[ἐγένετο δὲ ἐν σαββάτῳ δευτεροπρώτῳ διαπορεύεσθαι αὐτὸν διὰ
								σπορίμων,] οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν [καὶ ἔτιλλον τοὺς στάχυας
								καὶ ἤσθιον ψώχοντες ταῖς χερσίν.] [τινὲς δὲ τῶν Φαρισαίων εἶπον· τί ποιεῖτε ὃ οὐκ ἔξεστιν ποιεῖν τοῖς
								σάββασιν;] [καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτοὺς εἶπεν· οὐδὲ τοῦτο ἀνέγνωτε ὃ
								ἐποίησεν Δαυεὶδ, ὁπότε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ ὄντες;] [ὡς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως
								ἔλαβεν καὶ ἔφαγεν καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς μετ᾽ αὐτοῦ, οὓς οὐκ ἔξεστιν
								φαγεῖν εἰ μὴ μόνους τοὺς ἱερεῖς;] [καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι] κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ
								ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου. [ἐγένετο δὲ ἐν ἑτέρῳ σαββάτῳ εἰσελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν συναγωγὴν καὶ
								διδάσκειν. καὶ ἦν ἄνθρωπος ἐκεῖ καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἡ δεξιὰ ἦν ξηρα] [παρετηροῦντο δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι εἰ ἐν τῷ σαββάτῳ
								θεραπεύει, ἵνα εὕρωσιν κατηγορεῖν αὐτου.] [αὐτὸς δὲ ᾔδει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν· εἶπεν δὲ τῷ ἀνδρὶ τῷ ξηρὰν
								ἔχοντι τὴν χεῖρα· ἔγειρε καὶ στῆθι εἰς τὸ μέσον. καὶ ἀναστὰς ἔστη.] [εἶπεν δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτούς· ἐπερωτῶ ὑμᾶς] εἰ ἔξεστιν τῷ σαββάτῳ
								[] ἀγαθοποιῆσαι ἢ [] μή, ψυχὴν σῶσαι ἢ ἀπολέσαι. [καὶ περιβλεψάμενος πάντας αὐτοὺς εἶπεν αὐτῷ· ἔκτεινον τὴν χεῖρά
								σου. ὁ δὲ ἐποίησεν, καὶ ἀπεκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ.] [αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν ἀνοίας, καὶ διελάλουν πρὸς ἀλλήλους τί ἂν
								ποιήσαιεν τῷ Ἰησοῦ.] [ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐξελθεῖν αὐτὸν εἰς τὸ ὄρος
								προσεύξασθαι, καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ θεοῦ.] [καὶ ὅτε ἐγένετο ἡμέρα, προσεφώνησεν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, καὶ
								ἐκλεξάμενος ἀπ᾽ αὐτῶν δώδεκα, οὓς καὶ ἀποστόλους ὠνόμασεν,] [Σίμωνα, ὃν καὶ ὠνόμασεν Πέτρον, καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ
								Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην καὶ Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον] [καὶ Μαθθαῖον καὶ Θωμᾶν, καὶ Ἰάκωβον Ἀλφαίου, καὶ Σίμωνα τὸν
								καλούμενον ζηλωτήν,] [καὶ Ἰούδαν Ἰακώβου, καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώθ, ὃς ἐγένετο προδότης,] καὶ καταβὰς ἐν αὐτοῖς [ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος πολὺς
								μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ
								Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος,] [οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν,] καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ. μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία (τοῦ θεοῦ) []. μακάριοι οἱ πεινῶντες, ὅτι (αὐτοὶ) χορτασθήσονται. μακάριοι οἱ
								κλαίοντες, ὅτι γελάσουσιν []. μακάριοι ἔσεσθε, ὅταν (μισήσωσιν) [] ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ
								(ὀνειδίσωσιν) [] καὶ (ἐκβάλωσιν) [] τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα
								τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. κατὰ (ταῦτα) [] ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν. [πλὴν οὐαὶ ὑμῖν τοῖς πλουσίοις, ὅτι ἀπέχετε τὴν παράκλησιν ὑμῶν.] [οὐαὶ ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι νῦν, ὅτι πεινάσετε. οὐαί οἱ γελῶντες
								νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε.] οὐαὶ ὅταν καλῶς εἴπωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι· κατὰ ταῦτα ἐποίουν καὶ
								τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν. [ἀλλὰ ὑμῖν λέγω τοῖς ἀκούουσιν· ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς
								ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς,] [εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, προσεύχεσθε περὶ τῶν ἐπηρεαζόντων
								ὑμᾶς.] [τῷ τύπτοντί σε εἰς τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ] ἀπὸ τοῦ
								αἴροντός σου τὸν χιτῶνα, καὶ τὸ ἱμάτιον μὴ κωλύσῃς. [παντὶ αἰτοῦντί σε δίδου,] καὶ καθὼς θέλετε ὑμῖν γίνεσθαι παρὰ [] τῶν ἀνθρώπων,
								οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αῦτοις. [καὶ ἐὰν δανίσητε παρ᾽ ὧν ἐλπίζετε λαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστίν;] [πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανίζετε μηδένα
								ἀπελπίζοντες· καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς,] καὶ ἔσεσθε υἱοὶ θεοῦ,
								ὅτι αὐτὸς [χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς.] [γίνεσθε οἰκτίρμονες,] καθὼς ὁ πατὴρ () ᾤκτειρεν ὑμᾶς. μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε. μὴ καταδικάζετε, ἵνα μὴ καταδικασθῆτε.
								ἀπολύετε καὶ ἀπολυθήσεσθε. δίδοτε, [καὶ δοθήσεται ὑμῖν· μέτρον καλὸν] πεπιεσμένον καὶ
								ὑπερεκχυννόμενον [δώσουσιν εἰς τὸν κόλπον ὑμῶν·] ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε
								ἀντιμετρηθήσεται ὑμῖν. [εἶπεν δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς. μήτι δύναται τυφλὸς τυφλὸν ὁδηγεῖν;
								οὐχὶ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον ἐμπεσοῦνται;] [οὐκ ἔστιν μαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον· κατηρτισμένος δὲ πᾶς ἔσται
								ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ.] [τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ
								δοκὸν τὴν ἐν τῷ ἰδίῳ ὀφθαλμῷ οὐ κατανοεῖς;] [πῶς δύνασαι λέγειν τῷ ἀδελφῷ σου· ἀδελφέ, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος τὸ
								ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου, αὐτὸς τὴν ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σοῦ δοκὸν οὐ βλέπων;
								ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ, καὶ τότε
								διαβλέψεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκβαλεῖν.] [οὐ γάρ ἐστιν δένδρον καλὸν ποιοῦν καρπὸν σαπρόν, οὐδὲ πάλιν δένδρον
								σαπρὸν ποιοῦν καρπὸν καλόν.] [ἕκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται· οὐ γὰρ ἐξ
								ἀκανθῶν συλλέγουσιν σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου σταφυλὴν τρυγῶσιν.] [ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας προφέρει τὸ
								ἀγαθόν, καὶ ὁ πονηρὸς ἐκ τοῦ πονηροῦ προφέρει τὸ πονηρόν· ἐκ γὰρ
								περισσεύματος καρδίας λαλεῖ τὸ στόμα αὐτοῦ.] τί (δέ με) καλεῖς· κύριε, κύριε, καὶ οὐ ποιεῖς ἅ λέγω.