αἰὲν ἔχον.ʼ H. 23. ἀλλʼ οὐδʼ ὣς] περισπαστέον τὸ ὧς. H. ἅλλ’ οὐδʼ ὣς τοῦ λήθετο] τὸ συμβαῖνον εἰς τοὺς γονέας παρεφύ-
λαξεν. οὐ γὰρ οὕτως ἡ τῶν ζώντων παρουσία εὐφραίνει ὡς ἡ τοῦ 
ἑνὸς ἀπώλεια λυπεῖ. οὗτος οὖν τρεῖς ἔχων οὐ παύεται τὸν ἀπολωλότα
ὀδυρόμενος. E.H.M.Q.S. 24. τοῖς ὅγε] τινὲς, τοὺς ὅγε. H. τοῦ ὅγε] ὑπὲρ τούτου. M. 26. οὕτε ποθ’] Ἀρίσταρχος “οὔτε πω.” τοῦτο δὲ εἰς τὴν ἀναρχίαν,
ὅθεν καὶ ἐθρασύνθη τὰ μειράκια, μηδενὸς ἐπιπλήσσοντος ἐκείνοις. 
H.M.S. 28. ῦν δὲ τίς] τὸ τίς πυσματικὸν ἐνθάδε τυγχάνον φυλάσσει τὸν
ἴδιον τόνον. H.M.Q.S. 1. ἢ πύματον τῶν ἔξ-ὡς λέγεται] 13. Αἰσχύλος] Fragm. 181.
Hæc ex Eustathio interpolata. 14. ἐστὶ addidi ex H.
3. τὸ (sic etiam T.)—τρισὶ M. 15. θ’ addidi ex Eustathio, qui
Legebatur τὸν—τρισσαῖς. sua debet Athenæo 1. p. 11.
6. ἀριστείαν ἔρχεσθαι] τὴν ἀριστεία 19. γονέας H. γονεῖς ceteri.
21. ἑνὸς H. M.S. ἀπελθόντος E.Q.
προέρχεσθαι V.
9. μεθʼ ὃ] καθὰ T. 24. οὔτε πω Cobetus pro οτε πέ-
12. ἰαύερπον] Hoc ineptissimum πωκας. quod habet M. et omisso
utique etymon plane non assequa- οὔτε S. In H. est οὔτε πέπτωκας.
ris nisi rationem habeas cognatio- 27. ἐνθάδε] καὶ ἐνθάδε Q.
nis quæ est inter Græcum δ et lit- 28. ἴδιον om. S,
teram ἰ vel (dj). BUTTM. 29. ἠὲ νέων ἀνδρῶν ἢ] οὗτοι μὲν ἐγκλίνονται διαζευκτικοὶ ὄντες, οἱ
δὲ ἑξῆς περισπῶνται· ἐρωτηματικοὶ γάρ. H. S. 30. ἔκλυεν] τινὲς, πολεμίων στρατοῦ· ἄμεινον δὲ, τοῦ ἐπὶ Ἴλιον
στρατεύσαντος. οὗτος γὰρ ἅμα μὲν ὡς περὶ δημοσίων πραγμάτων
ἐρωτᾷ, ἄμα δὲ καὶ τὰ αὐτῷ διαφέροντα πολυπραγμονεῖ. H.Q.S. 31. ἡμῖν] ἀπολύτως ἡ ἀντωνυμία, διὸ τὴν προτέραν ὀξυντέον.
H.S. ὅτε] γρ. καὶ, ὅτι. ὅτε] ὅστις. ἐπίρρημα ἀντὶ τοῦ ἡνίκα. Ἄλ-
λως. τὸ ὅτε ἀντὶ τοῦ ἡνίκα· κρεῖττον τὸ ὅστις. H. 32. ἠέ ἀντὶ τοῦ η. H. S. 33. ἐσθλός μοι δοκεῖ εἶναι] ἕως τοῦ εἶναι ἡ στιγμή. τὸ δὲ ὀνή-
μενος ἠθικῶς ἀναπεφώνηται, ἄξιος ὀνήσεως. H. Q.S. εἰς τὸ ὀνήμε-
νος λείπει τὸ εἴη, ἀντὶ τοῦ, εἴη ὀνηθησόμενος. ἡ δὲ στιγμὴ εἰς τὸ
εἶναι. τὸ δὲ ὀνήμενος ἠθικῶς ἀναπεφώνηται. B. ἀντὶ τοῦ ὠφελῶν
αὐτὸς ἑαυτὸν εἴη καὶ ὄνησιν αὑτοῦ λάβοι. E. οἱ] ἀπολύτως ἡ οἱ. H. 34. μενοινᾷ] κατὰ διάνοιαν ἐνθυμεῖται, μεριμνᾷ, λογίζεται. H. 35. φήμῃ] τῇ κληδόνι, τῇ μαντείᾳ. λέγει δὲ τὸν λόγον τοῦ Αἰ-
γυπτίου, ὃν ὡς μαντείαν ἐκδεξάμενος ὁ Τηλέμαχος ἐχάρη οἰωνιζόμενος
ἐκ τούτου ὅτι τὰ κατὰ σκοπὸν αὐτῷ πάντα εἰς τέλος ἀχθήσε- 
ται. E. 37. μέσῃ ἀγορῇ] μέσον τῶν συνειλεγμένων. S. στῆ δὲ μέσῃ ἀγορῇ] ὅτι διʼ ἑκατέρας τῆς ποιήσεως θμηρικὸν ὂν
τὸ ἔθος τετήρηται. H. S. 39. ἔπειτα γέροντα καθαπτόμενος προσέειπε] ἤτοι τὸν λόγον πρὸς 
αὐτὸν ποιούμενος ἢ καταπραΰνων καὶ προσαγόμενος. H.S. τὴν ἀπό-
τασιν τῶν λόγων ποιούμενος. S. καθαπτόμενος] πρὸς ἐκεῖνον τὸν λόγον ἀποτεινόμενος. τὸ γὰρ
καθάπτομαι ἐπὶ δύο λαμβάνεται, ἐπὶ καλοῦ τε καὶ κακοῦ, ἐπὶ καλοῦ
μὲν ἀντὶ τοῦ πρὸς σὲ ποιοῦμαι τὸν λόγον· ἐπὶ κακοῦ δὲ ἀντὶ τοῦ 
ὑβριστικῶς διατίθεμαι, ὅπερ καὶ γενικῇ συντάσσεται. B. 40. ὦ γέρον] ἀπὸ τοῦ καιροῦ πεποίηται τὴν . . . . ὡς Ὀδυσσεὺς
ἐν τῇ τ καὶ Διομήδης ἐν τῇ ξ. H.M.S. 6. Hujus acholii prima tantum 20. σκοπὸν Buttm. pro σκοπῶν.
verba in M. supersunt ἀπολύτως ἡ 32. πεποίηται τὴν . . . . . ὡς] πε-
ἀντωνυμία, reliquis abscissis. ποίηται ὡς H. τὴν habet S., sed sine
12. ὀνήσεως] ἔσται addit S. lacuna. τάχα εἴσεαι] γρ. τάχα μαθήσῃ. Η. 41. ἤγειρα] Ζηνόδοτος γρ. ἤγειρε. ἐλέγχεται δὲ διὰ τοῦ “μά-
λιστα δʼ ἐμεέ” ἐχρῆν γὰρ εἶναι αὐτόν. Η.Μ. 42. ἔκλυον] γελοίως γράφει Ζηνέδοτος, ἤϊον, ἀπὸ τοῦ ἀίειν, ὅ
ἐστιν ἀκούειν. Η.Μ. τηρητέον ὅτι πρὸς τὸ πρῶτον τῇ τάξει πρῶ- 
τον ἀπήντησεν, ὅπερ σπανίως ποιεῖ. Μ. 45. ὅ μοι κακὸν ἔμπεσεν οἵκῳ] μετὰ τοῦτο ὑποστικτέον. S. V.
ὅ μοι κακὸν ἔμπεσεν] Ἀριστοφάνης, ὅ μοι κακὰ ἔμπεσε. τὸ δὲ,
ὅ μοι, ἀντὶ τοῦ, ὅτι μοι. Β.Η.Μ. κῆδος λέγει οὕτως, ὅ μοι κακὸν
ἔμπεσε κῆδος. Μ. ἐπειδὴ εἶπε κακὸν ἑνικῶς, ὡς λαμβανόμενος 
ἑαυτοῦ ἐπάγει, οὐχ ἓν κακὸν, ἀλλὰ δύο. Μ. 46. δοιά] ὁ μὲν Ἀριστοφάνης κακά πληθυντικῶς γράφει· ὁ δὲ
Ἀρίσταρχος τὸ δοιά ἀντὶ τοῦ διχῶς ἀκούει. Ε. Ἀρίσταρχος τὸ δοιά ἀντὶ τοῦ διχῶς. συναπτέον αὐτὸ τοῖς ἄνω
καὶ στικτέον. Η. 47. πατὴρ δʼ ὣς ἤπιος ἧεν] οἱ ἀρχαῖοι τὴν βασιλείαν ἐμέριζον εἰς
τρία ἐπίθετα. τὸν μὲν πρᾶον βασιλέα ὠνόμαζον πατέρα, τὸν ἀπη-
νῆ καὶ θυμώδη, δεσπότην τὸν φειδωλὸν καὶ φιλόχρυσον κάπη-
λον. Β. 48. νῦν δʼ αὖ] οὐχ ὡς προκρίνων τοῦ πατρὸς τὴν οὐσίαν, ἀλλὰ τὴν 
κατηγορίαν αὔξων τῶν νέων. ἄλλως τε τοῦτο μὲν ἀμφίβολον, ἐκεῖνο
δὲ πρόδηλον. Μ.Q. 1. τάχα μαθήσῃ] Εst glossema. tione. Nam ἠῖών de litore dicitur.
2. Prima tantum verba Ζ. γοάφει 6. πρῶτον—ὅπερ Cobetus. πρώτην
ἤγειρεν habet S. —προεῖπε Μ.
3. εἶναι Μ. εἰπεῖν Η. 7. κακὰ Η. κακῶ (sic) Μ. κακὸν
4. γελοίως] γελοῖος Η. Β. et ἔκπεσε pro ἔμπεσε.
9. Post ὅτι μοι in Η. est τινὲς δὲ
γράφει om. Μ.
ἤῖον Μ. quod Ζenodotus pro ἔ- ἀνα (sic, sine accentu) οἴκῳ, post
κλυον sive posuit sive scriptum in quæ finis scholii indicatur duobus
libro corrupto invenit ᾐΐονα Η., punctis cum lineola (:—). Idem
quod substantivum esse videbatur signum mox post ἔμπεσε κῆδος.
Porsono ab Ζenodoto pro ἀγγελίην 10. λαμβανόμενος ἑαυτοῦ] Se ipsum
illatum. Illud autem ἤῖον scholiasta reprehendens, i. e. corrigens. Vid.
ridiculum vocat propterea quod ad schol. Demost. vol. 8. p. 89, 7.
verbi ἀΐειν imperfectum ἤῖον inaudi. Idem p. 211, 15. αὐτὸς ἑαυτοῦ ἐλά-
tum est. Nam ἤῖον ubi apud Εpi. βετο. ἐπιδιόρθωσιν dicit Εustath. p.
cos legitur est ab verbo εἴμι. Νi. 1433, 52.
hilo melior altera scriptura ἤῖόνʼ 12. κακὰ] κακῶς Ε.
(nam hoc accentu id scribendum 13. ἀκούει Buttm. pro ἀνύει.
foret), inaudita nuntii significa- 20. προκρίνων Μ. πρὸ ἐκείνων Q. 50. ἐπέχραον] Ἀριστοφάνης, ἐπέχρων. Η. ἐπῆλθον μετὰ βλά-
βης καὶ ἐπηρείας ἐπηρεάζοντες. S. ὡς πολλάκις Τελχῖνες. Μ. 51. τῶν ἀνδρῶν φίλοι υἷες] τουτέστι τῶν ἐνθάδε ἀρίστων υἱοί.
Β.Η. καὶ μὴν δώδεκα μόνοι ἦσαν ἀπὸ τῆς Ἰθάκης· ἀλλʼ ἐκείνων
ἔδει μάλιστα κατηγορεῖν, σὓς ἔστι συλλαμβάνεσθαι τῷ πολίτῃ βια- 
ζομένῳ ἄλλως τε καὶ τῶν ἄλλων μείζονες ἦσαν, ὡς αὐτός φησιν
 ἐκ δʼ αὐτῆς Ἰθάκης δυοκαίδεκα πάντες ἄριστοι· 
ἴδιον οὖν τὸ ἀδίκημα ἐποίησεν, ὡς καὶ τῶν ἄλλων τούτοις ἀκολουθη-
σάντων ὡς ἂν ἡγεμόσι καὶ ἀριστέων παισίν. ἐν πᾶσι γὰρ τὸ ἡγεμο-
νικὸν ὀλιγώτερον τῶν ἀρχομένων, καὶ τῷ ἡγεμονοῦντι, κἂν ὀλίγον ᾖ, 
πείθεται τὸ ἡγεμονούμενον πλῆθος. Η.Μ Καὶ ἄλλως. Ἀριστοφάνης
προστίθησιν
 ἄλλοι θʼ οἳ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ, 
οὐκ ὀρθῶς· περὶ γὰρ τῶν ἐν Ἰθάκῃ φροντίζει μόνων, σὒς ἀπελάσας, 
οὐκ ἂν ἐφρόντισε τῶν λοιπῶν. Η.Μ. ἑκατὸν δέκα καὶ ὀκτὼ σχεδὸν τῶν ἀπάντων ὄντων μνηστήρων, ἀπὸ
τούτων δὲ ἐκ τῆς Ἰθάκης “δυοκαίδεκα πάντες ἄριστοι” (π, 251.)
ῥηθέντων, ζητεῖ Ἡροκλείδης πῶς ὁ Τηλέμαχος κατασμικρύνει ἐν
τῇ δημηγορίᾳ συστέλλων τὸ πλῆθος εἰς μόνους τοὺς Πθακησίους. τί 
γὰρ ἔφη ῾œ“μητέρι μνηστῆρες ἐπέχραον οὐκ ἐθελούσῃ, τῶν ἀνδρῶν φί-
λοι υἷες, οἳ ἐνθάδε γʼ εἰσὶν ἄριστοι;” τὸ γὰρ πολὺ φορτίον τῆς μνη-
στείας περιῄρηκε συστείλας τὸ πλῆθος εἰς τοὺς ἐνθάδε, τοὺς ὄντας
ἐλάχιστον μέρος τοῦ παντὸς πλήθους. φαίη δʼ ἄν τις ἐν Ἰθάκῃ δη-
μηγοροῦντα τὸν Τηλέμαχον τῶν ἐξ Ἰθάκης εἰκότως κατηγορεῖν. ῥη- 
 2. ὡς πολλάκις] μητέρι μὲν ὡς πολ- 13. ἄλλοι—Ζακύνθῳ] Εx Od. α,
λάκις Μ. Delevi μητέρι μὲν, quæ 245. ubi legitur ὅσσοι γὰρ νήσοισιν
verba lemma scholii sunt ex μη- etc.
τέρι μοι corruptum. 14. Δουλιχίῳ] δουλιχίῃ Μ.
3. ἀρίστων Η. ἄριστοι Β. Σάμῃ] σάμηῳ Η.
4. καὶ μὴν—βιαζομένῳ] Ηæc verba 15. μόνων] μόνον Μ.
sunt etiam in Β. ἀπελάσας] ἀπώλεσας Μ.
5. ἔδει—σ. τῶ ποιητῇ] δεῖ—σ. μᾶλ- 16. τῶν λοιπῶν] τὸ λοιπόν Μ.
λον τῷ ποιητῇ S.
17. τῶν ἁ. ὄνίων H. R. ὄντων τῶν
9. ἀριστέων] ἀρίστων Μ., sed su. ἁ. Q.
perscripto εα.
19. ῥηθέντων Η. ῥηθεν R. ῥηθέντες
παισίν Μ. πᾶσιν Η.
10. ὀλίγον Μ. ὀλιγοστὸν Η. In κατασμικρύνει] σμικρύνει Q.
scholio proximo est ὀλίγιστον. 21. ἔφη] φησι R.
11. καὶ ἄλλως om. Μ. 24. μέρος R. Legebatur μετά. 

 
θέντων δὲ καὶ ὑπὲρ τῶν ἄλλων ἀπολογία μᾶλλον ἦν τοῖς πατράσι τὥν
Ἰθακησίων, ὅτι οὐχ οἱ ἡμέτεροι μόνον, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι, καὶ δεῖ πρό-
τερον ἐκείνους κωλύειν πλείους ὄντας· τοῖς γὰρ πολλοῖς ἀκολουθήσειν
καὶ τοὺς ἐλάττους. εἰ γὰρ ἁπλῶς ἔφη “ μητέρι μοι μνηστῆρες ἐπέ-
χραον οὐκ ἐθελούσῃ,” κοινῶς ἂν κατηγόρησεν ἀλλοδαπῶν καὶ ξένων ἐν 
ἀλλοτρίοις ἀκροαταῖς. ἡ δὲ ἐπαγωγὴ ἡ “τῶν ἀνδρῶν φίλοι υἷες οἳ ἐν-
θάδε γʼ εἰσὶν ἄριστοι” ἴδιον τὸ ἀδίκημα ἐποίησεν, ὡς καὶ τῶν ἄλλων
τούτοις ἀκολουθησάντων, ὅτι τῶν ἀρίστων ἐν Ἰθάκῃ ἦσαν παῖδες οἱ
Ἰθακήσιοι μνηστῆρες. ὡς ἂν οὖν ἡγεμόσιν οἱ ἄλλοι εἵποντο. ἐν πᾶσι
γὰρ τὸ ἡγεμονοῦν ὀλιγώτερον τῶν ἀρχομένων, καὶ τῷ ἡγεμονοῦντι, κἂν 
τὸ ὀλίγιστον ᾖ, πείθεται τὸ ἄλλο πλῆθος εἴς τε τὰς ἐπιθέσεις καὶ τὰς
ἀποχὰς τῶν πραττομένων. Η.Μ.Q.R. 52. οἳ πατρὸς μὲν] διαβάλλει τὴν μνηστείαν ὡς πρόφασιν οὖσαν
τῆς ἁρπαγῆς τῶν χρημάτων. ἐξὸν γὰρ κατὰ νόμους μνηστεύεσθαι
παρανόμως ἡμῖν ἐνοχλοῦσιν. Η.Q. δῆλον ἐκ τούτων ὅτι ὁ Ἰκάριος 
θακήσιος ἦν. ἔφη γοῦν “εἰς οἶκον.” εἰ δὲ ἦν ξένος, ἔφη ἂν ποτὶ
ἄστυ ἢ πρὸς τὴν γαῖαν. εἰ δὲ ἦν Σπαρτιάτης, πῶς εἰς Σπάρτην ἐλ-
θὼν Τηλέμαχος οὐ συνέτυχεν αὐτῷ; πῶς τε ὁ φιλοδέσποτος Εὔμαιος
κατηρᾶτο τῇ δεσποίνῃ λέγων “ ὡς ὤφελλʼ Ἑλένης ἀπὸ φῦλον ὀλέ-
σθαι πρόχνυ” (ξ, 68.); Ἰκάριος γὰρ καὶ Τυνδάρεως ἀδελφοὶ, καὶ 
περιείχετο τῇ κατάρᾳ ἡ Πητελόπη, ὡς θυγάτηρ ἐκείνου τοῦ Ἰκαρίου.
πῶς τε Ἀθηνἅ ἐν Σπάρτῃ ὄντι τῷ Τηλεμάχῳ φησὶν “ἤδη γάρ ῥα
πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται Εὐρυμάχῳ γήμασθαι” (ο, 16.);
ὡς γὰρ ἐν Ἰθάκῃ οἰκούντων ποιεῖται τὸν λόγον. Η.Μ.Q. 53. ὥς κʼ αὐτὸς] γρ. ὅς. Ρ. ὅς] γρ. ὧς. Η. ἐεδνώσαιτο] ἕδνα ἐπιδώσει, ἀποπροικίσει, χρήματα δώσει· καὶ
κυρίως μὲν ἕδνα ἐστὶ τὰ διδόμενα ὑπὸ τοῦ γαμοῦντος τῇ γαμουμένῃ·
 15. παρανόμως Η. παρανόμοι Q. quæstione vid. schol. ad δ, Ι.
δῆλον ἐκ τούτων] ἐκ τούτου δῆλον S. 19. κατηρᾶτο correxi pro κατηγο-
ὁ addidi ex Μ.S. ρᾶτο, quod est in Η. κατηγορεῖτο Q.
16. ἦν] μὲν Μ. διατερεῖτο Μ.
ἔφη γοῦν] γοῦν Μ. i. e. φασὶ 25. ὡς θ. ἐνείνου τοῦ ἰκαρίου Μ.
γοῦν, quod est in S. εἴπερ ἐκείνη τοῦ ἱκαρίου ἦν θ. Η.Q.
εἰ δὲ—ποτὶ S. Legebatur εἰ γὰρ 26. ἀποπροικίσει, χρήματα δώσει ad-
—πρὸς τό. Quæ post ἄστυ leguntur didi ex S.
usque ad finem scholii non habet S. 27. ὑπὸ Ρ. ἀπὸ ceteri.
17. πῶς εἰς Σπάρτην—] De hac 

 
νῦν δὲ καταχρηστικῶς κεῖται ἡ λέξις ἀντὶ τοῦ χρήματα ἐπιδοίη.
Η.Ρ.Q.S.V. 55. οἱ δʼ εἰς ἡμετέρου] ἀπὸ κοινοῦ τὸ πατρός· ἢ ἀντὶ τοῦ εἰς
ἡμέτερον Ἀττικῶς, ὡς “ἀλλʼ ἄγʼ, ὀΐστευσον Μενελάου” (Ιl. δ, 100.)
ἀντὶ τοῦ Μενέλαον. Μ. λείπει τοῦ πατρὸς οἶκον. Gl. Μ. 56. βοῦς ἱερεύοντες καὶ ὄῖς] πάντα πληθυντικῶς λέγει, αὔξων τὴν
κατηγορίαν, καίτοι μίαν βοὕν ἔθυον. “ἵρευον δὲ σύας σιάλους καὶ
βοῦν ἀγελαίην” (Od. ρ, 181.) Μ.S. 57. εἰλαπινάζουσι] κατὰ συστροφὰς πίνουσιν, ἐν ἀθροίσματι
εὐωχοῦνται, ἑορτάζουσι. S. 58. τὰ δὲ] τὰ ἐπὶ συντριβῇ ἡμετέρᾳ θελήματα τούτων. Β.
τὰ δὲ πολλὰ κατάνεται] ταῦτα δὲ πολλὰ ὄντα καταναλίσκε-
ται. S. κατάνεται] τελειοῦται. ἀπὸ τοῦ ἀνύω, ἄνω, ῥῆμα. Β. 59. οἷος Ὀδυσσεὺς] οὐκ ἐσμὲν τοιοῦτοι οἷος ἦν ὁ Ὀδυσσεύς. 
ἐπιχειρήσωμεν, ὀλοθρευθείημεν ἄν. Q. ἔσκεν] ὑπῆρχεν. S. ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι] βλάβην ἀποσοβῆσαι. S. 60. ἡμεῖς δʼ οὔ νύ τι] ἐλεγχθείημεν ἂν ἀσθενεῖς ὄντες καὶ ἄποροι
δυνάμεως καὶ ἐπιχειρήσαντες ἀνελεῖν αὐτοὺς τάχα ἀναιρεθησό- 
μεθα. Q. ἡμεῖς δʼ οὔ νύ τι] οὐχ οἷοί τε ἐσμέν. S. ἀμυνέμεν] ὥστε βοηθεῖν. S. ἦ καὶ ἔπειτα] οἱ μὲν γράφουσι περισπωμένως, οἱ δὲ ὀξυτόνως·
καλῶς δὲ ἔχουσι καὶ τὰ δύο. Η. ὄντως γὰρ καὶ μετὰ τὸ ἐπιχει- 
ρῆσαι. S. 61. λευγαλέοι] ἀσθενεῖς, ἀδύνατοι, πικροὶ ἑαυτοῖς ὑπάρξομεν. S. 1. ἐπιδοίη] ἐπιδώσει S. In Η. post 301. et Bekkeri cens. Homeri Wol-
ἐπιδοίη legi dicitur ἕδνα λαβὼν δώσει fiani p. 159. BUTTM.
τὴν θυτὴν θυγατέρα. τὸ] τοῦ Μ.
3. ?? δʼ εἰς ἠμετέροιυ] Sic Μ. etiam 4. ἀλλʼ ἄγ΄, ὁἰστευσον] ἀλλά γʼ
in textu. Εtiam alibi in hoc codice ὁΐστευσεν Μ. Inepte autem scho-
εἰς ἡμετέρου pro εἰς ἡμέτερον reperi. liasta exemplum comparat plane
COBET. ἡμετέρου Η. in textu, et diversum.
sic ter repetitur in scholiis, bis di- 7. ἵρευον —ἀγελαίην] ἱέρευον δὲ θυ-
serte. Vid. Ηerod. 1, 35. 7, 8, 4. σίας σιάλους καὶ βοῦν ἀγγελίην Μ.
et Wesselingium ad priorem lo- Verba poetæ omittit S.
cum. PORSON. Vid. et schol. η. καὶ οὐ δεδαηκότες ἀλκὴν] καὶ εἰδότες, μεμαθηκότες, ἐπιστάμεθα
τὸν τρόπον τῆς βοηθείας, τῆς δυνάμεως. S. 63. οὐ γὰρ ἔτʼ ἀνσχετὰ] εὔθετα, καὶ πλεονάζει ἡ ἀνά στέρησις,-
ἴν᾿ ᾖ σχετά. S. αἰτιᾶται ὁ Ἡρακλείδης καὶ τὸ τῆς Τηλεμάχου
δημηγορίας ἀνοικονόμητον. δέον γὰρ, φησὶν, ἀξιοῦν καὶ ἱκετεύειν 
συνάρασθαι αὐτῷ πρὸς τὴν τῶν μνηστήρων τοῦ οἴκου ἀπαλλαγὴν, ὁ
δὲ ἐπιπλήσσει λέγων “οὐ γὰρ ἔτʼ ἀνσχετὰ ἔργα τετεύχαται, οὐδʼ
ἔτι καλῶς οἶκὸς ἐμὸς διόλωλε.” καὶ τὸ ὅτι, εἰ μὴ πάρεστιν ὁ πατὴρ,
ταῦτα πάσχειν ἐπανατεινόμενος, “οὐ γὰρ ἔπʼ ἀνὴρ οἷος Ὀδυσσεὺς
ἔσκεν ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι· ἡμεῖς δʼ οὔ νύ τι τοῖοι ἀμυνέμεν” (58 
—60.). καὶ ἔτι πικροτέρου πρὸς τοὺς Ἰθακησίους ὄντος τοῦ λόγου, καὶ
τὴν ἀπειλὴν “ἄλλους τʼ αἰδέσθητε” φησὶ “περικτίονας ἀνθρώπους,
θεῶν δʼ ὑποδείσατε μῆνιν.” ἀγνοεῖ δὲ ὁ κατήγορος τὴν δύναμιν τῆς
δημηγορίας. συμπλέκεται γὰρ βασιλικὸν φρόνημα δεήσει καὶ ἱκεσίᾳ.
καὶ ἔστιν οὐχ ἀπλῶς ὁ λόγος ἀτυχοῦντος, ἵνα δέησις ᾖ μόνη, ἀλλὰ 
βασιλέως ἀτυχοῦντός τε ἅμα καὶ ἀδικουμένου ὑφ’ ὧν ἥκιστα ἐχρῆν·
ὁ δὲ λόγος πρὸς τοὺς ἀδικοῦντας. διὸ ἡ μὲν παρρησία τῆς ἐπιπλήξεως
βασιλικὴ, ἡ δὲ δέησις (παραμέμικται γὰρ καὶ δέησις) οἰκεία τῷ
δυστυχοῦντι, “λίσσομαι ἠμὲν Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἠδὲ Θέμιστος.”
H.Q.R. 64. νεμεσσήθητε] μεμπτὸν ἡγήσασθε. S. 65. ἄλλους τʼ αἰδέσθητε] ἐλέγχει τὸ πλῆθος, ὅτι ἐχρῆν καὶ αὐτὸ
τῶν παρ᾿ αὐτοῦ λόγων πάσχοντος διακωλῦσαι τὰ τολμώμενα. πάντη
δὲ προβάλλεται τὸν ἔλεον καὶ τὴν πρὸς τοὺς ἔξω αἰδῶ. Q. ἄμφω
γὰρ ταῦτα συνίστησι τὸν βίον, ὡς Ἡσίοδος 
 5. φησὶν R. ἔφη ceteri. μένος H. Q.
7. ἀνσχετὰ] ἀνάσχετο R. ἔπ᾿·] ἕστʼ R. ἐστιν H. Q.
οὐδʼ ἔτι καλῶς] οὐδέ τι καλὸς R. 10. οἴκου—τι] Legebatuιr τοῦ οὶκου
8. καὶ τὸ ὅτι, εῖ—] Deleta parti—τοι.
cula εἰ scribendum videtur, καὶ τὸ, ἀμυνέμεν] ἀμύναιμεν Q.
ὅτι μὴ πάρεστιν ὁ πατὴρ, ταῦτα πά- 12. ἀπειλὴν Cobetus pro πάλην.
σχειν ἐπανατεινάμενος, quod partici- φησὶ R. ἕφη ceteri.
pium pendet adhuc a verbo ἐπι- 15. ἀτυχοῦντος ButtIn. pro ἀδι-
πλήσσει jungcndumque est ita : καὶ κοῦντος.
ἐπανατεινάμενος τὸ ταῦτα πάσχειν ὅτι 18. βασιλικὴ R. Legebatur βασι-
μὴ πάρεστιν ὁ πατήρ: h. e. illud ma- λικῆς.
xime urgens atque ostendens se παραμέμικται] παραμεμίγνυται Q.
hæc pati propter absentiam patris. 24. καὶ τὴν Buttm. Aberat καί.
BUTTM.
25. Ἡσίοδος] Op.195. Conf. Eu-
9. ἐπανατεινόμενος R. ἐπανατεινά- stath. p. I 434, 33. 

 
 καὶ τότε δὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀπὸ χθόνος ἴτην Αἰδὼς καὶ Νέμεσις, τὰ δὲ λείψεται ἄλγεα λυγρὰ θνητοῖς ἀνθρώποις. Η. περικτίονας] γείτονας· ἀπὸ τοῦ πέριξ, τὸ πλησίον, ἤτοι τοὺς περὶ
ἐκείνους ὄντας, πλησιαστὰς, πέριξ κατοικοῦντας. B.E. 67. ἀγασσάμενοι] ἀπὸ τοῦ ἀγῶ γίνεται ἄγαμαι, ὃ σημαίνει δύο,
τὸ θαυμάζω καὶ τὸ μέμφομαι. ὡσαύτως καὶ τὸ θαυμάζω δύο ση-
μαίνει, τὸ κατηγορῶ καὶ τὸ ἐπαινῶ. Β. τινὲς τὸ ἀγασσάμενοι ἀντὶ τοῦ μεμψάμενοι ἐκλαμβάνουσιν. οὐκ
ἔστι δὲ, ἀλλὰ σημαίνει τὸ ἐκπλαγέντες, ὡς ἐπὶ τινὶ μεγάλῳ παρανο- 
μήματι δηλονότι. Ε. ἀγασσάμενοι κακὰ ἔργα] θαυμάσαντες τὰ κακὰ ἔργα, τῶν ἀδικούν-
των τὴν τόλμαν. ἢ νεμεσήσαντες ἐπὶ τοῖς κακῶς πραττομένοις, μὴ
μεταβάλωσι τὰ πράγματα. S. 68. λίσσομαι ἠμὲν Ζηνὸς] ἱκετεύω ὑμᾶς καὶ διὰ τοῦ Διὸς 
νόν. S. λίσσομαι] καὶ τοῦτο ἐκ τοῦ καιροῦ. τὴν γὰρ προεστηκυῖαν τῶν ἐκ-
κλησιῶν θεὰν ἐπικαλεῖται. τινὲς δὲ ᾠήθησαν Θέμιδος ἄγαλμα εἰσφέ-
ρεσθαι εἰς τὰς ἐκκλησίας. παρατηρητέον δὲ ὅτι καὶ ἐν Ἰλιάδι (υ, 4.)
παρὰ Διὸς ἔχει γέρας τοῦτο Θέμις H.M.Q. Θέμιστος] Αἰολικῶς, τῆς Θέμιδος. V. 69. λύει ἠδὲ καθίζει] διαλύει καὶ συνίστασθαι ποιεῖ. S. 70. σχέσθε, φίλοι] βαρύτης γὰρ ὀνειδίζειν μὲν ἃ πάσχει, ἱκε-
τεύειν δὲ συγχωρεῖσθαι αὐτῷ τὸν πατέρα, ὃν πάντας μὲν ἔδει ποθοῦν-
τας δακρύειν, αὐτὸς δὲ ἐν ἱκετηρίᾳ τίθεται τὸ κἂν μόνῳ αὐτῷ συτ 
χωρηθῆναι τὸ πένθος. καὶ εὐθὺς ἀπολογισμὸς περίδοξος ἐφʼ οἷς
δρῶσι παράδοξα,
 εἰ μή πού τι πατὴρ ἐμὸς ἐσθλὸς Ὀδυσσεῦς δυσμενέων κάκʼ ἔρεξεν ἐύκνήμιδας Ἀχαιούς 
 6. ἀγῶ Lobeck. Rhemat. p. 49. ex Η. affert Cramerus.
ἄγω B. ἀγῶ per καταπλήττομαι ex- 20. γέρας τοῦτο] τοῦτο γέρας Q.
plicat Arcad. p. 151, 17. 21. Θέμιστος] Αἰολικῶς τῆς Θέμιδος,
11. δηλονότι Buttm. pro δῆλον. καὶ διὰ τοῦ νόμου. τινὲς ὤήθησαν εἰς τὴν
12. ἔργα] ὅρα S. ἐκκλησίαν φέρεσθαι Θέμιδος ἄγαλμα S.
17. καὶ τοῦτο om. Q. 23. Hoc scholion H. habet a
18. εἰσφέρεσθαι] ἐκφέρεσθαι Q. m. sec., sub qua manus antiquioris
Verbum simplex est in scholio S. vestigia apparent.
19. ἐν Ἰλιάδι] εὔκλεια Q., εὐκλείσαν πάσχει] πάσχειν Η. 

 
καὶ ἐχθρὸν τιμωρούμενοι ἐμὲ διʼ ἐκεῖνον ἀμύνεσθε. συμπλέκει δὲ
τοὺς Ἰθακησίους τῇ ἀδικίᾳ τῶν μνηστήρων, καίπερ κατʼ ἀρχὰς χω-
ρίσας τοὺς μνηστῆρας ἀπʼ αὐτῶν, κατʼ ἰδίαν τούτων κατηγορῶν,
“μητέρι μοι μνηστῆρες ἐπέχραον, τῶν ἀνδρῶν φίλοι μοι υἷες, οἳ
πατρὸς μὲν ἐς οἶκον ἀπερρίγασι νέεσθαι, οἱ δʼ εἰς ἡμετέρου πωλεύμε- 
νοι” (50.). ἐκθεὶς γὰρ ταῦτα περὶ ἐκείνων, μετὰ τὴν διήγησιν καὶ
ἐπίδειξιν τοῦ ὅτι παῖδές εἰσι τῶν ἐν Ἰθάκῃ ἀρίστων, ἀκόλουθον τὸ
τῆς κοινοποιΐας ἐπήγαγε “νεμεσσήθητε καὶ αὐτοὶ, ἄλλους τʼ αἰ-
δέσθητε, θεῶν δʼ ὑποδείσατε μῆνιν. σχέσθε, φίλοι.” τίς οὖν ἡ τούτων
ἀδικία ; οὐ μόνον ὅτι οὐκ ἀμύνονται τούτους ὀτρύνοντες· πῶς οὖν 
ὀτρύνουσιν; ὅτι εἰ παῖδας ὄντας αὐτῶν οὐκ ἐπέχουσιν· σὓς γὰρ αὐ-
τός τις κωλύειν δυνάμενος, διὰ τὸ εἶναι κύριος, ἐᾷ πλημμελεῖν, αὐτὸς
ἂν εἴη ὁ δοὺς τὴν ἐξουσίαν τῆς ἀδικίας. καὶ πάλιν χωρίσας ἀπʼ αὐ-
τῶν τοὺς μνηστῆρας “ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη,” φησὶν, “ ὑμᾶς ἐσθέ-
μεναι·” παρʼ ὑμῶν μὲν γὰρ ἔστιν ἀπολαβεῖν, παρὰ δὲ τούτων οὐκέτι. 
εἶτα πάλιν κοινῇ
 νῦν δέ μοι ἀπρήκτους ὀδύνας ἐμβάλλετε θυμῷ· 
τῷ μεταξὺ διαιρεῖν τε καὶ κοινοποιεῖν τὸ ἀδίκημα καὶ παρρησίᾳ
κέχρηται βασιλικῇ καὶ δεήσει πάλιν ταπεινὰ πράττοντος, καὶ ποτὲ
μὲν τὸ δίκαιον ὑπομιμνήσκει καὶ νέμεσιν, ποτὲ δʼ αὖ καὶ αἰσχύνην 
τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, καὶ τὴν παρὰ θεῶν μῆνιν, καὶ τοὺς πατέρας
ὑπομιμνήσκει. διὰ πάντων γοῦν τούτων μικτήν τε ὁμοῦ καὶ ποικι-
λίας πλήρη ποιήσας τὴν δημηγορίαν δεινοῦ ῥήτορος δυνάμει κεχρη-
μένος φαίνεται. Η. πῶς τοὺς μνηστῆρας φίλους καλεῖ; ἢ ὁ λόγος
πρὸς τοὺς Ἰθακησίους, οἷον ἀντίσχεσθέ μου. διὸ καὶ Ἀριστοφάνης 
γράφει “μή μʼ οἶον ἐάσατε,” ὅ ἐστι καὶ ὑμεῖς συμπενθήσατε. Ἀρί-
σταρχος δὲ τὴν μὲν γραφὴν οὐκ ἀμείβει, τὸ δὲ οἶον ἀκούει πρὸς τὸ
πένθος τοῦ πατρός· ἐπιτρέψατέ μοι μόνον ἐν τῷ πένθει εἶναι, καὶ μὴ
ἄλλα ἐπισωρεύετε κακά. ἢ καὶ ἐφʼ ἑαυτοῦ φησιν, ἐμὲ μόνον ἐάσατε
σχολάζειν τῷ πένθει καὶ μὴ ἐπιφύεσθε. πάνδεινον γὰρ τὸ μηδὲ πεν- 
θεῖν ἐξουσίαν ἔχειν. Η.Μ.Q.R.T. ἐπιφθόνως λίαν ἐν μέρει χάριτος
αἰτεῖται τὴν ἐξουσίαν τοῦ πένθους, ὃν ἔδει πάντας δακρύειν αἰτῶν κἂν
 20. 22. ὑπομιμνήσκει] ὑπομνήσκειν ἐάσατε] φησὶ addit R.
30. ἐπιφύεσθε] ἐπιφύεσθαι Μ.:
26. ατε ceteri. R. ἐπιφέρεσθε ceteri.
29. ἐφʼ] ἀφʼ Q. μηδὲ Μ. μὴ ceteri. 

 
μόνος πενθεῖν ἀδεῶς. Μ.Τ. ἀνάσχετε ἀπὸ τῆς ἀδικίας ταύτης. S.
βοηθήσατε. τὸ γὰρ φίλοι ἀνάρμοστον κατὰ τῶν μνηστήρων, ἵνʼ ᾖ
ἀπόσχεσθε. S.T.V. πρὸς τοὺς Ἰθακησίους ὅλους· ἐὰν ὁ πατήρ μου δυσμενέων καὶ
ἐχθραινόμενος ὑμῖν ἦν, ἐάσατέ με πάσχειν. τὸ δὲ μή παρέλκον. Β. 72. δυσμενέων κάκʼ ἔρεζεν] ἐκακοποίει. Gl. Μ. τὸ ἔρεζεν διὰ
τοῦ ζ καὶ τὸ δυσμενέων μετοχή. πεφεισμένως δὲ τῷ λόγῳ χρῆται
οὐκ ἄντικρυς εὐεργέτην καλῶν τὸν πατέρα. Μ. Q. 73. τῶν μʼ ἀποτινύμενοι] ὑπὲρ ὧν καὶ ἕνεκα τούτων με τιμωρού-
μενοι πράττονται, δυσχεραίνοντες, ἐχθρωδῶς διακείμενοι. S. 74. τούτους ὀτρύνοντες] οὐχ ὅτι ὤτρυνον αὐτοὺς εἰς τὸ φανερὸν
ἐκεῖνοι, τοῦτο ἐγκαλεῖ Τηλέμαχος, ἀλλʼ ὅτι παῖδας ὄντας αὐτῶν τοὺς
μνηστῆρας οὐκ ἐπεῖχον. οὓς γάρ τις κωλύειν δυνάμενος, διὰ τὸ εἶναι
κύριος αὐτῶν, ἐᾷ πλημμελεῖν, οὗτος ἂν εἴη ἄντικρυς ὁ τὴν τῆς ἀδι-.
κίας ἐξουσίαν αὐτοῖς δεδωκώς. Ε. 75. ὑμέας] ἀντικειμένου λύσις. τῷ γὰρ “τούτους ὀτρύνοντες”
ῥᾴδιον ἀπαντῆσαι ὅτι οὐκ ὀτρύνομεν οὐδὲ κοινωνοῦμεν τῆς εὐωχίας.
πολλῷ οὖν, φησὶν, αἱρετώτερον ὑμᾶς ἐσθίειν ἤπερ τοῖς μνηστῆρσιν ἐπι-
τρέπειν. Q. οἱ γὰρ μὴ ἐνιστάμενοι τῇ βίᾳ τῶν μειρακίων σχεδὸν
ἐπιτρέπουσι καὶ ἐπὶ τὰ ἁμαρτήματα προκαλοῦνται. Ρ. Q. 
πρόβασιν] τὴν κτῆσιν τῶν τετραπόδων, ἀφʼ ἧς προβαίνει ἡ οὐσία.
τὰ κτήματα καὶ τὴν πρόσοδον. Ε. περιουσίαν, πρόσοδον, ἀπὸ τοῦ
προβαίνειν ἐκ τούτου τὴν οὐσίαν. S. 77. ποτιπτυσσοίμεθα] προστερνιζοίμεθα, παραβάλοιμεν· ἢ ἀχώ-
ριστοι γινοίμεθα φιλοφρονούμενοι καὶ προσπλεκόμενοι. Β. προσλα- 
λοίμεθα, φιλοφρόνως ἀπαιτοῖμεν, παρακαλοῖμεν, προσομιλοῖμεν. Ε. προτιπτυσσοίμεθα, φιλοφρόνως ἀπαιτοῖμεν, μετὰ τοῦ ρ. δηλοῖ δὲ
τὸ στερνιζοίμεθα, ἢ ἀχώριστοι γενοίμεθα. καὶ ἔδει μὲν ἡμᾶς ὑποστί-
ζειν εἰς αὐτὸ, τὸ δὲ μύθῳ τοῖς ἑξῆς ἀποδιδόναι. ἀλλʼ οὐδέποτε ὁ εἰ-
κοστὸς χρόνος τοῦ ἡρωῖκοῦ στιγμὴν ἐπιδέχεται. Η.Μ.Q. 6. ιὰ τοῦ ζ addidi ex Μ., qui 28. στερνιζοίμεθα] προστερνιζοίμεθα,
ἔρεζεν in textu, sed ξ a m. sec. ad- ut in scholio superiore, Buttm.
30. στιγμὴν ἐπιδέχεται] Conf.
scripto.
7. πεφεισμένως—ἄντικρυς Μ. πε- hanc notam cum regula a Bentleio
φασμένον —ἄντικρυ Q., si recte legit tradita ad Lucan. 1, 231. POR-
Maius.
SON. Et: Friedlaender. Nican. p.
27. προτιπτυσσοίμεθα Η.Μ. etiam 128.
in textu. 79. ἀπρήκτους] πρὸς ἃς οὐδὲν ἔστι πράξασθαι. B.E.M.Q.
ἀπράκτους ὀδύνας, ἢ πρὸς ἂς οὐκ ἔστι τι πρᾶξαι. S. νῦν δὲ ἐῶντες
ἑτέρους φθείρειν ταῦτα ἐμβάλλετέ μοι ὀδύνας. οὐ γὰρ δυνήσομαι
καταπρᾶξαι ἐπὶ τῷ ταῦτα ἀναλαβεῖν. Ε. 81. ἀναπρήσας] ἀντὶ τοῦ ἀνομβρήσας καὶ δακρύων πλῆθος προέ- 
μενος. Ζηνόδοτος δὲ γράφων “δάκρυα θερμὰ χέων” ἐκλέλυκε τὴν
μεγαλειότητα τοῦ στίχου. Η.Μ.Q.R. δακρύων πλῆθος προέμενος,
ἢ πληρώσας δακρύων τοὺς ὀφθαλμούς. S. δαιμονίως ἑαυτῷ ἐπιμαρ-
τυρεῖ ὁ ποιητὴς ὅτι πρὸς τὸ οἰκτρότατον προῆκε τὸν λόγον. Μ.Q.R. 82. ἀκὴν ἔσαν] ἥσυχοι ἦσαν σιωπῶντες. S. οὐδέ τις ἔτλη] οὐδεὶς δὲ ἐτόλμα. S. 85. Τηλέμαχʼ ὑψαγόρη] μεγάλῃ κατηγορίᾳ προδιαβάλλει τὸν
λόγον ὡς συκοφάντην καὶ δεινὸν εἰπεῖν ἀποφαίνων τὸν Τηλέμαχον.
Μ.Q. μένος ἄσχετε] ἀκατάσχετε τῇ δυνάμει· εἰρωνικῶς ἀντὶ τοῦ ἀδύ- 
νατε. Β.Ε.Ρ.Q.V. 86. μῶμον ἀνάψαι] περιποιῆσαι, περιθεῖναι ἡμῖν. S. 87. μνηστῆρες Ἀχαιῶν] γρ. καὶ ἀχέων, ἤγουν τῶν θλίψεων. ἡ
ὀξεῖα παρὰ τῷ ποιητῇ ἐκτείνει. Μ. 88. ἀλλὰ φίλη μήτηρ] τὸ μὲν πρῶτον ἔγκλημα “ μητέρι μοι 
μνηστἥρες ἐπέχραον οὐκ ἐθελούσῃ” ἑκὼν παρῆκεν· οὐ γὰρ ἦν τοῦτο
λῦσαι· ὡς νομίμης δὲ γενομένης τῆς μνηστείας, τὴν ἐξαπατῶσαν
αὐτοὺς αἰτίαν φησὶν εἶναι. λέληθε δὲ αὐτῶν ὁμολογῶν τὴν βίαν·
ἀπὸ γὰρ τῆς ὑπερθέσεως φανερὰ ἡ τῆς γυναικὸς προαίρεσις. Η.
Μ. Q. περὶ κέρδεα] οὐκ ἀναστρεπτέον τὴν περί· ἔστι γὰρ περίοιδεν. Μ. 1. ἃς] οὓς Μ. recte, si τούτου λύσις scribatur.
2. ἃς] οὓς S.
22. νομίμης Η. νομίμως Μ. νομί-
5. προέμενος correxi ex scholio μου Q.
proximo. προῖέμενος Μ. προῖείς Q. R. δὲ] καὶ Μ.
6. γράφων] γράψας Q. γράφει R. τῆς addidi ex Μ.
7. στίχου] στοιχείου R. 23. αὐτοὺς Μ. αὐτὸν Η. Q.
9. προῆκε] προῆξε Μ. αὐτῶν] αὐτόν Η.Μ.
12. προδιαβάλλει—συκοφάντην Μ. 24. ἀπὸ] ἐπεὶ Q.
προδιαβάλλων—συκοφαντικὸν Q. προαίρεσις] πρόφασις Q.
20. πρῶτον] γὰρ Μ. 26. περίοιδεν] περὶ οἶδεν Μ. περίοιδε
μοι om. Η.Q. per περισσῶς οἶδε explicat Εustath.
21. τοῦτο λῦσαι] τούτους λύσις Μ., p. 801, 41. 89. τάχα δʼ εἶσι τέταρτον] ἡ διπλῆ πρὸς τὸ ἑξῆς δοκοῦν ἀσυμφ-
Φώνως λέγεσθαι “ὣς τρίετες μὲν ἔληθε δόλῳ, ἀλλʼ ὅτε τέτρατον
ἧλθεν ἔτος” (106.)· διὸ καί τινες μετεποίησαν “ὣς δίετες μὲν ἔληθε
δόλῳ· ἀλλʼ ὅτε δὴ τρίτον ἦλθεν ἔτος.” οὐδὲν δὲ ἐναντίον ἔχει τὰ ἔπη.
τὸ γὰρ τάχα ἀντὶ τοῦ ταχέως, τὸ δὲ εἶσιν ἀντὶ τοῦ δίεισι καὶ τὸ 
τέταρτον. Η.Μ. τάχα δʼ εἶσι] προπερισπαστέον τὸ εἶσι· σημαίνει γὰρ τὸ διελεύ-
σεται, πληρωθήσεται. τὸ δὲ τάχα ἀντὶ τοῦ ταχέως. Μ. κυρίως τὸ
τάχα. ἔστι γὰρ τοῦ ἀπεγνωκότος περιγενέσθαι τῆς Πηνελόπης.
Μ.Q. 90. ἐξ οὗ ἀτέμβει] ἀφʼ οὗ στερίσκει, λυπεῖ, ξηραίνει ἐπιθυ-
μίαν. S. 91. πάντας μέν ῥ ἔλπει] ὑπὲρ τοῦ διαφυγεῖν τὸν παρόντα ἔλεγχον
τῆς μητρὸς κατηγορεῖ. Μ.S. ἔλπει] ἐλπίζειν ποιεῖ, ἢ ἀντὶ τοῦ ἐλπίδας ὑπισχνεῖται, ὁμολο- 
γεῖ S. 92. ἀγγελίας προῖεῖσα] ἀπαγγελίας προπέμπουσα. S. 93. ἡ δὲ δόλον] διόλου σχεδὸν ὁμολογεῖ τὴν βίαν. S. ἐνὶ φρεσὶ μερμήριξε] ἐμφαντικῶς τὸ ὅλον, ὡς καὶ τὰ πρῶτα δο-
λίως ἀπατώσης αὐτούς. Μ. 94. μέγαν ἱστὸν ἐνὶ μεγάροισιν] οὐ ποιητικῶς κόσμον χάριν
προσέρριπται τὸ μέγαν, ἀλλὰ πρὸς τὸ πολυχρόνιον τῆς τοῦ ἔργον
κατασκευῆς. καὶ τὸ ἄφαρ νῦν ἀντὶ τοῦ ἐξαίφνης. Η.Μ.Q.S. 1—6. Εadem fere in schol. ad 8. κυρίως— πηνελόπης Μ. κυρίως—
107. Conf. etiam schol. ad ν, 377. πηνελόπης. τὸ δὲ εἶσι προπερισπαστέον·
1. ἐξῆς—λέγεσθαι Μ. εἶσι δοκοῦν σημαίνει γὰρ ὃ ἐπελεύσεται, πληρωθή
εἶναι ἀσύμφωνον λέγεται Η. σεται Q.
2. τρίετες] τρίτον ἔτος Η. 14. μητρὸς correxi pro μηρούσης,
ἀλʼ ὅτε] ἀλλ’ ὅτε δὴ Η. ἄλλοι δὲ Μ. quod est in Μ. Nam in S. verba
τέτρατον] τέταρτον Η.Μ. τῆς μ. κ. desunt.
3. διὸ καί τινες μετεποίησαν] Ζeno- 18. ὁμολογεῖ τὴν βίαν] Conf. schol.
dotus, ut conjicit Osann. Anecd. ad 88.
p. 130: de quo non infrequens in 19. 20. Scholion simile in S. ὡς
scholiis verbum est μεταποιεῖν vel καὶ τὰ πρῶτα δολίως ἀπατῶσα αὐτοὺς
μεταγράφειν. Idem tamen etiam de ἐβουλεύσατο, omissis ἐμφ. τὸ ἕλον.
Aristophane dicitur, velut ad α, 22. ἀλλὰ—τοῦ ἔργου] ἀλλʼ ὡς
παρέκτασις μᾶλλον ἀπὸ τῆς πολυχρονίου
4. ἔχει om. Μ. τοῦ ἔργου S.
5. εἶσιν ἀντὶ τοῦ δίεισιν Μ. εἶσιν 23. καὶ τὸ] καὶ ὁ Q.
διέρχεται Η.
νῦν om. Q. 95. λεπτὸν καὶ περίμετρον] ὁ λεπτοϋφὴς καὶ ὑπέρμετρος, εἰκότως,
ἵνα δυστήρητον ἔχῃ τὴν τοῦ ἔργου προκοπήν. Η.Μ.S. Ἄλλως.
πολὺν, μέγαν, περισσὸν μέτρον ἔχοντα. S. V. 96. κοῦροι] διὰ τὸ κοῦροι ὀνειδίζει αὐτοὺς, ὡς οὐ δέον ταύτην τὴν
ἡλικίαν τὴν μὴ προσήκουσαν μνᾶσθαι. Ἁλλως. Διονύσιος ὁ Θρᾷξ 
ἰδίᾳ μὲν τὸ κοῦροι, ἰδίὴ δὲ τὸ “ἐμοὶ μνηστῆρες” διαστέλλει. καὶ ἡμῖν
δὲ οὕτω δοκεῖ, ἵνʼ ᾖ, ὦ νέοι, ἐμοὶ μνηστῆρες. Δημήτριος δὲ ὁ Ἰξίων
μετὰ τὴν ἀντωνυμίαν ἔστιξεν, ἵνα, φησὶ, τὸ ἀπρεπὲς αὐτῶν ὀνειδίζη-
ται. M.Q.R. ἐπεὶ θάνε] τὸ μὴ διηγήσασθαι τὴν ἀπάτην, ἀλλὰ καὶ τὰς 
φωνὰς αὐτὰς θεῖναι ἐξ ὧν ἠπάτησεν, φαντασίαν ἔχει τῆς ἀλη-
θείας. Η. 97. μίμνετʼ] τὸ ἑξῆς, μίμνετε εἰσόκε φᾶρος ἐκτελέσω Λαέρτῃ
ἥρωϊ ταφήϊον. τὸ δὲ “μή μοι μεταμώλια νήματʼ ὄληται” διὰ μέ-
σου. Μ. φησὶ δὲ μὴ ἐξεῖναι μνηστεύεσθαι ἱστοῦ ἑστῶτος. Ε. 
φᾶρος] ἱμάτιον. S. 98. μεταμάνια] γρ. μεταμώλια ἢ μεταμώνια. Ρ. μεταμώνια] μή πώς μοι ἠμελημένα. S. 99. Λαέρτῃ ἥρωϊ] ἔμφυτόν πώς ἐστι ταῖς γυναιξὶ πρὸς τοὺς γο-
νεῖς τῶν ἀνδρῶν ἀπεχθῶς ἔχειν. δείκνυσιν οὖν λεληθότως τὴν πρὸς 
Ὀδυσσέα φιλοστοργίαν, ὃς ταυτὸ παρῄνει μεμνῆσθαι πατρὸς καὶ μη-
τρός. Μ.S. 100. μοἵρʼ ὀλοὴ καθέλῃσι] μερὶς ὀλεθρία καταλάβῃ. S. τανηλεγέος θανάτοιο] μακροχρονίου, ἐκ τοῦ λέγω τὸ κοιμῶμαι. S.
τοῦ μακρὰν ἀφροντισίαν παρέχοντος. ἢ τοῦ μακροκοιμήτου, ἀπὸ τοῦ 
ταναὸν τὸ μακρὸν καὶ τοῦ λέγω τὸ κοιμῶμαι. Β.Ε. 101. κτεατίσσας] προικοδοτήσας. S. 102. ἄτερ σπείρου] ὡς ἀξίου ἱματίου σπανίζοντος· οὐ γὰρ παν-
 1. ὁ λεπτοῦφὴς καὶ ὑπέρμετρος] λεπ- ἱστοῦ δʼ ἑστῶτος μὴ μνηστεύεσθαι ἄμει-
τοὔφῆ καὶ ὑπέρμετρον Η. νον. BUTTM.
3. πολὺν om. V.
17. μεταμάνια] Sic P. in textu.
4. διὰ τὸ—μνᾶσθαι] Hæc sunt 19. ἔμφυτον] καὶ μὴν ἔμφυτον Μ.
etiam in S.
πρὸς] ἀπὸ M.
7. νέοι addidi ex M. 21. ὁς—μητρός] ὅ—μητέρος M.
15. In V. hæc adjecta sunt scho- 25. ἀφροντισίαν] Hæc forma lege-
lio ad 95. sic scripta, φασὶ δὲ μὴ μν. batur apud Themist. orat. p. 230, 2.
ἱστοῦ ἑστῶτος. Gnomen hæc verba cui ἀφροντιστία restitui ex cod. Am-
sapiunt sic fortasse conceptam: bros. 

 
τελῶς ἐσπάνιζε. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἐνσπείρεσθαι καὶ ἐγκεῖσθαι τοῖς
μέλεσιν, ὡςὍμηρος ἀπανταχοῦ φησιν. Ε.Q. 103. ἀγήνωρ] ὁ ἄγαν ἀνδρεῖος. S. 104. ἠματίη] διʼ ὅλης τῆς ἡμέρας. S. 105. νύκτας] γρ. νύκτωρ. Η.Ρ. ἀλλύεσκεν] ἀνέλυεν. S. δαΐδας παραθεῖτο] δᾷδας, φῶτα παρατιθέμενος. S. 106. τρίετες] ὁ μὲν χρόνος βαρέως, τὸ δὲ μετεσχηκὸς τοῦ χρόνου
ὀξυτόνως. E.V. τρίετες προπαροξυτόνως. Η. 107. ἀλλʼ ὅτε τέτρατον ἦλθεν ἔτος] πῶς οὖν ἄνωθεν ἔλεγεν “τάχα 
δʼ εἶσι τέταρτον” ; ταῦτα δὲ πρὸς τὰ μικρῷ πρόσθεν εἰρημένα περὶ
τῆς ἀσυμφωνίας. εἶπε γὰρ ἔμπροσθεν “ἤδη γὰρ τρίτον ἐστίν” διὸ
καί τινες μετεποίησαν “ὣς δίετες μὲν ἔληθε δόλῳ· ἀλλʼ ὅτε δὴ
τρίτον ἦλθεν ἔτος.” οὐδὲν δὲ ἐναντίον ἔχει τὰ ἔπη. τὸ γὰρ τάχα ἐκεῖ
ἀντὶ τοῦ ταχέως, τὸ δὲ εἶσιν ἀντὶ τοῦ διέρχεται καὶ τὸ τέταρτον. 
E.M.Q. καὶ ἐπήλυθον ὧραι] αἱ ὧραι τοῦ τετάρτου ἔτους. πῶς οὖν ἔμπροσθεν
ἔλεγε “τάχα δʼ εἶσι τέταρτον”; οἷον τελειωθήσεται. H. V. 108. καὶ τότε δή. . .] προοικονομία εἰς τὰ ἑξῆς, ἵνα καὶ τὴν τῶν
θεραπαινῶν ἀναίρεσιν ἑτοίμως παραδεξώμεθα. Ε.Η.Μ.Q.V. 1. ἀπὸ] ἀντὶ Ε. Q. Correctum num post τέταρτον ponendum. Ad
ex Η. in quo annotatum κοινότερον rem conf. schol. ν, 377;” Recte
Ὅμηρος πᾶν εἷμα σπεῖρον λέγει ἀπὸ τοῦ leguntur in scholio proximo.
δὲ om. M.
ἐνσπείρεσθαι.
2. μέλεσιν] μέλεσιν ἱματίου E.Q. 12–15. εἶπε—τέταρτον om. M.
Delevi ἱματίου ex superioribus ver- 12. ἔμπροσθεν] V. 89. ubivid.schol.
bis repetitum. Ceterum conf. schol. 13. δὴ—ἦλθεν] δὲ—ἤλυθεν E.Q.
17. αἱ ὧραι Η. αἱ om. V.
ad δ, 244.
5. γρ. νύκτωρ] Non est varia lec- πῶς οὖν ἔμπροσθεν] ὡς συνέμπροσθενV.
tio, sed glossema: conf. ad 334. 18. τελειωθήσεται] ταῦτα δὲ πρὸς τὰ
et ad α, 361. BUTTM. μικρῷ πρόσθεν εἰρημένα περὶ τῆς ἀσυμ-
8. τρίετες] Conf. Ammon. in v. φωνίας addit H. Quæ leguntur in
BUTTM. Vid. Lehrs. Quæst. Ep. cholio praecedente.
19. προοικονομία] ποιητικὴ οἰκονομία p.136
11. Delevi verba οἷον τελειωθήσε. V. Brevius scholion in S. προοικο-
ται post τέταρτον addita, de quibus δμία εἰς τὰ ἐξῆς, ἵνα καὶ τὴν τῶν θερα-
Buttm. “Verba, οἷον τελειωθήσεται, παινῶν ἀναίρεσιν συντόμως προδηλώσῃ.
glossa sunt præpostere huc intrusa. 20. παραδεξώμεθα H. V. πδεξώμε-
Solvunt enim quæstionem quæ in θα Μ. ὑποδεξόμεθα Ε.Q. δηλοῦται δὲ
proximis expenditur adhuc. Illis ἡ δουλικὴ ἀπιστία addit V. ex Eu-
igitur seclusis interrogationis sig- stath. p. 1437, 14. 111. ὧδε] τὸ ὧδε ἀντὶ τοῦ οὕτως· τὸ δὲ ὑποκρίνονται ἀντὶ τοῦ
ἀποκρίνονται. Β. 114. τῷ ὅτεῳ] περὶ τῆς γνώμης Ἰκαρίου δεδήλωται καὶ ἐν ἄλλοις
“ἤδη γάρ ῥα πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται Εὐρυμάχῳ γήμα-
σθαι.” (Od. ο, 16.) H. M. ὅτεῳ] ὡς Πηνέλεῳ. τὸ γὰρ τῷ μετὰ 
τὸ γενέσθαι ὅτῳ διῃρέθη, ὡς τὸ ὅτου ὅτεο, καὶ ἐν πλεονασμῷ τοῦ τ
“εἰρήσεται ὅττεό σε χρή” (Od. α,124.). Ε.Μ.Q. καὶ ἁνδάνει] καὶ ἀρέσκει. S. 115. εἰ δʼ ἔτʼ ἀνιήσει] γράφεται καὶ, εἰ δέ τʼ ἀνίησιν, ἀντὶ τοῦ
ἀναπείθει ἢ λυπεῖ. Ε. εἰ δʼ ἴτ’ ἀνιήσει γε πολὺν χρόνον υἷας Ἀχαιῶν, ἡμεῖς δʼ οὔτʼ ἐπὶ
ἔργα πάρος γʼ ἴμεν (127.). οὕτως τὸ ἑξῆς. τὰ δὲ λοιπὰ διὰ μέσου.
δυνατὸν δὲ καὶ Ὁμηρικῷ ἔθει αὐτὸ ἀπολύσασθαι. εἴωθε γὰρ ὁ ποιη-
τὴς τῷ εἰ μηδὲν ἀνταποδιδόναι, οἷον “ἀλλʼ εἰ μὲν δώσουσι γέρας”
(II. α,135.). H.M.Q. 116. τὰ φρονέουσʼ ἀνὰ θυμὸν] ταῦτα λογιζομένη κατὰ τὴν ψυχήν. S.
ἅ οἱ] τινὲς. οἱ αὐτῇ. Η. 118. κέρδεα] τὰ πανουργεύματα, οὐχ ὡς ἡμεῖς τὴν φιλοχρημα-
τίαν. ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ ἐπίστασθαι. H.M.S. 119. τάων αἳ πάρος ἦσαν] ἐπανέλαβε τὸν λόγον, ἐπεὶ μεταξυλογίᾳ 
ἐχρήσατο. “τάων,” ἐκείνων τῶν γυναικῶν. M.S. αἳ πάρος ἦσαν] πρὸ ἡμῶν ὑπῆρχον. S. ἐϋπλοκάμιδες Ἀχαιαὶ] εὔκομοι θυγατέρες τῶν Ἑλλήνων. S. 120. Τυρὼ] Σαλμωνέως θυγάτηρ. ἔσχε δὲ παῖδας ἐκ Ποσειδῶ-
νος Νηλέα καὶ Πελίαν. Ἀλκμήνη Ἠλεκτρύωνος θυγάτηρ. Μυκήνη 
Ἰνάχου θυγάτηρ καὶ Μελίας τῆς Ὠκεανοῦ, ἧς καὶ Ἀρέστορος Ἄρ-
γος, ὡς ἐν τῷ Κύκλῳ φέρεται. B.E.H.Q. ἐϋπλόκαμος] γρ. ἐϋστέφανος. Η.Μ. 6. διῃρέθη] διεκρίθη Q. 17. τινὲς, ὅ οἱ αὐτῇ] Absurde. αὐτῇ
ὡς τὸ—τοῦ τ] εἰς τὸ ὅτου καὶ ὅτεω videtur glossema esse ad οἱ ad.
καὶ ἔμπαλιν ἐν τούτῳ Μ. scriptum.
7. εἰρήσεται] Legitur μυθήσεαι. 19. ἀπὸ—ἐπίστασθαι om. Η.
12. τὸ ἐξῆς] τὰ ἐξῆς Μ. 21. τάων—γυναικῶν om. Μ.
13. δυνατὸν δὲ καὶ] Sic correxi. 24. παῖδας om. Η.
δυνατὸν καὶ Μ. Legebatur λείπει καὶ. 25. θυγάττρ addidi ex Η.
26. Ἀρέστορος Buttm. pro ἀριστερός-
αὐτὸ] αὐτῷ Μ.
ὁ ποιητὴς τῷ] ὁ ποιτῶν Μ. 28. ἐύστέφανος] sic Apollon. Lex.
14. εἰ (οἷ Q.) μηδὲν] εἰ μηδὲ Μ. s. v. στεφάνη. εὐστέφανος] καλὴν στεφάνην ἔχουσα. στεφάνη δὲ κόσμος γνναι-
κεῖος. Ε. 121. ὁμοῖα] πικρῶς καθαψάμενος τῆς Πηνελόπης διαχέαι αὐτὴν
βούλεται τοῖς ἐγκωμίοις. ἅμα δὲ καὶ τὴν μνηστείαν εὔλογόν φησι
περὶ ἐναρέτου γυναικὸς γινομένην. Ε. 122. τοῦτό γʼ ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε] τοῦτο δὲ οὐ πρεπόντως οὐδὲ
προσηκόντως ἐβουλεύσατο. S. ᾔδη] πάντα μὲν ἠπίστατο, τοῦτο δὲ μόνον ἠγνόει, ὅτι μέλλομεν
κατεσθίειν τὸν σὸν οἶκον. Β. 123. τόφρα] ἐπὶ τοσοῦτον. S. μέχρι τοσούτου. Q. Ἀριστοφά- 
νης, τε τε ἤοι μνηστῆρες ἔδονται. Μ. Ἀριστοφάνης, βίοτός τε τεὸς
ἢ οἱ μνηστῆρες ἔδονται. Q. 124. ὄφρα κε κείνη] καὶ μὴν προτρέπεται ὁ λόγος ἐπὶ πλέον σω-
φρονεῖν τὴν Πηνελόπην. ἀλλʼ οὐχ οὗτος ὁ νοῦς, ἀλλʼ ἐρεθίζει τὸν
Τηλέμαχον ἀπώσασθαι τὴν μητέρα, εἰ διὰ τὸ ἰδίᾳ συμφέρον παρορᾷ 
τὰ τοῦ Τηλεμάχου. Ε.Μ. ὅντινά οἱ νῦν] κατʼ εἰρωνείαν τοῦτο λέγει. S. 126. ποιεῖται] ἀντὶ τοῦ γίνεται. Β. περιποιεῖται. S. ποθὴν] ἐπιθυμίαν. S. 127. ἡμεῖς δʼ οὔτʼ ἐπὶ ἔργα] τοῦτο πρὸς κακοῦ τοῖς μνηστῆρσιν. 
ἐξὸν σωθῆναι ἄλλην τραπομένους ὅμως πάνυ ὁμοῦ εὑρεθέντες πανωλε-
 1. στεφάνην] κεφαλὴν Ε. ρες præcedentibus jungendum aut
10. Ἀριστοφάνης, τε—οἱ μνηστῆρες sic, βίοτον τεὸν οἱ μνηστῆρες, aut sic,
ἔδονται] Exhibui corruptas codicum βίοτον τὸν σὸν μνηστῆρες.” Recte, ut
scripturas, quarum altera sola usus videtur, conjicit lectionem pro-
Buttm. hæc annotavit “Porsonus pterea mutatam esse quod sub-
ex scholio Hart. sibi ut videtur non jectum verbi ἔδονται desideraretur,
intellecto hoc tantum refert ῾Ari- sed in reliquis ab vero aberrat.
stophanes videtur legisse μνηστῆρες quod in Μ. est τε ἤσι significat
ἔδονται.ʼ Simul monet in textu co- τεὸς ἢ τεοί. Aristophanes fortasse
dicis supra τεόν scriptum esse τὸν scripserat τόφρα γὰρ οὖν βιότοιο τεοῦ
σόν. Hinc colligo grammaticos of- τμνηστῆρες ἔδονται (ut Aristoph. comi-
fendisse in verbo ἔδονται sine sub cus Nub. 121. dixit οὐκ ἄρα—τῶν
jecto posito, ejusque rei binas attu- ἐμῶν ἔδει). Alia tentavit Nauck.
lisse medelas. Quarum lenissima Aristoph. p. 39.
videbatur ut scriberetur βίοτός τε 13. ὅφρα—ἀλλʼ οὐχ Μ. τιθεῖσι
τεός, et forma ἔδονται, lingua scilicet θεοί: φρονεῖν τὴν πηνελόπην φησίν. ἀλλ’
antiqua, passive acciperetur: altera οὐχ Ε.
audacior, qua pro verbis καὶ κτήματʼ 15. εἰ διὰ τὸ—παρορᾷ τὰ τοῦ] εἰ δὲ
propinabant nominativum μνηστῆ τὸ—προοᾷ τοῦ Μ. 

 
θρίον ἔπαθον. καὶ εἴη ἂν ὁ τελευταῖος οὗτος τοῦ Ἀντινόου λόγος ὡς
οἷά τις κατὰ τῶν μνηστήρων προεκθετικὴ ἀναφώνησις. V. 130. δόμων ἀέκουσαν ἀπῶσαι] καὶ οὗτος τεχνικῶς ἄγαν τὴν ἀν-
τίρρησιν ποιεῖται. περὶ γὰρ τῆς ἀπάτης καὶ τῆς ὑποσχέσεως σιωπᾷ.
παρατηρήσας δὲ ὅπη μάλιστα ἀπερυθριάσει Ἀντίνοος πρὸς τοῦτο τὴν 
ἀντίρρησιν ποιεῖται. ἔστι γὰρ πρόσφορον ἐν πλήθει τὸν ὑπὲρ τῆς
φύσεως λόγον ἀντικαταστῆσαι. ὅρα δὲ καὶ τὴν ὑπαλλαγὴν τοῦ ῥή-
ματος· ὁ μὲν γὰρ ψιλῶς εἶπεν ἀπόπεμψον, ὁ δὲ οὐκ ἄν φησιν ἀπώ-
σασθαι. καὶ ὁ μὲν μητέρα, ὁ δὲ, ἥ μʼ ἔτεχ᾿, ἥ μʼ ἔθρεψε. καὶ ἐπὶ
τούτοις τὸ μῦθον ἐνίψω. H.Q.V. 131. ἥ μʼ ἔτεχ᾿] διὰ τῶν ῥημάτων ἔδειξε τοὺς ἐν τῷ τίκτειν καὶ
προσφέρειν κινδύνους. ἔστι δὲ κινητικὰ ταῦτα. ἐν γὰρ πρεσβυτέ-
ροις καὶ γονεῦσιν ὁ λόγος. Ε.Η.Μ. 132. κακὸν δέ με πόλλʼ ἀποτίνειν] καὶ στικτέον. λέγει γὰρ ὅτι
κακόν ἐστι πολλοῖς ὑπέχειν τιμωρίαν ἀποπέμψαντι τὴν θυγατέρα τῷ 
Ἰκαρίῳ. Q. Ms. Barnes. 133. Ἰκαρίῳ] κατʼ ἔνια τῶν ὑπομνημάτων ἡ τούτων ἐξήγησις
ἡμάρτηται. φασὶ γὰρ, ἔθος ἦν, εἴ τις ἑκὼν ἐξ οἴκου γυναῖκα ἀπέπεμ-
ψε, χρήματα ἀποτίνειν τοῖς ταύτης συγγενέσι καὶ τῷ πατρί. φησὶν
οὖν ὅτι κακόν ἐστι καὶ οἷον ἀλυσιτελὲς ἐὰν ἐκδιώξω τῶν οἴκων τὴν 
μητέρα· πολλὰ γὰρ ἀποτίσω τῷ Ἰκαρίῳ. ἄμεινον δὲ οὕτω διαστέλ-
λειν, κακὸν δέ με πόλλʼ ἀποτίνειν. καὶ οὐ περὶ χρημάτων φησὶν,
ἀλλὰ περὶ τῶν ἐπαγομένων. ἐκ γὰρ τοῦ πατρὸς κακὰ πείσομαι, ἄλλα
δὲ δαίμων δώσει. εἶτα καθʼ ὑπερβατὸν, αἴκʼ αὐτὸς ἑκὼν Ἰκαρίῳ ἀπο-
πέμψω τὴν μητέρα. ἐπεὶ εἰ περὶ χρημάτων ἔλεγε, σμικρολόγος ἂν 
ἐφαίνετο. Β.Μ.V. ἑκών] γρ. ἐγών. Η. 134. ἐκ γὰρ τοῦ πατρὸς κακὰ πείσομαι] εἰ ἐπανέλθοι ὁ Ὀδυσ-
σεύς. οὐ γὰρ ἀπεγνώκει αὐτὸν παντελῶς. τινὲς δὲ, ἐκ γὰρ τοῦ πα-
τρὸς, τοῦ αὐτῆς πατρός· καὶ στίζουσι τῷ Ἰκαρίῳ. Β.Ε.Η.Q. 3. οὖτος (οὕτως Q.) τεχνικῶς ἄγαν 12. γὰρ Η.Μ. τοῖς Ε.
τὴν] οὖτος τεχνικὴν ἄγαν μερικὴν V. 16. Ἰκαρίῳ] μῖθον ἐνίψω (ex 137.)
5. ὅπο] ὅτι, Η.Q. addit Q.
ἀπερυθριάσει Η. ἀπερεθριώσει Q. 20. ἐὰν] εὶ V.
ἀπηριθριώση (sic) V. ἐκδιώ ξω] διώξω B.
10. μῦθον om. Q. V. 27 —29. In Η., qui hoc scholion
11. α M.
ἐκ γὰρ τοῦ πατρός: τινὲς ἐκ γὰρ τοῦ
ῥημάτων Μ. χρημάτων Ε. πατρὸς, τὸν αὐτῆς πατρὸς, καὶ στίζουσι τοῦ πατρὸς] τὸ δὲ τοῦ πατρός οὐ περὶ Τυνδάρεω, ἀλλὰ περὶ
Ὀδυσσέως· οὐ γὰρ ἀπεγνώκει αὐτὸν, ἐπειδή φησιν “ὀσσόμενος
πατέρʼ ἐσθλὸν ἐνὶ φρεσίν” (α, 115.). ἄλλως τε κατὰ Καλλίμαχον
“χαλεπὴ μῆνις ἐπιχθονίων.” διὸ Ἀρίσταρχος ἀθετεῖ τὸν “ἔσσεται,
ὡς οὐ τοῦτον ἐγώ ποτε μῦθον ἐνίψω.” περισσὸς γάρ ἐστι πρὸς ταύ- 
την τὴν ἀπόδοσιν. M. V. 135. ἀρήσετʼ Ἐριννῦς] ἐπικαλέσεται. S. 137. ἔσσεται] ἀθετεῖται μὲν ὑπὸ Ἀριστάρχου, στικτέον δὲ ὅμως
μετὰ τὸ ἔσσεται, ἵνα τὸ ὥς κέηται ἀντὶ τοῦ οὕτως. Η.Μ. ἐγώ ποτε μῦθον ἐνίψω] μετὰ ἀπειλῆς ἐπιπλήξω, λοιδορήσω. εἴπω 
μετὰ ἐπιπλήξεως. ἐνιπὴ ἡ ἐπίπληξις. S. 139. ἔξιτε] ἐξέλθετε. ἐξέρχεσθε. S. δαῖτας] ἀπὸ τοῦ δαῖς δαιτός προπερισπωμένως, εἴτε ἀπὸ τοῦ δαίτη
δαίτης παροξυτόνως. S. 140. ὑμὰ κτήματα] τὴν ὑμετέραν κτῆσιν. S. ἀμειβόμενοι] ἐξ ἀμοιβῆς εἰς ἑνὸς ἑκάστου οἶκον πορευόμενοι. Ε.
ἐναλλάσσονται κατὰ διαδοχήν. S. 142. νήποινον] ἀνεκδίκητον. S. 143. κείρετʼ] φθείρετε. S. ἐπιβώσομαι] ἐπιβοήσομαι, ἐπικαλέσομαι, ὡς τὸ ὀγδώκοντα τὰ 
ὀγδοήκοντα. S. ἐπικαλέσω. ἐπὶ κατάρας καὶ εὐχὰς τραπόμενος
πρὸς τὰ ἑξῆς εὐκαταφρόνητος ἔσται πρὸς ἐπιβουλάς. Η.Q. αἰὲν ἐόντας] ἐπὶ τὸ ἐόντας στικτέον. ἡ γὰρ ἑξῆς περίοδος καθʼ
αὑτήν ἐστιν· αἴκε Ζεὺς δῷσι, νήποινοί κεν ἔπειτα. Q. 144. αἴ κε] ἢ ἀντὶ τοῦ εἴθε ἢ ἀντὶ τοῦ ἐάν. Μ. αἴκε ποτὲ Ζεὺς 
δῷσι] γρ. ποθί. Η. παλίντιτα] παλιντιμώρητα. S. τῷ Ἰκαρίῳ· εἰ ἐπανέλθοι ὁ πατὴρ, οὐ γὰρ imprecationes descendit illud efficit
ἀπεγνώκει αὐτὸν παντελῶς. Telemachus, ut eum contemnant
Ι. τὸ δὲ τοῦ—Ὀδυσσέως om. V. proci, neque insidias timeant e
3. Καλλίμαχον] Fragm. 262. postremis ejus verbis (πρὸς τὰ ἐξῆς),
4. τὸν Buttm. pro τό. intra domum eos fortasse perituros
5. ἐστι πρὸς] ἐστὶν οὐ πρὸς V. esse. BUTTMl. Correxi εὐκατα-
8. ἀθετεῖται] Vid. schol. ad 134. φρόνητος ἔσται ex Η. Idem πρὸς τὰς
9. κέηται Η. κεῖται Μ. ἐξῆς habere dicitur.
19. φθείρετε] φθείρει S. 26. γρ. ποθί] αἴκε πόθι in textu ha-
22. εὐκαταφρόνητοί ἐστε Q. Suspi- bet Μ. a correctore, cum gl. εἴπως
cor scripsisse hominem εὐκαταφρό- ποτέ.
νητος ἔστι: h. e. eo quod ad preces et 145. νήποινοί κεν ἔπειτα] ἀνεκδίκητοι τὸ μετέπειτα. S. 146. τῷ δʼ αἰετὼ εὐρύοπα Ζεὺς] ἡ μὲν ἐξ ὅρους ἄφιξις τὴν ἐξ
ἀγρῶν ἐπάνοδον Ὀδυσσέως καὶ τοῦ παιδὸς σημαίνει· καὶ ἡ μὲν ἐν
ἀρχῇ ἠρεμαία πτῆσις τὴν μετὰ ἡσυχίας κάθοδον· ὁ δὲ κατὰ τὴν
ἀγορὰν αὐτῶν θόρυβος τὴν κατὰ τὴν πόλιν γενομένην ταραχήν· ὁ δὲ 
τιναγμὸς τῶν πτερῶν τὴν ἀποβολὴν καὶ ἐλάττωσιν τῶν κρειττόνων·
τὸ δὲ καταδρύψαι τὰς παρειὰς τὸν τῶν μνηστήρων ἐσήμανε φόνον.
διὰ δὲ τὸ ἀνατολικοὺς ὁρμῆσαι, ὅτι οἱ μὲν δύο νικήσουσιν, οἱ δὲ μνη-
στῆρες ἐν ζόφῳ γενήσονται. Ε.Η.Q.V. τὼ δʼ αἰετὼ] τινὲς τὸ τώ περισπῶσιν ἐπὶ τοῦ Τηλεμάχου ἀκού- 
οντες. Η.Q.S. 147. ὑψόθεν ἐκ κορυφῆς] ἐξ ὕψους, ἐκ τοῦ ἀνωτέρου μέρους. S.
προέηκε] ἔπεμψε. S. 148. τὼ δʼ εἵως] καὶ οὕτω οἱ δύο ἀετοί. S. τὸ εἵως ἀντὶ τοῦ τέως·
διὸ οὐδὲ ὑποστιγμὴν ἀποτελεῖ, ἀλλὰ στιγμὴν τῷ “πτερύγεσσιν.” 
Η.Μ.S. τὼ δʼ εἵως μέν] οἱ ἀετοὶ σημαντικοὶ δεξιῶν ἤτοι ἀγαθῶν. δεξιὰ γὰρ
τὰ ἀγαθὰ οἶδεν Ὅμηρος. ἀετὸς δὲ παρὰ τὸ ἐτεὸν, τὸ ἀληθές. Ε. μετὰ πνοιῇς ἀνέμοιο] ὡς ἡσυχῇ τὸ ἔργον τὰ πρῶτα διαχειριζόμε-
νοι. V. 149. πλησίω ἀλλήλοισιν] ἐπεὶ οὐκ ἀποστατοῦσιν ἀλλήλων ταῖς
βουλαῖς. V. τιταινομένω] ἐξέτεινον. S. πτερύγεσσιν] Ἀττικὸν ἰδίωμα. S. 150. ἀλλʼ ὅτε δὴ μέσην ἀγορὴν] ἀλλʼ ὁπόταν μέσον τοῦ ἀθροίσμα- 
τος, ἐν ᾧ πολλαὶ φῆμαί εἰσι, παρεγένοντο. S. πολύφημον] ἐν ᾧ πολλαὶ φῆμαί εἰσιν, ἐν ᾗ πολλαὶ κληδόνες εἰσὶν,
ἥτις πολλὰς φήμας περὶ τοῦ Ὀδυσσέως ἔχει. ἢ τὴν πολλὴν εὐφη-
μίαν ἐν τοῖς λόγοις ἔχουσαν. S. 151. ἔνθʼ ἐπιδινηθέντες] ἐκεῖσε δὲ ἐνταῦθα συστραφέντες ἐν τῷ 
καταράσσειν τὰ συνεχῆ αὐτῶν πτερά. S. 152. ἐς δʼ ἱκέτην] ἀφίκοντο. Μ.S. ὄσσοντο δʼ ὄλεθρον] προεμαντεύοντο, προεδήλουν αὐτοῖς ἀπώλειαν. S. 6. ἀποβολὴν καὶ Η. ἀπώλειαν καὶ ἀνατολικοὺς] κατὰ ἀνατολὰς V.
V., om. Ε.Q.
15. ὑποστιγμὴν] στιγμὴν S.
κρειττόνων] ἀρχόντων V. στιγμὴν] στιγμὴ ἐν S.
8. τὸ] τοὺς Ε.Q. Fort. τοῦ. ὄσσοντο] ἐν τῇ Ῥιανοῦ, ἕσσατο, ἀντὶ τοῦ ὄσσαν καὶ κληδόνα ἐποί-
ουν. H. 153. δρυψαμένω δʼ ὀνύχεσσι] κατασπαράξαντες, ἀποξύσαντες δὲ
τοῖς ὄνυξι καὶ τοὺς αὐχένας. S. 154. δεξιῶ ἤϊξαν] ἀνατολικοί. δεξιὰ γὰρ τὰ ἀνατολικὰ λέγει ὁ 
Ὅμηρος· “εἶτʼ ἐπιδέξιʼ ἴωσι πρὸς ἠῶ τʼ ἠέλιόν τε, εἴτʼ ἐπʼ ἀριστερὰ
ποτὶ ζόφον ἠερόεντα.” (Il. μ, 239.). E.Q.S. αὐτῶν] Ἀριστοφάνης οὕτως γράφει, ἀντὶ τοῦ ὥσπερ ἦλθον καὶ
ἀπέστησαν. H. M. καὶ πόλιν αὐτῶν] πόλιν πλάττει ἰδίαν τοῖς ἀετοῖς ὁ Ὅμηρος. 
εἴποι δʼ ἄν τις καὶ πόλιν αὐτῶν τὰς τῶν ὀρῶν κορυφάς. B. 156. ὥρμηναν δʼ ἀνὰ θυμὸν ἅπερ τελέεσθαι ἔμελλον] οἱ γὰρ κακοὶ
τὰς πράξεις κακὰς καὶ τὰς ἐλπίδας ἔχουσι. τὰ δὲ τοιαῦτα τῶν ση-
μείων τοῖς μὲν ἀγαθοῖς τὸ θαρρεῖν, τοῖς δὲ πονηροῖς ἀποτροπὴν ποιεῖ
τῶν τετολμημένων. E.H.Q.S.V. τὸ δὲ ὥρμηναν σημαίνει τὸ διενό- 
ησαν, διελογίζοντο. τὸ δὲ ἅπερ ἀντὶ τοῦ καθάπερ. H. ἔμελλον διὰ τοῦ ο· τοῦτο γὰρ Ὁμήρῳ σύνηθες. H.M.S. 157. Ἀλιθέρσης] τὸ Ἀλιθέρσης ψιλωτέον, εἰ καὶ παρὰ τὸ ἅλς
ἐγένετο, εἰς ἰδιότητα τοῦ ὀνόματος. E.M. ὁ διάπυρος ἐν τῇ ἁλί.
μαρτυρεῖ δὲ αὐτῷ καὶ χρόνον καὶ φύσιν εἰς ἔπαινον. B.E.M. 158. Μαστορίδης] ὁ τοῦ Μάστορος υἱός. S. ὁμηλικίην ἐκέκαστο] ἐκ τῶν ὁμηλίκων ἐκεκόσμητο. S. 159. ὄρνιθας γνῶναι] διὰ τῶν ὀρνίθων ἐπιγνῶναι. S. 1. ἕσσατο corruptum. ὄσσαντο 15. Verba διενοήθησαν (nam sic
Porson.
scriptum), διελογίζοντο habet etiam
5. ἀνατολικοί] δεξιοὶ καὶ ἀνατολικοὶ S.
17. ἔμελλον] ἔμελλεν M. in textu.
τὰ om. E.Q.
18—20. Hæc in M. sic disposi-
λέγει] καλεῖ 8. ta, μαρτυρεῖ αὐτῷ—ἕπαινον. ψιλωτέον
6. εἶτʼ ἐπʼ] εἶτε τ᾿ E.Q. δὲ τὸ ἀλιθέρσης—ὀνόματος.
7.ἠερόεντα om. E.Q. ἱερόεντα (quod 18. ἄλς Buttm. pro ἄλις.
in Odysseæ versu in textu habet 19. διάπυρος Buttm. pro διὰ πυρός.
M.) S. addito Ἀριστοφάνης, quod re- διάπυρος ἐν τῇ αλί] Manifestius
mansit ex scholio proximo. etymon in voce θέρσος, quae Æolica
8. αὐτῶν—ἀπέστησαν] Scholion in est forma pro θάρσος, et unde Ther-
H.M. sine lemmate positum recte sitæ quoque nomen est audaci ho-
huc rettulit Cobetus. Idem οὕτως, mini: vid. Etym. M. in v. et schol.
quod ex αὕτως corruptum videri Ven. ad Il. β, 212. BUTTM.
potest, recte in αὖτις mutare vide- 20. μαρτυρεῖ αὐτῷ—ἔπαινον habet
etiam H.
12. γὰρ om. S. ἐναίσιμα] μαντευτικὰ, τὰ ὑπὸ τῆς αἴσης πεπρωμένα, τὰ καθή-
κοντα μαντεύσασθαι. S. 160. ὅ σφιν ἐϋφρονέων] τὸ ὅ προκαταρκτικόν ἐστιν ἀντὶ τοῦ ὑπο-
τακτικοῦ. Η.Μ.S. ὅστις ἐν αὐτοῖς καλῶς ἐδημηγόρησε καὶ τὸ μετὰ
ταῦτα εἶπε. S. 161. ὅττι κεν εἴπω] ὅπερ ἂν εἴπω καὶ λέξω. S. 162. πιφαυσκόμενος] προμηνύων, προλέγων, διαβεβαιούμενος. S. 163. τοῖσι γὰρ μέγα πῆμα κυλίνδεται] τούτοις μεγίστη βλάβη
ἐπέρχεται. S. 164. δὴν ἀπάνευθε φίλων] ἐπὶ πολὺν χρόνον χωρὶς ἰδίων. S. 165. ἐγγὺς ἐὼν] ἀλλὰ μὴν ἐν Ὠγυγίᾳ ἐστὶν, ὥστε οὐκ ἐγγύς
ἐστιν. λύοιτο δʼ ἂν ἐκ τῆς λέξεως· τὸ γὰρ ἐγγύς καὶ ἐπὶ χρόνου καὶ
ἐπὶ τόπου τάσσεται· νῦν οὖν ἐπὶ χρόνου παρείληπται. Β.Ε.Η.Q.
τὸ ἐγγὺς οὐ τοπικῶς νῦν, ἀλλὰ χρονικῶς. ἐν Ὠγυγίᾳ γὰρ ἦν. Η.S. τοίσδεσσι φόνον καὶ κἥρα φυτεύει] τούτοις τὸν διὰ τοῦ φόνου 
θάνατον κατασκευάζει. S. 166. πολέσιν] πολλοῖς τοῖς πατράσι τῶν Ἑλλήνων δηλονότι, ἤτοι
τῶν μνηστήρων. S. 167. Ἰθάκην εὐδείελον] τὴν εὖ πρὸς δείλην κειμένην· ἢ εὔσημον,
εὐπεριόριστον· τοιαῦται γὰρ αἱ νῆσοι ὡς πρὸς σύγκρισιν τῶν ἠπείρων 
τῷ ὕδατι περιγραφόμεναι· ἢ τὴν λαμπρὰν, ἀπὸ τοῦ εὖ καὶ τοῦ ἔλη,
ἡ θερμασία. Β.Ε.Q. τὴν πρὸς δυτικὸν μέρος εὖ ἔχουσαν. ἀναλογεῖ
γὰρ τὸ ἀνατολικὸν καὶ ἑῷον μέρος τοῦ κόσμου τῇ πρωΐᾳ τῆς ἡμέρας,
τὸ δὲ δυτικὸν καὶ ἑσπερινὸν τῇ δείλῃ καὶ ἑσπέρ. ἢ εὐδείελον τὴν εὖ
ἔχουσαν τοῦ ἀέρος κατὰ τὴν δείλην μᾶλλον τῆς ἡμέρας ἢ τὴν πρωΐαν. 
ἢ εὐδείελον τὴν πρὸς τὸ δυτικὸν μέρος κειμένην, παρὰ τὸ ἐνδεῆ εἶναι
τῆς ἕλης ἤτοι τῆς θέρμης. Ε. εὐπεριόριστον ἢ εὔδηλον καὶ φανερὰν,
καθὸ νῆσός ἐστιν. πᾶσαι δὲ αἱ νῆσοι συγκρινόμεναι ἠπείροις εὐδη-
λότερα ἔχουσι τὰ ὅρια. ἢ τὴν πρὸς δύσιν καὶ δείλην κειμένην (δείλη
γὰρ ἡ δύσις), τουτέστιν ἑσπερίαν. Η.Ρ.Q.S. MS. Barnes. 19. εὐδείελον] Conf. schol. ι, 21. εἰς τὴν δύσιν καὶ δείλην κειμένην, δείλη
20–30. εὐπεριόριστον—δύσις] εὐ- γὰρ ἡ δύσις S.
δεἱελον, ἤτοι εὐδιεινὴν καὶ ἀπεριόριστον. 28. εἰδηλότερα S. εὐδηλότατα ce-
καὶ τὴν εὖ πρὸς δήλην κειμένην, ἢ εὕδῃ. teri.
λον καὶ φανερὰν, καθὸ νῆσος ἐστὶ, πᾶ- 29. πρὸς] εὗ πρὸς Barnes.
σαι δὲ αἱ νῆσαι συγκρινόμεναι ταῖς ἠπεί- 30. τουτέστιν ἑσπερία (correxi ἐσ-
ροις εὐδηλότερα ἔχουσι τὰ ὅρια· ἢ τὴν περίαν) habent Η.S., om. ceteri. 169. καὶ γάρ σφιν] καὶ γὰρ λώϊον αὐτοῖς ἐστι τὸ ἄφαρ παύσα-
σθαι. Β.Q.S. λωΐτερον] γρ. λώϊον. Η. 170. ἀπείρητος] ἄπειρος καὶ ἀμαθής. S. μαντεύσομαι] αἱ χαριέστεραι μαντεύομαι, ὡς συνεχῶς, ἤγουν 
ἄπειρος αὐτὸς μαντεύομαι. Η. προλέξω. Gl.M. 172. ὥς οἱ ἐμυθεόμην] συναπτέον ἕως τοῦ “πολύμητις Ὀδυσ-
σεύς.” δύναται δέ τις καὶ ἐπὶ τὸ ἐμυθεόμην στίζειν, τοῖς ἄνω αὐτὸ
ἀποδιδοὺς, καὶ ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς ἀναγινώσκειν “ὅτε Ἴλιον ἐσανέβαι-
νον,” ἵνα ὑποστίζωμεν μετὰ τὸ Ἀργεῖοι καὶ Ὀδυσσεὺς, ἡ δὲ ἀπόδο- 
σις, φῆν κακὰ πολλά. Ε.Q.S.V. 178. εἰ δʼ ἄγε] τὸ εἴα καὶ ἄγε καὶ φέρε ἐπιρρήματα παρακε-
λευσματικά. τὸ εἰ ἀντὶ τοῦ εἴα. Β. 180. ἀμείνων] γράφεται, ἀμείνω, χυρὶς τοῦ ν, ὅπερ καὶ κάλ-
λιον. Η. 182. φοιτῶσʼ] τινὲς πωτῶντʼ. ἀκυρότερον γὰρ ἐπὶ ὀρνίθων τὸ φοι-
τᾶν. Μ.Q.S. οὐδέ τε πάντες ἐναίσιμοι] μαντικοὶ, τὸ εἱμαρμένον σημαίνοντες·
τοῦτο γὰρ τὸ ἐναίσιμοι. ὁ δὲ τε σύνδεσμος περισσός. ἐν δὲ τοῖς
εἰκαιοτέροις γράφεται οὐδέ τι. Η.Μ.S. 183. ὤλετο τῆλʼ] τὸ τῆλε σημαίνει καὶ τὴν ἐν τόπῳ σχέσιν,
ὥσπερ νῦν, καὶ τὴν ἐκ τόπου “τῆλʼ ἐξ Ἀσκανίης (Il. β, 863.), καὶ
τὴν εἰς τόπον “τῆλέ με εἴργουσι ψυχαί” (Il. ψ, 72.). Q. 1. ἐστι om. S. ποτῶντο mutavi in τὸ φοιτᾶν.
3. γρ. λώῖον] Est glossema. Vid. 18. οὐδέ τε) Sic Μ. in textu a
ad 334. BUTTM. pr. m., οὐδέτῖ a correctore. οὐδέ τι
8. δύναται δέ S. δέ om ceteri. Η. in textu, sed οὐδέ τε in lemmate
14. κάλλιον] Mirum, nominati- scholiii. οὐδέ τι S.
vum in ω hic commendari, qui alias 19. τοῦτο γὰρ τὸ ἐναίσιμοι S.
ut Ζenodoteus longe reqicitur. Vid. ὁ δὲ — περισσός Μ. S. περισσὸς
schol. Il. α, 80. et al. Nam cum ὁ τε Η. Εx Q. ad lemma οὐδέτι
ταῦτα illud strui nequit. BUTTM. enotatum γράφε, οὐδέ τε. ἔστι δὲ ὁ
16. πωτῶντο Buttm. pro ποτῶντο τέ περισσός. ubi γράφε in γράφεται
(ποτῶντ· Μ.) mutandum.
ἀκυρότερον scripsi pro οὐδὲ ἀκυ- τοῖς εἰκαιοτέροις] Nominativum τὰ
ρότερον. οὐδέ ex verbis poetæ illa. εἰκαιότερα habes infra ad τ, 83. In-
tum servari potest si scribatur τινὲς telligenda τὰ ἀντίγραφα. Sic et ad
“πωτῶντʼ· οὁδέ.” ρ, 160. ἐν τοῖς χαριεστέροις et ἐν τοῖς
γὰρ om. Q.
ἐπὶ ὀρνίθων] Quod addunt libri τὸ
κοινοτέροις. BUTTM. ὡς καὶ σὺ] τὸ ὡς ἀναφορικόν ἐστι, καὶ συναπτέον αὐτὸ τοῖς
ἐπάνω. ἢ ἀντὶ τοῦ εἴθε, καὶ ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς αὐτὸ ἀναγνωστέον.
Q.V. 184. θεοπροπέων] ἐκ θεῶν μαντευόμενος. κατʼ εἰρωνείαν τοῦτο. S. 185. ὧδ᾿ ἀνιείης] ἀπὸ τοῦ ἀνίημι, ὡς τιθείης. κυνηγετικὴ ἡ λέξις, 
ὅτε τις κύνα τοῦ δεσμοῦ ἀνεὶς ἀφήσει κατὰ θηρός. V. ἀνέπειθες,
διήγειρες. ἡ μεταφορὰ τῆς λέξεως εἴληπται ἀπὸ τῶν κυνηγετῶν τοὺς
ἱμάντας ἀφιέντων τοῖς κυσί. Ε.R. ἀνιείης] δασυντέον. ἔστι γὰρ ἀντὶ τοῦ ἀναπείθοις, ἀπὸ μεταφορᾶς
τῶν κυνηγῶν τῶν ἐφιέντων τοὺς ἱμάντας τοῖς κυσί. ψιλοῖ δὲ Ἑλ- 
λάνικος παρὰ τὴν ἀνίαν ἐκδεχόμενος τὸ λυποίης. εἰ δὲ τοῦτο, ἐχρῆν
γράφειν ἀνιῴης. τοιαύτη γὰρ ἡ δευτέρα συζυγία. Η.Μ.Q.R.V. 186. ποτιδέγμενος] προσδεχόμενος. S. πόρῃσιν] παράσχῃ. S. 189. παρφάμενος] παραπείσας, παραλογισάμενος, συμβουλεύσαςʼ 
ἐκ τοῦ παραινῶ καὶ τοῦ φημί, ἀπὸ τῆς παρά προθέσεως καὶ τοῦ αἶ-
νος, ὁ λόγος. Ε. παραπείσας, ἀπατῶν. S. 190. ἀνιηρέστερον] λυπηρότερον. Ἀττικὸν. ὡς τὸ πτωχέστερον. S. 192. θωὴν ἐπιθήσομεν] ζημίαν, ἤγουν θάνατον ἐμβαλοῦμεν. S. σοὶ δὲ, γέρον, θωὴν ἐπιθήσομεν] ἤτοι ἐπιβαλοῦμεν θωὴν, τουτέστι 
ζημίαν, ἥντινα τίνων, τουτέστιν ἀποτίνων καὶ ἀποδιδοὺς, ἀσχαλεῖς
ἤτοι δυσχερανεῖς. Η.Q. γρ. ἐπιθήσομαι. Η. 195. μητέρα ἣν ἐς πατρὸς—οἱ δὲ γάμον τεύξουσι] τὸ σχῆμα
περιττὸν, ἀπότομον. V. μητέρα ἣν ἐς πατρὸς] ἡδέως τῷ σχήματι ἐχρήσατο· εἰπὼν γὰρ, 
“ἐς πατρός” μετέβη εἰς πληθυντικὸν “οἱ δὲ γάμον τεύξουσι,” δηλον-
ότι οἱ μνηστῆρες, καὶ εὐτρεπίσουσιν ἔεδνα ὅσα δεῖ ἐπὶ τῇ τοιαύτῃ
 5. κυνηγετικὴ—θηρός] Hæc ex Eu. 10. δὲ] δὲ καὶ Η.R.
stathio compilata videntur p. 1441. Ἑλλάνικος] De Hellanico hoc
9. unde ἀφήσει correxi pro ἀφήση. grammatico, idemne sit an diver-
6. νέπειθες, διήγειρες om. Ε. sus ab historico, vide Sturzium
7. εἴληπται om. R. disputantem in Comm. de Hel-
8. ἀφιέντων ante τοὺς ἱμάντας ha- lanico §. 10. BUTTM.
bet Ε., omisso τοῖς κυσί. 16. φημί Buttm. pro φῆς.
9. δασυντέον] Nempe in accuratis 21. ἀσχαλεῖς Buttm. pro ἀσχάλ-
editionibus addiderant spiritum et- λεις (ἀσχάλεις Η.).
iam in media voce, ut ἀνἱείς, φιλἵπ- 24. ἀπότομον Buttm. in Præfat.
πους. PORSON. δασυνητέον V. Cf. p. xiii. pro ἄτομον.
ad α, 27. BUTTM. δασυντέον δὲ 27. οἱ μνηστῆρες] Immo auctor pri-
τοῦτο R. 

 
παιδὶ δίδοσθαι παρὰ τῶν γαμούντων. κειμήλια δὲ τὰ παρὰ τοῦ πα-
τρὸς τῆς νύμφης διδόμενα, ἤγουν τὰ ἐξώπροικα. Ε.Q. 196. οἱ δὲ γάμον] οὗτοι οἱ μνηστῆρες, οἱ ἐν τῷ δώματι τοῦ πα-
τρός. S. ἀρτυνέουσιν] ἑτοιμάσουσιν. S. ἔεδνα] τὰ παρὰ τοῦ νυμφίου, γαμήλια δὲ τὰ παρὰ τοῦ πατρὸς τῆς
νύμφης διδόμενα. Μ.S.V. 197. πολλὰ μάλʼ ὅσσα ἔοικε φίλης] πλεῖστα πάνυ ὁπόσα καὶ ἅ
ἐστι προσφιλεστάτῃ παιδὶ δίδοσθαι. S. 199. μνηστύος ἀργαλέης] ἔξωθεν ληπτέον, πρὸ τοῦ γῆμαι τὴν σὴν 
μητέρα. Β. ἐπεὶ οὔτινα δείδιμεν] προειπὼν “ἐπεὶ οὔτινα δείδιμεν ἔμπης,”
οὔτε Τηλέμαχον οὔτε τὸν μάντιν οὐκέτι ἐπήγαγεν οὔτε ἄλλον τινὰ,
καίτοι ὁ λόγος ἀπῄτει, ἀλλʼ ἣν εἶχεν ἀπέχθειαν πρὸς τὸ πλῆθος.
Η.Μ.Q.V. 206. εἵνεκα τῆς ἀρετῆς ἐριδαίνομεν] ἕνεκα τῶν ἀρετῶν αὐτῆς ἐρί-
ζομεν. τὰ κοσμοῦντα αὐτὴν πάντως λέγει. S. εἵνεκα τῆς ἀρετῆς] ὁ Ἀρίσταρχος λείπειν φησὶ τὸ ἄρθρον, ἵνʼ ᾖ,
εἵνεκα τῆς ταύτης ἀρετῆς· Ἰακὸν δὲ τὸ ἔθος εἶναι. Ἀριστοφάνης
δὲ ὑπώπτευε τὸν στίχον, νεωτερικὸν λέγων ὄνομα τὸ τῆς ἀρετῆς. πι- 
θανὸν δὲ συναθετεῖν αὐτῷ καὶ τὸν πρὸ αὐτοῦ καὶ τὸν μετʼ αὐτόν.
Η.Μ.Q.R. 207. ἐπιεικὲς ὀπυιέμεν] πρέπει μνηστεύεσθαι, γαμεῖν. S. 209. ἀγαυοὶ] γρ. ἀγανοί. οἱ δὲ, Ἀχαιοί. Η. 210. ταῦτα μὲν] λείπει ἡ εἰς πρόθεσις, ἵνʼ ᾖ εἰς ταῦτα. παροξυ- 
τόνως δὲ ὑμέας ἀντωνυμία. ἔστι γὰρ ἀντιδιασταλτική. Μ. ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέας] περὶ τούτων οὐκέτι ὑμᾶς λιτανεύσω οὐδὲ
δημηγορήσω. S. morum hujus acholii verborum vo- Ι. κειμήλια] Vid. ad α, 276.
lebat πατὴρ καὶ ἀδελφοί. IIlud ta. BUTTM.
men et in schol. Vulg. ubi leguntur 6. γαμήλια] μείλια V.
verba, εἰπὼν, ἐς πατρὸς, usque ad τῶν τῆς νύμφης M.S. τῇ νύμφῃ V.
γαμούντων. Videntur itaque jam 13. τὸν μάντιν Μ. τὴν μαντείαν
olim excidisse quædam propter re- ceteri. ἔμπης -μάντιν om. Q.
petitionem eorundem verborum, in 14. ἣν om. V.
hunc modum: οἱ δὲ γάμον τεύξουσι, 18. ὁ] ὁ δὲ Q. Verba ὁ Ἀρίσταρ-
δηλονότι πατὴρ καὶ ἀδελφοί. τινὲς δὲ χος—ταύτης ἀρετῆς habet etiam S.
λαμβάνουσι τὸ, οἱ δὲ γάμον τεύξουσι. 19. Ἰακὸν Η.R. ἰακὰ Μ. ἰαὴ Q.
δηλονότι οἱ μνηστῆρες. BUTTM. 21. αὐτόν Buttm. pro αὐτοῦ. 212. ἀλλʼ ἄγε μοι δότε] τὴν ὑπόνοιαν ἀποτριβόμενος αἰτεῖται
παρὰ τῶν μνηστήρων τὰ πρὸς τὴν πορείαν. πῶς γὰρ ἐδύνατο σκευω-
ρεῖν κατʼ αὐτῶν πολίτας ὀπαδοὺς ἔχων; Ε.Η.V. 213. διαπρήσσωσι κέλευθον] τὸ πρήσσω, τὸ περῶ, γίνεται ἀπὸ
τοῦ περάω περῶ, ὁ μέλλων περάσω καὶ κατὰ συγκοπὴν πράσω, καὶ 
πρήσω τροπῇ τοῦ α εἰς η. ἐπεὶ δὲ ὁ μέλλων θεματοποιεῖται προσ-
λαμβάνει καὶ ἕτερον σ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ ἀφʼ οὗ γέγονε μέλ-
λοντος. Β. 214. εἶμι γὰρ εἰς Σπάρτην] πορεύσομαι εἰς τὴν Σπάρτην. S. ἠμαθόεντα] ὡς τὸ “ὀλοόεντος ἐχίδνης,” ἀντὶ τοῦ ὀλοοέσσης. Ε. 215. νόστον πευσόμενος] τὴν ὑποστροφὴν ἀκουσόμενος τοῦ πατρὸς
τοῦ ἐπὶ πολὺν χρόνον. S. 216. ἤν τίς μοι εἴπῃσι βροτῶν] λείπει τὸ ἰδών. S. ὅσσαν] θείαν φήμην, ἢ ἀπὸ μαντείας ἀκούσω. S. 219. ἦτʼ ἂν τρυχόμενός περ] καταπονούμενος, δαμαζόμενος καρ- 
τερήσω, ὑπομείνω. S. 222. χεύω] Πτολεμαῖος ὁ τοῦ Ὀροάνδου χείω γράφει, καὶ Ἀρί-
σταρχος, Ἡρωδιανὸς δὲ χεύω, ἵνʼ ᾖ ἐνεστὼς ἀντὶ τοῦ μέλλοντος.
Η.Μ. ἐπὶ κτέρεα] τὰ κάτω τῆς ἔρας νενομισμένα εἰς νεκρούς· ἢ ἀπὸ 
τοῦ ἱκετήριόν τι εἶναι. Ε. 226. ἐπέτρεπεν οἶκον] ἐπίτροπον, οἰκονόμον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ
ἐποίησε. Β. 3. κευωρεῖν Η.V. σκαιωρεῖν Ε. χείω Porsonus. χρείω Η. χρειὼ Μ.
9. Versibus 214—223. adpictæ χείω siscripsit Ptolemæus, pro futu-
sunt in M. decem διπλαῖ, sic ro habuit. Sed videndum ne χεύσω
εἶμι γὰρ— scripserit, quod M. in textu habet
νόστον— cum γρ. χεύω. Inter χεῦαι et χεῦσαι
ἤν τις —etc. variatur in loco parallelo α, 291.
Totus locus videtur spurius ac Χεύομεν futuri significatione dictum
recte ab antiquis criticis ὠβελισμέ- etiam Il. η, 336. τύμβον δʼ ἀμφὶ πυρὴν
νος. Pro διπλαῖς aut ὀβελοὶ erant ἕνα χεύομεν ἐξαγαγόντες, ubi nulla in
scribendi, aut saltem ἀστερίσκοι. scholiis annotata est scripturæ di-
COBET.
versitas. Verba proxima καὶ Ἀρι-
10. ὁλόεντος] φολόεντος Buttm. ex σταρχος, Ἡρωδιανὸς δὲ χεύω fortasse
Nicandri Ther. 129. sic sunt corrigenda, Ἀρίσταρχος δὲ
10. Addidi τοῦ. καὶ Ἡρωδιανὸς χεύω—.
12. τοῦ] Excidit ἀπόντος. τοῦ om. Η.
17. Ὀροάνδου correxi ex scholio 20. νενομισμένα εἰς Buttm. pro
Il. α, 120. ὁροάνδρου Η. ὁρεάνδρου Μ. νενομισμένους. 229. κέκλυτε, Ἰθακήσιοι] ὁρῶν τοὺς μνηστῆρας ἀπηρυθριακότας
οὐ πρὸς αὐτοὺς ἀποτείνεται, ἀλλὰ πρὸς τὸ κοινόν. E.Q.V. 232. καὶ αἴσυλα ῥέζοι] ἀπρεπῆ. βραχὺ διασταλτέον ἐπὶ τὸ ῥέζοι·
τὸ γὰρ ὡς ἀντὶ τοῦ ὅτι ἐστίν. Q. ἢ ῥέζων. H. 236. κακορραφίῃσι] κακοβουλίαις, κακομηχανίαις. τινὲς δὲ κακο-
φραδίῃσι γράφουσι. H.M.S. 237. σφὰς γὰρ παρθέμενοι] τῶν οἰκείων καταφρονήσαντες, εἰς
ἐχυρὸν θέμενοι, ἀντὶ τοῦ ὡς μὴ ἐπικείμενοι τὰς ἑαυτῶν κεφαλὰς,
ἀλλὰ παραβαλόντες καὶ παρατιθέμενοι αὐτάς. S. εἰς τιμωρίαν 
ὑποθέμενοι τὰς ἰδίας κεφαλὰς, ἢ ὡς ἐνέχυρον τιθέμενοι, ὡς μὴ ἐπι-
κείμενοι τὰς ἑαυτῶν κεφαλὰς, ἀλλὰ παρατιθέμενοι. ὀξυτονητέον δὲ
τὴν σφάς· κτητικὴ γὰρ ἀντὶ τοῦ σφετέρας. B.M.Q.S. 238. οἶκον Ὀδυσσῆος] μετωνυμικῶς τὰ ἐν τῷ οἴκῳ· τὸ δὲ ἐναν-
τίον “μετὰ δαίμονας ἄλλους” (Il. α, 222.), τὸν τόπον τῶν θεῶν. 
ὁμοίως καὶ τὸ “σύεσσι παρήμενον” (Od. ν, 407.). Q.S. 240. ἄνεῳ] σὺν τῷ ι τὸ ἄνεῳ. εὐθεῖά ἐστι πληθυντικὴ ἀπὸ τοῦ
ἄνεως. H. M. 241. κατερύκετε] Ῥιανὸς γράφει καταπαύετε. καὶ λόγον ἔχει
διὰ τὸ καὶ τὸν μάντιν εἰπεῖν “φραζώμεσθʼ ὥς κεν καταπαύσομεν, οἱ 
δὲ καὶ αὐτοὶ παυέσθων” (168.), καὶ τὸ “ἡμέας ὀτρύνων καταπαυέ-
μεν.” H.M.Q.S. 4. ὡς ἀντὶ τοῦ ἔτι] ὅτι οὕτως po- 17. τὸ om. M.
tius dici debuisse censet Lehrs. εὐθεῖα—πληθυντικὴ] εὐθείας τε πλη-
Aristarc. p. 162. maleque nunc θυντικῶν M.
scribi ὣς, recte ὡς ε, 11. ubi hæc 19. Scholion in codicibus male
verba repetuntur. Εgo utrobique ad καταπαυέμεν relatum v. 244. Ani-
ὣς prætuli cum plena post ῥέζοι in- madvertit errorem Bekkerus in
terpunctione, quam probat schol. censura Homeri Wolfiani p. 169.
ad ε, 11. et Friedlaender. de Ni. 170.
γράφει (hoc etiam Porsonus) κα-
can. 9. 35.
6. τινὲς δὲ κ. γ.] τινὲς δὲ γ. κ. Η. ταπαύετε Bekkerus pro γὰρ καὶ (καὶ
om. S.) παύεται.
τινὲς κ. γ. S.
10. εἰς τιμωρίαν—παρατιθέμενοι] ἔχει διὰ om. Q., nisi fallit Maii
Ἄλλως. τὰς ἰδίας κεφαλὰς εἰς τιμωρίαν editio.
20. τὸ om. Η.
ὑποθέμενοι. S
12. ὀξυτονητέον δὲ τὴν σφάς Μ.S. τὸ φραζώμεσθʼ] Libri φραζώμεθ᾿.
δὲ σφάς ὀξυντέον Β.Q. καταπαύσομεν] καταπαύσωμεν Μ.
13. κτητικὴ—σφετέρας addidi ex S.
Μ.S.
14. μετωνυμικῶς] παρωνυμικῶς S.
21. ἡμέας] ἡμείας Μ. 243. ἠλεὲ] ἠλίθιε καὶ ἀνόητε τὰς φρένας, μάταιε. S. 245. ἀνδράσι καὶ πλεόνεσσι] ἔδειξεν ὅτι γαστριμαργίας ἕνεκεν
ἔπρασσε τὸ πᾶν. τινὲς γράφουσιν, ἀνδράσι καὶ παύροισιν. ἄμεινον
δὲ καὶ πλεόνεσσι γράφειν, ἵνʼ ᾖ ἐπὶ τῶν κωλυόντων· εἰ δὲ καὶ
πλείονες κωλύοιεν, φησὶ, περιέσονται εὐωχούμενοι. Η.Μ.Q. 247. κατὰ δῶμα ἔω] τινὲς τὸ ἕω ἀντὶ τοῦ αὐτοῦ λέγουσι κακῶς.
M.S. 251. εἰ πλέονές οἱ ἕποιντο] εἰ πολλοὶ αὐτῷ ἕποιντο, ἢ εἰ πολλοὺς
ὀπαδοὺς ἔχοι. τινὲς δὲ γελοίως γράφουσιν “εἰ πλεόνεσσι μάχοιτο.”
δύναται καὶ οὕτως νοεῖσθαι, εἰ σὺν πολλοῖς μάχοιτο. Η.Μ.Q. 252. ἀλλʼ ἄγε, λαοὶ] καὶ τοῦτο τῆς προπετείας αὐτῶν, ἀλλʼ οὐ
συναγαγόντως λύειν. S. 253. τούτῳ δʼ ὀτρυνέει] διασυρτικῶς, ἐπειδὴ οὗτοι ἦσαν οἱ ὑπὲρ
Ὀδυσσέως εἰπόντες. Ε.Q.S. 254. πατρώϊοι] πάτριον τὸ τῆς πατρίδος, πατρῷοι ἐπὶ φίλων 
ἐμψύχων, πατρικοὶ δὲ οἶκοι, κτήματα. S. 255. δηθὰ] ἐπίρρημα. τὰ δὲ ἐπιρρήματα ἀπὸ πασῶν τῶν πτώσεων
γίνονται. S. 256. τελέει δʼ ὁδὸν] τάχα ὡς μὴ δυναμένου τοῦ Μέντορος καὶ τοῦ
Ἀλιθέρσου παρασχεῖν αὐτῷ τὰ ἐπιτήδεια πρὸς τὸ πλέειν. Q. 257. αἰψηρὴν] ἀντὶ τοῦ ταχέως, ὡς τὸ “τότε μοι χάνοι εὐρεῖα
χθών” (Il. δ, 182.), ἀντὶ τοῦ εὐρέως. Η.Μ.S. γρ. λαιψηρήν, τα-
χεῖαν. Ρ. 260. ἰὼν ἐπὶ θινὶθαλάσσης] αἰγιαλῷ. Gl. Μ. εἰ κατὰ δοτικὴν γρά-
 2. ἔδειξεν] οὖν add. Q. postulat explicatio scholiastæ. In
3. ἔπρασσε τὸ Μ. ἐπράσσετο ceteri. S. πλειόνεσσιν ἕποιτο: οἱ πολλοὶ αὐτῷ
4. δὲ καὶ π. Μ, καὶ om. ceteri. ἕποιντο. ἢ εἰ πολλοὺς ὁπαδοὺς ἔχοι. τί-
εἰ δὲ καὶ] καὶ om. Η. νὲς δὲ γελοίως γράφουσι (excidit μά-
6. ἔω] Sic bis uterque codex χοιτο) δόναται καὶ οὕτω νοεῖσθαι.
9. γράφουσι hoc loco Μ., post
pro ἐόν.
ἀντὶ τοῦ αὐτοῦ (αὖ, i. e. αὐτῶν, Μ.) μάχοιτο Η.Q.
ante τινὲς habet S. εἰ πλεόνεσσι ego addidi.
κακῶς] Verba ab hoc loco aliena 10. καὶ Μ. δὲ καὶ Q.
τὰ τῆς δευτέρας συζυγίας, εἰ μὲν καθα- 12. συναγαγόντως] Corruptum.
ριεύει ἢ καὶ τὸ ῥῶ ἐπάγοιτο ἐκτείνεται. 13 ἐπειδὴ] ἐπειδὴ καὶ Ε. Q.
εἰ δὲ τὸ λ ἐστὶ, ἕτερον τῶν συμφώνων 14. εἰπόντες] ἄπαντες Q.
σιστέλλεται addit S. 21. αἰψηρὴν] λαιψηρὴν Η. in scho-
8. εἰ πλεόνεσσιν ἕποιτο lemma lio et ab correctore in textu.
acholii habent Η.Μ., qui in textu 24. εὐ—γράφεται] ἐὰν—γράφηται
εἰ πλεόνεσσι μάχοιτο. Scripsi cum H.Q.R.
Buttmanno εἰ πλέονές οἱ ἕποιντο, quod 

 
φεται τὸ θινὶ, βραχὺ διαστελοῦμεν ἐπὶ τὸ ἰών καὶ τὰ ἑξῆς συνάψο-
μεν· εἰ δὲ διὰ τοῦ α, ὡς Δίδυμός φησι γράφειν Ἀρίσταρχον, μετὰ
τὸ θαλάσσης διαστελοῦμεν. βραχὺ δὲ διασταλτέον καὶ μετὰ τὸ
ἁλός. Η.Μ.Q.R.S. 262. κλῦθί μευ] ὁ μὲν Τηλέμαχος ἀπλῶς θεὸν ἐπικαλεὶται 
ἀγνοεῖ γὰρ τίς ἦν θεῶν ὁ φανεὶς αὐτῷ· ὁ δὲ ποιητὴς “εὔχετ’ Ἀθη-
ναίῃ” φησίν. Β.Ρ.Q.S.V. 263. ἠεροειδέα πόντον] μέλανα, ἢ βαθὺν, ἢ ἀναπεπταμένον καὶ
μέγαν. ἢ διὰ τὸ μόνον ἀέρα ὁρᾶσθαι τοῖς πλέουσιν· ἢ ἐπεὶ τὸν
ἀέρα καθορᾶν ἔστιν ἐν τῷ ὕδατι. ἢ ὅτι ἀέρι ὁμοία ἡ θάλασσα τὴν 
χροιάν. Β.Ε.Η.Q.V. 265. διατρίβουσιν Ἀχαιοὶ] ἐκλύουσιν, ἀναβάλλονται, δαπανί-
ζουσι. S. 267. ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος] εἰκότως ἄρα ᾗκεν ἐπὶ τὴν εὐχὴν μηδὲ
τὰ πρὸς τὴν ἔξοδον ἕτοιμα ἔχων ὁ νέος. Q.S. 270. Τηλέμαχε] προτρεπτικῶς, ὡς περὶ τὴν ἐκκλησίαν ἐμφρόνως
διατεθειμένου· οὐδὲ ὕστερον κακὸς ἔσῃ, εἰ Ὀδυσσέως παῖς τυγχάνεις
καὶ τῆς πατρῴας σπορᾶς ἔχεις τι σύμβολον. Q.V. 271. εἰ δή τοι σοῦ πατρὸς ἐνέστακται] ὁ στίχος καὶ τοῖς ἑπομέ-
νοις καὶ τοῖς ἡγουμένοις δύναται συνάπτεσθαι. Μ.S. 
εἰ δή τοι] εἰ δὲ ἡ σὴ ψυχὴ δέδεκταί τι τῆς ἐκείνου προθυμίας
δίκην σταλαγμοῦ· μέγας γὰρ ἦν ἐκεῖνος εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι· τάχα
καὶ τὴν προκειμένην ὁδὸν οὐχὶ ματαίως πορεύσῃ. τὸ “οἷος ἐκεῖνος”
κατὰ ἀναφώνησιν εἴρηται εἰς ἔπαινον τοῦ Ὀδυσσέως τοῦ πατρὸς
Τηλεμάχου. Β.Ε.Q. 1. βραχὺ] βραχέως Q. τὸν μ. ἢ βαθόν. ἢ διὰ—πλέουσιν. ἢ ὅτι
τὰ ἐξῆς συνάψομεν] Id est τὸ ἐπὶ ἀέρι ὁ. ἡ θ. τὴν χ. S.
θινί τοῖς ἐξῆς συνάψομεν, ut monet 8. μέλανα] δίκην ἀέρος addit V.
Friedlænder., qui de scholio hoc, cum Eustathio.
quod Nicanoris esse videtur, dixit ἢ utrumque et καὶ om. Β.Ε.Q.
Ρ. 106. Libri τὰ ἐξῆς συνάπτομεν. 9. ἢ ἐπεὶ] ἢ om. Β.Ε.Q.
εὶ δὲ διὰ τοῦ α] ἐὰν δὲ διὰ τοῦ ὰ Η. Ι Ι. τὴν χροιάν post ὁμοία Β.Ε.Q.
ἐὰν δὲ αἰτιατικὴ (-ὴν R) Q.R. In Η. 16—20. προτρεπτικῶς—σύμβολον]
annotatum ἐπὶθινί καὶἐπὶ θῖνα διχῶς. οὐδὲ ὕστερον κακὸς ἔσῃ· οὐδὲ ὅμοιος τῷ
2. γράφειν Ἀρίσταρχον] γρ΄ ἀρἱστα πατρὶ παῖς τυγχάνων καὶ τῆς πατρῴας
Μ. γράφει ἀρίσταρχος S. σπορᾶς ἔχεις τί σύμβολον· τὸ οὐδὲ ὄπι-
3. δὲ om. Q. θεν προτρεπτικῶς, ὡς περὶ τὴν ἐκκλησίαν
8—11. μέλανα—χροιάν] ἡ θά- ἐμφρόνως διατιθεμένου. S.
λασσα γὰρ ἀέρι παρεικάζεται, ὅθεν καὶ 22. σταλαγμοῦ Buttm. pro στη-
θιὰ λογίζεται (?), ἤγουν ἀεροειδής· ἐπεὶ ναγμοῦ.
μόνον ἀέρα ὁρῶσιν οἱ πλέοντες. Ἄλλως. τάχα Buttm. pro τάχιστα. 273. ἁλίη] ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀχρήστων καὶ ῥιπτομένων εἰς τὴν
θάλασσαν. S. 275. οὔ σέ τʼ ἔπειτα] γρ. οὐ σέ γʼ ἔπειτα, χωρὶς τοῦ τέ. Η.Μ. 276. παῦροι γάρ τοι παῖδες] τὸ αἴτιον τοῦ διστασμοῦ. V. 278. οὐδʼ ἀνοήμων] ἐπὶ τὸ ἀνοήμων ὑποστικτέον, ἐπὶ δὲ τὸ προλέ- 
λοιπεν ἢ ὑποστικτέον ἢ στικτέον. Q. 279. μῆτις Ὀδυσσῆος] τὰ μὲν περὶ τοὺς λόγους εὐδοκίμως πέ-
πρακται τῷ Τηλεμάχῳ. ἐπαινοῦσα τὸν Ὀδυσσέα λεληθότως τὸν
νεανίαν ἐπὶ τὰ ἔργα προτρέπεται. Η.Q.S. 281. τῷ] γρ. καὶ τώ, μετὰ ὀξείας. Η. 282. οὔτι νοήμονες οὐδὲ δίκαιοι] συνετοὶ, προνοητικοί. ἄκρως
δογματίζει Ὅμηρος ὅτι ὁ ἄδικος καὶ ἀσύνετος. Ε.Η.V. 287. στελέω] ἐκπλεῦσαι ἑτοιμάσω, εἰς πλοῦν εὐτρεπίσω. Η. 289. ὅπλισσόν τʼ ἤϊα] ἐν μὲν τῇ συνηθείᾳ ἐφόδια τὰ πρὸς τροφὴν
ἐπιτήδεια ἀπὸ τῆς ὁδοῦ λέγεται, παρὰ δὲ Ὁμήρῳ ἤϊα τὰ ἐφόδια 
οἰκείως ἀπὸ τοῦ ἰέναι εἴρηται. ὅταν δὲ λέγῃ “θώων παρδαλίων τε
λύκων τʼ ἤϊα πέλονται” (Il. ν, 103.), καταχρώμενος λέγει ἀντὶ τοῦ
ἑλώρια. Ε.Η.Ρ.Q. Ἄλλως. τὰ εἰς τὸ ἰέναι ἐπιτήδεια ἤτοι ἐφόδια, ἰήϊα, καὶ ἀπο-
βολῇ τοῦ πρώτου ι, ἤϊα. Ε.Q. νῦν τὰ ἐφόδια, παρὰ τὸ ἰέναι. ση- 
μαίνει δὲ ἡ λέξις καὶ τὰ ἄχυρα, ἀπὸ τοῦ κινεῖσθαι τῷ ἀνέμῳ,
“ἠΐων θημῶνα τινάξῃ” (Od. ε, 368.)· καὶ τὸ ἐπορευόμην “ἤϊα
πολλὰ θεοὺς γουνούμενος” (Od. δ, 433.)· καὶ τὰ ἄλευρα “ἐν δὲ καὶ
ἤϊα κωρύκῳ” (Od. ε, 266.). Ε.Η.Μ.Ρ.Q.S. στικτέον δὲ μετὰ τὸ
ἤϊα, μετὰ δὲ τὸ πάντα βραχὺ διασταλτέον, καὶ μετὰ τὸ ἀμφιφο- 
ρεῦσιν. Μ.Q.S. ἤϊα] ἀπὸ τοῦ ἀΐσσειν δύναμαι. οἱ γὰρ ἐσθίοντες καὶ πορεύεσθαι
δύνανται. S. 3. ὔ σε τ᾿ Μ. in textu. οὔ σʼ ἐγʼ 12. δογματίζει ῞Ομηρος] δόγμα ὁμή-
( sic) Η. in textu. ρου Ε.
γρ. οὔ σέ γ᾿] γ᾿ om. Μ. 14. τροφὴν] ὁδὸν Ρ. cum Εustathio.
4. διστασμοῦ] Forma prava pro 18. ἑλώρια] ἐλλώρια Η.Ρ.
δισταγμοῦ, de qua dixi in Thesauro. 20. νῦν —ἰέναι addidi ex Μ.S.
Annotatio ipsa conficta haud dubie 21. δὲ om. S. ἀπὸ—ἀνέμῳ om.
ex verbis Eustathii p. 1445, 6. M.S.
8. ἐπαινοῦσα] ἐπαινοῦσα ἐν ᾧ ἀμ- λέξις] καὶ τὰ ἄλευρα· πολλάκις δὲ
φοτέροις Η.S. addunt Ε.Ρ.Q.
10. καὶ τώ] καὶ τὸ τό Η. 22. τινάξῃ] τινάξει Η.
11. ἄκρως addidi ex Η. 290. ἀμφιφορεῦσι] τοῖς Μεγαρικοῖς. ἄλφιτα δὲ τὰ ἄλευρα παρὰ
τὸ ἀλφῶ, τὸ ψηλαφῶ. μύελον δὲ, ὡς ἰσχυροποιοῦντα τοὺς ἄνδρας. Ε.
πᾶν δίωτον τὸ ἀπὸ δύο μερῶν βασταζόμενον εἶδος κεράμου. S.
ἄλφιτα] τὰ ἐκ κριθῶν ἄλευρα καὶ τὰ ἐκ σίτων. S. 291. πυκινοῖσι] τοῖς μὴ ἀπʼ ἀλλήλων ἀραιουμένοις. S. 294. ἐπιόψομαι] Ἀττικὸν λίαν φησὶν ὁ Ἀριστοφάνης τὸ ἐπιόψο-
μαι ἀντὶ τοῦ ἐποπτεύσομαι, περιβλέψω. Μ.Q. 297. παρέμιμνεν] ἐχρόνισε, παρέμεινε. S. 298. φίλον τετιημένος ἦτορ] οὐκ ἐσκυθρωπακὼς, ἀλλὰ καὶ φρον-
τίζων ὡς ἀποδημεῖν μέλλων. Ε.S. 300. ἀνιεμένους, δασέως ἀπὸ τοῦ ἵημι. σημαίνει δὲ ἐκδέροντας,
γυμνοῦντας· “κόλπον ἀνιεμένη, ἑτέρῃφι δὲ μαζὸν ἀνέσχε” (Il. χ.
80.). παρατηρητέον δὲ διόλου ὅτι οὔτε σπένδοντας οὔτε εὐχομένους
θεοῖς πεποίηκεν αὐτοὺς, ὁπότε οὐδὲ ὁ συβώτης παρῆκε τὸ πρὸς τοὺς
θεοὺς εὐσεβές. τὸ δὲ ἀνιεμένους ἐκ τῶν κάτω μερῶν ἐπὶ τὰ ἄνω 
ἕλκοντας καὶ ἐκδέροντας κάτωθεν ἀρξαμένους. Ε.R. ἀνασχίζοντας ἢ ἀνατείνοντας ἐκ τῶν κάτω μερῶν, ἔπειτα ἀνέλκον-
τας καὶ ἐκδέροντας κάτω ἀρξαμένους· ἢ διὰ πυρὸς ἱερωμένους. Β. ἀνιεμένους δασέως, ἀπὸ τοῦ ἵημι. Q. σιάλους] λιπαροὺς καὶ εὐτραφεῖς χοίρους. σίαλος γὰρ ὁ σεσι- 
τισμένος χοῖρος. Β. 302. ἔν τʼ ἄρα] μεγάλην ὕβριν ἐμφαίνει τὸ δεξιοῦσθαι ἐπὶ κατα-
γέλωτι. Μ.S. 304. ἐν στήθεσσι] τὸ ἀπενεγκεῖν αὐτὸν αὐτοὺς εἰς δημηγορίαν
αἰνίττεται. S. 305. ἀλλὰ μάλʼ ἐσθιέμεν] ἄκρως ἀπομιμεῖται φωνὰς ἀσώτου μει-
ρακίου. τὰ μὲν γὰρ ἄλλα πάντα ἀπορρῖψαι τῆς ψυχῆς παρακελεύεται,
 1. τοῖς Μεγαρικοῖς] Sic recentiores 11. δασέως ἀπὸ τοῦ ἵημι. σημαίνει
glossatores interpretari solent vo- δὲ om. Ε.
cabulum ἀμφορεύς, velut apud Ari- 13 παρατηρητέον-] Conf. schol.
stopb. Pl. S08. ubi videnda Hem- υ, 250.
sterh. annotatio. διόλου om. Ε.
6. ἐποπτεύσομαι] ἐποπτεύσω Nauck. εὐχομένους R. et Eustath. p. 1446,
Aristoph. p. 23.
36. εὐωχουμένους Ε. De impietate
9. ὐκ ἐσκυθρωπακὺς om. S. procorum vid. schol. υ, 250.
καὶ et ὡς addidi ex S. 19. δασέως] Conf. schol. ad 185.
10. ἀποδημεῖν] ἐνδημεῖν S. 26. ἀπομιμεῖται] μεμίμηται Η. 

 
μόνῃ δὲ τῇ γαστρὶ σχολάσαι. τοιαῦτα δὲ τὰ τῶν παροίνων ῥήματα.
Ε.Η.Q. ἐσθιέμεν] ἀπαρέμφατον ἀντὶ τοῦ προστακτικοῦ. Β.Μ.S. 307. ἐξαίτους] ἐξαιρέτους, ἐκ τοῦ αἱρῶ τὸ βούλομαι καὶ προκρίνω. Β.
τουτέστιν ἔξω τῆς αἰτίας· ἤτοι ἐπιθυμητοὺς, σὓς ἐξῄτησας. Q. 310. ὑπερφιάλοισι] ἔθος ἦν τοῖς παλαιοῖς ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ μὲν
φιάλου ἢ ποτηρίου πίνειν ἐν συμποσίῳ τοὺς πάντας. τοὺς δὲ ἀναι-
σχύντως καὶ ἀπαιδεύτως ἐν τῇ φιάλῃ προσκαθημένους ὑπερφιάλους
ὠνόμαζον. S. 311. δαίνυσθαι] ἔθος ἦν τοῖς παλαιοῖς, ἐπεὶ μετὰ τῶν φίλων 
ἔφαγον, μὴ ἀδικεῖν αὐτοὺς, οἱ δὲ τοὐναντίον εἰργάσαντο. S. ἀκέοντα] οὕτω γράφει Ῥιανός. γράφεται δὲ καὶ ἀέκοντα. Μ. 313. ἐγὼ δʼ ἔτι νήπιος ἦα] τοῦτο σημειοῦται Ἀριστοφάνης, ὅτι
ἱκανὰ ἔτη ἐγεγόνει ἀφ’ οὗ οἱ μνηστῆρες συνήχθησαν. τοῦτο δὲ πρὸς
τὸ ἐν τῇ Νεκυίᾳ (λ, 116.), ὅτι δεῖ εἶναι “οἵ τοι βίοτον κατέδοιεν,” 
οὐ “κατέδουσιν.” Ε.Η.Μ.Q.R.S. 314. νῦν δʼ ὅτε] τὸ ἑξῆς, νῦν δʼ ὅτε δὴ μέγας εἰμὶ, πειρήσω ὥς κʼ
ὔμμι. Β.S. 315. πυνθάνομαι] ἀντιστροφή ἐστιν ἀντὶ τοῦ πυνθανόμενος ἀκούω. Β. ὁ μὲν θυμὸς ἀπὸ τοῦ θύειν, ὁ δὲ χόλος ἀπὸ τῆς χολῆς. θυμὸς δὲ 
καὶ χόλος, λαβὼν τὴν ἐπὶ τὸ δρᾶσαι κακὸν ἀγανάκτησιν, χώεσθαι
λέγεται, ὡς τὸ “σὺ δʼ ἔνδοθι θυμὸν ἀμύξεις χωόμενος” (Il. α, 243.),
ἤγουν ἀμυχὰς ποιήσεις σπαράσσων τὴν ψυχήν· καὶ “ χωόμενος δʼ
 3. τοῦ om. S.
Ἀριστοφάνης] Dubium non est
5. ἐξῄτησας Buttm. pro ἐζῄτησας. quin pro Ἀριστοφάνης hic et fortasse
7. φιάλου] Scribendum φιαλίου, alibi Ἀρίσταρχος sit reponendum.
aut, quod probabilius, τῆς αὐτῆς φιά- Nam tujus σημεῖα, non Aristopha-
nis, in Homero sola a grammaticis
12. ἀκέοντα] Sic M. in textu. Ex cognoscebantur. COBET.
quo sequitur quod in scholio scrip- 14. τοῦτο δὲ—κατέδουσιν om. E.
tum est γράφεται δὲ καὶ ἀκέοντα mu- Q.R.
tandum esse in γράφεται δὲ καὶ πρὸς] καὶ M.S.
ἀέκοντα, ut ego feci cum Cobeto. 15. εἶναι H., si recte legit Cra-
Eadem in H. annotatio esse vide- merus. εἰδέναι M.S., quod in γρά-
tur, de quo sic refert Porsonus φειν mutabat Cobetus.
“ἀκέοντα ῥιανὸς γρ. ἀέκοντα, sed ἀκέ- οἵ τοι] ἤτοι M.S. ἤτε H.
οντα citaturetiam in scholiis(320.)” 17. ὥς κʼ ὔμμι om. Β. ὥςχʼ ὕμμι S.
13. ἐγὼ δ᾿ ἔτι νήπιος ἦα] Hoc lem- 19. ἀντὶ τοῦ π. (π. om. B.) ἀ.]
ma est in M.S., in ceteris ὡς τὸ Hoc etiam in V.
πάροιθεν.
21.Seholion Porphyrii. COBET. 

 
ὁ γέρων πάλιν ᾤχετο” (Il. α. 380.). δηλοῖ δὲ τὸ οὐχ ἁπλῶς ὀργιζό-
μενος, ἀλλὰ μετὰ ἀγανακτήσεως ἀμυντικῆς· διὸ καὶ καταρᾶται καὶ
κατὰ τοῦτο ἀμύνεται. καὶ “ χωόμενος κατὰ θυμὸν ἐϋζώνοιο γυναι-
κὸς” (Il. α, 429.) Ἀχιλλεὺς τῇ ὀργῇ δηλοῦσθαι ποιεῖ τὴν τιμωρη-
τικὴν διαγανάκτησιν· ἐπιβουλεύει γοῦν διὰ τῆς μητρὸς τοῖς Ἕλ- 
λησι. ταυτὸν οὖν ἐστι θυμὸς καὶ χόλος· μῆνις δὲ καὶ μένος ὀργὴ
ἐναπόθετος καὶ ἔμμονος· ζαφελὴς οὖν χόλος ἡ μῆνις, ζαφελὲς γὰρ
τὸ ἀναφαίρετον. ὅτι δὲ τὸ μένος σθένος “πάντως οἷον ἐμόν γε μένος
καὶ χεῖρες ἄαπτοι” (Il. θ, 450.), καὶ πρὸς τὸν Δία “εὖ νυ καὶ ἡμεῖς
ἴδμεν ὅ τοι σθένος οὐκ ἐπιεικτόν” (Il. θ, 32.). ὡς οὖν παρὰ τὸ σθένος 
μένος, οὕτω καὶ χόλος μένων μένος καὶ μῆνις. καὶ ὅτι ἐπιτηρητικὸς
ὁ κότος εἰς τὸ δρᾶσαί τι πονηρὸν, Ζεὺς γὰρ “αὐτὸς ἐπισσείῃσιν
ἐρεμνὴν αἰγίδα πᾶσι τῆς ἀπάτης κοτέων” (Il. δ, 167.), καὶ τὸ “ἔχει
κότον ὄφρα τελέσσῃ” (Il. α, 82.). καὶ ἔστιν ἡ μὲν κατὰ κίνησιν
πρόσκαιρος ὀργὴ χόλος, θυμός· ἡ δὲ κίνησις μετὰ ἀγανακτήσεως 
καὶ δραστικῆς ἐνεργείας χώεσθαι λέγεται καὶ σκύζεσθαι. ὥστε ἀπό-
θετος μὲν χόλος μένος, καὶ μῆνις δὲ τὸ ἀμύνεσθαι ἐπιτηροῦσα κότον·
καὶ ὅπως ὁρμὴ ἐπηρτημένη μετὰ λύπης ὀρέξεως ἡ ὀργὴ, καὶ ὅπως
κατὰ αὔξησιν τοῦ θυμοῦ γίνεται. ὅπερ οὖν τὸ ἄχθεται πρὸς τὸ ἄχνυ-
ται ἔχει περιττεῦον τῇ ἀγανακτήσει, τοῦτο καὶ τὸ χώεσθαι πρὸς τὸ 
χολοῦσθαι. Ε. 316. κακὰς ἐπὶ κῆρας] οὐκ ἀνέχεται τωθαζόμενος, ἀλλʼ εἰς ἄπειρον
ὀργὴν ἦλθεν, ὥστε καὶ γυμνοῦν τὴν ἐπιβουλήν. Ε.S. 318. ἁλίη] θαλασσία, ἢ ματαία· οὕτω γάρ ἐστι καὶ βέλτιον. Η. 319. ἔμπορος] ἀντὶ ναυκλήρου διʼ ὑμᾶς ἐπιβάτης ἐσόμενος τοὺς 
 6. οὖν] γοῦν Ε. ἅπειρον ὀργῆς] ἄπειρον ὀργῆς τόσου-
13. τῆς] τῆσδʼ vulgo. τον S.
14. κατὰ κίνησιν Buttm. pro κατα- 23. γυμνοῦν] γυμνοῦναι (sic) S.
κἱνησις.
25. Εx scholiis de voc. ἔμπορος
15. ἀ. καὶ, Buttm. Aberat καί. hæc sunt excerpta in S., τὸ ἐξῆς
16. ἀπόθετος—κότον] F. ἀπόθετος εἰμὶ μὲν ἔμπορος, ὅ ἐστιν ἐπιβάτης ἐπὶ
μὲν χόος, μένος καὶ μῆνις· μῆνις δὲ τὸ νεὼς ἀλλοτρίας, μὴ ἔχων ἐμὴν ναῦν. ἔμ-
ἀμύνεσθσι ἐπιτηροῦσα, κότος. Sed se- πορος ἤγουν ἐπιβάτης ἐπὶ νηὸς ἀλλοτρίας·
quentia quoque laborant; in quibus μετὰ ναυκλήρου φησὶ καὶ ὑμᾶς ἐπιβάτης
tamen μετὰ λύπης ἀρέξεως est idem ἐσόμενος τοὺς καταναλωκότας μου τὸν
quod μετὰ ὀρέξευς τοῦ λυπεἵν. BUTTM. πλοῦτον, διὰ τὰ ἄνω οὐχ ἅλις ὡς τὸ
22. Exciderunt quæ de versibus πάροιθεν ἐκείρετε πολλά· ἔμπορον δὲ τὸν
316, 317. ἠθετημένοις hoc loco dicta ἐπʼ ἀλλοτρίας νηὸς πλέοντα ἐπιβάτην, ὡς
fuisse apparet ex scholio v. 325. καὶ ἀλλαχοῦ, “ἔμπορος εἰλήλουθας νηὸς 

 
κατηναλωκότας μου τὸν πλοῦτον· διὰ τὰ ἄνω (312.), “ἢ οὐχ ἅλις
ὡς τὸ πάροιθεν ἐκείρετε πολλά.” Ε.Q.R. Ἄλλως. ἀλλοτρίας νηὸς
ἐπιβάτης μὴ ἔχων ἰδίαν ναῦν, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ “ἔμπορος εἰλήλου-
θας νηὸς ἐπʼ ἀλλοτρίας” (Od. ω, 300.). οὐ γὰρ κατὰ συνήθειαν
τέτακται παρʼ Ὁμήρῳ, ἀλλʼ ἐπὶ τῶν ἐπʼ ἀλλοτρίας νηὸς παρόντων, 
οὕσπερ συνήθως ἐπιβάτας νῦν λέγομεν. ὅπερ γὰρ παρὰ τῷ ποιητῇ
τῶν ἐπὶ τοῖς ἅρμασιν οἱ μὲν μαχόμενοι παραβάται, οἱ δὲ τὰς ἡνίας
ἔχοντες ἡνίοχοι, τοῦτο ἐπὶ τῶν ἐν τριήρεσιν οἱ ἐπιβάται καὶ ἐπίκωποι
παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς. ἐπίκωποι δὲ οἱ τὰς κώπας ἔχοντες καὶ τὰ πη-
δάια. Ε. Ἄλλως. οὐ μέντοι ὁ ἔμπορος ἀπὸ τοῦ πορίζειν πεποίηται 
παρʼ Ὁμήρῳ, ἀλλʼ ἀπὸ τοῦ πόρου, τουτέστι τῆς πορείας. τὸν δὲ
πόρον κυρίως ἐπὶ τοῦ ὕδατος τάττει, ὡς τὸ “πόρους ἁλὸς ἐξερεείνων”
(Od. μ, 259.), καὶ τὸ “Θρύον Ἀλφειοῖο πόρον” (Il. β, 592.). καὶ
τὸ “ἀλλʼ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖσ” (Il. ξ, 433.), τὴν διʼ
ὑγροῦ διάβασιν. ὡς οὖν τὸ μὴ ἐν ἰδίῳ οἴκῳ γαμεῖν, ἀλλʼ ἐν ἀλλο- 
τρίῳ ἐγγαμεῖν λέγουσιν, οὕτως τὸ ἐπʼ ἀλλοτρίας νεὰὼς τὸν πλοῦν ποι-
εῖσθαι ἐμπορεύεσθαι. καλεῖται δὲ ἔμπορος ὁ τοιοῦτος. E.H.Q.R.
ἔμπορος, οὐ γὰρ νηὸς ἐπήβολος] τὸ ἑξῆς· εἶμι μὲν ἔμπορος, ὅ
ἐστιν ἐπιβάτης, ἐπὶ νηὸς ἀλλοτρίας, ἀντὶ ναυκλήρου, φησὶ, διʼ ὑμᾶς
ἐπιβάτης ἐσόμενος. ἐπήβολος δὲ σημαίνει, ὥς φησιν ὁ Πορφύριος. 
ἐπιτυχῆ καὶ ἐγκρατῆ καὶ δεσπότην ἀπὸ τοῦ βάλλειν, ὅ ἐστι τοῦ σκο-
ποῦ τυγχάνειν· ἔμπορος δὲ τὸν ἐπʼ ἀλλοτρίας νεὼς πλέοντα ἐπιβάτην,
ὡς καὶ ἀλλαχοῦ “ἔμπορος εἰλήλουθας νηὸς ἐπʼ ἀλλοτρίας.” Β. Q. ἐπʼ ἀλλοτρίας” ἄλλως. ὡς τὸ μὴ ἐν ἰδίῳ 1. μου R.S. μὲν E.Q.
οἴκῳ γαμεῖν, ἀλλʼ ἐν ἀλλοτρίῳ ἐγγαμεῖν δοὰ, R.S. διὸ E.Q.
ἐστιν, οὕτως καὶ τὸ ἐπʼ ἀλλοτρίας νηὸς 10. οὐ μέντοι ὁ ἔμπορος Η.R. ὁ μέν-
τὸν πλοῦν ποιεῖσθαι καὶ ἐμπορεύεσθαι, τοι ἔμπορος οὐκ Ε.Q.
τοιοῦτος ἔμπορος· “ἐπήβολος” δὲ ἐπι- 12. τάττει] λέγει R. omissis prox-
τυγχάνων τοῦ σκοποῦ. Et in H., ἐπι- imis ὡς τὸ —καὶ τό.
βάτης ἐπὶ νεὼς ἀλλοτρίας. ἔμπορος τὸν 13. Θρόον] θοὸν E. θεῖον Q.R.
ἐπʼ ἀλλοτρίας νεὼς πλέοντα ἐπιβάτην οὕ- καὶ τὸ “ἀλλʼ] τὸ om. R.
τως εἴρηκεν—εἰλήλουθας ἀντὶ ναυκλήρου 14. τὴν διʼ ὑγροῦ διάβασιν] τὴν διά-
διʼ ὑμᾶς ἐπιβάτης ἐσόμενος etc. In R. βάσιν τὴν διὰ τοῦ ὑγροῦ R.
scholia ab his verbis incipiunt, ἔμ- 16. ἐγγαμεῖν additum ex H. S.,
πορον τὸν ἐπʼ ἀλλοτρίας νεὼς πλέοντα om. Maii editio fortasse typothetæ
ἐπιβάτην οὕτως εἴρηκεν, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ, culpa. ἀλλ’ ἐν ἀλλοτρίῳ ἐγγαμεῖν om.
ἔμπορος εἰλήλουθας νηὸς ἐπʼ ἀλλοτρίας: R.
—Tum sequuntur ἀντὶ τοῦ ναυκλήρου 17. καὶ ante ἐμπορεύεσθαι lectum
—ἐκείρετε πολλά· οὐ μέντοι ὁ ἔμπορος— post καλεῖπαι posuit Buttm., ego
ἔμπορος ὁ τοιοῦτος. delevi, addito quod R. præbuit δὲ
Ρ. 108. l. 25. ναυκλήρου—ἐσόμενος] post καλεῖται.
τοῦ ναυκλήρου—γενόμενος R. οὐ γὰρ νηὸς ἐπήβολος] Ἀττικὴν εἶναι τὴν λέξιν φησὶν ὁ Πορφύ-
ριος· δηλοῖ δὲ τὸν ἐπιτυχῆ, ἀπὸ τοῦ βάλλειν, τουτέστι τοῦ σκοποῦ
τυγχάνειν. ἐξ οὗ καὶ τὸ “σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι” (Il. α, 297.),
τουτέστιν ἐπιτυχῶς λάμβανε. καὶ ἡ βουλὴ δὲ οἱονεὶ βολή τις οὖσα·
ὅθεν ἔφη “σῇ δʼ ἥλω βουλῇ πόλις Πρίαμοιο ἄνακτος (Od. χ,230.), 
ὡς εἰ ἔφη τοῖς σοῖς ὅπλοις ἢ τοἵς σοῖς τόξοις ἢ βέλεσιν. ἐκ τούτου
λύσεις καὶ τὸ “ἡ δὲ Φερὰς ἐπέβαλλεν ἐπειγομένη Διὸς οὔρῳ” (Od.
ο, 297.)· μετῆκται γὰρ ἀπὸ τῶν πόρρω τὴν ἐπιβολὴν ποιουμένων· ἡ
ναῦς οὖν ἐπιβολὴν ἐποιεῖτο ὥστε τυχεῖν τῶν Φερῶν. χρῶνται δὲ ταύτῃ
τῇ λέξει καὶ οἱ μεθʼ Ὄμηρον. Ἄρχιππος “νῦν δʼ ὡς ἐγενόμην χρη- 
μάτων ἐπήβολος” ἀντὶ τοῦ ἐπιτυχὴς καὶ κύριος. τί οὖν αἱ λέξεις
σημαίνουσι δεδήλωται. Ε.Q.R. 320. τὸ, ὥς νύ που ὔμμιν ἐείσατο κέρδιον εἶναι, σὺν βαρύτητι
εἴρηται, λέγοντος τοῦ Τηλεμάχου ὅτι ἐν ἀλλοτρίῃ πλευσοῦμαι νηΐ·
οὐ γάρ εἰμι, φησὶν, ἐπιτυχὴς ἰδίας νεὼς οὐδὲ κέκτημαι ἰδίους ἐρέτας· 
τοῦτο γὰρ ὑμῖν ὠφελιμώτατον εἶναι ἐφάνη, τουτέστι τὸ ἐμὲ μὴ ἔχειν
ἰδίαν ναῦν, ἀλλʼ ἔμπορος πλεῖν. ἀναφέρει δὲ εἰς ἐκεῖνο ὅτι εἰς πενίαν
αὐτὸν κατέστησαν. προεῖπε γὰρ “ Ἀντίνο᾿, οὔπως ἔστιν ὑπερφιάλοισι
μεθ ὑμῖν δαίνυσθαί τʼ ἀκέοντα καὶ εὐφραίνεσθαι ἕκηλον. ἢ οὐχ ἅλις
ὡς τὸ πάροιθεν ἐκείρετε πολλὰ καὶ ἐσθλὰ κτήματʼ ἐμὰ μνηστῆρες, 
ἐγω δʼ ἔτι νήπιος ἦα;” ἔστιν οὖν δυνάμει τὸ νόημα, ἀντὶ τοῦ ναυ-
κλήρου διʼ ὑμᾶς ἐπιβάτης γέγονα τοὺς κατηναλωκότας μου τὸν πλοῦ
τον. Η.Q.R. 321. σπάσεν] Ἀρίσταρχος, σπάσατο. Η.Q.R. 322. ῥεῖα—] ὁ στίχος οὗτος ἀθετεῖται ὡς περιττός. προηθέτει δὲ 
καὶ Ἀριστοφάνης. Μ.Q.R. 323. πιθανὸν, ἵνα ἀπιστούντων καὶ κραιπαλώντων λάθῃ ἡ ἔξο-
δος. Μ. 1. Πορφύριος] Quæst. Ηomer. καὶ τὸ Ε.Q.
cap. 1. ἐπήβολος per εἰδὼς, γιγνώσκων, 10. Ἄρχιππος] Nomen fabulæ,
νοήμων. ἐπιτήδειος, ἐπιτιχής explicat Ηλούτῳ, addit Porphyrius.
glossator cod. Monac. 51. apud 13. τὸ] τὸ δὲ Η.R.
Boeckh. ad Platon. Min. p. 148. 15. ἰδίους] οἰκεάους R.
Articulum ὁ ante Il. addidi ex R. 17. ἔμπορος πλεῖν] ἔμπορον ἀποπλεῖνV.
2. τὸν ἐπιτυχῆ—οὶονεὶ] τὸ ἐπιτυχής. 20. πάροιθεν] πρόσθεν R.
ἔστι δὴ ἐκ τοῦ βάλλω, τὸ ἐπιτυγχάνω, 22. κατην–] καταν- R. hic et p.
ἐξ οὖ καὶ τὸ βουλή, οἱονεὶ R. 109.
6. βέλεσιν. ἐκ τούτου λύσεις καὶ τὸ 25. ὁ στίχος οὖτος om. Q.R.
R. βέλεσι λύσιν ἐνταῦθεν καὶ τὲ V. περιττός] περισσός R.
in excerptis ex hoc scholio. βέλεσι προηθέτει] Vid. ad α, 185. οἱ δʼ ἐπελώβευον] ἐφύβριζον· ἀπὸ τοῦ λωβὸς ὁ τοῦ ὠτίου. οἱ γὰρ
παλαιοὶ τοὺς λωβοὺς τῶν ὠτίων ἔκοπτον τοῖς ὑπʼ αὐτῶν τιμυρουμένοις
εἰς ἀτιμίαν αὐτῶν· ὅθεν καὶ λώβη ἡ βλάβη καὶ λωβεύω τὸ βλάπτω
διὰ ὕβρεως. Β. ἐκερτόμεον] κερτομῶ τὸ ὑβρίζω, ἀπὸ τοῦ τέμνειν τὸ κῆρ. ὁ γὰρ 
ὑβριζόμενος λυπεῖται. Β. 325. ἦ μάλα Τηλέμαχος] ὁ μὲν πρῶτος περισπᾶται, οἱ δὲ ἑξῆς
ἅπαντες ἐγκλίνονται, πλὴν τοῦ δευτέρου, ὃς ὀξύνεται διὰ τὸ τινάς. Μ. ἦ μάλα] βεβαιωτικὰ ταῦτα τὰ ἔπη τοῦ μὴ εἰρῆσθαι ὑπὸ Τη-
λεμάχου τοὺς προηθετημένους στίχους (316. 317.) “πειρήσω ὥς κʼ 
ὔμμι κακὰς ἐπὶ κῆρας ἰήλω ἠὲ Πύλονδʼ ἐλθὼν ἢ αὐτοῦ τῷδʼ ἐνὶ δή-
μῳ.” ἀποροῦντες γὰρ λέγουσιν “ἦ μάλα Τηλέμαχος,” οὐκ ἂν ἀπο-
ρήσαντες οἱ προακηκοότες. Ε.Μ. 326. Πύλου ἠμαθόεντος] ἄμαθον ἔχοντος. ἰστέον ὅτι ἄμαθος ἡ ἐν
τῷ πεδίῳ κόνις, ψάμαθος δὲ ἡ περὶ θάλασσαν. Β.Ε. 328. ἠὲ καὶ εἰς Εφύρην] τὴν ἐν Θεσπρωτίᾳ, οὐχ, ὡς ἔνιοι, τὴν
Κόρινθον· ἐκείνη γὰρ καὶ μετωνομάσθη Κίχυρος. Μ. 334. οὕτω κεν καὶ μᾶλλον ὀφέλλειεν πόνον] οὕτως ἂν ἡμῶν ηὔξη-
σε τὸ κατὰ τὴν μνηστείαν ἔργον· ἢ ἐν εἰρωνείᾳ, οὕτως ἡμῖν μείζονα
παρέξει κακά· μερισόμεθα γὰρ αὐτοῦ τὰ κτήματα. Μ. σημείωσαι 
ὅτι πόνον τὴν ἐνέργειαν καὶ κακοπάθειαν λέγει ὁ ποιητὴς, οὐδέποτε
δὲ τὴν ἀλγηδόνα. ἢ πόνον τὴν περὶ τὸν γάμον σπουδήν. Μ.Q. ὀφέλλειεν] γρ. ἐπαυξήσειε. Η. 9. βεβαιωτικὰ Μ. βεβαίωται Ε. COB ΕT. Pars hujus scholii est
10. προηθετημένους (id est supra in Ε., τὸ περὶ τὴν μνηστείαν ἔργον
ἠθετημένους) Μ. προτεθειμένους Ε. πόνον λέγει, τὴν ἐνέργειαν καὶ κακοπά-
κʼ ὔμμι] χʼ ὕμμι Μ. χʼ ὑμῖν Ε. θείαν· οὐ γάρ ποτε τὴν ἀλγηδόνα.
11. κῆρας Μ. χεῖρας Ε. 23. ἐπαυξήσειε] Satis apparet ex
ἠὲ Πύλονδʼ —δήμῳ om. Ε., sola ver- illis quæ apposita sunt ad 40. 105.
ba ἤ ἐς πόλον ἐλθὼν (nam sic scriptum 169. in Η. siglam γρ. glossis etiam
est) habet Μ. interdum ascriptam esse. P. ha-
12. οὐκ ἂν—προακηκοότες om. Ε. bet γρ. ἐπαυξήσειν. De sigla γρ.
18. οὕτως ἂν—] Post hoc scho- idem observat Porsonus ad schol.
lion in Μ. aliud brevius, οὕτως τὸν θ, 434. Causam autem hujus con-
αὐτοῦ πόνον ὃν ἔχει αὐξηθήσεται ἡμῖν. fusionis agnosces in eo cujus exem-
In Β. εἰς τὸ μερίζεσθαι τὰ κτήματα. plum prostat ad α, 89. Nimirum
τοῦτο δὲ ἐν εἰρωνείᾳ φησί· τινὲς δὲ τὴν cum lectiones quoque variantes sæ-
περὶ τὸν γάμον σπουδήν. pissime sine sigla γρ. apponerentur,
20. σημείωσαι, usitato compendio alii postea exscriptores, qui addere
Cη expressum, habet Μ., om. Ε. solerent omissam, iis etiam subinde
“ Est scholion Aristonici, cui re- vocibus addebant quæ pro inter-
centiores σημεὶωσαι adjecerunt.” pretamento appositæ essent. BUT. 337. ὡς ἔφαν] γράφεται καὶ φάν. ἔφασαν καὶ ἐν συγκοπῇ ἔφαν
καὶ φάν. τὸ δὲ, θάλαμον κατεβήσατο, νόει ἐκ τῆς λέξεως τὸ κοῖ-
λον. Ε. 338. ὅθι νητὸς] Ἀριστοφάνης ὅθιννητός γράφει διὰ δύο νν, ὡς τὸ
ἐνιμμεγάροισιν (94.)· Ἀρίσταρχος δὲ διʼ ἑνὸς ν. Η.Μ. 340. ἐν δὲ πίθοι οἴνοιο] οὐ γὰρ ἦν τοσαύτη τῶν παλαιῶν περιεργία
ὡς ἑκάστῳ τόπον ἀπονέμειν. Ε.Μ.Q. 341. ἄκρητον θεῖον] ἄκρατον, ἀπαραμιγὲς, διὰ τὸ φυλάττεσθαι
ἀβλαβὲς καὶ ἀμετάβλητον. Ε. 344. κληισταὶ δʼ ἔπεσαν σανίδες] ἐξ ὕλης τὸ εἶδος. ἡ γὰρ σανὶς 
ὕλη, ἡ δὲ θύρα τὸ εἶδος. πᾶν γὰρ πρᾶγμα ἐκ τεσσάρων συνίσταται,
ἐκ ποιητικοῦ ἢ αἰτίου καὶ ὑλικοῦ, ἐξ εἰδικοῦ καὶ τελικοῦ. Ε. 349. ἀμφιφορεῦσιν] ἀμφιφορεὺς καλεῖται τὸ παρὰ ἰδιώταις λε-
γόμενον φλασκίον. Ρ. 350. μετὰ τὸν λαρώτατος] χρηστὸν ἦθος ὑποφαίνει. οὐ γὰρ τὸν 
κάλλιστον, ἀλλὰ τὸν μετʼ ἐκεῖνον δεύτερον αἰτεῖ, τὸν δὲ προτερεύοντα
τῷ πατρὶ φυλάσσει. Μ.Q.V. οἰκονομικὸν τὸ διανόημα, ὅτι οὐκ εἰς τὴν καθʼ ἡμέραν δαπάνην τῷ
αὐτῷ χρῆσθαι προσήκει, ἀλλʼ ἀποκεῖσθαι τὰ τιμιώτερα εἰς ἐξαίρετον
χρόνον. Ε.Q. ὧν] γρ. καὶ μικρὸν, ἵνʼ ᾖ, ἐστὶν ἀπὸ τοῦ ὃν, ὡς τὸ “μετʼ ἀμύμονα
Πλείωνα.” Μ. 351. ὀιομένη] ἐν οἰήσει ἔχουσα καὶ δοξάζουσιν ἐλεύσεσθαι τὸν
δυστυχῆ. Ε. 355. εἴκοσι δʼ ἔστω μέτρα] εἴκοσι δὲ μοδίους ἀλεύρου ἀπὸ τῆς 
 4. Hinc liquet, jam olim in duas tioribus scriptoribus collecta vide
sectas divisos esse grammaticos, in Thesauro vol. 6. p. 2061. An-
quorum alteri in heroici versus cæ- tiquiores scriptores προτερεῖν dixe-
sura semper liquidas duplicaverint, runt.
alteri non. PORSON. 17. τῷ addidi ex Μ.
γράφει διὰ δύν νν om. Η. 21. ὧν] ὧν σὺ φυλάσσεις in libris
5. ἐνιμμεγάροισιν] ἐνί (sine accen- quibusdam pro ὃν σὺ φ. scriptum
tu) μεγάροισιν Μ. ἐνὶ μεγάροισιν Η. fuisse novimus ex Η. in quo ὧν
6. περιεργία] ἐργασία Μ. supra ὃν scriptum est.
12. ἢ addidit Buttm. ἵνʼ ἦ5, ἐστὶν ἀπὸ τοῦ ὃν] ἵνʼ ἐστὶν
14. φλασκίον] Vide exempla ab ἀπὸ τοῦτον Μ. Sic τοῦ ἀφʼ οὗ p.
Ducangio allata s. h. v. p. 1683. 101, 7.
16. αὐτεῖ] καλεῖ Q. 25. μοδίους Buttm. μοδ. Ρ. μόδια
προτερεύοντα Μ. πρωτεύοντα Q.V. Q.
Verbi προτερεύειν exempla e recen- 

 
μυληφάτου ἀκτῆς οὕτω καλουμένης ἀλεύρου. Ρ.Q. λέγεται δὲ ἀκτὴ
τὸ λεπτότατον τοῦ ἀλεύρου. Q. μυληφάτου] ἀλεύρου καθαροῦ ἀληλεσμένου ἀπὸ μύλης. Μ. τοῦ
ἐν τῷ μύλῳ πεφαμένου, ὅ ἐστι κεκομμένου. λέγει δὲ τοῦ ἀλφίτου
ἐπιθετικῶς. Β.Ε. ἀλφίτου] ἄλφιτον λέγεται τὸ παχὺ ἄλευρον παρὰ τὸ ἀλφαίνειν·
ἡ πρῶτον εὑρεθεῖσα τροφή· κατὰ περίφρασιν τοῦ ἀλφίτου ἐπικατασ-
σομένου τῆς κριθῆς. Η. 358. κοίτου] οἱ κοῖτοι τὰ στρώματα, ὁ κοῖτος δὲ ἡ κοίμησις. Ε. 359. ὅτι οὐδὲ ἐνταῦθα μνήμη τίς ἐστι τῆς Κρήτης. Η.Μ.S. 360. νόστον πευσόμενος] περὶ τῆς ὑποστροφῆς ἐρωτήσων. S. 361. κώκυσεν] ὠλόλυξε, θρηνητικῶς ἐβόησε. S. κώκυσεν δὲ φίλη τροφὸς] ἤτοι θρηνητικῶς ἀνεβόησεν. οἰκεῖον δὲ
ἐστι τοῦτο γυναικὶ καὶ Τηλεμάχου τροφῷ καὶ ἐξαιρέτως εὐνοϊκῇ. Ε. εἰκότως ἄρα ἀπολοφύρεται ἐν τούτῳ ὁρῶσα πᾶσαν τὴν τοῦ οἴκου 
διαδοχήν. Q. 362. καί ῥʼ ὀλοφυρομένη] καὶ πρὸς αὐτὸν ἀποκλαιομένη, ὀδυρο-
μένη. S. 363. τίπτε δέ σοι] τίνος ἕνεκεν ἔπλετο, παρεγένετο. S. 365. μοῦνος ἐὼν ἀγαπητὸς] μονογενὴς ὢν καὶ ἀγαπώμενος. S. 366. ἀλλογνώστῳ ἐνὶ δήμῳ] ἐν τῷ ὑπὸ ἄλλων καὶ οὐχ ὑφʼ ἡμῶν
γινωσκομένῳ πλήθει. S. ἀλλοδαπῶν, ἢ πολεμίων καὶ ἐχθρῶν, ἢ τῶν
ἄλλοις καὶ οὐχ ἡμῖν γινωσκομένων. S. ἢ τῷ ἄλλα γινώσκοντι ἔθνη,
ἢ τῷ μὴ γινωσκομένῳ ἡμῖν, ἢ τῷ τοῖς ἄλλοις γινωσκομένῳ. Ε. 367. οἱ δέ τοι αὐτίκʼ ἰόντι] ἀναφώνησις. τοῦτο γὰρ καὶ γέγονε. V. 
οὗτοί σοι εὐθέως πορευθέντι. S. κακὰ φράσσονται ὀπίσσω] χαλεπὰ βουλεύσονται ἐν ὑστέρῳ. S. 368. ὥς κε δόλῳ] ὅπως δολίως διαφθαρείης. S. ὥς κε δόλῳ φθείης] γράφεται καὶ διὰ τοῦ ι φθίῃς. Q. φθείης,
ἀπὸ τοῦ φθαρείης κατὰ συγκοπήν. Β. 369. ἀλλὰ μένʼ αὖθι] τὸ αὐτὸ νόημα καὶ πρὸς τοῦ Ἀντινόου
ἐλέχθη, δυσμενῶς μέντοι. V. 370. πόντον ἐπʼ ἀτρύγετον] ἐπὶ τὴν θάλασσαν τὴν ἄκαρπον, ἀκατα-
 4. πεφαμένου] πεφονευμένου Ε. p. 1450, 62.
10. οὐδὲ ἐνταῦθα] Respicit schol. 25. ἀναφώνησις] Conf. ad β, 20
ad ea quæ dicta sunt ad α, 93. η, 270. BUTTM.
21. ἀλλογνώστῳ] Conf. Eustath. 29. φθίῃς] φθείης Q. 

 
πόνητον ὑπομένειν πλανᾶσθαι. S. ἢ τὸν ἀκαταπόνητον, ἢ τὸν ἄκαρ-
πον, τὸν μὴ ἔχοντα τρύγα ἤτοι καρπόν. τὸν πολλὴν τρύγα ἤτοι πολ-
λοὺς καρποὺς ἔχοντα, ἵνα σημαίνῃ τὸ α ἐπίτασιν. Ε. οὐδʼ ἀλάλησθαι] προπαροξυτόνως· δηλοῖ γὰρ τὸ πλανᾶσθαι. M.S. 373. ἀλλʼ ὄμοσον] ὀμόσαι μὲν τὸ ὀνομάσαι θεὸν. τελευτῆσαι δὲ 
τὸν ὅρκον τὸ ἐπαγαγεῖν τὸ πρᾶγμα περὶ οὗ ὁ ὅρκος γίνεται. Ε.P.Q.S.
ἀλλʼ ὄμοσόν μοι μὴ πρότερον τῇ προσφιλεῖ μου μητρὶ ἐξείπῃς. S. μυθήσασθαι] γρ. διὰ τοῦ ε, μυθήσεσθαι. Η. 375. ἀφορμηθέντος] ἐξελθόντος, ἐκπορευθέντος. S. 376. ἰάπτῃ] διαφθείρῃ, καταδαπανᾷ, παρὰ τὸν ἰόν· ὅθεν καὶ τὸ 
“ Ἄϊδι προΐαψεν.” P.S.V. 378. ὄμοσέν τε] ὀμόσαι μὲν τὸ εἰπεῖν θεῖόν τι ὄνομα, οἷον νὴ τὸν
Ἑρμῆν, μὰ τὰς Ἐλευσινίας θεὰς, τελευτῆσαι δὲ τὸν ὅρκον, τὸ ἀπο-
δοῦναι τὸν ἔνορκον λόγον, οἷον ποιήσω τόδε, ἢ οὐ ποιήσω. V. 379. αὐτίκʼ ἔπειτα] εὐθέως μετὰ ταῦτα. S. ἀμφιφορεῦσι] ἐν τοῖς κεραμίοις. S. ἄφυσσεν] ἐπήντλησεν. S. 380. ἐν δέ οἱ ἄλφιτʼ] ἐπέλαβε δὲ καὶ τὰ ἄλευρα τοῖς καλῶς ἐρραμ-
μένοις θυλάκοις. S. ἄλφιτα χεῦεν] τὸ χέειν οὐ μόνον ἐπὶ τῶν ὑγρῶν λέγεται, ἀλλὰ καὶ 
ἐπὶ τῶν μαλακῶν. Ε. 381. ἐς δώματʼ ἰὼν] ἰστέον ὅτι δῶμα Ὄμηρος οὐ πάντοτε τὴν ὅλην
οἰκίαν λέγει, ἀλλʼ ἔστιν ὅτε καὶ τὸ ἐνδότερον αὐτῆς μέρος. S. 382. ἔνθʼ αὖτʼ ἄλλʼ ἐνόησε] τότε δὴ ἕτερα ἐβουλεύσατο. S. 383. κατὰ πτόλιν ᾤχετο πάντη] ἐπορεύθη πανταχοῦ ὅσα ἂν εἶπεν 
ἐκεῖνος. S. 385. ἀγέρεσθαι ἀνώγει] ἐνδεία τοῦ ἀγείρεσθαι. Η. συναθροίζε-
σθαι παρακελεύει. S. 386. Φρονίοιο Νοήμονα] πεποίηκεν πλαστὰ ὀνόματα. S. 387. ὑπέδεκτο] ὑπέσχετο. S. 388. δύσετό τʼ ἠέλιος] εἴωθεν ὁ ποιητὴς τοὺς μέλλοντας πολλάκις
εἰς ἐνεστῶτας μετάγειν. ἔστιν οὖν τὸ ἐδύσετο παρατατικὸν ἀπὸ ἐνε-
στῶτος τοῦ δύσω. Ε.Μ.Q.S. 4. προπαροξυτόνως] Conf. Eustath. νίζει Ρ.
8. γρ. addidi.
10. διαφθείρῃ] διαφθείρει S. ἀφα-
καταδαπανᾷ om. P. V.
31. τοὺς μέλλοντας addiddi ex M.S. σκιόωντο] ἐσκιάζοντο, σκιὰν ἐποιοῦντο, ὑπεσκιάζοντο, ἢ αἱ ὁδοὶ
ἐσκοτίζοντο. S. τὸ σκιόωντο δὲ, σκιὰς ἐποίουν, ἀπὸ τοῦ τὸν ἥλιον
εἶναι πρὸς δύσιν. E.Q. ἀγυιαί] τὰ ἄμφοδα, αἱ ὁδοί. στενωποὺς Ἀθηναῖοι, ἀγυιὰς Ἀρ-
γεῖοι καλοῦσιν. MS. Barnes. 389. πάντα δʼ ἐν αὐτῇ] πάντα ἀσφαλῶς· τὸ μὲν γὰρ λαθεῖν δυνά-
μενον καὶ μεθʼ ἡμέραν πέπρακται, τε ἔντευξις ἡ πρὸς τοὺς πλευσο-
μένους καὶ ἡ πρὸς τὸν τὴν ναῦν παρέξοντα, τὰ δὲ τῆς καθολικῆς τοῦ
σκότους ἐπεληλυθότος. E.Q.S. 390. εὔσελμοι φορέουσιν] αἱ εὔζυγοι, αἱ εὐτάβλωτοι, αἱ εὐκάθε- 
δροι. Ε. εὐσανίδωτοι. λέγει δὲ ἐπιθετικῶς τὰς ναῦς· σέλματα γὰρ
τὰ τῶν νηῶν σανιδώματα. Ε.Η.S. εἴρυσε] καθείλκυσε. S. ὄπλ’ ἐτίθει] τὰ χρειώδη σχοινία ἀπετίθει. S. 391. στῆσε δʼ ἐπʼ ἐσχατιῇ] ἔστησε δὲ αὐτὴν τῷ τελευταίῳ μέρει 
περὶ δὲ αὐτὴν οἱ συμπλέοντες ἢ καὶ οἱ συνναῦται. S. 392. ἀθρόοι] γρ. αὐτήν. Η. ἀθρόοι ἠγερέθοντο] ὁμοῦ ἐν τῷ αὐτῷ συνηθροίζοντο· ἡ θεὸς γὰρ
παρώρμα τούτων ἕκαστον. S. 396. πλάζε] πλανᾶσθαι ἢ παραφρονεῖν ἐποίει. Η. χειρῶν δʼ ἔκβαλλε κύκελλα] ἀδυνατουσῶν διὰ τὸν ὕπνον. V. εἰκό-
τως. πολὺν γὰρ ἔπινον χρόνον ἐξ ὅτου τὴν ἐκκλησίαν διέλυσαν.
Ε.Q. 397. οἱ δʼ εὕδειν ὤρνυντο] δεῖ νοεῖν ὅτι οἱ ξένοι τῶν μνηστήρων
παρὰ φίλοις ἐκάθευδον. οὐ γὰρ ἐθάρρουν παρὰ τῶν Ἰθακησίων μνη- 
στήρων ἐν τῷ οἴκῳ Ὀδυσσέως καθεύδειν. οὕτως γὰρ αὐτῶν καὶ ἡ
ἀπώλεια ἐγνώσθη. Ε.Ρ.Q.R. 401. Μέντορι εἰδομένη] ἐπεὶ τοῖς ἔμπροσθεν ὁμοιωθεῖσα τῷ Τη-
λεμάχῳ ἡ θεὸς κατὰ πόλιν ᾤχετο πάντη, εὐλόγως νῦν μεταβάλλε-
ται. Q. 4. στενωποὺς Buttm. pro στενόχους. σκιόωντο δέ.
Hesych. στενωπός· ἡ ἀγυιὰ καὶ πλα- 17. γρ. αὐτήν] Videtur glossema
τεῖα καὶ ἄμφοδος. Suidas, ἀγυιάν· esse ad περί adscriptum v. 391.
τὸν στενωπὸν Ξενοφῶν. 24. δεῖ νοεῖν—καθεύδειν] ὅτι οὐκ ἐν
6. πάντα ἀσφαλῶς] πάντα δὲ ἀσφα- τῇ Ὀδυσσέως οἰκίᾳ ἐκοιμῶντο R.
λῶς Ε.Q. in quibus hoc scholion 26. οὕτως —ἐγνώσθη om. Ρ.
supra inter verba τοῦ δύσω et τὸ 402. ἐύκνήμιδες ἑταῖροι] ἔνοπλοι· ἐκ μέρους τὸ πᾶν. ἢ κατὰ
μετάληψιν εὖ ὡπλισμένοι τὰ περὶ τὸν πλοῦν. Ε.Q. 404. διατρίβωμεν ὁδοῖο] Ἀττικῶς, μὴ ἀναβαλλώμεθα τῆς ὁδοῦ.
Ε.Η.Μ. Ζηνόδοτος δὲ εὐήθως ἀθετεῖ αὐτόν. Μ. 410. Καλλίστρατος, δεῦτε φίλοι, ὄφρ’ ᾖα φερώμεθα. καὶ ἔστι τῆς 
νεωτέρας Ἀτθίδος τὸ οὕτως συναιρεῖν. Η.Μ.Q. 412. οὐδʼ ἄλλαι δωμαὶ] λεληθότως ἀπόρρητον αὐτοῖς ὑποτίθησι
τὴν πρᾶξιν ἔσεσθαι, ἵνα μηδὲ αὐτοὶ ἐξείπωσί τισιν. Ε.Q.S.V. 414. βραχὺ διασταλτέον μετὰ τὸ φέροντες. Η. 417. νηῒ ἀντὶ τοῦ νηός. Β. ἀντὶ τοῦ, νεῶς πρύμνῃ· καὶ ἐν Ἰλιάδι 
“νηηῒ δʼ ἐνὶ πρύμνῃ ἔναρα βροτόεντα Δόλωνος” (Il. κ, 570.). V. 419. ἐπὶ κληϊσι] ταῖς ναυτικαῖς καθέδραις, ἐκ τοῦ συγκλᾶσθαι
τὸν καθίσαντα. Ε. 420. ἴκμενον οὖρον] ἀπὸ τοῦ ἱκνοῦμαι, τὸ παραγίνομαι. Β.Q.
τὸν ἱκνεῖσθαι καὶ φέρεσθαι ποιοῦντα· ἢ τὸν δίυγρον καὶ ἁπαλόν. καὶ 
ἀλλαχοῦ “ἀνέμων μένος ὑγρὸν ἀέντων” (Od. ε, 478.). ἢ τὸν ἐπιτή-
δειον εἰς τὸ ἰέναι· ἢ τὸν ὑγρὸν ἀπὸ τῆς ἰκμάδος. Ε. 421. ἀκραῆ ζέφυρον] ἐπιτήδειον, ἄκρως πνέοντα πρὸς τὰς χρείας,
οὐ πλέον οὐκ ἔλαττον. Β.Q.V. τὸ “ἀκραῆ ζέφυρον κελάδοντα,” καὶ τὸ “ἐπλέομεν βορέῃ ἀνέμῳ 
ἀκραέϊ” (Od. ξ, 253.), οὐκ ἔστιν ἄκρως πνέοντι, ἀλλʼ ἀκεράστως
πνέοντι. τῆς γὰρ κράσεως τῶν ἀνέμων κατηγορεῖ τὸ δεινόν· λέγει
γὰρ “δεινὴ μισγομένων ἀνέμων ἐλθοῦσα θύελλα” (Od.ε,317.). ἐπαινεῖ
ὡσαύτως καὶ ἐπὶ οἴνου τὸ ἀκέραστον· “ἐν δὲ πίθοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπό-
τοιο ἕστασαν ἄκρητον θεῖον πότον ἐντὸς ἔχοντες” (340.). οὕτως ἀκου- 
στέον καὶ τὸ ἀκήρατον, καθαρὸν πόμα, καὶ ἀκέραστον, καὶ ἀκραιφνές.
Ε.Q.R. ἢ τὸν ἐπιτήδειον, ἢ ἄμικτον ἑτέρῳ· ἢ ἄκρως ἄοντα, ἤτοι
 2. εὖ ὡπλισμένοι Buttm. εὐοπλισμέ- ἔλαττον addit ἢ τὸν μὴ κεκραμένον,
ἀλλʼ ἀκριβῶς ζέφυρον. τινὲς εὐκραῆ ex
νοί Ε.Q.
3. Ἀττικῶς —ὁδοῦ] ἀναβαλώμεθα Eustathio compilata sunt p. 1452
ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, ἀττικῶς Ε.
4. εὐήθως Cobetus. εὐηθέως Μ. 24. τὸ ἀ. R. τὸν ἀ. Ε.Q. -
5. ᾖα] libri ἤῖα. 25. οὕτως ἀκουστέον] οὕτως ἀκού R.
14. παραγίνομαι] ἐπιτήδειον addunt ὅπως ἀκούσῃς Ε.Q.
Β.Q. ex scholio proximo illatum, 26. καθαρὸν—άκραιφνές om. Β.
ut animadvertit Buttm. 27. ἄοντα] ἀέντα ἤτοι πνέοντα Εu-
18. 19. Hoc scholion integrius stath. l. c.
est infra lin. 27. Quæ V. post 

 
αὐτάρκως πρὸς τὴν χρείαν, οὐ πλέον οὐκ ἔλαττον. τὸ δὲ κελάδοντα,
τὸ κελαδεῖν ἐπὶ λιγυρᾶς φθογγῆς τίθεται, τὸ δὲ ῥοχθεῖν ἐπὶ κυμά-
των. Ε.Q. 422. ἐποτρύνας] γρ. καὶ “ἐποτρύνων” διχῶς. Η. 423. ὅπλων ἄπτεσθαι] τῶν σχοινίων κωπίων ἐπιλαμβάνεσθαι πα- 
γορμήσαντος ὑπήκουσαν. S. 424. μεσόδμης] ἱστοδόκης, ἐκ τοῦ μέσον δεδομῆσθαι. τῆς λίνου
λέγει, εἰς ἢν ἐμβάλλεται ὁ ἱστός. ἔστι δὲ τοῦ πλοίου μέσος τόπος.
Ε.Q.Τ. 426. εὐστρέπτοισι βοεῦσι] καλῶς ἡρμοσμένοις ἢ εἰργασμένοις 
ἱμᾶσι. ὕστερον δὲ οἱ κάλοι ἐπενοήθησαν. Ε.Q. βοεῦσι] λώροις· τούτοις γὰρ ἐχρῶντο τὸ πρότερον, νῦν δὲ τοῖς ὀνο-
μαζομένοις κάλοις. Β. 427. ἱστίον τὸ ἄρμενον, ἱστὸς δὲ τὸ κατάρτιον, ὡς τὸ μέσον ἱστά-
μενον ξύλον. Β. 428. στείρῃ] τῇ τρόπιδι, διὰ τὸ στερεὰν εἶναι, καὶ διὰ τὸ στερε-
οῦσθαι ἐν αὐτῇ τὴν ναῦν. Ε. πορφύρεον] μέλαν· ἀφʼ οὗ λέγεται καὶ πορφύρεος θάνατος, ἤτοι
μέλας. Ε. 430. δησάμενοι] γρ. δήσαντες. Ρ. ὅπλα θοὴν ἀνὰ νῆα] τὰ σχοινία τὰ τείνοντα τὸ ἄρμενον. Q. βρα-
χὺ διασταλτέον ἢ μετὰ τὰ ὅπλα, ἢ μετὰ τὸ νῆα μέλαιναν. Η. 431. ἐπιστεφέας] μέχρι τῆς στεφάνης μεστοὺς καὶ τοῦ χεί-
λους. Q. 433. γλαυκώπιδι κούρῃ] ἢ τῷ ἀέρι. ἡ Ἀθηνᾶ στοιχειακῶς εἰς τὸν 
ἀέρα ἀλληγορεῖται. Ε. 434. ἠῶ πεῖρε] ἠῶ λέγει τὴν ὀρθρινὴν ὥραν τὴν μεταξὺ νυκτὸς καὶ
ἡλίου ἀνατολῆς. τὸ δὲ πεῖρε ἀντὶ τοῦ ἐπέρα. ἔνθεν καὶ τὸ “ἀλε-
γεινά τε κύματα πείρων” (Od. θ,183.). Ε.Β.Q. 1. κελάδοντα Buttm. pro κέλαδον. 7. λίνου] ληνοῦ Ε.Q.
2. τίθεται Buttmann. pro άδεται. 10. εἰργασμένοις] ἡργασμένοις Ε.Q.
“ Observatio contra eos qui κελά- 11. κάλοι] κάλωες Ε.
δόντα ad πόντον traherent: cf.ε,402. 28. ἀνατολῆς] ἀνατολήν Q.
ubi ῥοχθεῖν de mari, et Ιl. ψ, 208. ἔνθεν] ἔνθα Ε.Β.Q.
ubi κελαδεινός de zephyro.” BUTT.