Τί δέ; τὸν πλούσιον διὰ τὸν πλοῦτον λεκτέον πλούσιον; Ὀρθῶς. Καὶ τὸν σοφὸν κατὰ μετοχὴν τῆς οὐσιώδους σοφίας, οὐκ αὐτὸν
 σοφίαν ὄντα, σοφὸν προσαγορευτέον; Ναί. Τί δέ; καὶ τὸν θεόν, ἕτερον ὄντα κόσμου, διὰ κόσμον ταύτῃ πλούσιον
καὶ εὐεργέτην καὶ δημιουργὸν κλητέον; Ἄπαγε, οὐδαμῶς. Οὐκοῦν αὐτὸς ἑαυτοῦ πλοῦτος καὶ δι' ἑαυτὸν πλούσιος καὶ δυωατὸς
τυγχάνει; Ἐοικεν. 3 δι' B 236ν 21 φατὲ A 24 ὅπως μὴ A 32 κόσμου] κόσμον A
32 f πλού|σιον A 314ν b 34 οὐδαμῶς, ἄπαγε B Ausgg. 35 αὑτὸν A Ἦν ἄρα καὶ πρὸ κόσμου πάντῃ ἀπροσδεὴς ὢν καὶ πατὴρ καὶ παντοκράτωρ καὶ δημιουργός, ὅπως αὐτὸς δι᾿ ἑαυτόν ἀλλὰ μὴ
ετερον ταυτα ῃ; Ἀνάγκη.