D Ρ. 67 Β 2. περὶ τὸ μον δίον A, unde Hoeschel. coni. μονάδιον. ἁγίου
add. A. 3. εἰ C, ἢ PG. 8. κατὰ CG, ἀμφὶ FP. 9.
᾿Ιβηρίτος G, ἰβηρίτζου F. ὁ Νικηφόρος G. 13. τὸν prius om.
A. 14. ἀφελοῦμαι G, ἀφέλωμαί P, ἀφέλομαι Α. τι om.
GA 15. σοι om. A. περιφιλοτίμηται G. κοινωνήσω G.
21. ἐμφατικὰ G. 22. πρὸς αὐτ. : εἰς Α. Comneni, nrbem ingressi, ad campum S. Georgii mngni
martyris, qui Syceotes dicitur, confidentius iam constitere deliberantes,
num malres suas pritis, ut mos est, salutatum irent, ac sic
demun in palatium pergerent. qiio Caesar cognito, per qucndaiu e suis
famulis graviter cunctationem eoriim increpuit. ceicrrime igitur iis ad
donium Iberitzae progressis, accurrit Necephorus Palaeologus, qui imperatoris
nomine liaec nunitavit. “senem se iain esse et solum, nec
filiuin, nec fratrcm, nec quemquam liabcre legitima cogiiatione con-
iunctuiii. quare si vellet, (novum imperatorem Alcxiura dicebat,)
esset sibi filius adoptivus. neque se quidquam detraclurum iis, quae
ille conimilitonibiis suis promiserit, neipie ullam imperatoriae potestatis
partein communcm babiturum, sed mero nomine conteutum fore
ct acciamatioue rubrisque calceis, praeterea requiescendi in palatio
venia, tota renim adiuinistratione Alexio relicta." nd bacc
ita responderunt, ut auu abhorrerc se a pactione significarent. quo V. 58 C D 4. θεασάμενος Tpost Ntx. add. PG, om. Α. ἐρχόμενον Α. 5
τὰ : ταῦτα A. καὶ om. Α. 7. κομίζων? πρώην : αὖθις
add. P in margine. 9. αὐτοκράτορος CG. 10. ἀρχὴν om. G.
II. μόνου C. 13. lege κοινῆς. 17. συμφορώτερα GA, συμφερώτατα
P. 18. δ᾿ ἤδη G. 19. ὑπεξίστατο P. audito, Caesar celeriter ad eos properat, mala denimtiaturus atque ad
occupanduni palatium compulsurus. iam cum a dextra domum accederet,
obviam Comneni prodeunt ipsi pediti; quos ille graviter obiurgavit.
cumque in ipso aditu Palaeologum Nicephorum a sinistra
rursus ingredientem conspexisset, ad eum conversus, “quid hic agis,
inquit, quove consilio venisti, consocer?" cui ille “nihil
ut opinor, efficiam, eadem, quae antea, allaturus imperatoris mandata
obstinavit enim promissis stare et Alexium pro filio ita habere,
ut imperatoris dignitatem adipisceretur remque publicam suo arbitrio
gubernaret; dummodo ipse nomen saltem imperatoris et rubros
calceos purpuramque retineret et in palatio requiescere sibi liceret,
quippe qui et senex iam esset et quiete indigens." at ille
vultu superciliisque contractis, “abi, inquit, renuntia imperatori,
haec plus fortasse profiitura fuisse ante captam urbem; nunc compositioni
locum relictiim non esse. seuex autem cum iam sit, imperio cedat
ac saluti suae consulat." atque haec quideui Caesar. Borilus autem, 1. δὲ om. G. 3. κατελείφθεισαν P. 7. Κωνσταντινείου
G, Κωνσταντινίου C 10. καὶ add. CG. 11. ἀκτήμων om.
A. 13. ante προορατικοῦ add. Α καὶ. 14. εἰπὼν CGA.
17. ἐπινοίας G. 18. ὑποθεμένου, ὡς πάλαι φιλίως Α. 20.
αὐτοῦ om. A. βασιλικοῦ G. quam Comnenos ingressos esse comperit eorumque cxercitum tota
urbe praedabundum palari et in spoliis coliigendis totura esse, (ipsi
cum iis, qui sanguinfi ct affinilale coniuncti erant, paucisque peregrinis
militibus reinanserant,) impetum facore staluit, facile eos
propter exercitum dissipatum deleri posse ratus. itaque congregatos
omnes, et qui humero enses gcstant ct qul e Cliomate oriundi, a foro
inde Conslanlini usque ad Milium et ultra optinie ordinibus disposuit.
et illi quidem consertis sciilis ad pugnam parati stabant, nequR
dum loco movebant. sed cum qui patriarcbae munere tunc temporis
fungebatiir, vir sanctus ac vere pauper quique omni pii cultus gencro
non minus quam qui in deserlis olim montibusque degcbant patres,
exercilus erat, cum is ergo etiani proplictiae gratia praeditus, multa
saepe praedixisset, neque unquam deprcliensiis esset in meudacio, et
virtutis specimen ac quasi furma successoribus esset, illa ipsa, quae
Botaniatae acciderant, nequaquam ignoravit. sed sive divino afflalu,
sive etiam Caesare monitore, (nain ct hoc ducebatur, cum is dudum
familiariter patriarcha uterelur ob summam eius virtutem,) imperatori
suasit, ut regno se abdicaret. “noli, inquit, bellum civilc nio- C 3. βασιλεύς : Α omissis, quae supra p. 130 20 — 131, 10 leguntur,
hic acldit καί τοι γε τοῦ βορίλου πολλὰ τοῦτον παροτρύνοντος
εἰς τὸ συνάψαι πόλεμον μετὰ τῶν Κομνηνῶν, ναὶ συναγαγότος
γαγόντος τοὺς ἐπὶ τῶν ὤμων τὰ ξίφη κραδαίνοντας καὶ ὁπόσοι
έν τοῦ χώματος ὥρμηντο. περιζώννυται οὖν ὁ βοτανιάτης καὶ
κάτεισιν etc. 5. ἀπονενευκὼς om. A. 8. περικεκολλημένων
A, κεκολλημένων PG. 9. διαμαργάρων A, probante Bandurio
Imp. Or. I, p. 496. vid. annotat. 11. τοιούτων A. 12. εἰσελθων
οὖν εἰς τὸν τοῦ θ. μέγαν νεὼν Α. vere, neve dei voluntati repugna. Christianorum sangnine urbem
pollui ne permittas; quin dei potius arbitrio obsecutns, e niedio
abi." paruit imperator consilio pontificis et militum
veritus, praecincta veste in magnam dei ecclesiam descendit. in
summa autem perturbatione cum esset, non aniraadvertit, imperatoria
se adhuc veste amictum esse. itaque Borilus ad eum conversus, brachialia
margaritis insignita prehendit atque a reliqua veste disiunxit,
non sine sanna et irrisione addens: “talis vero ornatiis nunc convenit
nobis." Botaniates in magnum divinae sapientiae templum se
ibique aliquamdiu perniansit.