Ρ.14 Trj 16. ταύτας P. que redibant, alii iil siistiuerent coufirinabanlur. qui aulem constitere
quo quisque loco forLe erat, oculis retro versis, pbstupefiebaut
iis, quae praeter exspectationem videbant. ac novuin qiujililaui prae-
bebant spectaculum. dum enim equorum, quibus iusidebant, capita
recta spectant, ipsi retorcpiebant ocnlos, ac neque porro
vehebantur, neque equos couverlebant , perculsi ob id quod acciderat. nimirum
miruui Scythae, de reditu cogitantes domumque iam abeuntes, non
ainplius persecuturi erant , sed jirocul ab utrofjiie cxercitu, praeda j
ouusti palabantur. atque nuntius de cajito caesoque Bryennio igna
vis hucusque et fugientibus animos reddebat, praesertiin cuni uuntia-
tis tldeiu adderent osLentalus ubique iinjieratorio oruatu equus et roia
pliaeae lantuiu non clamantes, Bryeuuiujn, cui custodieudo iilai
erant, hostili inanu iiiLereiuLuin esse. Cuin in hoc loco res essent , peropportune ad Alexim domesticum
nieslicum sciiolaruin advenit cohors auxiliariiiiu Turcoruin. qiii cuin
proelium restitutum audivissent et hosles ubi esseut sciscitarentur,
Aiexius Coinneuus Pater mcus iis de colle, qucm uua asceuderant. 19. μεμερισμένως καἰ ἀπ' ἀλλήλων κατά τινας ὁμίλους διεστηκοιες
ΑG. 21. ἐλαύνοντες Α. 23. ἀνδεξάμενος Α. velut e specula hostium exercitum monstravit. et hi quidem ita se
habebant. temere erant permixti, ordinibas nonduni restilutis, et
tanquam victoria iam potiti, in siiniina securitale dcgcbant seque
extra periculum arhitrabantur. niaxiiue vero siipiuos eos Kraui-oriiiii
dcfectio reddidit, qui, uoslris iuitio, ut diximus, in fugam versis,
a palre meo ad Bryennium desciverant. cumque equis desilirent
et , qui patrius ipsis fidcin dauili nios est , dextram offerrent, alii
aliunde ibi confluxere, spectaturi, quid ageretur. pererbuit pcrcrcbiiit euiin
toto exercilu fama, etiam Francos, reliclo duce sno Alexio, ad
Bryennianos transiisse. cum igitur et pater meus et qui modo advenerant
Turci ita confusos hostes cernerent, trifariaiii copiis auis
dislributis, partcs iu iusidiis aliciihi subsistere, teriam in liostes
impetum facere placuit ; idque consilium a patre meo Alexio
profectum erat. sed Turci uon acie omucs simul adoriebantar, sed
separatim singulis turis, spatio inter se distantcs. quarum lurmarum
quaeque iusta cst incitJlis cipiis iu hoslcs irnierc lelaipic plu-
rima coniicere. sequebatur Alexius pater meus qui universi excrci- 5. χαλώσας P. 7. κουλεοῦ G, κολεοῦ PA. 9. κατενεγκεῖν P.
17. ἲς. φεύγειν: ἐκφεύγειν Ρ. tus dux erat, collectis circa se ex dispersorum numero, quotquot
tempus suggesserat. ibi unus eorum, qui circa Alexium immortales
erapt, summae audaciae homo, concitalo equo ultra ordines progressus
ipsum Bryennium, habenis immissis, recta petiit hastaque quam
vehementissime in pectore percussit. verum torvo is vultu, priusquam
hasta ihoraci infigeretur altius, glatlio e vagina educto, et hanc statim
fregit, et hominis huincro percusso, cum summa vi ictum infligeret,
brachium tolum abscidit cum ipsa lorica. ac Turci alius alii
succedeutes, sagittariim quasi niibe agmen liryennii paene inumbrant;
coutra quos Bryennii milites, licct repentino impetu perlerriti, tamen
mox ordinibus restitutis, cum alius alium ad virtutem adhortaretu
proelium sustinent. Turci autem et pater meiis, ubi aliquamdiu hostibus
restiterunt, alius post alium fugere simulant ac paulatim ad insidiarum
locum necopinantes eos callide ducunt. cumque eo perventum
esset, ubi jirimae collocalae eraut insidiae, versa acie, a fronte hosti
insislunt, et qui subsederant, signo dato, statim tanquam vesparum
examen irruunt el multo clamore atque perpetua iaculatione et aures D 2. ἔμματα A, σώματα PG. 8. ἔμψυχον Ρ. 11. τοῦ add. Α
ante μέρους. 14. καὶ om. A. 23. ἥλλατο codices, corr.
Diesterweg. Βryenii militum obtundunt, et oculos telorum involnunt tenebris.
itaque cum omnes et equi et homines vnlneribns iam essent operti,
resistere diutius Bryennii copiae non poterant, versisqno signis terga
dabant. at Bryennius, licet arhnodum fatigatus pugna cedere coactus,
quam forlis et strennus esset, ostendit. non enim destitit, quoquonersus
instanles caedere et fugam snorum egregie ac pracsenti
animo ornare. iu quo adintores utriinqne habuit et fratrem et filium,
quorum eximia virtus hostibus eo die miraculo erat. sed cum equus
Byrennii deficeret et neque fugere posset, nec vero etiam persequi,
(non mullnni enim ab exspirando aberat ob assidnam ciirrendi molestiam)
retraxit hiinc ille loro ac, velut gladiator penerosus, ad
certamen paratus constitit duosque Turcorum ferociores ultro provocavit.
quorum cum alter hasta eum peteret, priusquam perlerret
ictum, gravius ipse percussus est. abscidit enim Bryennius eins manum
gladio, quae una cum hasta in humum decidit. alter, relicto suo equo,
velut pardalis in Bryennii equmn transiliit lumbisque insedit. cum- 4. τι A, τοι Ρ, om. G. 5. νώτου G. λογιζομένου P. 18.
ὅλως om G , μηδέν τι λυμηνάμενος ἑαυτῷ τοῦ σώματος ὁ ἀνήρ
Α. an τῷ ἀνδρί? que firmiter ibi adhaeresceret et tergum inscendere niteretur, Bryenmius
ut belua sese convertens, perfodere eum gladio voluit; neque
tamen ex sententia res cessit, cum Turca pone tergum semper ictus,
inclinato corpore, evitaret. denique lassata dextra iactandis in vanum
ictibus, eum Bryennius desperaret, in mediam se hostium turbam
iniecit; qui coinprehensum hominem, velut magnani gloriam adepti,
ad Aiexium Comnenum ducebant, qui haud procul aberat et suos
Turcorumque ordines instruebat atque ad pugnam incitabat. iamque
praemissis nuntiis illi de capto Bryennio certiorem eum fecerant;
mox ipsum adducebant, qui terribilis sane adspectu et pugnans
et vinctus erat. tali modo captum Bryennium Alexius ad imperatorem
duxit Botaniatem, nihil omnino afilictis oculis eius. non enim is erat
pater meus, captis hostibus insultaret, sed ad poenam satis captivitatem
ducebat; quin inuno post vietoriam niagna in eos erat humanitate
et benignitate et munificentia. idque etiain in Bryennio ostendit.
nam absoiuto iam cum eo sutis longo itinere, ubi ad locum . . . . . . 3. καθεδούμεθα Α. 5. οὔτε: οὔτι γε? 11. ἐκεῖθεν Α.
ὑψικλόνου: lege ὑψικόμου. 13. εἶχε AG. 16. ἀναστησάμενος
A. 17. βούλεται A. 18. βούλημα G. dictum venit, hoininis nioerore levaudi adque spem erigendi causa,
“age" inquit “descemda,is ex equis, ut paulisper ab itinere "
verum ille vitae suae timens, furenti similis erat nec
quietem admodum requirebat. quid mirum? omnem salutis spem spem abiecerat.
tamen imperatori statim dicto audiens fuit. nam tale est ingenium
servorum, ut in quavis re dominis facile obediant, praesertim
si qui hello capti sunt. itaque ubi desilierunt duces ex equis,
Alexius statim in viridi herba, velut toro, recubuit, Bryennius
autem, capite in alta quercus radice imposito, dum ille obdormit,
non dulei, ut in suavissimo poemate est, inclinat lumina somuo; sed
ubi resupinus, sublatis oculis, pendentem e ramis gladium Alexii
conspexit neque ullum circa arbitrum vidit, moerore in audaciam
mutato, patris mei interficiendi consilium capit. et pcrtecissel sane,
nisi divina quaedam obstitisset vis, quae eius saevotoa, mitigavit.
atque ut comiter imperatorem adspiceret, effecit. haec ego ex ipso
saepe audire memini. unde perspicere cnivis licet, Comnenum a deo