Alexias (praef.1)

Lempus praecipiti et assiduo cursu flucns fert agitque secum omnia rjnae finnt, rt io profnndum oblivionis immergit, modo levia, modo magna et memorabilia, in lucem, ut in tragoedia est,

protraheiis occulta et illiistria tenebris obruens. sed rerura gestarum narratio, velut moles firniissima temporis torrenti opposita, inhibet qiiodainmodo praecipitem eius lapsum, ac quaecunque gcsta sunt, qiiorniu quidem memoriam accepit, relinet servatqne nec oblivione delcri sinit. haec cum reputassem ego Anna, iinperatorum Alexii et Irenes filia, in purpura nata et educata, qiiae uon solum non expers sum litterariim, verum etiam perfectae graeci sermonis facultati studui, nec rhetoricas exercitationes neglexi, et Aristotelis artes Platonisque dialogos diligenter legi, ac mentera disciplinariim quadrivio excolui, (res enim poscit, nec gloriandi causa facio, ut palam ea commemorem, quae vel ingenio et littcrarura studio debeo, vel divinitus accepi, vel rerum opportunitate nacta sum,) decrevi res a patre nieo gestas, quae sane non mereutur, ut silentio damnatae temporis flumine iu oblivionis velut mare ferantur, hisce libris exponere, tum quas iniperium adeptus pcregit, tura qtias antc priucipatum aliorum iniperatorum auspiciis gessit,