Ἐγὼ δ’ ἐνταῦθα γενομένη σκοτοδίνης ἐμπίπλαμαι
τὴν ψυχὴν καὶ ῥείθροις δακρύων περιτέγγω τοὺς ὀφθαλμούς.
ὢ οἷον ἡ Ῥωμαίων ἀπόλωλε βούλευμα· ὢ πείρας μὲν ἀκριβεστάτης
περὶ τὰ πράγματα καὶ ὅσην ἐκεῖνος συνείλοχε· 
λόγων δὲ ἐπιστήμης, ποικίλης δὲ σοφίας, λέγω δὴ τῆς θυραίας
καὶ τῆς ἡμετέρας αὐλῆς· ὢ καὶ χάριτος ἐπιτρεχούσης
τοῖς μέλεσι καὶ εἰδοὺς οὐκ ἀξίου τυραννίδος, ὥς τινες
λέγουσιν, ἀλλὰ καὶ θειοτέρου καὶ κρείττονος. ἔγωγ’ οὖν
πολλοῖς ἄλλοις προσωμιλήκειν δεινοῖς ἐκ μέσων τῶν πορφυρόθεν 
σπαργάνων, ὡς οὕτως εἰπεῖν, καὶ τύχαις ἐχρησάμην
οὐκ ἀγαθαῖς, εἰ μή τις θεῖτο τύχην οὐκ] ἀγαθὴν καὶ
προσμειδιῶσάν μοι τήν τε γειναμένην αὐτὴν καὶ τὸν τεκόντα
τοὺς αὐτοκράτορας καὶ τὴν πορφύραν ἀφ’ ἧς ἐβλάστησα·
τὰ γάρ ἄλλα φεῦ τῶν κυμάτων, φεῦ τῶν ἐπαναστάσεων. 
Ὀρφεὺς μὲν οὖν ᾄδων καὶ λίθους ἐκίνει καὶ ξύλα καὶ τὴν
ἄψυχον ἁπλῶς φύσιν, Τιμόθεος δὲ ὁ αὐλητὴς τὸν ὄρθιόν
ποτε Ἀλεξάνδρῳ αὐλήσας εἰς τὰ ὅπλα παραχρῆμα καὶ τὸ
 P. 7 ξίφος ἐκίνει τὸν Μακεδόνα· τὰ δέ γε κατ’ ἐμὲ διηγήματα
οὐ τοπικήν τινα κίνησιν οὐδὲ πρὸς ὅπλα καὶ μάχην, ἀλλ’ 
ἐς δάκρυα τὸν ἀκροατὴν συγκινήσειε καὶ οὐκ αἰσθητικὴν
μόνον, ἀλλὰ καὶ ἄψυχον φύσιν εἰς πάθος καταναγκάσῃ. τὸ
μέντοι πάθος τὸ περὶ τὸν Καίσαρα καὶ ὁ κατ’ αὐτὸν ἀνέλπιστος
θάνατος αὐτῆς μου καθίκετο τῆς ψυχῆς καὶ ἐς βάθος
τὸ τραῦμα εἰργάσατο. καὶ ἡγοῦμαι τὰς προειληφυίας συμ- 
 4 τι r: ὅτι 6 τι r: ὅτι ἀνοίξοι Naekius: ἀνήξοι Α
7 γενομένη s: . . . . μένη Α 14 θειοτέρου s: θειοτέρας Α
θειοτέρας ἀρχῆς? 17 οὐκ seclusi 19 ἀφ’ Hoeschelius: ἐφ’ 
 20 καμάτων? 27 ῾καταναγκάσαι?᾿ s 

 
φορὰς πρὸς ταύτην τὴν ἄπληστον συμφορὰν ψεκάδα ὡς
ὄντως πρὸς ὅλον Ἀτλαντικὸν πέλαγος ἢ τοῦ Ἀδριαντικοῦ
πελάγους τὰ κύματα· μᾶλλον δέ, ὡς ἔοικεν, ἦσαν ἐκεῖναι
τούτων προοίμια καί με προκατελάμβανεν ὁ καπνὸς τοῦ
 καμινιαίου τούτου πυρὸς καὶ ὁ καύσων ἐκεῖνος τῆς ἀρρήτου
ταύτης φλογώσεως καὶ τὰ καθ’ ἡμέραν * * πυρὸς τῆς ἀφάτου
πυρκαϊᾶς, ὢ πυρὸς ἄνευ ὕλης ἀποτεφροῦντος, πυρὸς
ἐν ἀπορρήτοις δᾳδουχουμένου καὶ καίοντος μέν, μὴ καταφλέγοντος v. 4 
δὲ καὶ τὴν καρδίαν μὲν περιφρύγοντος, δόξαν δὲ
 παρέχοντος, ὅτι οὐ συνεφρύγημεν, καίτοι μέχρις ὀστέων καὶ
μυελῶν καὶ μερισμοῦ ψυχῆς τὰς πυρακτώσεις δεξάμενοι.
ἀλλὰ γὰρ ἐμαυτῆς αἰσθάνομαι διὰ ταῦτα παρενηνεγμένης
τοῦ προκειμένου, καὶ ὁ Καῖσάρ μοι ἐπιστὰς καὶ τὸ τοῦ
Καίσαρος πένθος πένθος μοι ἐπέσταξε διωλύγιον. ἀποψήσασα
 οὖν τὸ δάκρυον τῶν ὀμμάτων καὶ ἐμαυτὴν ἀναλεξαμένη
τοῦ πίθους τῶν ἑξῆς ἕξομαι διπλᾶ κατὰ τὴν τραγῳδίαν P. 8 
κερδαίνουσα δάκρυα, οἶον ἐπὶ συμφορᾷ συμφορᾶς μεμνημένη.
τὸ γὰρ εἰς μέσον προθεῖναι τοιούτου βασιλέως ὑπόθεσιν καὶ
τοσούτου πρὸς ἀρετὴν ἀνάμνησίς ἐστι καὶ τῶν κατ᾿ ἐκεῖνον
 θαυμάτων, ἅπερ κἀμὲ πρὸς δάκρυα θερμότατα καταφέρει
μετὰ πάσης τῆς οἰκουμένης δακρύουσαν. τὸ γὰρ ἐκείνου
μεμνῆσθαι καὶ τὴν αὐτοῦ βασιλείαν εἰς μέσον ἄγειν ἐμοὶ
μὲν θρήνων ὑπόθεσις, τοῖς ἄλλοις δὲ ζημίας ἀνάμνησις.
ἀρκτέον τοίνυν ἐνθένδε τῆς ἱστορίας τοὐμοῦ πατρός, ὅθεν
 καὶ ἄρχεσθαι ἄμεινον· ἄμεινον δὲ ὅθεν σαφέστερός τε καὶ
ἱστορικώτερος ὁ λόγος γενήσεται. 2 ὄντως Hoeschelius: ὄντας Α ἀδριατικοῦ 6 lacunam
signavi 9 καρδίαν μὲν Hoeschelius: καρδία . . . . . Α 13 τὸ
Hoeschelius: τῇ Α 14 ἀποψήσασα Crusius: ἀποψ . . . ασα Α
16 Eurip. Hec. 518 24 τοίνυν] ab hoc verbo incipit F