κεκλιμένοι βαρύγουνον ἐπʼ ἰσχίον εὐνάζοντο. ὣς ὁ μὲν ὑψορόφοιο φυτῶν ὑπένερθε καλύπτρης τηλόθεν Ἑρμάωνα διάκτορον εἶδε λιγαίνων. δειμαίνων δʼ ἀνόρουσε, θεῶν δʼ ἀλέεινεν ὀπωπήν· καὶ χορὸν εὐκελάδων δονάκων ἐπὶ φηγὸν ἐρείσας μήπω πολλὰ καμοῦσαν ἑὴν ἀνέκοπτεν ἀοιδήν. τοῖα δὲ δειμαίνοντα θέσκελος Ἑρμῆς· γαῦλον ἀπορρίψας καὶ πώεα καλὰ μεθήσας δεῦρο θεμιστεύσειας ἐπουρανίῃσι δικάζων· δεῦρο διακρίνων προφερέστερον εἶδος ὀπωπῆς φαιδροτέρῃ τόδε μῆλον, ἐπήρατον ἔρνος, ὀπάσσαις. τοῖον ἀνηΰτησεν· ὁ δʼ ἤπιον ὄμμα τανύσσας ἦκα διακρίνειν πειρήσατο κάλλος ἑκάστης. δέρκετο μὲν γλαυκῶν βλεφάρων σέλας, ἔδρακε δειρὴν χρυσῷ δαιδαλέην, ἐφράσσατο κόσμον ἑκάστης καὶ πιέρνης μετόπισθε καὶ αὐτῶν ἴχνια ταρσῶν. χειρῶν μειδιόωντα δίκης προπάροιθεν ἑλοῦσα τοῖον Ἀλεξάνδρῳ μυθήσατο μῦθον Ἀθήνη· δεῦρο, τέκος Πριάμοιο, Διὸς παράκοιτιν ἐάσας καὶ θαλάμων βασίλειαν ἀτιμήσας Ἀφροδίτην ἠνορέης ἐπίκουρον ἐπαινήσειας Ἀθήνην. φασί σε κοιρανέειν καὶ Τρώιον ἄστυ φυλάσσειν· δεῦρό σε τειρομένοισι σαόπτολιν ἀνδράσι θήσω, μή ποτέ σοι βαρύμηνις ἐπιβρίσειεν Ἐνυώ. πείθεο, καὶ πολέμους τε καὶ ἠνορέην σε διδάξω. ὣς ἡ μὲν πολύμητις ἀνηΰτησεν Ἀθήνη. τοῖα δʼ ὑποβλήδην λευκώλενος ἔννεπεν Ἥρη· εἴ με διακρίνων προφερέστερον ἔρνος ὀπάσσῃς, πάσης ἡμετέρης Ἀσίης ἡγήτορα θήσω. ἔργα μόθων ἀθέριζε· τί γὰρ πολέμων βασιλῆι;