D P. 31 10. ἑυτῷ om. P. 12. ἐπινοήσατο P. 14. εἰς εὐτυχίαν τούτου
ἀναφερόμενον GA. 15. an καὶ τὸ τῆς? 22. ἠβούλετο Α. est. ibi postquam ceterarum filiarum res ordinavit, quae ad bellum
pertinebant parabat. erant autem ei duae filiae ; nam tertia in regina
urbium commorabatur, ex ipsis nuptiis infelix. iuvnnis enim
ille statim a principio, cum nonclum pubes esset, has nuptias aversabatur,
quemachnochun formichnes infantuli. illarum autem alteram
Raimundo despondit, comitis Barcinonensis fiho, alleram Eubulo collocavit,
ilhistrissimo et ipsi coiniti. nec in his nuptiis Robortus non
commodi sui rationem habuit: immo undicjue opes colligebat, ex genere,
ex tyrannide, ex aflinitate, ex. innumeris denique alils rebus, de
quibus vix cogitaveris. Interim accidit aliqiiid, quod silentio praetereundum non est.
nam id quoque acl feiicitatem, qua usus est Robertus, pertinet.
quod enim Occidentis principes omnes impediti erant, quominus eum
aggrederentur, id admodum acl rerum prosperitatem barbaro profuisse
censeo, cjuem quidem fortiina ab omni parte adiuvit in regnumqiie extulit
et qualibet opporlnnitate auxit. etenim cum papa urbis Romae
(est is principatus valens omnique copiarura genere munitus ,) cum Β V. 29 C 3. G. 4. που: πάντα A. 14 προσεξερηασόμενος
Ρ. 18. ἐπιφερ. καὶ τοὔνομα ἐβδελυξάμην PA, ἐπιφερ.
ὄνομα G , ego καὶ transposui. Germaniae rege Henrico dissideret , adiungere sibi Robertiim illustrem
iam et viribus pollentem cupit. dissidium autem , quod inter
regem et papam interccssit, eiusmodi fere erat. accusabat ille regem
Henricum, quod ecclesias non gratis conferret, sed donis acceplis ,
inlcrdum etiam indignis hominibus episcopatus committeret. talium
eum facinorum arguit; Germaniae autem rex papae crimini dabat ,
quod ecclesiac principatum invasisset, quippe qui sine suo consensu
in apostolicum se thronum intrusisset. in qua disceptalione etiam
insolenter se gerebat et paulo ferpcois. nisi pontifiratu , quem occupasset,
spontc cederet , ignominiose eo eiectum iri , comminabatur.
quibus papa auditis, iram in Icgatos verlit. verberibus pos misere
cae(??)s, capita forficibus barbas novaculis rasos, alio insupcr grnere
immanis et plus quam barbarae conturaeliae affectos dimisit. quam
contumeliam quominus disertius signincem , pudor prohibet, qui et
feminam et principem decet. nam quod ille perpetravit, non modo
pontifice, sed ne ullo quidem homine dignum, qui Christi noinen
proGtetur, atquc iptuni ctiam coosiliuin barbari aboiniuor , nedum D P. 32 1. ἀνθρώπων Α. ἑ. δίκαιον Α. 5. γενομένου G in margine,
γενόμενον GP. 9. καὶ τῆς ὅλης βασιλικῆς τάξεως A.
12. τῆς adtl. A. 15 ἐτάξατο : ἐποίησε A. 16. πεπομφότα
οὔσα G. 18. αὐτὸς aclcl. G. ἐφεύρατο G. factum, quod si distinctius referrem, calamum hunc chartamque poluerem.
verum ut appareat, quo progredi usque barbara impotentia
queat et quam scelesti nonnunquam et nefarii hominum mores decursu
temporum existant , hoc unum sufficiat dicere , nullo modo a
me impetrari posse , ut vel tantillum enuntiem facinoris commissi. et
commissi ab episcopo , pro deus , atque adeo a summo episcopo
quique universo orbi terrarum praeest: ita certe Latini et perhibent
et credunt, neque id a cetera arrogantia eorum abhorret. nam cum
imperium in nostrara urbem regiam transiret, senatu et omnibus ordinibus
inde huc tradiictis , transiit etiam episcopatus dignitas primaria.
maria. quem honorem cum imperatores pridem Cpolitano throno tribuerint,
tum maxime synodus Chalcedonensis in amplissimum fastigium
Cpolitanam sedera evexit eique omnes orbis terrarum subiecit dioeceses.
secl illa quam dixi legatorum contumelia, dubitari nequit, quin ad
regem ipsum pertinuerit, non ideo solum, duod eos pulsavit, verum
etiam quod novum quoddam , quo illos afficeret, iniuriae genus excogitavit.
voluit enim ec, ut opinor, significare, quanto regem despectui
haberet, quem quasi quidara semideus semiasinum, tanto in V. 30 16. δοὺξ τῷ παπᾷ προσβοηθείη Α. lege ἀνθωρκίζετο. 17.
ἔπη A. τῶν om. P. 19. παρωξύνετο Α. 20 κατήπειρεν P.
21. ἐποφθαλμίᾳ P. 23. αὐτίκα τὸ οm. A. legatos scelere edito, tractavit. papa igitur, ubi ista perpetravit ac
legatos ita ut dixi dimisit, cum magnum sibi sellum imminere intelligeret,
veritns, ne rex, inita cum Roberto societate, etiam valitlior
fierct, occupat de pace ad Robertnin mittere , licet antea non amico
erga eum animo fuisset. cumque cerlior esset factus, Salerni Robertum
ducem degere, Roma Renevenluin profectus est. Primum per legatos
transigebant, dein ipsi conveninnt. atque ille Benevento, hic Salerno
cum militum manu egrcssi , postquam utriusque cxercitus, quantum
salis videbatnr, appropinquarunt, ad colloquium ambo prodeunt ac
fide invicem data et iiirciiirando firmata , revertuntur. foedus ita
pepigcrant, ut pupa regiam dignitatein Hobcrto tribticret et, ubi
opus esset , auxilium contra Romauos ferret; Robertus autcm papae
adesset qtiat uuque vcllet. at frustra tidcs utrimque dala est.
siquidcm papa regi vehementcr offensus, toto animo bellum adversus
eum agitabat ; et Roberttis, qui Romanorum regno oculos adiecisset
cnpiditatis, velut aper ferut dentes animumque adversus hos D 4. ἑπονομάσαιμι Α. 5. εἰς: πρὸς Α. 8. γὰρ: δὲ G. 11.
ὑπαγγειλάμενος Α. 13. εὐκόλως G. 19. εὐδόσιμον ἐδεδιὠκει
P. acuebat. ita verbo tantum tenus barbari iurarunt, fideni mox violaturi.
quorum quidem Roberlus admisso equo Saiernum contendit,
papa iste detestabilis (non enim liabeo , quo alio eum noinine denotem,
cum atrocis illius in legatos crudelitatis recordor,) spiritalem
gratiam ac pacem evangelicam prae se ferent, toto pectore ad bellum
fertiir civile , quanquam idem pacificum se et pacifici discipylum
esse iactat. accitos enim e vestigio Saxonum duces , Ladulphum et
Velcum, cum aliis pollicitationibus cepit, tum vero maxime, quod
universi occidentis illos se reges facturum promisit. adeo promptus
erat ad reges inaugurandos, parum, ut videtur, Paulum curans , qui
ne cuiquam facile manum imponamus vetat. at iste et Longibardiae
duci taeniam et Saxonibus hisce coronam donabat. cum igitur
Gerinaniae rex Henricus et papa copias coactas in acie collocassent,
signo dato , concurrunt legiones atque ingens et diutinum
coortum est proelium. nam tanta utrinique fortitudine pugnabalur
atque hastae et tela adverso pectore excipiebantur, ut brevi tota pla- 6. ἐπεπτώκεσαν Α. 7. γῆς om. G. 8. ὑσμήνη PG, recto
Α. 12. οὐκ ἀναιμάκτως: ἤσαν δ’ οἱ αὐτοῦ οὐκ ἀναιμάκτως Α.
16. τῷ στρατεύματι Α. nities sangnine redunrlaret, quique snpererant milites mullo rruore
perfusi niterentur: quin eranl etiam , qui ad mortuoriim cadavera
prolapsi, sanguinis flumine submergerentur. nam si voriiin est quod
dicunt, plus triginta millia hominum eo proelio cecidisse, quantum
sanguinis profusum est , quantum campi spatium cruore inquinatum !
sed ancipiti Marte ab utraque parte pungnabatur, quamdiu Ladulphus
Saxonum dux suis praoerat; at ubi vulnere aoceplo animain
statim efflavit, papae acies in fugam inclinatur, terga hoslibus magna
strage caedpnlibus. Henricus enim cognito, Ladulphum etiam
ocucubuisse, persequobatiir insistebatque alacriter; denique continuuit
nos ct respirare iussit. ubi autem rursus ad beltiim se paravit,
ad oppugnandam Roniain contendit. ibi papa foederis nlque iurisiurandi
Roberti niemor, misit ad eum qui auxilia poscerent;
eodem lempore etiam Henricus subsidia per legatos peliit , Romam
Telorein expugnaturus. sed utrosque Robertus irridens, regi quidem