36. ἀλλʼ ἡ Κρονίου Πανός: τὸν Πᾶνα οἱ μὲν Πηνελόπης φασὶ Καλλιστοῦς καὶ
 δύο παῖδας γενομένους, ἀφʼ ἧς ὄρος Κυλλήνης, ἄλλοι δὲ Ἀπόλλωνος καὶ
 Πηνελόπης, ὡς καὶ Εὐφορίων, ὃν ἔθρεψαν νύμφαι· διὸ καὶ
 νυμφαγν αὐτόν φησι, τραφέντα παῤ ἐκείναις.
 Ἀρίαιθος δὲ ὁ Τεγεάτης Αἰθέρος αὐτὸν καὶ νύμφης Οἰνόης γενεαλογεῖ. ἔνιοι
 δὲ Ὀρσινόης νύμφης καὶ Ἑρμοῦ. Ἐπιμενίδης δὲ 1.
 περὶ] πρὸς Kampmannus. 8, 17, 1. cf. Boeckh. Explic. Pindar. ib.
 ἔχεσθαι Vaterus. εχ. . . . A. p. 160. VATER. 2. τὴν κατʼ ἀντιπέραν
 Vaterus. τὸν 9. Ἀπόλλωνος καὶ Πηνελόπης] Sic κατʼ ἀντιπέραν A. etiam
 Pindarus Fragm. 68. p. 594. 7. Πηνελόπης — Κυλλήνης (κυλήνης Alii
 pro Apolline Mercurium nominant: A.)] Verba non integra. Collato de
 quo dixit Meinek. ad schol. Theocriti 1. 123. dubitari Euphor. in
 Anal. Alexand. p. 158. potest an scripserit scholiasta, τὸν 10.
 νυμφαγν. . . .] Non sufficiunt Πᾶνα οἱ μὲν Πηνελόπης καὶ Ὀδυσσέως
 criticorum conjecturae νυμφάγνητον, ἢ Ἑρμοῦ φασιν, οἱ δὲ Καλλιστοῦς
 καὶ νυμφαγενῆ, νυμφαγενέτην. Διὸς, καὶ δύο παῖδας γενομένους Πᾶνα
 11. Ἀρίαιθος Vaterus. ἀρῆθος A. καὶ Ἀρκάδα, μίαν δὲ θυγατέρα
 Κυλλήνην, Narratio sumta ex Ariaethi Ἀρκαδικοῖς, ἀφʼ ἦς τὸ ὄρος
 Κυλλήνης. A Cyllene quorum pauca quae supersunt enim aliqua multi
 monti nomen fragmenta collegit Muellerus inditum esse tradiderunt.
 vol. 4. p. 318. 319. Schol. Eurip. Orest. 1642. γυναῖκα ib. Αἰθέρος—
 Οἰνόης] Schol. Theocr. ἀγαγόμενος (Πελασγὸς) ἐπιχωρίαν 1, 121. τὸν
 δὲ Πᾶνα οἱ μὲν Πηνελόπης Κυλλήνην, ἀφʼ ἦς τὸ ὄρος οὕτω καλεῖται, καὶ
 Ὀδυσσέως, ἢ Ἑρμοῦ, ἄλλοι δὲ Διὸς υἱὸν ἔσχε Λυκάονα. Dionys. A. R. 1,
 καὶ Καλλιστοῦς, ἕτεροι δὲ Οἰνηΐδος, ἢ 13. ex Pherecyde, Πελασγοῦ καὶ
 Νηρηΐδος (verba ἢ Νηρηίδος, quae sunt Δηϊανείρας γίγνεται Λυκάων.
 οὖτος γαμεῖ diversa lectio praecedentis Οἰνηΐδος Κυλλήνην, Νηΐδα
 νύμφην, ἀφʼ ἦς τὸ recte delet Jacobsius), ἔνιοι δὲ Οὐρανοῦ ὄρος ἢ
 Κυλλήνη καλεῖται. Conf. Eustath. καὶ Γῆς. et ad 1, 3. τὸν Πᾶνα οἱ
 stath. ad Od. Ω. p. 1951. Il. B. p. μὲν λέγουσιν υἱὸν Πηνελόπης καὶ
 πάντων 300. Igitur quamvis nemo Cyllenen τῶν μνηστήρων καὶ διὰ τοῦτο
 λέγεσθαι Callistus filiam dixerit, non verisimilitudine καὶ Πᾶνα.
 Ἐπιμενίδης δὲ ἐν τοῖς ποιήμασιν caret iliam Callistus αὑτοῦ Διὸς καὶ
 Καλλιστοῦς Πᾶνα eodem quo mater ejus vocabatur καὶ Ἀρκάδα διδύμους.
 Ἀρίστιππος δὲ nomine nuncupatam esse. Pausanias ἐν τῷ Ἀρκαδικῷ
 (scribendum ἐν τῷ α΄ constanter ab heroe Cyllene, Ἀρκαδικῶν cum
 Toupio) Διὸς καὶ Elati filio, hunc montem nomen νύμφης Οἰνηΐδος
 (var. lect οἰνοηΐδος). traxisse prodidit: vid. 8, 4, 4. et 6. 12.
 Ὀρσινόης] Ita appellatam esse 
 Καλλιστοῦς καὶ Διὸς παῖδας γεγενῆσθαι Πᾶνα καὶ Ἀρκάδα
 διδύμους. Μνασέας δὲ ξενικώτερον ἀφηγεῖται τὰ περὶ Πᾶνα, ἢ ὅτι Κρόνου
 παῖς ἢ ὅτι παλαιός ἐστιν, Αἰθέρος γενεαλογούμενος, (Κρόνους δὲ καὶ
 Κρονίους τοὺς πάνυ ἀρχαίους ἔλεγον,) ἢ παππωνυμικῶς, ὅτι Διὸς, ὡς τὸν
 Ἀχιλλέα Αἰακίδην. Αἰσχύλος δὲ δύο Πᾶνας, τὸν μὲν Διὸς. ὃν
 καὶ δίδυμον, τὸν δὲ Κρόνου. περὶ δὲ τῶν αἰφνιδίων φόβων ταραχὴν ἀνῆψαν
 Πανὶ διὰ τοὺς ἤχους τοὺς ἐν τοῖς ὄρεσι γενομένους, ἔνθα ὁ Πὰν ἅμα ταῖς
 νύμφαις συρίζει, ὡς καὶ Ὀδυσσεύς· ὥστε με κουράων ἀμφήλυθε θῆλυς ἀϋτὴ, νυμφάων, αἳ ἔχουσʼ ὀρεων αἰπεινὰ κάρηνα. 
 propter τὰ Πανικὰ κινήματα conjicit ap. Welcker.
 Mythol. vol. 2. Welckerus in libro de cyclo epico p. 659. p. 323.
 Hinc apud Pausaniam 8, 4. δὲ] γὰρ Mueller. Fragm. Hist. 30, 3. ubi
 legitur, καὶ ἄγαλμα Πανὸς vol. 3. p. 151. λίθου πεποιημένον,
 ἐπίκλησις δὲ Σινόεις 5. Ἀχιλλέα (ἀχιλέα A.) Αἰακίδην] ἐστὶν αὐτῶ,
 τήν τε ἐπίκλησιν γενέσθαι λέγουσιν addit Muellerus. τῷ Πανὶ ἀπὸ
 νύμφης Σινόης λέγουσι, ib. δύο] λέγει addit Nampmannus. ταύτην δὲ
 σὺν ἄλλαις τῶν νυμφῶν Id Aeschylum in Glauco Pontio καὶ ἰδίᾳ
 γενέσθαι τροφὸν τοῦ Πανός, fecisse colligi potest ex scholio ad
 scribendum videri posset Ὀρσινόεις Theocr. 4, 62. τοὺς Σατύρους
 ἀκρατεῖς et Ὀρσινόης, nisi probabilius esset οἱ πλείονές φασιν, ὡς
 καὶ τοὺς Οἰνάεις et Οἰνόης, quod Siebelisius Σειληνοὺς καὶ τοὺς
 Πᾶνας, ὡς Αἰσχύλος restituit, secundum famam vulgarem. μὲν ἐν
 Γλαύκῳ, Σοφοκλῆς δὲ ἐν Ἀνδρομέδᾳ. Libri quidam συνόεις et συνόης.
 μέδᾳ. ib. Ἐπιμενίδης] Cum his pugnant 6. ὃν καὶ] Ἀρκάδος Vaterus p.
 86. ea quae de Pane, Epimenide auctore, ib. Κρόνου] Hanc genealogiam
 tradit Eratosthenes qui dicitur Ioannes Lydus de mens. profert
 Cataster. 27. et schol. Germanici 4, 74. p. 274. τινὲς δέ φασι τὸν
 Πᾶνα 285. et Epimenidis nomine ἐκ Κρόνου καὶ Ῥέας γενέσθαι ἀντὶ τοῦ
 omisso Hygin. Poet. Astron. 2, 28. ἐκ τοῦ νοῦ καὶ τῆς ὑγρᾶς οὐσίας.
 ubi Quum vero ab Eratosthene vocetur quae confert Roetherus ejusdem
 Ἐπιμενίδης ὁ τὰ Κρητικὰ ἱστορῶν, monetae sunt. VATER. p. 86.
 utrumque auctorem diversum esse ib. αἰφνιδίων φόβων Vaterus.
 ἀφνιδίων dixerim. VATER. p. 89. φόβον A. Forma αἰφνιδίων in 1.
 παῖδας] παῖδα A. sermone grammatici probabilior ib. Πᾶνα καὶ Ἀρκάδα]
 πᾶνα—καὶ quam ἀφνιδίων. Et αἰφνιδίου est in ἀρκάδω A. apud Amatium.
 Si quid scholio v. 674. Recte scriptum in excidit, scribendum Πᾶνά
 τε καὶ excerpto cod. Fl. 2. τοὺς αἰφνιδίους Ἀρκάδα. φόβους ἀνῆψαν τῷ
 Πανὶ, σφοδροὺς ὄντας 2. Μνασέας] μνασίας A. Intelligendus καὶ
 ἐκπληκτικούς. γίνονται δὲ ἐν τοῖς gendus Mnaseas Petrensis in
 Περιηγήσει ὄρεσιν, ἐν οἷς πολλῶν φωνῶν φερομένων Εὐρώπης, ut apparet
 ex schol. διὰ τὰς ἐν αὐτοῖς κοιλότητας, πτοοῦνται Theocr. 1, 64.
 Μνασέας ἐν τῷ περὶ οἱ ἀκροώμενοι μὴ ὁρῶντες τοὺς φωνοῦντας. Εὐρώπης
 Πανὸς υἱόν φησι Βουκολίωνα. 8. Ὀδυσσεῦς] Apud Homerum 3. παλαιός
 ἐστιν] παλαιότερος Brunnius Od. 6, 122. 
 Ἄλλως. περὶ τῶν Πανικῶν λεγομένων κινημάτων Ἀπολλόδωρος τὴν
 αἰτίαν ἐκτίθησι ταύτην· “τὰ ὄρη καὶ αἱ νάπαι καὶ πάντα τὰ ὕπαντρα τῶν
 ὀρῶν ἐστιν ἠχώδη, ποικίλων καὶ παντοδαπῶν φωνῶν ἐν τοῖς ὄρεσι γινομένων
 ὑπό τε κυνηγῶν καὶ ζώων ἡμέρων τε καὶ ἀγρίων· ἦχοι δὲ
 μιμητικοὶ γίνονται τούτων. ὅθεν πολλάκις τινὲς τὰ μὲν σώματα τῶν
 φωνούντων οὐχ ὁρῶντες, αὐτὴν δὲ μόνην τὴν προσπίπτουσαν φωνὴν, φασὶ Πᾶνα
 σὺν ταῖς νύμφαις ἐν τοῖς ἄντροις μετ᾿ αὐλῶν καὶ συρίγγων φωνεῖν.” 41. χ πυραίθει στρατὸς Ἀργόλας: τὸ χ ὅτι συνθέτως ἀναγνωστέον καὶ ὅτι οὐκ ἔστιν Εὐριπίδου ὁ στίχος.