εἰ μὲν

 οὖν ἑώρων καὶ ἴ’ νῦν τὸν πατέρα ἐφεστηκότα καὶ τοὺς

ἐναντίους ἐμοὶ παρεσκευασμένον πρὸς ὑμᾶς εἰπεῖν λό-

 RIV 842 γους, οὐδὲν ἂν ὧν διανοοῦμαι φράσας εὐθὺς 1

ἂν ἀποπηδήσας ᾠχόμην εὖ τοῦτο εἰδώς, ὧς ἅπαντα ἂν

 1 εἰς ὑμᾶς om VaA | εἰς inser Ma 2 εἰ Mon | ἦττον

2 ἐν inser Re om libri 3 ὦν ἐσπούδακα τυχεῖν scripsi e

VaAMaClB cum lacobsio Lect 157 Schul ὢν ἐπούδα κατα-

τυχεῖν Mon ὢν ἐσπούδακατα τυχεῖν Re 6 ἐξελόμενον A |

παραδώσεται VaB παραδόσετε Ma 8 πρᾶον MonAB

12 ἠγανάκτησε τις Ma 15 δοίην scripsi e Β δοῖεν reliqui

libri Re 17 ὑπομεῖναι Ma sed ὕπο inser m 3 | σιωπὴ scripsi

e VaAMaClB cum Cobeto Coll 303 σιωπεῖν Mon Ee σιωπῶν

lacobs Lect Schul 18 εἰ ετί Mon 20 ὑφεστηκότα Ma sed

ν in ras m3 | τ(??) ἐναντί(??) A 



 



ἐλέγετο μάτην ἀντιλέγοντός τε καὶ χαλεπαίνοντος ἐκεί-

νου· ἐπεὶ δέ, εἰ μηδὲν ἄλλο, τοῦτό γε ἡμῖν ἡ Τύχη

κεχάρισται τὸ τὸν μὲν ἀπεῖναι τῆς ἐκκλησίας ἐπ’ ἄλλοις

διατρίβοντα, τῶν δ’ ἄλλων τινάς, ὧν οὐδ’ αὐτῶν μὲν

ἔνι μοι καταφρονεῖν, οὐ τοσοῦτος δὲ ὅσος ἐκείνου φό- 

βος, τοὺς ἐναντιωσομένους εἶναι, ἔχω τινὰς ἐλπίδας

πλέον οἴσεσθαι τῆς τούτων φιλονεικίας τὰς τοῦ τοι-

αῦτα ἀτυχοῦντος ἐμοῦ δεήσεις. 4. Ἀνάγκη μὲν οὖν μετὰ δακρύων, ὦ πολῖται,

γίγνεσθαί μοι τοὺς λόγους, ἐπεὶ καὶ ὅλως νῦν ἐν δά- 

κρυσι διάγω καὶ οὔτε ἡμέρα οὔτε νὺξ οὔτε τῶν οἰ-

κείων οὔτε τῶν φίλων οὐδεὶς ἐπεῖδέ με μετὰ τὴν ὀρ-

γὴν πατρὸς ἢ φθεγξάμενον ἢ σιγήσαντα ἀδακρυτί.