3. αὐτοῦ G. 7. ἐπαναστρέψαντες CA, ὑποστρέψοντες PG.
9. τοῦτο: οὕτω ἀυτὴν καλεῖσθαι Α. 15. ἀρχετυπίας P, alterum
CG. 16. lege ῥυθμίσειε. 21. εὐρύνετο G. maiorem in dies ei flduciara tribuebat οἱ iam de transferendo in
isturn urbis patriarchatu cogitabat. itaque simplicitatem atque a rebus
gerendis abhorrens ingeniuin eius, qui tunc patriarcha erat,
praetendens, quibusdam persuasit, ut abdicandi muneris consilium ei
darent, quasi commodum ipsius spectarent. non fefellit virum sanctum
ea machinatio: postremo per proprium nomen iuraiis, “per
Cosman, inquit, nisi mea manu Irene coronata fuerit, throno patriarchli
non cedam." quod responsum illi dominae referunt;
enim iam omnes eam appellabant, imperatore matris aniantissimo
ita iubente. septimo igitur die, postquam Alexius imperalor renuntiatus
est, etiain coniugi eius Irenae per Cosmam patriarcham corona
imponitur. Forma utriusque principis, Alexii et Irenes, nullo modo explicari
dicendoque exprimi potest ac neque pictor unquam cam
expresserit, pulchritudinis speciem intuens, ueque staluariiis ita materiam
inanimein conformaverit, etiamsi ad imitauda ista specimina naturae,
imperatorews dico recens coronatos, Polycleti illius signa elaboratissima
contemplelur. Alexius quideni statura fuit non multum eminenti,
ceterum plena, nec tamen incongrua, habitudine corporis. itaquo 6. βολῆς P. 7. τοῦ προσώπου PG, τοῦ μετώπου C et in margine
P. 9. τε ante καὶ om. G. 11, εἰς add. G. 13. καὶ
primum om P. 14. εἰ δὲ ἂν G. 16. καὶ τῶν γὰρ κατακλυσμῷ
P, καὶ τῶν γὰρ om. C, τῶν γὰρ om. G, correxi. 18.
τὴν primum et alterum om. G. 19. ἀκήρατον θέλγητρον G. pedibus insistens non tantam quidem admirationem intuentibus excitabat;
sed cum in regio sederet throno et terribilem oculorum splendorem
mitteret, fulmen videbatur adstantiumque aciem praestringebat et
vultu et tota corporis conformatione, nigrum enim utrimque supercilium
curvabatur; oculus suberat, truculente simul et blande adspiciens, ut
ex obtutu, ex placida fronte, ex genarum dignitate et qui suffusus
erat rubore, simul metum atque animum caperent. humeronun latitudo,
lacertorum robur, prominentia pectoris, heroica omnia et admirationem
simul et voluptatem multitudini afferebant. eadem enim
in illo viro et forraa gratiaque excellebant et pondere gravitateque
inaccessa. cum vero in sennonem se daret osque aperiret, videres
sane labris eius insidere ardentem Deraosthenis illius eloquentiam. nam
argumentorum ubertate omnium aures animosque secum rapiebat, et
iuxta invictus erat lingua seu manu, altera ad iaculandum, altera ad
oblectationes parandas integerrimas. at imperatrix Irene, mater mea,
adolescentula tum erat et annura quintum decimum nondum excesse- P. 77 V. 65 Β 3. μιν add. C. 4. καταλλήλους G, κω ἀλλήλοις C. 9. Ἀσυρίας
C. 10. ὐπεκαλοῖτο P. ἐφευρομένη G. εἰπον: εἴπερ P. rat. filia erat Andronici, qui Caesaris filius natu maximus erat, illustri
stirpe orta; quippe quae genus ad Andronicos illos et Constantinos
Ducas referret surgebat ad germinis instar recti et seinper florentis,
membris partibusque omnibus summa inter se congruentia modo dilatatis,
modo arctatis, ad videndum pariter atque ad audiendum ita
iucunda, ut reapse nec oculi nec aures exsaturari possent. facies lunae
micabat fulgore, non tamen absoluta otunditate erat, quales Assgriarum
feminarum, nec etiam oblonga, more Scythissarum, sed paullulum ultra
exacti circuli orbem. quod gcnae referebant pratum, roseum colorem vel
procul spectantibus ostendebat. vultu erat vrgetb et suavi pariter atciue
terribili, ut adspicientium oculos suavitate specieque in se verteret,
terrore autem connivere cogeret, cum nec intueri hec abstinere a
cernendo possent. quam Minervan poetac historicique Veteres celebrant,
ea unquamne fuerit, nescio; fabulam audio eam iactari et eircumferri;
hanc vero imperatricem Minervam si quis dixisset istis
temporibus oblutam humano generi vei coelitus cum coelesti quodam
splendore terribilique fulgore delapsam, is a verisimili non aberrasset 10. ἀπέστιλβε CG. 14. οὐδὲ τὰ : ᾧ κατὰ G, οὗ κατὰ C. 18.
ἐπέῤῥει τούτοις CG, αὐτοῖς ἐπέῤῥει P. quodque mirabilius etiam, nec in altera muliere facile reperiatur, at
dacium hominum animos contundebat, metu afflictos erigebat solo at
spectu. labia plerunique compressa erant et tacentem ostendebant
eam, quae animatura, ut ita dicam, simulacrum pulchritudinis et
viva concinnitatis columna erat. orationem fere gubernabat scite manu
usque ad iuncturam brachii nudata; ebur in digitos manusque
artifice tornatum putares. oculorum pupillae mare referebant tranquH
lum, in profunda quiete caeruleo colore renidentes; vicissim albun
pupillas circumdans eminebat; quae res invictam oculis conciliabat
gratiam tantumque iucunditalis, ut dici non queat. talis Alexii et
Irenes forma erat. Isaacius, patruus meus, stalura similis erat fratri,
nec cctera multum dissimilis; subpallida tamen facie erat, nec
barba admodura densa, quin etiam in genis minus pilorum habuit,
quam frater. uterque autem venationi saepe indulgebat, si otiui
erat a rebus gerendis; quanquam militiam praeferebant. ubi auten
in proeliis impetus fiebat, Isaacio ne tum quidem, cum ordinibus
ipse praeerat, ullus unquam praecurrebat, sed simulac hostilem acien