Εἶτά φησιν ὁ βασιλεὺς τῷ φιλοσόφῳ Συντίπᾳ· ‘ἀνακάλυψόν μοι, ὦ φιλόσοφε, καὶ ἀριδήλως πα- ράστησον, πόθεν ἡ τοσαύτη σύνεσις καὶ φιλοσοφία τῷ υἱῷ μου προσεγένετο· μήτοι ἐξ αὐτῆς τῆς γεν- νήσεως φυσικὴν ἔσχε τὴν λογιότητα ἢ μᾶλλον διὰ τῆς σῆς ἐπιμελείας σεσόφισται’; ὑπολαβὼν δὲ ὁ Συντίπας λέγει τῷ βασιλεῖ· ‘ἡ τοῦ υἱοῦ σου σύνεσις ἅμα καὶ γνῶσις, ὦ βασιλεῦ, ἄνωθεν αὐτῷ ἐν πρώ- τοις κεχορήγηται· ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ τῆς γεννήσεως αὐτοῦ τύχη τὸ τῆς γνώσεως προτέρημα, ὡς σὺ μὲν ἔφης, πεπλούτηκεν· ἔπειτα δὲ καὶ ὑπὸ τῆς ἐμῆς 1 συμπεριτρεχόντων κήρυκες ego: σὺν περιτρέχον κύρη- κες cod. uolebat librarus συμπεριτρέχοντες nominatiuo abso- luto; melius quidem dixisset συμπεριτρέχωσ 3 σἳ] εἷ cod. βοὰν 4 ἐξήργάσατο οὗτος 5 ἥσθη] ἴσθη cod. τῆς λαληθῆσι m. pr., corr. m. sec. 9 συν βεβούλευ γινέσθω 8. 12 τὸ 14 μοι] μ cod. 16 προσεγένετο μη cf. ad 119, 14. per compeendium aliguotiens scriptum est quod et γένεσις et γέννησις legi potest, aliquotiens diserte γέννησις 21 πρώτ κεχρήγηται αὔτη 22 σὺ] σοὶ cod. μὲν] ἀκμήν i. e. ἄρτι? γε? πάντως ἐπιμελείας καὶ σπουδῆς τὸ ἐν γνώσει ἀπα- ράμιλλον ἔσχηκε. πλὴν περὶ τούτου καί τινός μου p. 115 διηγήσεως, ὦ βασιλεῦ, ἄκουσον.’ ὁ δὲ βασιλεὺς ‘φράσον’, φησίν ‘ὦ βουλὴν σοφώτατε Συντίπα.’ δὲ τοιαύτης πρὸς αὐτὸν ἐξηγήσεως ἀπήρξατο· ‘Βασιλεύς τις ἦν ἐν τοῖς ἔκπαλαι χρόνοις· ὅς δὴ καὶ πλείστους ἐφʼ ἑαυτὸν φιλοσόφους ἐπλούτει. ὧν ὁ εἷς ἐτύγχανεν τῶν ἄλλων μᾶλλον διαφορώτατος. ἦν δὲ ἐκείνῳ τῷ βασιλεῖ καί τις ἕτερος ἀνὴρ τὴν ἀστροθεάμονα τέχνην ἄκρως ἐξησκημένος. τῷ γοῦν πρωτεύοντι ἐκείνῳ τοῦ βασιλέως φιλοσόφῳ υἱὸς γεννᾶται· περὶ οὗ καὶ τῷ βασιλεῖ ἀνηγγέλθη. ὁ δὲ βασιλεὺς εὐθὺς τὸν ἀστρολόγον προσεκαλέσατο· καὶ οὗτος περὶ τοῦ τεχθέντος τῷ φιλοσόφῳ παιδὸς πρό- τερον μεμαθηκώς, ἐξήτασεν περὶ τῆς αὐτοῦ τύχης, καὶ τῷ βασιλεῖ δεδήλωκεν ὡς ‘ὁ παῖς οὗτος, ὡ δέ- σποτα, ἐξ ὧν με οἱ τῶν ἀστέρων δρόμοι διδάσκουσι, τὴν τῶν λῃστῶν καὶ κακούργων πονηρίαν κέκτηται· καὶ ἐπὶ μακροὺς βιοτεύσει τοὺς χρόνους· ἀλλὰ καὶ κατʼ αὐτὴν τὴν τρισκαιδεκαετίαν τῆς αὐτοῦ ζωῆς p. 120 1 ἀπαράμ ειλον 4 βου σοφότατε 5 τιαὔτης 6 δὴ] δὲ cod. 7 πλήστους ἐφʼ ἑαυτὸν i. e. παῤ ἑαυτῷ ἐπλούτει cf. p. 182, 23 8 μόλον cod. cf. 12, 11. 186, 20 διαφορότατος cod. διαφορώτερος μειζότερος λίαν P 10 ἄκρος ἐξ ἰσκημένος 14 οὗτος] του cod.; nolui tamen scribere τοῦ- τον . . μεμαθηκότα (15) cum propter subiectum l. 15. 16. importune mutatum, tum quod uu. περὶτ. τ. τ. φ. π. πρότερον μεμαθηκότα non solum abundarent, sed inepte addita essent. poterat quidem post παιδὸς intercidisse ἠρώτησεν. ὃ δὲ 12. 16 τῷ] τὸ cod. 15 με- μαθη ἐξέτασεν P 18 κέκτηται iam nunc in se habet laten- tem, ut non oporteat scribi κεκτήσεται 19 βιωτεύ 20 κταυτὴν τρεῖς καὶ δεκατιαίαν. debebant quidem omnia illa uocabula composita quorum posterior pars est ἔτος extre in ἑτεια, sed exeunt in ετία. alia est ratio u. ἀτυχία et similtium μεγίστην κακουργίαν καὶ κλοπὴν διαπράξεται.’ τού- των δὲ οὕτως παρὰ τοῦ ἀστρολόγου ῥηθέντων, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ τοῦ τεχθέντος πατήρ· ‘πάντα ἤδη φιλαλήθως τῷ βασιλεῖ τὰ τῆς τύχης τοῦ τεχθέντος παιδὸς ἐγνώρισας;’ ὃ δὲ ‘ναί’, φησίν ‘ὦ φιλόσοφε, ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ παιδὸς ἐξετάσας καὶ συζητήσας εὗρον ὅτιπερ λῃστὴς γενήσεται καὶ λῃστῶν ὁ χαλε- πώτατος καὶ ὀλεθριώτατος.’ ὑπολαβὼν δὲ ὁ φιλό- σοφος λέγει τῷ βασιλεῖ· ‘ἔγωγε λοιπὸν τὸν ἐμὸν παῖδα ῥυθμίσω καὶ ἐκπαιδεύσω τοῦ μή τινα αὐτὸν τοιαύτην πρᾶξιν νενοηκέναι, ἀλλὰ μᾶλλον τῶν ἀπη- γορευμένων αὐτὸν πρακτέων ἀπέχεσθαι, τῶν δὲ ἀγαθῶν καὶ ἀξιεπαίνων ἀντέχεσθαι.ʼ ὁ μέντοι γεν- νηθεὶς παῖς ὀκτὼ μῆνας τῆς ἡλικίας ἀμείψας, τοῦ μητρῴου μαζοῦ εὐθὺς ἀποτέμνεται. τοῦτον δὲ μετὰ ταῦτα ὁ πατὴρ ἐντὸς οἰκίσκου τινὸς ἐγκατακλείει, καὶ ἤρξατο αὐτὸν διά τινων ἀπαλῶν καὶ λυσιτελῶν ἐδεσμάτων ἐκτρέφειν τε καὶ ἀνατρέφειν, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ πᾶσαν αὐτὸν ἀρετὴν ἐκδιδάσκειν καὶ σεμνότητα. καὶ οὕτω σὺν ἀκριβείᾳ τὸν υἱὸν ἀν- έτρεφεν· οὐκ εἴα τινὰ τὸ παράπαν πρὸς αὐτὸν εἰσέρχεσθαι, οὐδὲ ἔξωθεν τοῦ οἴκου τὸν παῖδα 1 κλωπὴν διαπράξηται cod., quod quidem ferri po- terat 2 οὕτως] οὗτος cod. 8 ὁ λεθριότατος 9 ἐγω σε 10 ῥιθμ 11 τι αὔτὴν νενοηκέναι scripsi: νενο- σηκέναι cod. quamquam u. νοσεῖν scriptoribus recentissimis si quod aliud est in deliciis. uide St. Th. 5, 1567 D. ἐπιθυμίαν νοσεῖν praeter Choricium Malalas quoque dixit τὸν ἀπη- γορευμένον 12 πρακταίων cod.; πρακτέων i. e. q. πρά- ξεων 13 μέντι 14 ὁ κτῶμη 15 του 16 νὸς euanuit ἐν κατακλίει 17 ἁπολλῶν 18 ἐκτρέφην καὶ ἀνατρέφην 20 οὗτο συνακριβία 21 οὐ κεῖα cod. οὐδ᾿ εἴα? 22 τοῦ] τῖς cod.; an τῆς οἰκίας προέρχεσθαι, ἀλλʼ οὐδὲ τῶν πονηρῶν τοῦ ἀνθρω- πίνου βίου πράξεων γνώριμόν τι τούτῳ καθίστατο συνόλως. καὶ οὕτως ὁ παῖς ἀνατρεφόμενος τῆς p. 121 πεντεκαιδεκαέτους ἡλικίας ἥψατο. εἶτά φησι πρὸς αὐτὸν ὁ τούτου πατήρ· ‘αὔριον, ὦ τέκνον, πρὸς τὸν βασιλέα πορεύσομαι καὶ σὲ μεθʼ ἑαυτοῦ ἀπαγα- γεῖν πρὸς αὐτὸν βούλομαι, ὡς ἂν χαίρειν αὐτῷ προςφθέγξῃ καὶ ὡς δέον τούτῳ προσομιλήσῃς μετά γε τὴν συνήθη καὶ δουλοπρεπῆ προσκύνησιν. οὕτω μὲν (οὖν) ὁ φιλόσοφος τῷ ἑαυτοῦ υἱῷ ἔλεγε. καὶ ἦν τοῦτον ἄκρως τῆς διδασκαλίας ἐκπαιδεύσας, ἅτε σπεύδων ψευδῆ (ἐνδείξασθαι τὴν τοῦ ἀστρολόγου μαντείαν. ὁ δὲ παῖς ἀκούσας ὅτι αὐτὸν ὁ) πατὴρ εἰς τὸν βασιλέα εἰσαγαγεῖν βούλεται, ἠγωνία μᾶλλον ἐπὶ τῇ ἀκούσει, καὶ λογισμῷ συνεστρέφετο λέγων 3 οὑτὸς τὴν πεντεκαίδεκα τοῦ ἔτους ἡλικίας cod.: malui scribere τῆς πεντεκαιδεκαέτους ἡλικίας quam τῆς τοῦ πεντεκαιδεκάτου ἔτους ἡλικίας 4 εἷτα semper 7 αὐτὸ 8 δέον. uidetur librarius uoluisse δέοντα τοῦτο προ- σομηλή 9 bibliopegae culpa folii 63 uersus ultimus paueis apicibus exceptis totus, paemultimi pars inferior, folii 63 uer- sus primi pars superior interciderunt. quae e uestigiis cognosci possunt litterae, eas adscripsi integras, quae perierunt, uncis inclusi. notandum tamen in priore uersu praeterea accentuum partem esse seruatam. haec igitur in codice leguntur (οὗ)τ(ο) (μ)ὲν(ὁ) φιλόσοφος τ(ῷ ἑαυτοῦ υἱῷ) ἔλεγε | καὶ ἦν τοῦ(τον) ἄκρος τῆς διδασκαλείας ἐκπαιδεύσ(ας) ἅτε σπεύδων ψευδ(ῆ) |. . . . . .| δὲ (δὲ incertum est) πατὴρ εἰς τὸν βασιλ(έα) εἰσα- γαγεῖν βουλέ [i. e. βούλε] ἠγον(ία) μαλλ(ον) ἐπιτιακουσ καὶ λογισ συνεστρεφέ [i. e. συνεστρέφε] λέγων 10 οὖν adieci ex P quae inde σ uu. καὶ ἦν usque ad μαντείαν le- guntur non uidentur a libri auctore profecta; absunt etiam a P 11 ἄκρως, ἄκρον t. e. εἰς ἄκρον τὴν διδασκαλίαν ut 183, 10? 12 ἐνδείξασθαι . . ὁ (13) suppleui 14 cf. 186, 20 ὡς ‘οὐδὲ ἄλλοτε τὸν βασιλέα τεθέαμαι, καὶ νῦν ὁ ἐμὸς πατὴρ εἰς αὐτὸν εἰσαγαγεῖν με βούλεται. χρὴ (δὴ) κἀμὲ μυρεψικὰ καὶ ἀρωματικὰ εἴδη αὐτῷ προσ- ενεγκεῖν καί τι ἕτερον, καὶ τὸ κράτος αὐτοῦ ὡς τὸ εἰκὸς ἐγκωμιάσαι. πλὴν ἀλλʼ ἐρυθριῶ τοιαῦτά τινα εἴδη ἀπὸ τοῦ ἐμοῦ πατρὸς ἐπιζητῆσαι. ἐπίσταμαι οὖν ὅμως τί με δεῖ πεποιηκέναι.’ τῇ ἐπιούσῃ νυκτὶ ἐξέρχεται λάθρα τῆς πατρῴας οἰκίας καὶ εἰσέρχεται πρὸς τὸ τοῦ βασιλέως παλάτιον. εἶτα διορυγήν τινα κατὰ κλέπτας ἐν τῷ τούτου τοίχῳ ποιησάμενος, εἰσέδυ τὰ βασίλεια ἕως αὐτοῦ τοῦ βασιλικοῦ κοιτῶ- νος. καὶ αὐτίκα ὁ βασιλεὺς ἔξυπνος γενόμενος ἀθρόον αὐτὸν ἑωράκει, καὶ τῇ αὐτοῦ θέῳ δειλίᾳ συνεσχέθη. καὶ θροούμενος τὰ μέγιστα ἔλεγε καθʼ ἑαυτὸν οὕτως, ὡς ‘εἰ μὴ ἐπὶ πλεῖστον οὗτος ἐφʼ p. 122 ἑαυτῷ τὸ θάρσος ἐκέκτητο, οὐκ ἄν οὕτως ἀωρὶ τῶν νυκτῶν τῆς ἐνθάδε κατετόλμησεν εἰσελεύσεως· καὶ εἴπερ αὐτῷ ἀντικαταστῆναι πειράσομαι, ἴσως ἀνελεῖν ἐπιχειρήσει με.’ ταῦτʼ οὖν ὁ βασιλεὺς ἐκεῖνος συλ- λογισάμενος καὶ μᾶλλον ἡσυχάσας, παραχωρεῖ τῷ νέῳ [τῆς ἐκεῖθεν ἀπολήψεως] τοῦ εἰληφέναι τῶν εἰδῶν εἴ τι καὶ βούλοιτο. ὃς καὶ ἐκτείνας τὰς χεῖρας, τῶν ταύτῃ κειμένων βασιλικῶν ἥψατο ὑφασμάτων, 1 οὐδὲν ἄλλο τὸν cod.; οὐδένα ἄλλον propter u. αὐτόν (2) scribi non potuit. οὐδέποτε P 2 post χρή addendum δή uel οὖν uel τοίνυν 3 κἀμαὶ αὐτον προσσενεγκ 4 ὡς] ὁς cod. 5 ἐγκομιάσαι ἀλλεριθριῶ τοὶ αὐτά 6 εἷδη ut saepe 7 ὅμος δῆ καὶ τῇ ἐπὶ οὔση 8 οἰκείας 9 σ uerbo πρός manus prima loco consuita pagi- nam incipit: quae leguntur inde a uu. (δὲ) πατήρ εἰς τὸν (185, 13) ab manu altera in superiore margine litteris minutis postea adscripta sunt διορυγήν] Lob. Phr. 231 11 εἰσέδυ τὰ noli corrigere, 187, 25 14 θροούμενος] cf. 177, 16 18 ἀντι- παραστῆναι P 20 μάλλον cf. 129, 10; 12, 11 ipsum caue mutes 21 τῆς ἐκεῖθεν ἀπολήψεως deleni καί τινα τούτων σινδόνα ἐξείλκυσε πολλοῦ γε τιμίαν. ἣν δὴ καὶ μόνην ἀναλαβὼν τῶν ἀνακτόρων τε ἐξελ- θὼν ἀπῄει πόρρωθεν. τὴν μέντοι σινδόνα εὐθὺς ἀπεμπόλησε κἀκ τῆς τιμῆς μυρρίνης ἀρώματα καὶ ἕτερα μυρεψικὰ δαψιλῶς εἴδη ὠνήσατο. ὁ μέντοι βασιλεὺς οὐδενὶ τὴν τοῦ νέου νυκτερινὴν τὸ παρά- παν ἐπιστασίαν ἐγνώρισεν. ἕωθεν οὖν ὁ φιλόσοφος τὸν ἑαυτοῦ παῖδα παραλαβών, πρὸς τὸν βασιλέα πορεύεται. καὶ εἰσελθόντες, ἐπὶ τὴν γῆν αὐτὸν προσεκύνησαν. καὶ εὐθὺς ὁ παῖς τὰ ἐωνημένα εὐώδη ἐκεῖνα καὶ τερπνότατα εἴδη τῷ ἄνακτι προσ- ήνεγκε καὶ διʼ αὐτῶν τῆς προσαγωγῆς τοῦτον ἐγ- κωμιάζειν ἀπήρξατο. ἔφη δὲ καὶ ὁ φιλόσοφος πρὸς αὐτόν· ‘βασιλεῦ, ζῆθι εἰς τὸν αἰῶνα. ἰδού, ὡς ὁρᾷς, τῷ κράτει σου τουτονί μου τὸν παῖδα παρέ- στησα. ὃν ὁ σὸς ἀστρολόγος περὶ αὐτὴν τὴν τρισ- καιδεκαετίαν τῆς αὐτοῦ ζωῆς λῃστρικῆς ἐργασίας μέλλειν κατάρξασθαι προηγόρευσε. καὶ ἰδοὺ νῦν πεντεκαιδεκαέτης γέγονε καὶ οὐδαμῶς κλοπὴν ἐξειρ- γάσατο. τοίνυν ψευδὴς ὁ ἀστρολόγος ἤδη πεφώρα- ται, καὶ αἱ τούτου προρρήσεις ληρώδεις ἀπεφάνθη- p. 123 σαν.’ ὁ δὲ βασιλεὺς περιέργως τῇ ὄψει τοῦ νεανίσκου ἐνατενίσας, ἐπεγνώκει αὐτόν, ὡς οὗτός ἐστιν ὁ τὴν διορυγὴν τῇ νυκτὶ ἐργασάμενος κλέπτης καὶ τολ- μηρῶς εἰσδὺς τὰ βασίλεια καὶ τὴν ἐν τῷ κοιτῶνι αὐτοῦ κλοπὴν ποιησάμενος. καὶ ὑπολαβών, ‘οὗτός ἐστιν’ ἔφη ‘ὁ κατὰ τῆς βασιλείας μου εἰσεληλυθὼς κλέπτης.’ καὶ ἐπιστώθη μᾶλλον ἐπʼ αὐτῷ ἡ τοῦ ἀστρολόγου προαγόρευσις. Ἐκ ταύτης μου τῆς διη- 5. 6 de conlocatione u. 149, 26 6 οὐδὲν 9 ἐπὶ i. e. ἕως εἰς 18 μέλλειν cf. 140, 1 20 τοίνυν] cf. 138, 27 23 αὐτὸς P 24 ἐν τῆ? 27 μου non est in P cf 123, 11 γήσεως γνῶθι, ὦ κράτιστε βασιλεῦ, ὡς ἑκάστου τῇ γεννήσει ἰδία τις ἀπόκειται παρὰ θεοῦ ἔκβασις εὐ- p. 124 τυχίας (ἢ ἀτυχίας). ὥσπερ ἐν μὲν τῇ τοῦ σοῦ υἱοῦ γεννήσει ἐσύστερον ἀπέβη αὐτῷ τὰ εὔχρηστα καὶ ἐπαινετὰ καὶ εὐτυχίας ἀνάμεστα, ἐν δὲ τῇ γεννήσει τοῦ τεχθέντος παιδὸς τῷ φιλοσόφῳ τοῦ βασιλέως ἐκείνου, περὶ οὗ προδιελαβόμην σοι, ἀπέβη τὰ ἄχρηστα καὶ φευκτέα καὶ ἀπόβλητα καὶ ἀτυχίας πεπληρωμένα. ταῦτα τῷ βασιλεῖ Κύρῳ τοῦ Συν- τίπα διηγησαμένου, φησὶν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν ἑαυτοῦ παῖδα· ‘φράσον μοι, περιπόθητον τέκνον, πῶς ἄρα καὶ ὁποίῳ τρόπῳ ὁ σὸς μυσταγωγὸς Συν- τίπας τὴν τοσαύτην σε φιλοσοφίαν ἐξεδίδαξεν;’ ὁ δὲ παῖς τῷ πατρὶ ἀπεκρίνατο· ‘ἐπειδήπερ εἰσέτι, ὦ δέσποτα, περὶ τούτου μαθεῖν σὺ ζητεῖς, γνωρίζω αὖθις τῷ κράτει σου, ὡς παραλαβών με ἀπὸ σοῦ ὁ ἐμὸς διδάσκαλος καὶ εἰς τὸν αὐτοῦ οἶκον ἀπαγαγών, p. 125 εὐθὺς οἰκίσκον νεωστί μοι ἐδείματο, καὶ τοῦτον ἔσωθεν κοσμίως σεριχρίσας καὶ λευκότητι κατα γλαΐσας, πάντα ὅσα ἐκδιδάξαι με ἔδει ἐν τοῖς τοῦ οἴκου τοίχοις ἀνιστόρησε καὶ γράμμασι διεστίξατό τε καὶ ἀκριβῶς ἀνετάξατο. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας ἐν τοῖςδε ἀνεζωγράφησεν. ἐνεχάραξε δὲ τοῖς αὐτοῖς τοίχοις ἐν καλλωπίσμασι καὶ τὰ δέκα κεφάλαια τῆς τε σοφίας (καὶ) τῆς γνώσεως καὶ τῆς διδασκαλίας. ὧν τὸ πρῶτον κεφάλαιον περὶ σκαιοῦ τε καὶ λοιδόρου 2, 3, 4, 5 cf. 182, 21 3 ἢ ἀτυχίας adieci, cf. 123, 16 12 ποίῳ P. non raro sermo uolgaris in locum pron. interr. di- recti substituit indirectum idque praesertim in altero membro 14 εἰ σέ τι 16 ἀπὸ etiam P 22 συνετάξατο P. u. ἀνα- τάττεσθαι sic adhibuerunt lucas (initio euang.) aliique scri- ptores recentiores 24 αὐτοῦ? 26 καὶ adieci παρεισάγει ἀνδρός, ὃς μεταξὺ δύο τινῶν εἴτε ὁμαιμό- νων εἴτε προσφιλῶν διενέξεις τε καὶ διαμάχας ἀναρ- ριπίζει. τὸ δεύτερον περὶ φιλοσόφου ἀνδρὸς παρίστη- σιν, ὃς πολλὴν τῷ ἑαυτοῦ προσφιλεῖ ἐμποιεῖ τὴν ὠφέλειαν. τὸ τρίτον περὶ δολιόφρονος ἀνδρὸς εἰσ- ηγεῖται, ὃς οὐκ ἐπινυστάζειν οἶδε πώποτε τοῖς κα- κοῖς, δόλους καὶ σκαιωρίας κατὰ τοῦ ἑτέρου συρ- ράπτων, ἐκείνου μὴ εἰδότος. τὸ τέταρτον περὶ ἀνδρός ἐστιν ἀπρεπῶς ἑτέρῳ προσονειδίζοντος τὴν ἐκείνου τῷ σώματι ἐνυπάρχουσαν ἐκ λέπρας ἴσως ἀσχημο- σύνην τινὰ ἢ ἕτερόν τι τοιόνδε. τὸ πέμπτον, περὶ τοῦ μὴ δεῖν ἀποφαίνεσθαί τινα περί τινος πράγμα- τος ἢ κατηγορίας, πρὶν ἢ τὴν ταύτης βεβαιωθείη ἀλήθειαν. τὸ ἕκτον κεφάλαιον περὶ τοῦ μὴ δεῖν τινα p. 126 ἐπὶ ἄφρονι ἀνδρὶ καὶ ἰδιωτικῶς ἔχοντι πεποιθέναι. τὸ ἕβδομον κεφάλαιον περὶ φθονεροῦ ἀνδρὸς ἐκδι- δάσκει, ζηλοτύπως πρὸς ἑτέρους ἄνδρας ἔχοντα διὰ τὸ ἐκείνους χρηστοῦ τινος ἐπαπολαύειν ἢ ἀξιεπαίνου τινὸς προτερήματος ἐν μετουσίᾳ τυγχάνειν· ὃς δὴ καὶ βασκαίνων ἐκείνοις ἀνιᾶται μὲν καθʼ ἑαυτὸν καὶ φθόνῳ τήκεται, τοὺς δέ γε φθονουμένους κατʼ οὐ- δένα τρόπον ἐντεῦθεν λυμαίνεται. τὸ ὄγδοον κεφά- λαιον πέφυκε περὶ τοῦ δεῖν τινα πάντας ἀγαπᾶν καὶ μηδαμῶς τῷ ποιήσαντι κακὸν ἀποδιδόναι τὰ 1 παρεισάγει uocabuium recentioribus satis usitatum, iam nihil est nisi exponit, cum proprie fuerit inducit siue homines docentes siue exempla docentia 2 διένεξις i. e. διαφορά discordia 6 οἶδε] u. 15, 6 12 in u. πράγματος desinit m. pr. in uersu extremo; α uu. ἢ κατηγορίας uersum incipit m. alt. 13 βιβαιωθίει 14 μη τινὰ 15 ἰδιοτι 16 ἑύδομον 17 ζυλοτύπως 18 χριστοῦ τινὰ ἐπἀπ. ἠ ἀξιἐπ. 19 ὡς 21 τίκεται 22 λυμενε m. pr. 23 τινὰς παν ἀγα 24 τὸ (add. m. alt. l. ν) τὸν ποιήσαντα cod.; scripsi τῷ ὅμοια. τὸ ἔννατον κεφάλαιον παρίστησιν ὅτι χρὴ καθώς τις θέλει ἵνα ποιῇ αὐτῷ ἕτερος, καὶ αὐτὸν ἐκείνῳ ποιεῖν ὁμοίως. τὸ δὲ δέκατον κεφάλαιον δη- p. 127 λοῖ περὶ τοῦ μὴ δεῖν τινα φιλιοῦσθαι καὶ ἀδελφο- ποιεῖν τοῖς ἀσεβῶς τῶν πράξεων καὶ τυραννικῶς ἔχουσι καὶ ἀδικίαις καὶ πλεονεξίαις χρωμένοις.’ Ταῦτα οὕτως ὁ βασιλεὺς παρὰ τοῦ υἱοῦ ἐνη- χηθείς, εὐχαριστηρίους τῷ θεῷ λόγους ἀναπέμπει, καὶ τῷ Συντίπᾳ διετέλει ἐγκωμιάζων· οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ δώροις τὸν ἄνδρα φιλοτίμοις ἐδεξιοῦτο. εἶτα λέγει πρὸς τὸν παῖδα οὑτωσί· τέκνον ποθεινότατον, ἆρά γε τὰ συμβαίνοντά τινι ἐξ εἱμαρμένης τύχης συμβαίνειν εἰώθασιν ;’ ὁ δὲ παῖς ἔφη τῷ βασιλεῖ· ‘τοῦτο μὲν οὕτως ἔχειν, ὦ δέσποτα, πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οἴονται· πλὴν τὸ αἴτιον τῶν συμβαινόν- των λυπηρῶν ἐκ τῆς τῶν ἀνθρώπων γίνεται μο- χθηρίας. οὐ γὰρ δικαίως χρῶνται ταῖς πράξεσιυ, ἀλλὰ σκολιῶς καὶ ἀδίκως. ἔθος γάρ ἐστιν αὐτοῖς, ὅταν τινὶ τῶν φιλοσόφων ἀνδρῶν ἐντυγχάνωσι, τῷ τὰ χρηστὰ καὶ δέοντα καὶ λυσιτελῆ συμβουλεύοντι, εἰ μὴ καὶ πλουτοκομῶν καὶ τιμῆς διαπρέπων ὁ τοι- ποιήσαντι, ut est in P τῷ κακῶς ποιήσαντι 1 χρεῖ κα- θῶς 3 ποιήν δειλ’ 4 τοῦ μη τινὰ 5 τυρανι 7 14. οὗτως 7 ἐνἠχη εὐχαριστιρίους τὸ 9 τὸ σιντίπα ἐγκωμιάζον 10 ne corrigas φιλοτίμως: 127, 6 11 dislinxi ut est in P. codex: παῖδα. οὑτωσὶ, τ. π., ᾄρα γε 12 σὺν βένοντα ἡμαρμένης 13 συμβένειν εἰ ὧθασιν τὸ (mutatum a m. alt. in τῶ) βασιλ: hoc autem modo fere om- nes u. βασιλεύς casus exprimuntur 15 οἷονται 20 τα- χρηστᾶ λυσιτελεῖ 21 εἰμὶ πλοῦτοκομῶν cod.; signi- ficatur diuitias colens τιμῆς est genetiuus qui dicitur rela- tionis (u. Krügeri Gr. 47, 26, 9); sed nescio an mutandus sit in datiuum τιμαῖς διᾶπρέπων ὁτί οὗτος οῦτος ὑπάρχει, περιφρονεῖν μᾶλλον αὐτὸν καὶ ὡς ἰδιωτικὸν παρορᾶν καὶ μὴ ἕνα τοῦτον ἡγεῖσθαι τῶν p. 128 φιλοσόφων· διὸ οὐδὲ τὸ οὖς τοῖς ἐκείνου λόγοις τὸ παράπαν ὑποκλίνουσιν. εἰ δέ τις κατὰ τὸν βίον εὐπραγῶν εἴη καὶ εὐθηνούμενος καὶ τιμῆς παρὰ πάντων ἀξιούμενος, σοφίας δὲ καὶ συνέσεως παντε- λῶς ἀπεστέρηται, ἐκείνῳ μᾶλλον οἱ ἄνθρωποι προσ- ανέχουσι, κἂν ἰδιωτικῶς τοῦ νοὸς ἔχει. οὐ καλῶς τοῦτο δρῶσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον κακο- τρόπως.’ Αὖθις οὖν ὁ βασιλεὺς τὸν υἱὸν ἐπερωτᾷ· ‘τίνι ἄρα τὸ βασιλεύειν προσήκει;’ ὁ δὲ παῖς ‘τῷ συνετῷ’ φησί ‘καὶ ἐχέφρονι, ὡς ἂν ἐντεῦθεν καὶ τὸ ὑπήκοον καλῶς διακυβερνᾶται, καὶ μηδέν τι ἄδικον p. 129 ὑπό τινος συγχωρῆται γίνεσθαι, μηδʼ οὖ ὁ βασι- λεύων πρὸ τοῦ τὴν ἀλήθειαν εὐνόμως βεβαιοῦσθαι καταδίκῃ τινὰ καθυποβάλλῃ, καὶ ὅπως τοῖς μὲν εὐ- θέσι καὶ ἀγαθοῖς ἀγαθὰ ἀποδιδῷ, τοῖς δὲ σκαιοῖς καὶ κακοτρόποις τὰ ἀναλογοῦντα λυπηρά, τόν τε τοῦ θεοῦ φόβον πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχ καὶ μηδὲν τοῦ δικαίου λογίζηται προτιμώτερον.’ Ἔφη δὲ πάλιν ὁ βασιλεὺς τῷ υἱῷ· ‘ποία βασιλεία, τέκνον, ἀσφα- λεστέρα καθέστηκε;’ καί φησιν ὁ παῖς· ‘ἡ τὸν θεὸν 2 ἰδϊὁτικὸν ἔνα ᾑγήσθαι 3 φιλοσόφον m. pr., corr. m. pr. οὓς ἐκει 5 εὐθυνούμενος τι (quae non est sigla syllaba ῶν) 7 μάλιστα P 8 ἔχῃ?? οὐκ- οὖν 9 δρῶντες? confer P 10 ἐπερωτὰ· τίνη cod., ἐπηρώτα P 13 διακυβερνα μ τί 14 ὑπό τινοςουν χωρῆται 16 κ(α)ταδι τι καθυποβάλλει. cod. coniunctiuus modus aptus est a uu. ὡς ἂν μὴ 17 ἀποδίδωσι cod.; an ἀποδώσει? 18 ἀναλϊγοῦντα λοιπηρᾶ. τόν 19 ἔχειν 21 ποῖα ἀσφαλέσ καθἕστηκε cod., ἀσφαλεστέρα ἐγένετο P εὐλαβουμένη καὶ τὸ δίκαιον μεταδιώκουσα, ἥτις καὶ τοὺς πένητας οἰκτείρει καὶ τοὺς κακῶς ἔχοντας τῶν ὑπηκόων καὶ βιωτικαῖς περιπετείαις πιεζομένους ἀνακτᾶται καὶ εὐεργετεῖ.’ Ὁ βασιλεὺς ἔφη· ‘καὶ p. 130 ὁποίᾳ δὴ τῇ βασιλείᾳ οἱ ἄνθρωποι ἐπιτέρπονται’; ὁ δὲ παῖς ‘τῇ ἐκ θείας προνοίας γεγενημένῃ’ φησί ‘καὶ τῇ δικαίως πολιτευομένῃ καὶ πάσης ἀγαθοερ- γίας πρὸς τοὺς ὑπ’ αὐτὴν ἀντεχομένῃ.’ Αὖθις δὲ ὁ βασιλεὺς παρὰ τοῦ υἱοῦ ἐπυνθάνετο· ‘ἆρά γε, ὦ τέκνον, ἡ σοφιστεία τῶν φιλοσόφων τῆς τῶν ἑτέρων περιγίνεται πανουργίας;’ ὁ δὲ υἱὸς ἔφη τῷ βασιλεῖ· ‘σφόδρα τῆς πανουργίας ἡ γνῶσις περι- γίνεται καὶ ἐφʼ ἅποσιν αὐτῆς ὑπερτερεῖν δύναται, ἅτε τὰς τῶν πράξεων διαφορὰς ἀσφαλῶς διακρί- νουσα καὶ τῶν φύσει καλῶν τὰ ἐναντία διαιροῦσα. ἡ γὰρ ἐνυπάρχουσά τισι πανουργία οὐ συνέσεως καὶ σοφίας καθέστηκεν, ἀλλὰ ψιλῆς διανοίας καὶ προθέσεως καὶ φρονήσεως.’ Ὁ δὲ βασιλεὺς πάλιν ἐπερωτᾷ· ‘τίνος χάριν οὐκ αἰδοῦνταί τινα τὸ παρά- παν οἱ φιλόσοφοι, ἀλλʼ ἰταμῶς τὴν αὐτῶν διδασκα- λίαν τοῖς πᾶσι προτείνονται;’ ὁ δὲ παῖς ὑπολαβὼν ἔφη· ‘τούτου χάριν, βασιλεῦ, τὸ ἀναιδὲς ἔχουσιν, ἐφʼ ᾧ διδάσκειν πάντας ἐπιποθοῦσι καὶ μάλιστα τοὺς συνετωτέρους καὶ τῆς σοφίας ἐφιεμένους.’ 1 εὐλαβομένη ἤ τις 2 οἱκτήρας 3 ὑποκόων βιοτι περὶ πετίαις πιεζομένοις ἀνακτά τε καὶ εὐεργετί 5 ὁποία. cf. 188, 12 τὴν βασιλ 6 θεία προνεία 7 ἀγαθοεργίας 8 ἀντεχομένοις 13 ἐφάπασιν αὐτοῖς 15 τῶν φύσει καλῶν τα ἐναντία διαιροῦσα scripsi: τραφεῖσα καλῶς τὰ ἐναντέα διεροῦσα cod. cf. 130, 8 17 καθέστη κεν (nata) est (ex) 19 ἐπερωτὰ 20 ἀλλιτ. 23 ἐφ᾿ ᾧ cum indicatiuo hic scriptor coniunxit ut exprimeret i. q. pro- pterea quod ἐπιποθοῦσι scripsi: ἐπεῖ ποθούσι cod. διότι ἀγαποῦσι διδάσκειν πάντας P μάλλιστα 24 συνετοτεροὺς ‘Τίνες οὖν᾿ φησὶν ὁ βασιλεύς ‘ὑπάρχουσιν οἱ παρὰ p. 131 τῶν φιλοσόφων μισούμενοι ὁ παῖς ἀπεκρίνατο· ‘πάντες ὅσοι μὴ γνώμῃ εὐθυτάτῃ τὴν τούτων δι- δασκαλίαν προσίενται, ἀλλὰ τοὺς οὐτῶν ἐλέγχους πικρῶς ὑποφέρουσιν, ὡς τῇ ἀληθείᾳ προσκρούοντες.’ Καὶ ὁ βασιλεὺς πάλιν ἔφη· ‘ποῖος θησαυρὸς τῶν ἄλλων ἐστὶν κρείσσων;’ ὑπολαβὼν ὁ υἱὸς αὐτῷ λέγει· ‘ὁ τῶν ἀγαθῶν ἔργων.’ Ὁ βασιλεὺς λέγει· ‘τίνος χρῄζει κατὰ τῶν ἀντιπάλων;’ ὁ δὲ παῖς ‘τῆς ἐπὶ τῷ θεῷ’ φησί ‘πεποιθήσεως.’ Ὁ βασιλεὺς λέγει· ‘τίς τῷ ὄντι πλουσιώτατος πέφυκεν;’ ὁ δὲ παῖς ἔφη ‘ὃς πέποιθεν ἐπὶ τὸ θεῖον καὶ ἀγαθοεργίαν κέκτη- ται.’ Ὁ βασιλεὺς εἶπεν· ‘ποῖός ἐστιν ὁ τὴν κρείτ- τονα κεκτημένος ἀνάπαυσιν;’ ὁ παῖς ἔφη· ‘ὁ μὴ βα- σκαίνων τινί, καὶ ἑαυτὸν μὲν ἐπιμεμφόμενος ἕτερον δὲ μὴ κατακρίνων.’ Ὁ βασιλεὺς εἶπεν· ‘τίς ἄφρων ὄντως τυγχάνει;’ ὁ δὲ παῖς λέγει· ‘ὁ μὴ συνιῶν τὸ p. 132 ἑαυτοῦ παράπτωμα καὶ μὴ πειθόμενος τῷ τὰ χρηστὰ αὐτῷ συμβουλεύοντι.’ Ὁ βασιλεὺς λέγει· ‘τίς τῶν ἀνθρώπων ἀρίστην ἔχει καὶ φιλικὴν τὴν διάθεσιν;’ ὁ δὲ παῖς· ‘ὁ μή τινα τὸ παράπαν ἀνιῶν, μηδὲ ζηλοτύπως πρός τινα διακείμενος.’ Ὁ βασιλεὺς εἶπεν· ‘ποῖος λογισμὸς τῷ θεῷ καθέστηκε βδελυκτός;’ ὁ δὲ υἱὸς αὐτοῦ ἔφη· ‘ὅς ἐστιν ὑπερήφανος καὶ ἀλαζών. 5 πικρὸς in margine κη΄ προσκρούονται 7 ὑπο- λαβὼν] non oportet addi δʼ 9 χρῄζει] opus est? χρῄ- ζει τις? 10 πεποιθέσεως 11 τὸ πλουσιό- τατος 12 κέκτει 13 ποίος ἐστὶν κρείτονα cod., cf. 129, 10 14 βασκαίνον aliter P 131, 17 15 ἕτερον noli mutare 16 ἄφρον ὄντος 17 συνιῶν i. e. συνιείς 19 αὐτὸ συμβουλέβοντι 20 ἔχη φιλικωτάτην? διά- θεσιν] add. τῆς ἀγάπης P: ἔχει καλὴν καὶ φιλικὴν τὴν διάθεσιν τῆς ἀγάπης 21 ἀνύων cod. λυπήσας P μὴδὲ 24 αὐτῷ? ἀλλ μὴν μεμίσηται αὐτῷ καὶ ἀφροσύνη καὶ λόγων ἀπρεπῶν ἀδολεσχία.’ ὁ βασιλεὺς λέγει· ‘ποία τῶν αἰσχρῶν πράξεων πλέα τῇ ἁμαρτίᾳ περιβάλλει τὸν χρώμενον;’ ὁ νέος ἔφη· ‘φθόνος καὶ ψευδομαρτυ- ρία, ἀπληστία τε καὶ πλεονεξία, καὶ τὸ πορεύεσθαί τινα ὀπίσω τῶν αὐτοῦ θελημάτων διὰ τὸ μήτε τὸν θεὸν φοβεῖσθαι μήτε ἄνθρωπον αἰσχύνεσθαι. ἐφʼ οἷς ἀλόγως πλημμελεῖ τε καὶ ἁμαρτάνει. αὗται δὲ αἱ πράξεις τοῦ ἐφαμάρτου βίου πεφύκασιν.’ Ὁ βασιλεὺς λέγει· ‘καὶ τίς ἐστιν ὁ μὴ ταῦτα συνιείς;ʼ ὁ νέος ἔφη· ‘ὅς ἐστιν ἀκόρεστος ἐν πᾶσι καὶ λίαν φιλάρ- γυρος. Ὁ βασιλεὺς εἶπεν· ‘τίνα ὀφείλει τις δεδοι- p. 133 κέναι καὶ ὑποτρέμειν;’ ὁ δὲ παῖς λέγει· ‘τὸν μὴ φο- βούμενον (τὸν θεὸν) μηδὲ δικαίως κρίνοντα. ἀλλὰ μὴν πτοεῖσθαι δεῖ καὶ φίλον δολιόφρονα καὶ ὑπο- κριτὴν δύσνουν, ὃς ἄλλα μὲν τῷ στόματι φθέγγεται, ἄλλα δὲ τῇ καρδίᾳ πονήρως συλλογίζεται. Ὁ βασι-. λεὺς ἔφη· ‘πῶς ἄρα οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ πλεῖον ἀλλή- λους ἐχθραίνονται, ἤπερ τὴν φιλίαν ἀσπάζονται;’ ὁ δὲ παῖς λέγει· ‘ἐφ’ ᾧ ἡ μὲν τῆς ζημίας πρᾶξις 1 μεμήσν αὐτὸ 2 αὐτὸ 3 πλέα hodiernis Graecis est idem atque πλέον, quod hoc loco in altera recensione legitur. de datiuo autem πλέᾳ cogitari non potest; sed dubito an sit scribendum πλείστῃ 4 χρόμενον 5 ἀπληστεία 6 ὁ πίσω 8 πλημμελεῖται καὶ ἁμαρτάνη αὔται δὲ ἑπράξεις 9 τοῦ τάλανος ἀνθρώπου τοῦ ζῶντος ἐν ἁμαρτίαις P. ἐφαμαρ cod. 10 ταυ συνιεῖς 14 τὸν θεὸν adieci, ut est in P μὴδε 15 δολιόφρονα, πονηρὸν καὶ ὑποκριτὴν, ὅστις ἄλλα μὲν P 16 δύσνουν ὃς scripsi: δύσον cod., ὅστις P τὸ 17 πονηρῶς? cf. Lob. Phr. 389 συλογίζεται 18 ἆρα ἐπιπλείον cod. ἐπὶ πλέον P ἀλλ 19 εἶπερ 20 ἐφ’ ὧ] cf. 192, 23 πράξεις εὐχερὴς τῷ πράττοντι καθίσταται, ἡ δὲ τῆς εὐποιίας δυσχερής ἐστιν μάλιστα.’ Αὖθις δὲ ὁ βασιλεύς· ‘πῶς ὁ μὴν νοσῶν ἡδέως τὰς τῶν ἰατρῶν ἐντολὰς προσίεται κἂν ἐπαχθεῖς εἶναι δοκοῦσιν, οἰ δὲ ἄνθρω- ποι, ὅταν αὐτοῖς ἡ ἀλήθεια φθέγγηται, βαρέως ταύτην φέρουσιν;’ ὁ δὲ υἱὸς ἔφη τῷ βασιλεῖ· ‘ὅτι- περ ὁ μὲν νοσῶν τὰ τούτῳ προσφερόμενα φάρμακα, κἂν ἀηδῆ πως καὶ πικρότατα πεφύκασιν, ἀλλʼ ὡς ὑγείας καὶ χαροποιοῦ εὐεξίας πρόξενα ἡδέως προσ- δέχεται· ὁ δὲ ἄφρων ἀνὴρ καὶ ἀσύνετος, ὅταν αὐτῷ ἀληθῆ τε καὶ δέοντα λέγηται, βαρέως ταῦτα φέρει καὶ δυσχεραίνει ἐπʼ αὐτοῖς, καθʼ ὅτι οὐχ ὑπό τινος βίας εἴτε ὀδύνης ὥσπερ ὁ νοσῶν συνωθεῖται πρὸς τὰ ἁρμόζοντα. διὰ γὰρ τοῦτο καὶ γέγραπται· ἔλεγχε p. 134 σοφὸν καὶ ἀγαπήσει σε· δίδου σοφῷ ἀφορμὴν καὶ σοφώτερος ἔσται. καὶ μὴ ἔλεγχε ἄφρονα, ἵνα μή σε μισήσῃ· καὶ εἰς ἄφρονος ὦτα μὴ λέγε τοὺς λόγους σου, ἵνα μὴ μυκτηρίσῃ αὐτούς.’ Καὶ ὁ βασιλεὺς ἔφη πάλιν τῷ υἱῷ· ‘πῶς ἄρα ὁ μὲν δαψιλῶς ἐσθίων εὐθὺς καὶ κορέννυται, ὁ δὲ χρημάτων ἐρῶν ἀκόρε- στον ἔχει τὴν περὶ ταῦτα ἔφεσιν;’ ὁ παῖς ἀπεκρίνατο· ‘ἡ μὲν τὰ ὄψα δεχομένη τοῦ ἀνδρὸς γαστὴρ μετὰ 1 uocabul εὐποιίας altera l. ι m. pr. corr. ex η 2 ἐστὶν μᾶλλιστα 3. 9 ἱδέως 4δοκοῦσι M. κἂν . . εἰσί P ἐπαχθῆς 5 φθέγγειται 6 ταυ. num ταῦτα cf. 11 7. 9 πρὸς seiun etum ut saepissime 8 ἀείδὴ πῶς πεφύκασι cod. ὑπάρχωσι P. cf. ἀλλώς ὑγίας 9 ἐβεξίας ἱδέως πρὸς δέχονται 11 ἀλ τε καὶ δεον λ cod. τὰ ἀληθῆ? 11 ταυ 12 δυσ- χαιρένει 13 εἷτε cod.; εἴτε semel quoque hac sententia po- nitur συνοθεῖ 15 ἀγαπήση δίδου . . ἔσται et καὶ εἰς . . . αὐτά omittuntur in Prouerbiis 16 σοφότερος 17 μησίση, l. finali η facta m. pr. ex ει ὧτα 18 μηκτι- ρίση αὐτά 19 ἆρα 20 κορένυται 21. 196, 4 τα τὴν τούτων δαψιλῆ μετάληψιν πάντως καὶ κόρον αὐτῶν, κἂν μὴ βούληται, λαμβάνει· ὀφθαλμοῦ δὲ λύχνος καθʼ ὅσον ὁρᾷ τὰ χρήματα, κατὰ τοσοῦτον καὶ αὐτῶν ἐφίεται καὶ ἀκορέστως πρὸς ταῦτα ἔχει, μέ- χρις ἂν διὰ θανάτου ὑπὸ τὸν χοῦν ἡ αὐτοῦ ὄψις ὡς ἔθος καλυφθείη.’ Φησὶν οὖν αὖθις ὁ βασιλεύς· ‘ὁποῖος (ἂν) ἀποβαίη ἄρα ὁ τοῦ φθονεροῦ ἀνδρὸς καὶ βασκάνου θάνατος;’ καὶ ὁ παῖς· ‘ἀνδρὸς τοιούτου (θάνατος) κέρδος τοῖς ἑτέροις γίνεται. οὐδεμία γὰρ τῶν ἀθέσμων πράξεων χείρων τῆς βασκανίας καθέ- p. 135 στηκε, καὶ χρὴ πάντα ἄνθρωπον θερμῶς αἰτεῖσθαι τὸ θεῖον ὅπως ὁ φθόνος τῆς ἑαυτοῦ καρδίας ἐξαρ- θείη τέλεον. γνῶθι δέ, ὦ βασιλεῦ, ὡς ἅπας μὴ βασκαίνων ἄνθρωπος ἡδέως πάνυ ἐσθίει, ἡδέως δὲ πίνει, καὶ ἡδέως ὑπνώττει. ἡ γὰρ αὐτοῦ διαγωγὴ φροντίδος ἀπήλλακται, ὁ βίος αὐτοῦ ἀνώδυνος τέ- τακται, (ἡ) καθέδρα ἀμέριμνος καὶ ἡ στάσις ἄπονος: Ταῦτα οὖν, ὦ κράτιστε βασιλεῦ, ἅπερ παῤ ἐμοῦ ἀκήκοας, αὐτάρκη πεφύκασιν εἰς διαγωγὴν ἀρίστην καὶ βίον ἀκατάγνωστον τοῖς ἐχέφροσι κατὰ σὲ καὶ συνετοῖς ἀνδ ράσι καὶ φιλοσοφίας ἐφιεμένοις.’ 1 πάν 2 αὐτὸν ὀφθαλ 3 τὸ σο 6 καλυφθήει cod. καλυφθείη, non coniunctiuum, reposui de scriptoris con- suetudine 7 ὁ ποιὸς cf. 188, 12 ἂν adieci ἇρα πο- νηροῦ M, om P cf. D 8 τιούτου 9 θάνατος adieci 9 οὐδὲν cod.; οὐδὲ γὰρ ἔνι ἄλλο χεῖρον τῶν βαρυτέρων ἁμαρτιῶν P. an scribendum οὐδὲ γὰρ τῶν ἀ. π. χείρων τις τῆς 12 ἐξαρθίει cod.; cf. 6. ἐξέλθῃ P 13 ὁ μὴ P 14. 15 ἰθέως et bis ἱδέως 16 ἀπήλακται ἀνόδυνος 17 (ἡ ) adieci 19 πεφύκασι 20 ἀκατὰ γνωστὸν 21 συνε- τοὺς desinit M f. 66 m. cf. 180, 5