ὧς δὲ εἶδον, ὡς κατενόησα, ὥσπερ ἤχῳ

βροντῆς παταχθεὶς ἐννεὸς ἐγεγόνειν. τὴν τῆς Γοργόνος

εἶπεν ἄν τις ἰδὼν οὕτω μεταστοιχειῶσαί με τὴν κεφα-

 Λήν. ὡς δὲ μόλις ἀνενεγκὼν ᾐσθόμην οἶ κακοῦ γέγονα,

οἰμωγὰς προσετίθουν ταῖς οἰμωγαῖς, ἀφειδῶς τῶν τῆς

 Boiss. p. 170 κεφαλῆς καὶ πώγωνος ἐδραττόμην τριχῶν. ὢ Ι

πόσα τοῦ βαράθρου κατέπασα δάκρυα, πόσοις στεναγ-

μοῖς ἐχρησάμην. ἔπεισί μοι θαυμάζειν ὅπως οὐκ ἀφῆκα

 7 cf. ad t. V 514, 16 20 Luc. Tox. 17 

 18 ἤγουν ἐμβρόντητος in marg P2 

 1 προπολλοῦ Ρ corr Boiss 2 αὐτοῖς scripsi αὐτῶν Ρ

Boiss qui αὐτοῖς αὐτῶν coni 11 ἐπισφρησάντων Ρ corr Boiss 

 18 ἐνεὸς Boiss 20 οὗ? 23 βόθρου? 



 



καὶ τὴν ψυχήν. οὐ γὰρ ἀδάμαντος εἶχον φύσιν οὔτε

μὴν σιδήρου τὴν ψυχὴν ἀπεσφυρηλάτημαι ἀπαθῶς

ἐνέγκαι τοσαύτην, ὦ Γῆ καὶ Ἥλιε, συμφοράν. 17. Τις ὁ ταῦτά με δράσας; τίνι τὸ συμβὰν ἐπι-

γράψομαι; εἴθε ποῦ γῆς ἐστιν ὁ κάκιστ’ ἀπολούμενος 

ἐπυθόμην καὶ πυθόμενος κατέσχον καὶ κατασχὼν κυνὸς

δίκην τοῖς ὀδοῦσιν ἐσπάραξα καὶ σπαράξας πρὸς βίαν

ἀπορρῆξαι τὴν ψυχὴν παρεσκεύασα. τάχ’ ἂν οὕτω, κἂν

ᾖ τῆς ἀξίας ἐλάττων, δίκην ἀπέτισε.