ὡς εἰ καὶ 12 vgl. IKor. 1, 24 — 15/16 Jes. 1, 2 A HN (n) GS (s) DL + FV (V) = z Τ W [bis 4 διανέστησα] 1 ἐπ’ αὐτοῖσ’ AnDW super eos Cass. ὑπ’ αὐτοῖσ ST ὐπ’ αἰτοὺσ GLv ι 3 δι’ ἃ AnDTW δι’ ὃ sLv ἃ in ὃ corr. Ac ι 6 πέφυκεν] εἶναι πέφυκεν D εἶναι συμβέβηκεν Τ esse continrjit Cass. ι 7 φασίν = inquiunt Cass.] φησίν ιι ι 8 πόντων nT ι 9 καί2 nT > AszCass. ι 10 τε] δὲ sF ι ἐπιδεκτικόν] δεκτικόν Τ capabilem Cass. ι 12 ἇί — 13 σημαίνουσιν] ἇί τὸ ἄτρεπτον τοῦ λόγου καὶ τὴν σοφίαν σημαίνουσι καὶ τὴν θεότητα Τ = qicibiisque palam designatur inconvertibilitas verbi et sapientia atqtie divinitas Cass. ι 13 φασὶν AnTCass. ὡς φασὶν sz und ὡς übergeschrieben Ae ι 15/16 λέγοντος //// A ι 16 nach ἑξῆς + τοῖ Α οὐ φυσικόν] φυσικόν SV ἀφύσικόν DVc ι 18 προγνώσει —21 φασίν > TCass. aber s. unten zu 22 ι 21 τίς > s ι τινα ἔχων ἰδιότητα An τίνα ἔχοντα ἰδιότητα (aber s. die folgende Anm.) T τινα ἰδιότητα (τιν᾿ αἰδιότητα V) ἔχων ἔχειν D) sz ι 22 nach φύσεως + 18 προγνώσει — 21 φασίν προγνώσει . . . εἰδότα περὶ αὐτοῦ ~ . . . ἐζηλέχθαι . . . . . τίσ > . . . . φασίν) + noch einmal 21 οἵτε τίνα ἔχων ἰδιότητα — 22 φύσεως T = Cass. ι 23 προτρεπόμενον L >Παῦλος τοῦτο βιάσαιτο καὶ Πέτρος, μηδὲν διαφέρειν τούτων τὴν φρενοβλαβοῦς ταύτης διδα- σκαλίας καὶ ταῖς γραφαῖς ἐμπαροινοπῦντες καὶ παρατιθέμενοι τὸ ἐν >Ψαλμοῖς περὶ Χριστοῦ ῥητόν, τὸ οὕτως ἔχον· »ἠγάπησας δικαιο- >σύνην καὶ ἐμίσησας ἀδικίαν· διὰ τοῦτο ἔχριον σε ὁ θεός, ὁ θεός σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σοὺ«. >Περὶ μὲν οὖν ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ οὔτε ἐξ οὐκ ὄντων γεγένηται >οὔτε ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν, αὐτάρκης παιδεῦσαι Ἰωάννης ὁ εὐαγ- >γελιστὴς γράφων οὕτως περὶ αὐτοῦ· ὁ μονογενὴς υἱός, ὁ ὢν >εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός«. προνοούμενος γὰρ ὁ θεῖος δει- >κνύναι διδάσκαλος ἀλλήλων ἀχώριστα πράγματα δύο, τὸν πατέρα >καὶ τὸν υἱόν, ὄντα αὐτὸν ἐν τοῖς κόλποις τοῦ πατρὸς ὠνόμασεν. >ἀλλὰ γὰρ καὶ ὅτι τοῖς ἐξ οὐκ ὄντων γενομένοις ὁ λόγος τοῦ θεοῦ >οὐ συναριθμεῖται, πάντα ὄι αὐτοῦ γεγονέναι φησὶν ὁ αὐτὸς Ἰωάννης. τὴν γὰρ ἰδιότροπον αὐτοῦ ὑπόστασιν ἐδήλωσεν εἰπών· ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος καὶ ὁ λόγος ἢν πρὸς τὸν θεὸν καὶ θεὸς ἦν ὁ >λόγος. πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο >οὐδὲ ἕν«. εἰ γὰρ πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, πῶς ὁ τοῖς γενομένοις >τὸ εἶναι χαρισάμενος αὐτός ποτε οὐκ ἦν; οὐ γάρ πὼς ὁ λόγος τὸ >ποιοῦν, τοῖς γενομένοις τῆς αὐτῆς εἶναι φύσεως διορίζεται· εἴ γε >αὐτὸς μὲν ἢν ἐν ἀρχῇ πάντα δὲ δι’ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ ἐξ οὐκ ὄντων >ἐποίηοεν.