1. λε . . . σὰ Α, λέξουσα suppl. Crusius, λέξασα male
 ἵκειν . . . . . διὰ τὴν Α, suppl. Hoeschel. 17 Ita Α, non
αλμοι ut Hoeschel. cdidit. fortasse leg. ἐποφθαλμιάσαντες πρὸς
ἅπαντα. 18. ἅπαντα Α, nou ἅπαντας, ut apud Hoeschel.
ἔχον . . . . . νίας καὶ φθόνου Α, suppl. Hoeschel. ao. γὰρ εἰς
τὸ Α, ein. Hoescbel. totus locus ὅταν — ἐγὼ δὲ desumtus est
ad verbum e Polyb. I, 14. a. Haec autem non eo consilio scriptiira siun, ut eruditionls
meae speciinen aliquod edam, sed ne tantarum rerum memoria postero
careant, cum vel inaxiina facinora, nisi litteris tradila memoriae
commendentur, in silentiiiiii tenehrasqiie aiicant. erat enim pater
meus, ut ex rebus ipsis apparuit, et iuiperandi jieritus et imperantibus,
quatenus fas est, obsequendi. sed cuin facta illius enarranda
mihi snmserim, offensionein reprehensionemque vereor: no
quis forte patris res enarrantem domesticae me gloriae serviro putet,
ac historiam plane pro cominento habeat et nianifesta laudalione, si
quid ab eo gestiiin admirata fuero. sin aulem ipse adegerit resquo
poitulaverit, ut reprehenderem nonnihil, non illius qudem causa,
sed ob rerum indolem, rursus vereor, ne maledici in me Chami,
Noe filii, exempliim impingant, iuvidia quidvis inscctautes, nec
quid deceat prae livore obtrectandique libidine animadvertenles,
etiam culpae expertem, ut Homcrus ait, culpent. otunim qui histo-