Ταύτας δὲ λέξουσα ἔρχομαι , οὐχ ὡς ἐπίσειξίν τινα
τῆς πέρι λῴους ποιουμένη ἀσκήσεως, ἀλλ᾿ ὡς ἂν μὴ πρᾶγμα
τηλικοῦτο τοῖς ἔπειτα γενησομένοις καταλειφθείη ἀμάρτυρον·
ἐπεὶ καὶ τὰ μέγιστα τῶν ἔργων, εἰ μή πως ἄρα
 διὰ τῶν φυλαχθείη καὶ τῇ μνήμῃ παραδοθείη, τῷ
τῆς σιωπῆς ἀποσβέννυται σκότῳ. ἦν γὰρ ὁ ἐμὸς πατήρ, ὡς
αὐτὰ τὰ πράγματα ἔδει·ξεν, ἐπιστάμενος ἄρχειν καἰ ὑπείκειν,
ἐς ὅσον χρή τοῖς τοῖς ἄρχουσιν. ἀλλὰ καὶ τὰς ἐκείνου
πράξεις προελομένη συγγράφειν, δέδοικα τὸ ὑφορμοῦν
 τε καὶ ὑποτρέχον, μή ποτε λογίσαιτό τις τὰ τοῦ ἐμοῦ
πατρὸς συγγράφουσαν τὰ ἑαυτῆς ἐπαινεῖν, καὶ ψεῦδος
ἅπαν δόξῃ τὸ τῆς ἱστορίας πρᾶγμα καὶ ἐγκώμιον ἄντικρυς,
εἴ τι τῶν ἐκείνου θαυμάζοιμι· εἰ δέ που αὐτὸς
ἐνέγκοι καὶ τὸ πρᾶγμα βιάζοιτο, ὥστε καθάπτεσθαι τι καὶ
 τῶν ἐκείνου, οὐ δι’ ἐκεῖνον, ἀλλὰ διὰ τὴν τῶν πραγμάτων
φύσιν, δέδοικα πάλιν τοὺς φιλοσκώμμονας, μή μοι τὸν
τοῦ Νῶε Χὰμ ἐπενέγκοιεν ἔπος . . αλμι . . . ἅπαντες πρὸς
ἅπαντα, καὶ οὐ καθορῶντες τὸ καλῶς ἔχον ὑπὸ βασκανίας
καὶ φθόνου, καὶ τὸν ἀναίτιον καθ’ Ὅμηρον αἰτιόωνται.
 ὅταν γάρ τις τὸ τῆς ἱστορίας ἦθος ἀναλαμβάνῃ, ἐπιλαθέσθαι P. 3 
χρὴ εὐνοίας καὶ μίσους καὶ πολλάκις κοσμεῖν τοὺς 1. λε . . . σὰ Α, λέξουσα suppl. Crusius, λέξασα male
 ἵκειν . . . . . διὰ τὴν Α, suppl. Hoeschel. 17 Ita Α, non
αλμοι ut Hoeschel. cdidit. fortasse leg. ἐποφθαλμιάσαντες πρὸς
ἅπαντα. 18. ἅπαντα Α, nou ἅπαντας, ut apud Hoeschel.
ἔχον . . . . . νίας καὶ φθόνου Α, suppl. Hoeschel. ao. γὰρ εἰς
τὸ Α, ein. Hoescbel. totus locus ὅταν — ἐγὼ δὲ desumtus est
ad verbum e Polyb. I, 14. ἐχθροὺς τοῖς μεγίστοις ἐπαίνοις, ὅταν αἱ πράξεις ἀπαιτῶσι
τοῦτο, πολλάκις δὲ ἐλέγχειν τοὺς ἀναγκαιοτάτους, ὅταν αἱ
τῶν ἐπιτηδευμάτων ἁμαρτίαι τοῦθ’ ὑποδεικνύωσι. διόπερ
 V. 2 οὔτε τῶν φίλων καθάπτεσθαι, οὔτε τοὺς ἐχθροὺς ἐπαινεῖν
ὀκνητέον. ἐγὼ δὲ καὶ τούτους κἀκείνους, καἰ τοὺς πληττομένους 
ὑφ’ ἡμῶν καὶ τοὺς ἀποδεχομένους ἡμᾶς, παραμυθησαίμην
ἂν ἀπὸ τῶν πραγμάτων αὐτῶν καὶ τῶν ἑωρακότων
τὰ πράγματα, αὐτούς τε καὶ τὰ πράγματα μαρτυραμένη.
ἐνίων γὰρ τῶν νῦν ὄντων ἀνθρώπων οἱ μὲν πατέρες, οἱ δὲ
πάπποι ἐγένοντο οἱ τούτων συνίστορες.