1. γίνοιτο C. 5. οἰκοδομηθεῖσιν CG. 6. εἰσέτι C, ἔτι PG.
δὲ add. G Ἰσαακίου. 8. κατὰ C, τὰ κατὰ PG. 11.
ὑπευθύνων Α. ἐνστερνισάμενον P. 12. προνομῇ : ἁρπαγῇ G.
14. καὶ ἥσυχον ῥίζα — ποιοῦσα τοῦ νοῦ add. G. legendum σχίζαν
τοῦ δέοντος καὶ ἀποστασίαν ποιοῦν τοῦ νοῦ. 18. φόβον om.
P. 19. μεγάλων πραγμάτων G. balur. nonnulli dicebant, haec imperatricem de filio etiain ante pactam
esse cum Coinuenis, quaiu deficerent. ita certe rebus conslitutis, palalio
illa cum satis magno comitatu egressa, in aedes prope magni Martyris
Georgii monaserium a Constantino Mononiacho imperatore exstructum
migrat., (Mauguna haec vulgari lingua dict adluic soleut,)
Isaacio proseqtiente sebastocratore. Mariae igitur imperatrici sic a Coiunenis prospectura est.
iiiiprralur ciiiii discipliua alj infantia iisiis bona et ad matris adhortationes
totum sese conformans, dei timorem intimo concepissct animo,
niurdebatur sollicitudine de urbis direptionc, quam, cuin ingrederetur,
omnes omnino perpessi erant. nara imiiiiiuitate lapstis curaeue
omnis facile eflicilur , ut officii obliviscamur; a quo ubi animes
escivit, ad temrraria quaeque aufertur, ciim anten ne ulla quideui
in re iiirenderit : at qui lapsus est , modo sit cautior prudensque,
statim dei timore correptus , toto commovetur animo ac metu perturbatur,
praeserlim si magnes res aggressus et in summum fastigium
evcctus est. quippe metus eum excruciat, ne imprudentia , superbia, 3. τῶ om. G. 5. ἀλύων CA. 8. ἑκάστου : ἐκείνου CG,
11. ἐργασάμενον P. τε om. Α. 15. περιστοιχήσαντα PGA,
alterum C. 16. κατ’ A, καὶ PG. 17. δυνήσεται GA, δυνήσηται
C, om. P. καὶ alterum om. A. 19. κατεκρότηντο G,
κατακεκρότηντο P, recte A, ῥιπτομέναις G. 20. εἶπεν A ,
εἴπερ PG. σχισμὸν C. insolentia dei iram in se convertat et imperio excussus amittat, quibus
tum est potitus. qualia etiam Saulo quondara acciderunt, cuius
ob insolentiam dens scindens scidit regnnm eius. his perturbatus cogitationibus
Alexius metuque aestuans , ne forte dei vindicta subito
affligeretur, — quidquid enim in tota urbe a singulis militibus perpe
tratum erat, quantacunque tunc per totara urbera niuititudo erat
vagata, adscribebat ille sibi , et tanquam calamitates , quas universa
civitas gravissimas passa erat , ipse intulisset , pungebatur urebaturque,
regnum, potentiam, purpuram, diaderaa gemmatum , vestera auro
fulgenlem et unionibus nihili , ut par crat , ad infandam miseriam
dncens , qua urbiuin regina tunc afflicta erat. nam quantis ea maiis
illo tempore circumventa sit , id nemo , etiamsi voluerit, enarrare
queat. etenim et ipsa templa et fana , et publica et privata ubique
ab omnibus diripiebantur; aures omnium streoevabt vocibus clamoribusque
passim sublatis , ut terrae motnm esse diceres. ad haee igi- Β C D 1. ὁ om. Α. ἀνὴρ παντάπασιν ὀξύτατος εἰς αἴσθ. — πεπραγμένου
GA. 2. κακῶς om. Α. παντάπασιν om. G. 4. ἴδη
G. 8. προσάπτειν G. 10. καὶ priiis om. G. τῶν τουτονὶ
P, τῶν τουτωνὶ G, τὸν τουτονὶ C, correxi. la. γε τὸν PG ,
τε in margine. 14. ἐκεῖνος G, om. A. 17. Κοσμᾶν om. CGA.
γὰρ τὸν τότε τὸν θρόνον P. 18. παρῃτήσατο Α, παραίτητο G.
τινας om. A. 19. μοναχικοῦ Α. tur animnm advertens Alexius , moerebat mortlebaturque , neque
dolorij magnitudinem levare polerat. erat enim in sensu prave factorum
conripiendo acutissinius, et licet facinora, quibus urbs iu tantam calamitatem
delata erat, alioriim manibiit animisque pcrpetrata nosset, tamen
idem conscius sibi erat quam maxime, occasioneni atque initiiim malorum
seinet ipsuin dedisse; qiianqiiam Alexio rursus defectionis aiictores
servi fuerant, qiioriim mentionem iam fecimus. sed vel sic omnem in se
ciilpam conferens, sanare vulnus et studebat ct volebat. non enim aliter
nisi sanalo viilnere, labeqiie eliita, ad reriim administrationem accedere
ttatiiit, ncc exercitus bellique ciiram prosperese habiturm speravit adit
igitur matrem, aperit ei laiidabilem illum dolorem, eiusque sedandi
et angnris ronscientiae tollendi rationem exqiiirit. ea , filio benigne
excepto , libenter audit , quae dicebat. arcessiint igitiir, (nam Alexius
assenserat,) patriarcliam Cosmam , qui nonduni dignilatc ἓ abdicaverat,
et praeiipiios quosdam ex sacra synodo et ordine monnchoriim ;
quos iinperator adit ut reus, ut condemnatus , ut humliis vel etiam 1. ἐξουσίαν CA, ἐξουσίᾳ PG. παραδοκούντων Α. 3. μὴ
προβολὴν — ἀλλὰ πάντα om. CG. προσβολὴν Α. 7. ὁ δὲ
Ρ. ἐξ αὐτοῦ G. 9. καὶ om. A. 10. θείου CA, θεοῦ PG.
11. οἳ καὶ δεξάμενοι Α, δεξάμενοι δὲ PG. ἐφύλαττον: ἐδέξαντο
CG. 12. αἱ om. GC. τοῦ ἐπιτιμίου Α. 16. ἀσθενείας
G. κατηγοροῦντες G. 18. ἦν om. P. 19. περιβέ-
βλητο G. alius quispiam ex iss, qui subiecti sunt sententiamque tantum non
exspectant, quam iudices pronuntiaturi sunt. confitetur cuncta, non
suasionem, non approbationem, non rem gestam, non causam eorum,
quae facta erant, praeteriens; sed omnibus cum timoris et fidei significatione
expositis, ut vulneri mederentur, obnixe rogavit et se
poena afficiendum dedit. illi non ipsum solum, verum etiam consanguineos
et qui defectionis socii fuerant, issdem omnes piaculis
subiiciunt, ieiunio, humi cubatione et quae cum his coniungi solent ad
placandum deum, praescriptis. nec illi poenam detrectant, sed libenter
perferunt; quin ipsae eorum coniuges impune esse noluerunt.
qui enim sustinerent, cum maritorum amantes essent? sponte igitur
poenitentiae iugum subiere. itasque palatium eo tempore lacrimis plenum
cerneres et luctu, non illo quidem ignavo ac vituperabili, animi
abiecti imbecillitatem prodente, sed honesto gaudiumque procurante
coeleste nec unquam interiturm. imperator autem, qua erat pietate,
ultra progressus, sub purpura saccum ipsi corpori adhaerentem ge-